පුදුම නිදහසක්...................
"පාපිස්ස ඇදයි, "
"මෙතන තිබුණු සෙරෙප්පු දෙක කොහෙද?"
පහුවදා වැඩ ඇරිල එනකොටම එහෙම කෑගහපු
එයාගෙ කෑ ගැහිල්ලට මගෙ අතේ තිබුණු කෝප්පෙ තේ ටිකත් විසිරුණා.
"ෂූ රැක් එකේ"
"මොන මගුලකට එතනින් තිබ්බද?"
ඊ ලඟ දවසෙ මං සෙරෙප්පු දෙක තියෙන තැනින් අඟලක් වත් හෙලෙව්වෙ නෑ.
"කවුද මේ මගෙ ටවල් එකේ ගෑවෙන්ඩම රෙදි වැනුවෙ, මේක මෙතන දාන්ඩ එපා"
ඒ ඊට පහුවදා....
"තේ එකට සීනි වැඩී අප්පා, මට එපා...
ඒ තව දවසක්...
"මේ හොද්ද කිසි රහක් නෑ..."
ඇත්තටම මං ගෙදර තියාගෙන ඉන්නෙ අපිලිවෙලටද?
මගෙ තේ රහ ඇත්තෙම නැද්ද?
කෑම කටේ තියන්ඩම බැරිද?????
මං දහ අතේ කල්පනා කළා.
මං ඇත්තටම ෆේල් ද?................
"ඔයා ගේ ලස්සනට තියාගෙන ඉන්නවා."
"හරිම Clean අනේ........
"කෑම හරි රහයි"
ඒත් ගෙදරට ආව ගිය අමුත්තො මට එහෙමයි කිව්වෙ.
කාලෙකට පස්සෙ මං tea Shop එකක් දැම්මා.
අපෙන් තේ බීල ගිය හැමෝම එතනින් යද්දි ආයෙ ආයෙ shop එකට ගොඩවෙලා තේ එකක් බීල යන්න පුරුදු වුනා.
සමහරු ගොඩක් tea shop පහු කරගෙන ඇවිත් මගේ tea shop එකෙන් තේ බිව්වා.
එයාල අවංකවම තේ එක රසයි කිව්වා.
කෑම හරි රසයි කියල ඇත්තටම කිව්වා.
පිරිසිදු හින්ද මෙතෙන්ටම එන්නෙ කියල තවත් අය කිව්වා.
හැමදාම ගේට්ටුව ලඟින්ම ගෝරනාඩු කරගෙන ගෙට ගොඩවෙන්න හේතුව එයාගෙ ප්‍රශ්නයක් මිසක් මගෙ අවුලක් නෙවෙයි කියල මං තේරුම් ගත්තා................
අඬා වැලපි වැලපි සම්බන්ධතා අමාරුවෙන් නඩත්තු කරන්න තවත් අවශ්‍ය නෑ කියල මගෙ හිත මට කිව්වා.
මං පුළුවන් උපරිමය සතුටින් කලා.
අනික් අය ඒකෙන් සතුටු වෙනවද දුක් වෙනවද කියන දේ හොයන්න මං මහන්සි වෙන එක නැවැත්තුවා......
සතුට තියෙන්නෙ අපි කරන හැම හොඳ දෙයක්ම හරියට අවංකව කරන එකේ මිසක්
අපි කරන දේවල් වලින් අනික් අය සතුටු වෙනවද නැද්ද කියන දේ ඇතුලෙ නෙවෙයි කියල මං තෙරුම් ගත්තට පස්සෙ
මට දැනුනෙ පුදුම නිදහසක්...................
0 comments:
Post a Comment