Showing posts with label ජීවිතය. Show all posts
Showing posts with label ජීවිතය. Show all posts

Monday, January 20, 2025

සීයා කියා දුන්න ජීවිත පාඩම





අපේ සීයා කියා දුන්න ජීවිත පාඩම...
1. අඩුවෙන් කතා කරන්න සහ වැඩිපුර සවන් දෙන්න. ඔබට යමක් පැවසීමට ඇති විට පමනක් එය කතා කරන්න, එවිට ඔබේ කතාවට මිනිසුන් උනන්දුවනවා.
2. ආගම, දේශපාලනය සහ මතභේද වැනි විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් කිසිවිටෙක මිනිසුන් සමඟ වාද නොකරන්න. ඔබට ඔවුන් සමඟ එකඟ විය හැකි නම් අහගෙන ඉන්න නැතහොත් ඒවා නොසලකා හැර ඉවත්ව යන්න. ඔබ ඔවුන් සමඟ එම විෂයයන් සම්බන්ධයෙන් තර්ක කිරීමට කැමති නම්, ඔවුන් ඔබව මඩවලට ඇද දමනවා ඇත.
3. ඔබ කතා කිරීමට පෙර සිතන්න. ඒ ගැන නොසිතා යමක් කීමට ඉක්මන් වීමෙන් පසුව පසුතැවිලි වන දෙයක් පැවසීමට හේතු විය හැකියි.
4. අන් අයට නිහතමානී හා ආචාරශීලී වන්න. ඔවුන් ඔබට කෙසේ සැලකුවත් කමක් නැත. අනාගතයේදී ඔවුන් ඒ ගැන පසුතැවෙනු ඇත.
5. ඔබේ හැඟීම් පාලනය කරන්න.
තර්කයට වේගයෙන් ධාවනය කිරීමට ඉඩ දෙන අතරම ඔබ දැඩි හැඟීම් පසුපස අසුනේ තබා ගත යුතුයි.
6. ඔබගේ මීළඟ පියවර කිසිවෙකුට හෙළි නොකරන්න. තමන් නොදන්නා දේට පහර දෙන්න කාටවත් බැහැ.
7. ඔබ ගැන කතා නොකරන්න. ඔබ වෙත අනවශ්ය අවධානය යොමු කිරීමට විරුද්ධ වන්න.
8. අන් අය සමඟ කතා කිරීමේදී සෑම විටම ඇස් සම්බන්ධ කර විශ්වාසයෙන් සිටින්න. කතා කරන විට සියයට 50ක් සහ සවන්දීමේදී 70%ක් ඇස් සම්බන්ධතා පවත්වා ගන්න.
9. කිසිවිටෙක කෙනෙකු පිටපත් කිරීමට උත්සාහ නොකරන්න. ඔබම අද්විතීය වෙන්න.
10. ඔබට සම්පූර්ණ කැපවීමක් කළ නොහැකි දෙයක් ආරම්භ නොකරන්න.
11. නිශ්ශබ්දතාවය සතුරන් සඳහා හොඳම පිළිතුරයි. ඔවුන්ට අවශ්ය අවධානයන් පෝෂණය කිරීම නවත්වන්න.
12. විශිෂ්ට අදහස් ඉදිරිපත් කිරීමේ හැකියාව සඳහා ඔබම පුහුණු වන්න. ඉතා විශ්ලේෂණාත්මක වන්න, මෙය ඔබට දේවල් වෙනස් ලෙස දැකීමට උපකාරී වනු ඇත. ඔබ කරන ආකාරයටම දේවල් කිරීමට හේතු තිබේ. ඔබේම අද්විතීය ආකාරයෙන් දේවල් දැකීමට නිදහස් වන්න.
13. ජන සමූහ හා පුද්ගලයන් අන්ධ ලෙස අනුගමනය කරන්න එපා. සෑම විටම කරුණු සහ තර්කය මත පදනම්ව තීරණ ගන්න. ඔබේ නිවැරදි මාර්ගය තෝරා ගැනීමට තරම් නිර්භීත වන්න.
14. ලෝකයේ නාට්යවලින් වළකින්න.
රගපෑම් හා හැසිරවීම සම්බන්ධයෙන් ආරක්ෂාකාරීව වළකින්න.
15. අර්ථවත් ප්රශ්න ඇසීමට පසුබට නොවන්න. එවිට යහපත් සංවාදයට ඔබ අවධානය මෙන්ම උනන්දුව දක්වන බව පෙනේවි.
16. සෑම විටම අන් අයට උපදෙස් ලබා නොදෙන්න. එවිට එයද සෑම විටම පහසුවෙන් ලබා ගත හැකි උපදේශයන් සමාන වේ.
17. ඔබ යම් දෙයක නිරත වන්න. ක්රියාකාරී වන්න. කිසිවිටෙක එකම විදියකට සිටීමට සහ සදාකාලිකව ඔහේ කැරකි කැරකි සිටින්නකු බවට පත්වීමට උත්සාහ කරන්න එපා.
සීයා දුන්න නොයෙක් උපදෙස් එදා ගනන් නොගත්තට කාලය එක්ක තේරෙනවා ඒවා ජීවිතයට කොතරම් වැදගත් ද කියලා..

 

දැනුම් සයුර danum sayura

උපුටාගැනිමකී..

A day in the life

Saturday, January 18, 2025

මම කියු නැන්දා





සුදු පාට චූටි මල් සාරියක් ඇඳගෙන
දුවේ ඒ සිටින්නේ මම කියූ නැන්දාය
දශක ගණනාවකට පසු
නොම්මරේ හොයාගෙන කතා කර,
දුවගෙ වෙඩින් එකය, එන්නය කියා කිවුවම,
කින්ද මන්දයි නොඅසාම, එන්නම්ය කිවුවාය.
මාතරට ආවේ නුවර සිට පෙරේදය.
එයාලගෙ මහ ගෙවල් අකුරැස්ස හරියේය.
දින දෙකක් නෑදෑ ගෙවල් වල කැරකිලා
මූණ කරකුට්ටන් වෙලායැයි
උදේ හමුවූ වෙලේ චෝදනා නැගුවාය.
එයා ඉස්සරත් එහෙමය.
වැස්සත් බනින්නේ මටය.
සුදු පාට චූටි මල් සාරියක් ඇඳගෙන
දුවේ ඒ සිටින්නේ මම කියූ නැන්දාය.
එයා මට කලින් බැන්දාය.
අපට අප නැති වුනේ මගේ වරදින් කියා
අවසාන දවස් වල බැන්නාය.
දහසකුත් වැරදි කර මා යලිත් ඇමතුව ද
ඇය මාව තුරුලු කර ඉම්බාය.
මම කරපු මෝඩ වැඩ දරාගනු නොහැකි තැන
ආදරේ යැයි මැවූ සිහින හැම බිඳුණු තැන
ඉවසලා ඉවසලා තව ටිකක් බලා හිඳ
වෙන අතක් බලන්නට හිතුවාය.
බඳින්නට පෙර දින ද අමතලා ඇඬුවාය.
එයා එයාටත් වඩා මට ආදරේ කලාය.
මට ඒක තේරුණේ පහුවෙලාය.
සුදු පාට චූටි මල් සාරියක් ඇඳගෙන
දුවේ ඒ සිටින්නේ මම කියූ නැන්දාය.
පොඩි දූ පැටියෙකු හදමුයි කියා දවසක,
මා සමග එකතු වී,
"උත්තරා" යැයි සුන්දර නමක් පවා දමා එදවස,
අඳින්නට රෝස පැහැ
ගවුම් කොට පවා තෝරා කෙල්ලෙකුට,
බඳින්නටත් බොහෝ කලක සිට,
ඇය මේ ලොව සුන්දරම අම්මා වූවාය.
අම්මෙකු වන්නට නොහැකි වේයැයි කියා,
කතන්දර දහසකුත්, තව ටිකකුත් අසා,
මුලු මහනුවරම සමග සටන් කොට
දික්කසාදය ගත්,
ඇය මේ ලොව නිර්භීතම අම්මාය.
කවුරුවත් අම්මාය කියලා නොකීවත්
කිසිදාක අම්මාය කියා ඇය නොඇහුවත්
විශ්වාස කරන්න,
ඇය මා දන්නා හොඳම අම්මාය.
සුදු පාට චූටි මල් සාරියක් ඇඳගෙන
දුවේ ඒ සිටින්නේ මම කියූ නැන්දාය.
ඔබ ඉපදුණා කියලා කාගෙන් හරි ඇහුණාම
එකතු කරගෙන සිටි ඇඳුම් මලු ගාණක්
අඥාතව මා නමට එවුවාය.
අද ඒක ගැන ඇහුවාම,
මොකුත් නොකියා හිනැහුණාය.
අත කටට තියාලා, "ශ්ශ්" හඬක් නැගුවාය.
ඒ මේ අත යමින්, පැරණි මිතුරන් හමුවෙමින්
අතරින් පතර විවේක කාමරයට ගොස්
කොණ්ඩයද සාරියද ආයෙ ආයේ සකසමින්
එදාටත් වඩා ලස්සන ගැන වද වෙමින්
ඉඳහිට මම දෙස ද බලමින් නොබලමින් හිනැහෙමින්
සුදු පාට චූටි මල් සාරියක් ඇඳගෙන
දුවේ ඒ සිටින්නේ මම කියූ නැන්දාය.
ඔබේ නම "උත්තරා" කියලා උදේ මම කිවුවාම
ලොකු කඳුලු බිඳු දෙකකින් ඇගේ ඇස් තෙමුණාය.
| මහේල හෙට්ටිආරච්චි
A day in the life

Friday, December 13, 2024

මම - පුර්විකාවක් .




මම ලොකු පුතා. වැදගත් නොවන චරිතය. හදහන කියන හැටියට කේතු මහා දසාවෙන් අවුරුදු හතරක් ඉදිරියට තියාගෙන ඉපදුන පින්වත් කුමාරයා. ඒ අවුරුදු හතර එවරවෙන්නේ සිකුරා ලබලා. තාත්තයි අම්මයි කියවන කොට හිතෙන්න ඇති කාලා බීලා,ජේත්තුවට ඇදලා, සුව පහසු කාලයක් ඇතුලේ ජීවිතේ නාස්තිකරගන්න ඇති කියලා මේ කාලේ. අධ්‍යාපනයට වඩා වෘත්තියට යොමුවුන අධ්‍යාපනය උසස් පෙලින් නිම කල ඒ කාලය මට අද නම් සංවේගයට කරුනක්. මම ඒ නරක ආදර්ශයට දරුවන් යොමු කරන්න කැමති වුනේ නැහැ. ඒ යුගයත් හැත්තෑවේ දශකයත් වෙනස්. ජීවිතය සමබිමක ගලාගෙන ගිය ,යන ගමනක් නෙමෙයි. රැලි හෙල් බෑවුම් කදු තරණය කරමින් ගිය දුර ගමනක්. දශක හතයි දශම හතකට දැනෙන්නේ විඩාවක්. කළකිරීමකට වඩා කිසිවක් කෙරෙහි ආසාවක් කැමැත්තක් නැති මහත් උදාසීන බවක්. විමුක්තිය නිදහස සොයාගෙන යන්න තියෙන්නේ එක් තැනයි. කියලා හිතෙන පාලුවක්. බෞද්ධයෙක් ලෙස හිතන්නත් කියවන්නත් පටන් ගත්තම , බෞද්ධ සාහිත්‍යය අත්හැර හිතන්න යොමු වුනාම අතීතය අත්හැර වර්මානය ගෙවීම පහසුවක්. තවත් මේ නිසරු කය නඩත්තු කිරීම නොවැදගත් කාර්යයක්. දවසින් දවස අක්‍රීයවන ඉන්ද්‍රීයයන් නොයෙක් ක්‍රම විදිවලින් යථාවත් කරන්න දරන උත්සහාය මට නම් කලකිරවන්නක්. එය පලරහිත කටයුත්තක් කියලා මගේ මනස මට කියවන්න පටන් අරන්…. මට හිතනා තරමින් මගේ වගකීම් වගවීම් බිංදුව වෙලා. මට වගකිම් වගවීම් කරන පිරිසකගේ උත්සහායක මැදිහත්වීමක මම ධන අගයක් බවට පත්වෙලා. මට නික්ම යන්න පුලුවන්නම් . මා නික්ම යනවා නම් ඔවුන්ගේ මැදිහත්වීම් සූන්‍යවී යනවා නේද මගේ මනස කියවන්න පටන් අරන්. මගේ විකාරත් සමග ආයෙත් ඉඩක් ලදොත් හමුවෙමු.


A day in the life

Wednesday, December 11, 2024

අම්මා.





නොවැම්බර 29 ……..

අම්මා අප අතරින් වෙන්වු දවස

එතුමිය අවුරුදු අනූඅටක් ආයු  සම්පත් විද නිදුක් නිරෝගීව අපත් සමග සතුටින්

කාලය ගත කලා.

එක් හැන්දෑවක පපුවේ වේදනාවක අනතුර සදහන් කර සන්සුන්ව දෙනෙත පියා ගත්තා.

අම්මා අධිරාජිණියක්.

ඇයට පුංචි පාර්ලිමේන්තුවක් තිබුනා.

එය හරියට ජනරජ ව්‍යවස්ථාවට අනුව පාලනය වුන සිරිමාවෝ මැතිනියගේ පාලන ක්‍රමය වගේ.

දෙන්නම එකම ගමේ නොවැ.

තාත්තාට හිමිවුනේ ජනාධිපති ධුරය.

ඔහු අත්සන් කරනවා පමනයි.

අම්මා තමයි විධායකය සහ ව්‍යවස්ථාදායකය.

අපි යටත් වැසියෝ.

නවයක්…….

ලේසියෙන් ආංබාංකරන්න පුලුවන්යැ

කෙල්ලෝ තුන් දෙනෙක්.. කොල්ලෝ හය දෙනෙක් ..

මේ ඔක්කොම කර ගෙන අපිට කන්න බොන්න දීලා ලොකු මහත් කලා කියන එකත් විශිෂ්ඨයි.

මම ගෙදර ලොකු එකා ඊළගට නංගී.

අම්මා දුෂ්කරතා වින්දේ මේ  කාලේ.

තාත්තා පුංචියට පටන් ගත්ත ව්‍යාපාරය ළදරු අවධියේ.

අපිට තිබුන සම්පත් සීමිතයි.

කන්න බොන්න අඩුපාඩුවක් නැතිව තාත්තා සැපයුවත් හරි හමන් ඉන්න හිටින්න තැනක් තිබුනේ නැහැ.

අම්මා මේවා සීරුවට කළමනාකරන්න කොයිතරම් වෙහෙසෙන්න ඇතිද කියලා හිතන්න පටන් ගත්තේ කර දඩු උස්මහත් වුනාට පස්සේ………..

දරටික පලාටික වතුර එක්රැස් කරගෙන අපි නඩේ බලා කියා ගන්න මාර යුද්ධයක් කරන්න ඇති.

තාත්තා ටිකින් ටික ගොඩනැගෙන විට..

වැටිලා ඉන්න ගෙවල් දොරවල් ලැබෙන කොට

ගෙදර පිරිස එකා දෙන්නා වැඩිවෙන කොට අම්මාට පහසුවට 

ගෙදර අත් උදව්වට කවුරුන් හෝ හිටියා පස්සේ කාලෙක.

ඒත් අම්මාගේ වැඩ කටයුතු නම් අඩුවක් උනේ නැහැ.

ඈට නිසි පිලිවෙලට වැඩ ඕනි. කවුරු කලත් අඩුපාඩු. ඉතින් කොහොමද වැඩ අඩුවෙන්නේ ?.

කාලය ගෙවී යන කොට ගෙදර එකා දෙන්නා අඩු වෙන්න පටන් ගත්තා

හතී දීපංකරේ විසිර ගියා.

සිංහල අවුරුද්දට අම්මගේ සෙවනට එකතු වෙනවා.

ඒ අතර එකා දෙන්නා අම්මා බලන්න එනවා.

අම්මගේ සතුට…..දරුවන්ගේ පැමිණීම.

අම්මගේ දරුවෝ ඊට පස්සේ දරුවන්ගේ දරුවෝ.ඊටත් පස්සේ දරුවන්ගේ දරුවෝත් මෙහෙම පරම්පර තුනක්….පුතාලා දුවලා .මුණුපුරු මුණුපිරියෝ,මී මුණුපුරු මුණුපිරියෝ……..

අම්මගේ සතුට කොයිතරම් වෙන්න ඇත්ද ?.


A day in the life

Saturday, November 30, 2024

ජීවිතය……..







ජීවිතය……..

මට හිතුනා තාත්තගෙන් පටන් ගන්න.

එහෙම හිතුවත් තාත්තා වෙන්න මට බැහැ.

ගම්පෙරලියේ ජිනදාස මලය රටට යනවා.ඒ කියන්නේ වියලි කලාපයට.

ජිනදාස අසාර්ථක වෙනවා.

පියල් කොළඹට සේන්දු වෙලා සාර්ථක වෙනවා.

ගම්පෙරලිය සිදුවන කාලේ  දකුනේ උදවිය රැකියා සොයාගෙන දිවයිනේ සී සී කඩ වෙනවා.

දකුනේ නතරවුන අයට ප්‍රශ්න ,ගැටලු විසදා ගන්න දහ අතේ කල්පනා කර කර ඉන්න කොට මේ සී සී කඩ ගිය පරපුර එක එකතැන්වල සාර්ථක වෙනවා. 

අසාර්ථකවුනා නම් චූටිම චුටී දෙනෙක්.

දිවයිනේ හැම ගම්පියසකම මාතර  වැලිගම අහංගම ගාල්ල නමින් ස්ටෝර්ස් , හෝටල් ,බේකරි.ග්‍රොසරීස් , ටෙක්ස්ටයිල් ව්‍යාපාර ඇරඹෙනවා.

මේවා පුංචියට පටන් අරන් ස්ථාවර වෙනවා.

මේවායේ අර්ථපතීන් “ මුදලාලි “ ලා වුනා.

වැලිගම මුදලාලි ඉන්නේ හැටන් වල. ඒ වගේ හැම නගරයකම වැලිගම , අහංගම ගාල්ලේ මුදලාලිලා හිටියා.

අන්තිමට කතාවක් හැදුනා “ බෙන්තර ගගෙන් එහා ඉදන් ඇස් ඇරුන පූස් පැටියෙක් වත් මෙගොඩට ගේන්න එපා “ කියලා

මාර්ග පද්ධතිය අද වගේ නොදියුණු ඒ කාලේ කොළඹට නැත්නම් පානදුරේට ඇවිල්ලා තමයි දකුනේ උදවිය සී සී කඩ වුනේ .ඒක කරන්න බෙන්තර ගගෙන් එගොඩ වෙන්න එපාය.

අපේ තාත්තත් ගැටවරකාලේ දකුණට ආයුබොවන් කිව්වා.

දැන් වගේ ලොකුවට අඩුම කුඩුම ගොඩක් පොදි බැදගෙන නෙමෙයි.

තාත්තා අබිමානෙට කියන්නේ “ මම ගෙනාවේ සරමයි බැනියමයි විතරයි බන් “ කියලා.

ඒ ඇවිල්ලා නුවරඑළියේ , දික්ඔයේ., තලවාකැලේ තැනින් තැන කලින් කල පලින් පල ඉදලා හපුතලේට ඇවිල්ලා අහංගම ව්‍යාපාරිකයෙක් ගාවා වැඩ කරලා .

හපුතලේ ව්‍යාපාරිකයාට විවිධ තැන්වල ව්‍යාපාරික ස්ථාන කිහිපයක් තිබිලා .අවසානයේ බෙලිහුල්ඔය තිබුන එතුමාගේ ව්‍යාපාරක ස්ථානයේ කටයුතු කරමින් ඉන්න ගමන්..පුංචි කාමරයක් කුලියට අරන් බුලත් දුම්කොල පුවක් වගේ පුංචි පුංචි දේවල් අළවි කරන්න පටන් ගත්තා.

එතන තමයි තාත්තගේ ඇරඹුම.

අපේ උපත.

තාත්තාට අම්මා මුණ ගැහුනා.

ගෙවල් දොරවල් හැදුවා වතුපිටි උරුම කරගත්තා

අහංගමින් සහෝදරයෝ එක් කරගනවිත් එයාලා ව්‍යාපාරිකයෝ කලා.

අවුරුදු අසු අටක් ආයු විද මිය පරලොව ගියා.

අද තාත්තගේ දරුවෝ රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කයේ සී සී කඩ ගිහින් පැල වෙලා.

සමහරු ඇමරිකාවේ. තවත් සමහරු ඔස්ට්‍රේලියාවේ.ජාතික තලයේ සමාජ සේවකයෝ ,රාජ්‍ය නිළදාරින් ව්‍යාපාරිකයෝ..

තාත්තට සමවෙන්න අපිට කවදාමවත් බැහැ.

තාත්තා විශිෂ්ඨයෙක්.

A day in the life

Tuesday, November 19, 2024

මම මගේ නෙවෙයිද ?.






වැස්ස වහිනවා. පරිසරයත් සීතලයි.

මට ගිය අවුරුද්දට වඩා මේ අවුරුද්දේ සීතල දැනෙනවා.

ගිය අවුරුද්දට වඩා මේ අවුරුද්දේ මම දුර්වල වෙලාද .

මේ අනම් මනම් හිතෙන්න පටන් ගත්තේ දැන් කාලෙක ඉදන්.

මාස කීපයකට ඉස්සෙල්ලා මහා මැතිවරණ උණුසුම පටන් ගත්තා 

අවුරුදු පහෙන් හතරෙන් හයෙන් හතෙන් ආපු මැතිවරණ වලදී  1965 වගේ ඉදන් එහාට දුවනවා.

මෙහාට දුවනවා. 

මේ පාර ලොකු මාමාට . ලොකු තාත්තට . ලොකු අයියට බැහැ . ගෙදරට වෙලා ඉන්න අපි බලා ගන්නම්

ඔන්න ඔය වගේ ප්‍රතිචාර තමයි හමුවුනේ.

දුර බැහැරක මළ ගෙදරක් අහන්න ලැබෙනවා.

ගිහින් එන්නම ඕනි.

තාත්තා යන්න එපා. තාත්තට යන්න බැහැ.

කවුද එහේ තාත්තා බලා ගන්නේ ?.

වැඩි ප්‍රශ්ණ මට නෑ.

අහගෙන පහු බහින්නයි වෙන්නේ

මම නිශ්ශබ්ද වෙනවා.

මළ ගෙදර ඇත්තන්ට පණිවිඩයක් තියෙනවා.

මටත් ඒ ප්‍රතිචාරය ලැබුනට කමක් නෑ කියලා මම හිතනවා.

ඉන්න අයට කරදරයක් නෑ නේ.

නාන්න උණුවතුර.

උදේ හවස විටමින් A, D,E.B12 , තවත් multi vitamine.

බෙහෙත් වට්ටෝරුව  පලකලොත් මම ෆාමසියක් කියලා කියාවි.

ඇත්තටම මම මගේ නෙවෙයිද ?. 


A day in the life

Saturday, November 02, 2024

සෙනෙහසින් දකින ඇය.






සුළඟින් බිත්ති තැනූ සුවඳින් පිරියම් වූ මාලිගයකි මගෙ හද දොරගුලු නැති පිරී තියේ තදබද වී ආදරේ.. අහසකි... මගෙ හිස සියොතුන් හැසිරෙන සැමරුම් මේ කුළු අතර නිරන්තර... නිදහස ඇත කාටත් පිවිසෙන්නට ඉන්න එපා පිලිපත්තේ ආදරේ.. මුව ... තෙක් හද ඔබෙන් පිරී ඇත එනමුත් සැමදින පුංචි ඉඩක් ඇත... තව එක් අයෙකුට පිවිසිය හැකි ලෙස දොරක් වැසී දොරක් ඇරේ ආදරේ සුළඟින් බිත්ති තැනූ.. - අනුලා බුලත්සිංහල
- ලූෂන් බුලත්සිංහල
- තාරාවෝ ඉගිලෙති

බේ දෑස දැකගත්තෙමි සැඳෑ කලෙක ළඳුනේ.. දෙනෝදහක් අතගත්තද සැමියකු නැති ළඳුනේ..... නෑයෙක් නෑකම නොකියන වීදි සරණ ළඳුනේ තෙල් මල් ගෙන දෝතපුරා මුනිකුටියට පියමං වන ඔබේ දෑස දැක ගත්තෙමි සඳෑ කලෙක ළඳුනේ.. බුදුන් දැක නිවන් දකිමැයි දෙව්-රම යන පාර අහන ඔබද පටාචාරවකි ඔබද කිසා ගෝතමියකි... පිරිමින්ගේ පාප කන්දට දෝස විඳින ළඳුනේ අඳුරේ පව් කරන දනා එළියේ රවන ළඳුනේ ළැම පමනක් ලොවට පෙනෙන ළය නොපෙනෙන ළඳුනේ කුහුඹුවකුට වරදක් නැති වැරදිකාර ළඳුනේ...

ගායනය - අමරසිරි පීරිස්
පද රචනය - රණ්බණ්ඩා සෙනවිරත්න සංගීතය - ප්‍රේමසිරි කේමදාස.

සෙනවිරත්නයන් දකින ළදුන්ම වෙනත් රටකදී බුලත්සිංහලයන් දුටුුවේ හාත්පින්ම වෙනස් ආකාරයකින්. 

බුුලත්සිංහලයන්ගේ ළද බොහෝම සැහැල්ළුවෙන් ජීවිතය ගෙවනවා. ඈ හට ඇත්තේ සුුලගින් බිත්ති තනා සුවදින් පිරියම් කල හදවතක්. එහි බරක් පතලක් නැහැ. ඇගේ හිස  අහසක්…..සියොතුන් හැසිරෙන…ඉන්න එපා එලිපත්තේ කාටත් පිවිසෙන්න දොරගුළු ඇර තියෙනවා. එක්කෙනෙක් විත් යන විට තව කෙනෙකුට පිවිසෙන්න —“දොරක් ඇරී දොරක් වැසී තියෙනවා.ආදරය සැහැල්ලුයි .

ඒත් සෙනවිරත්නයන්ගේ ළදුන්………… මහත් බරක් හිතේ දරා ගෙන. පිරිමින්ගේ පාප කදට ……..ඈ සමාජයෙන් දෝෂ දකිනවා. නින්දා විදිනවා. ඈ අදුරේ පාපයට යොමු කරන ජනයාම එළියේදී පිළිකෙව් කරනවා.

බරපතල ලෙස පිඩනයට පත් කරනවා.

ඇගේ ළැම පමනක් ලොවට පෙනෙනවා

ඇගේ ළය පෙනෙන්නේ නැහැ.

කිනම් පාර්ශවයයකද වරද තියෙන්නේ සාධාරණව හිතන්න සමාජයට බැහැ.   

ඈ  කුහුඹුවකුට වරදක් නැති වුනත් සමාජයට වැරදිකාර ළඳක්


මුව ... තෙක් හද ඔබෙන් පිරී ඇත

එනමුත් සැමදින පුංචි ඉඩක් ඇත...

තව එක් අයෙකුට පිවිසිය හැකි ලෙස

දොරක් වැසී දොරක් ඇරේ ආදරේ

බුලත්සිංහලයන් කියන ළදම

සෙනවිරත්නයන් 

තෙල් මල් ගෙන දෝතපුරා

මුනිකුටියට පියමං වන

ඔබේ දෑස දැක ගත්තෙමි

සඳෑ කලෙක ළඳුනේ.. 


බුදුන් දැක නිවන් දකිමැයි

දෙව්-රම යන පාර අහන

ඔබද පටාචාරවකි 

ඔබද කිසා ගෝතමියකි…

අනුකම්පාවෙන් මුණිකුටියට එක්කරගෙන යනවා.

වෙනස තියෙන්නේ 

සුළගින් නොව කොන්ක්‍රීට් වලින් බිත්ති හදා ගෙන ඉන්න නිසාවෙන් කියලා මට හිතෙනවා.




A day in the life

Sunday, October 27, 2024

උපන් දිනයක ස්මරණයක්.






අද මට ආපහු හැරිලා හිතන්න හොද දවසක්. 

මාත් උපන්නේ 1948 . ලංකාවට නිදහස ලැබුන අවුරුද්දේ. 

අවුරුදු හැත්තෑ හයක්, තාමත් නූපන් දරුවන්ගේ සිහින මරාපු පරපුරක සාමාජික යෙක්.

එහෙමනේ කියන්නේ. 

මම ඉපදුනේ ගෙදරදී. “කත්තෝ අම්මා“ කියලා ආත්තම්මා කෙනෙක් ගමේ හිටියා. කාගෙත් තිඔීරි ගෙදර මව්වරුනට උපසස්ථාන කලේමම ගැන ලියන එකත් පුුංචි ලමයින්ගේ වැඩක්. 

එත් එතුමිය. අපේ අම්මටත් එතුමියගේ ඇප උපකාර ලැබුන බවයි අම්මා කිවුවේ . එවන් වැඩිහිටි කාන්තාවන් හැම ගමකම එකල ඉදල තියෙනවා.

දැන් සෞඛ්‍ය පහසුකම් ඊට වඩා දියුණුයි.

ඒත් වර්තමාන තරුණ පරපුර කියන්නේ අවුරුදු හැත්තෑහයක්  තිස්සේ ඒ පරපුරේ සිහින අපේ පරපුුර විසින් විනාශ කලා කියලා.

අපි ඉපදෙන කොට ලාම්පු තෙලින් දැල්වෙන කුප්පි ලාම්පු චිමිණි ලාම්පු තමයි හැම ගෙදරකම තිබුනේ. පස්සේ  කාලයක මැන්ටලයක් බැදපු ඇලඩින් ලාම්පු , පැට්‍රෝල් ලාම්පු භාවිතයට ආවා.

දැන් නම් හැම ගමකම හැම ගෙදරකම විදුලිය තියෙනවා. තෝමස් අල්වා එඩිසන්ටත් ලංකාව පාලනය කල විවිධ දේශපාලනඥයයන්ගේ කැපවීමත් නිසා.

ඒත් කියන්නේ ඔවුුන් අනාගත පරපුරේ සිහින විනාශ කරපු අධමයෝ කියලා.

කොළඹ – බදුල්ල පාරේ අයිනේ පිදුරු හෙවිල්ලපු පුංචි ගෙදරක මෙලොව එළිය දැක්ක මම කලක් යන කම් දැක්කේ මේ පාරේ යන බස් හතරක් විතරයි.ඒවා කොළඹ ගියේ පානදුරය හරහා. ලියෝ ප්‍රනාන්දු සමාගමේ තමයි මේ බස් හතර. බස් ජනසතුව දක්වා මේ තත්වයේ වෙනසක් තිබුනේ නැහැ. පැය දොළහක පමනකින් අපේ ගෙදර ගාවා ඉදන් කොළඹට යන්න පුළුවන්.බදුල්ලේ ඉදන් නම් පැය පහ‍ලොවක් විතර යනවා ඇති.පුංචි පාරේ වල ගොඩැලි මැදින් මේ යන ගමන හරි අපූරුවට තියෙන්න ඇති. මම නම් ඒ් කාලේ දුර ගමන් ගිහින් නෑ .

අර පුංචි ගෙදර දැන් නම් නැහැ. තාත්තා කාලෙට ගැලපෙන ගෙයක් එතන හදලා. කරත්ත පාර වගේ තිබුන පාර මංතීරු දෙකක කාෆට් කරපු පාරක් වෙලා. තොරතෝංචියක් නැතිව ඉහලට පහලට යන වාහන නිසා කන් දෙකට කිසිම නිදහසක් නැහැ. ගේ වටේ තියෙන තාප්පේ නිසා ඇස් දෙකට නම් විවේකයක් තියෙනවා. දැන් මෙතනින් කොළඹට , පානදුරේට පැය හතරකින් පොදු වාහනයකින් ( බස් එකකින්) යන්න පුළුවන්. මඩකලපුවට , අම්පාරෙට, මෛයියන්ගනේට, බදුල්ලට ,කුරුණෑගලට , ඇඹිලිපිටියට යන්න පොදු ප්‍රවාහණ සේවා තියෙනවා

අවුරුදු හැත්තෑහයක් තිස්සේ වෙලා තියෙන දේවල්……….

මම හෝඩියේ පන්තියට ගියේ ගමේ ඉස්කොලෙට. එක ගොඩනැගිල්ලයි. ලොකු ස්කෝලේ මහත්තයාගේ නවාතැන උනෙත් ඒ ගොඩනැගිල්ලේ  වෙන්‍කර තිබු කෙළවරක කාමර දෙකක්.ලොකු මහත්තයා ජයසේන , ලොකු නෝනා පෙරේරා. පුංචි අපිට හරි ආදරෙයි. මේ දෙපලට දරුවෝ නැහැ. මම පාසලට ඇතුල්වෙන කොටත් විශ්‍රාම යන වයස දකිමිනුයි හිටියේ .අවට ගම් හය හතකට තිබුුනේ මේ පාසල විතරයි. දැන් කිමි. දෙකක් ඈතින් සබරගමුව විශ්ව විද්‍යාලය තියෙනවා. මේ රටේ රාජ්‍ය විශ්ව විද්‍යාල දා හතරක්ද කොහෙදත් ,ගානක් නැති පෞද්ගලික විශ්ව විද්‍යාල මට්ටමේ අධ්‍යාපන ආයතන තියෙනවා.

සිහින මරාපු අවුරුදු හැත්තෑ හයක් අනාගත සිහින දකින්න ඉතිරි කරලා මඩ නාගෙන ඉන්න පරපුරක සාමාජිකයෙක් වන මම අද සමරන්නේ හැත්තෑ හයවෙනි උපන් දිනය.

සැමට සෙත් වේවා !. යි ප්‍රාරථනා කරනවා.


උපන් දින සැමරුමක්...

මට නොපෙනන මාව පෙනුන හැටි.


සුභම සුභ උපන් දිනක් වේවා...ලයනල් අයියේ...
ළෙන්ගතු හිනාවෙන් පිරි ඔබෙ මුව මඩල
කාටත් එකවගේ බෙදනා සෙනේ ගඟ
අය්යණ්ඩියක් හඳුනාගෙන බෝ කලෙක
අක්කා නිසා නෑකම ළඟ විය දිනෙක
නුඹවන් අය වටී රටටම මහමෙර සේ
දැනුමැති කමයි ගුණ නුවණයි එක විලසේ
ලොකුකම් නොමැති මිනිසත්කම පිරි මනසේ
අයියේ මොහොතකින් පැතුමක් දෙනු කෙලෙසේ
සිතුම් පැතුම් තව තව ඉටුකර ගන්න
දවසින් දවස නිරෝගි සුව අත්වෙන්න
සුපුරුදු සිනාවම සැම දා දැක ගන්න
සම්බුදු සරණ ලැබ ආයුෂ වැඩි වෙන්න....
සුභ පැතුම් අයියේ......
A day in the life
 

මීදුම Published @ 2014 by Ipietoon