ඉවසීම හා සැනසීම

එක්තරා කාලෙක සෙන්ටිනෝ නම් පුද්ගලයෙක් ජීවත්වුනා.ඔහු රස්සාව විදියට කලේ අලෙවිකරණය. නමුත් රස්සා ගණනාවක් නිතර නිතර වෙනස් කරපු හින්දා සෙන්ටිනෝ ගෙ අනාගතය ගැන ඔහුගෙ බිරිඳට බියක් දැනිලා තිබුනා.

" ඔහේ කරන්න හදන දේ ගැන මම නම් දන්නෙ නෑ.ඒත් මෙහෙම ගියොත් අපි ලොකු අමාරුවක වැටෙනවා "

මීනා එහෙම කියද්දි සෙන්ටිනෝ කලේ තමන්ගෙ නිවසේ සාලය එක්ක තියෙන වීදුරු කවුළුවෙන් ඈත බලාගෙන කල්පනා කරපු එක.

Read more »

අද ජුලි හතයි.

අද ජුලි හතයි........
1976 වෙන්න ඕන.
ජුලි හත්වෙනිදා මම හිටියේ බොරැල්ල රිමාන්ඩ් බණ්ධනාගාරයේ.......
බාන්ඩාගාරයේ ඒහෙම නෙමෙයි.
අදට අවුරුදු හතලිස් අටකට ඉස්සෙල්ලා මගේ වයස අවුරුදූ විසි අටයි.
තරුන ජවය ..............

වටේම හිටියා දහයක් පහලොවක් තරුන පිරිසක්. ඕන ඒහෙකට ලෑස්තියි. ඒකාවන්ව. මේ ඔක්කොම අද නෑ. ඉන්න අයත් වගකීම් සහිත රහිත විශ්‍රාමිකයෝ.
අනෙක් අය භව ගමනේ යෙදිලා.
ඒ කාලේ ග්‍රාමවාසී වැඩිහිටියන්ට  

අපි නාහෙට අහන්නේ නැති කොල්ලෝ ටිකක් !
වැඩිහිටියන් නොහදුන ඒකමුතූවක් අපිට තිබුනා.
අපි දෙසැම්බර් 31 වෙනිදාට කාලා බීලා සිංදු කියලා ජනවාරි පලවෙනිදා පිලිගත්තා කතෝලික සහෝදරයොත් ඒක්ක.
සිංහල අවුරුද්ද අති උත්කර්සව සැමරවා . බයිසිකල් රේස් අවුරුද්දේ දවස පුරාම ගම් මැද්දේ උත්සවයක් මේවට ගමේ ඔක්කොම ඒකතු වුනා.වෙසක් ඒකට ගමම සැරසිලි කලා පොසොන් ඒකට කැරොල් පන්නයේ භක්ති ගීත කිව්වා.මේවාට වියදම් කරන්න දානපතියොත් හිටියා. අපි කරන්නේ පොතත් අරන් පාරට බහින ඒක.
සල්ලි එකතුවුනා. අවුරුද්දට එකතු කරපු සල්ලි පොසොන් ඒකටත් වියදම් කරන්න සමහර අවුරුදු වල ඉතිරි වුනා. පන්සලේ චෛත්‍යය හුණු පිරියම් කරලා සුදු පාට කලා පොසොන් පෝයට කලින්. 

පුංචි පුංචි නාට්‍යය ගෙන්වාගෙන ගමේ පෙන්නුවා.
අදත් ඒ් ගම තියෙනවා. තරුන ජවය නැහැ. කීයක් හරි හම්බකරගෙන හවසට වයින් ස්ටෝර්ස් ඒකට දියකරලා., දවස කෙලවර කරගන්න තනිවූන පිරිසකූයි මම දකින්නේ.

හොදට නරකට දෙකටම හිටිය මේකොළු නඩේ මුහුන දුන්න නරක යයි කියාපු වැඩක් නිසා මම ගිය ටුවර් ඒකක් තමයි අද සමරන්නේ !!.
අපේ පදිංචියේ ඉදන් ග්‍රාමීය රෝහලට යන්න බස් ගාස්තුව ශත තිහයි. එදා මගේ නංගියෙකුට බෙහෙත් ගන්න මේ රෝහලට ගිහින් ආපහු එනවා. බස් ගාස්තුව ශත හැට කොන්දොස්තර මහත්තයාට දීලා බස් එකට නැග්ගා. ටිකට් දෙක ඉල්ලපුවම මම මුදල් ගෙව්වේ නෑ කියලා කොන්දොස්තර මහහත්තයා කියනවා. ඔන්න ඕකයි අරගලේට මුල.

මටත් හරි ලැජ්ජයි. මට වඩා අපේ තාත්තට සමාජ තත්වයක් ගෞරවයක්තිබුනා. ඒ තාත්තගේ පුතා බස් එකේ හොරට යයි ද ? බස් එකේ හිටපු මගීන් සියල්ලම පාහේ දන්න අදුුරන අය.
ඉතින් ඔය ලජ්ජාව ගින්නක් බවට පත්වුනා.

බස් එක නයිට් පාක් කරන්නේ අපේ අඩවියේ .
අපිට පුරුද්දක් තිබුනා අපේ ව්‍යාපාරික ගොඩනැගිල්ලක් ඉස්සරහ පේව්න්මන්ට් එකේ කල්ලි දාගෙන පේලියට වාඩි දා ගෙන ඕපා දූප කතා කර කර හවස ගෙවා දාන.

එදා මාතෘකාව උනේ බස් එකේදී මට වුන සිද්ධිය
මේ ගොඩනැගිල්ල ඉස්සරහ බස් හෝල්ට් එකක් තිබුනා.
උදේ වීරවරයා බස් එක නයිට් පාක් කරලා , එදාට වැඩ වරලා ගදර යන්න බස් හොල්ට් එකට ආවා.

අපේ පේව්මන්ට් සාමාජිකයෝ දහයක් දොළහක් ඉන්න ඇති. සිද්ධියේ ප්‍රවෘත්තිය නිසා රබානත් හොදට රත් වෙලා.
මූද චන්ඩියා ........?
ගහමුද ......?
ගැහුවා. 

මාර කාලගෝට්ටියයි. කොන්දොස්තර මහත්තයා තුවාලත් කරගෙන ජීවිත ආරක්‍ෂාවට පසු බැස්සා.
එවෙලේ ආවේගෙට වැඩට බැස්සට ටිකක් වෙලා යන කොට මාර බයක් දැනෙන්න පටන් ගත්තා.
එන ආරංච් හොද නෑ. පොලිසිය මැර පිරිසක් හොයනවා. කොන්දොස්තර මහත්තෙකුට පහර දීලා ටිකට් පොතයි, මුදලුයි පැහැරගෙන , තුවාල සිදුකරලා. කොන්දොස්තර මහත්තයා රෝහලේ.........

තාමත් මැර පිරිස අඩංගුවට අරගෙන නැහැ.....
ලංගම ඩිපෝව වැඩ වර්ජනයක් පටන් අරගෙන......
තුන්වෙනි දවස ........දිස්ත්‍රික් ප්‍රධාන ඩිපෝවත් වැඩ වර්ජණයට එකතු වෙනවා....

මාව පොලිසියේ ටාගට් එක..........
අන්තිමට මම පොලිසියට බාර වුනා. වැඩ වර්ජණය නිමා වුනා. ඒ දවස සිකුරාදාවක් ඇප ගන්න බැහැ.එදා පොලිස් කූඩුවේ පහුවදා බන්ධනාගාර රැදවුමක, ඉරිදා බොරැල්ල රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාරයේ . ඒ රවුම ආපහු ඇවිත් අගහරුවාදා අධිකරණයට.
අධිකරණයෙන් ඇප..........!.

1976 ජුලි කියන්නේ, රට මැතිවරණයක් මුව විට තිබු කාලයක්. මම අත පය දික්කරලා තිබුනේ එවකට රජයට අයත් වෘත්තීය සමිතියක ලේකම් කෙනකුට. කොච්චර බරපතල පීඩනයක් එන්න ඇද්ද ?.
මාව පොලිස් භාරයේ ඉන්න කොට ප්‍රදේශයේ මංත්‍රීතුමිය ආවා “‘මැරයා“ බලන්න. මට රවලා සැර දාලා “මෙයාද මිනිහා“ කියලා ඇහුවා. වටේ හිටපුු අනුගාමිකයින්ට ජොලි. 

වයසක පහේ එක්කෙනෙක් කාරලා මුණට කෙල ගහන්න බැරිකමට එලියට ගිහින් කෙල ගහලා ආවා.

සිද්ධිය වුන තැන හෝටලේ අයිතිකාර මහත්තයා ටිකට් පොතයි සල්ලියි පොලිසියට බාර දීලා තිබුනා.
මාස කිහිපයකට පස්සේ අධිකරණ චෝදනා වලින් මාව නිදහස් කලා
ජුලි හතයි නේද ?

1977 මැතිවරණයෙන් මංත්‍රීතුමිය පරාජය වුනා. කොන්දොස්තර මහත්තයා ඈත පලාතකට ස්ථාන මාරුවක් ලැබුනා.මම ධාර්මිස්ඨ සමාජය පිහිටුුවන්න ගිහින් අතරමංවුුනා. 

1989 වන විට මගේ පාට වෙනස් වෙලා.
1989 දවසක එකම වේදිකාවක මමයි මංත්‍රීතුමියයි හමුවෙනවා. මංත්‍රීතුමිය මගෙන් අහනවා “කවුද මේ ළමයා “කියලා. ?. මම මැරයා ගැන පැහැදිලි කලාම එතුමියට ඩිංගක් වෙන්න ලැජ්ජා හිතතෙන්න ඇති. මම සංවිධානය කල මැතිවරණ ව්‍යාපාරයේ ජයග්‍රහණය කරලා පැවත්වුු රැලියකදී කොන්දොස්තර මහත්තයා මාව ඔසවා ගෙන ජයග්‍රහණය සැමරුවම මම කලේ ඇස් දෙකට කදුළු පුරවගන්න එක.
ජීවිතයේ හැටි එහෙමයි.
එදායින් පස්සේ මට එරෙහි වුන කිසිවෙක් සමග අද වනතුරුත් මම එරෙහි වෙලා නැහැ.  

කිසිම විරෝධතාවයකට එරෙහිව ගිහිල්ලාත් නෑ පරුෂ වචචනයක් වත් භාවිතා කරලා නැහැ. මම අහගෙන ඉන්න පුරුදුවුනා. මම බලාගෙන ඉන්න පුරුදුවුනා. මට එය කරන්න පුළුවන් වුනා. දැන් 77 යි.
ජූලි හතෙන් මට හිමිවුන දායාදය තමයි “හික්මීම“

නැවත පලකිරීමක්. 

 කතාවට එකතු කරන්න තව කතාවක් තියෙනවා.

ලංගම වැඩ වර්ජනයක කියලා කිව්වා නේ.

වැඩ වර්ජනය පටන් අරන් තිබුනේ හවස් වරුවේ ඉදන්.

උදේ වරුවේ ටීචර්ස්ලා දෙන්නෙක් ස්කෝලේ ඉදන් ගෙදර යන්න එනවා.

උදේ තිබුන බස් හවස නැහැ.

දැන් ගෙදර යන්න වෙලා තියෙන්නේ පයින්.

පයින් යන ගමන් නොසන්ඩාල කොල්ලන්ට පලු යනකම් බැන බැන ගෙදර යනවා.

කාලයක් ගිහිල්ලා .....

එක ටීචර්කෙනෙක් නොසන්ඩාලයාගේ රුකවරණයට ඇවිත්.

ඔන්න ජීවිතේ හැටි.

 

A day in the life

කැපවීම අගයන්න..

අපේ අම්මට මේ ලඟදි ඉඳල අමුතු ලෙඩක් හැදිලා ,දැන් අවුරුදු හැටකටත් කිට්ටුයි ,

මෙන්න මේන් එක පාරටම මිනිහෙක් හොයන් ,ඒ මිනිහත් එක්ක තනියම ජීවත් වෙන්න යන්න හදනවා ,මම තමයි එයාට ඉන්න එකම ළමයා ,මමත් බැඳලා මටත් අවුරුදු එක හමාරක බබෙක් ඉන්නවා ,අපි දෙන්නම ඔෆිස් ගියාම ළමයා බලන්නෙ අම්මා ,මෙච්චර කල් මේ ළමයා බලාගෙන ගෙදර වැඩ කරන් පාඩුවේ හිටියා ,මේ ලඟදි ඉඳල තමයි මේ වෙනස ,අනේ මිස් මේ අපේ අම්මට උපදෙසක් දෙන්නකෝ ??

Read more »

කමටහනක් කර ගන්න.

.කුමටද වැලපෙන්නෙ මගෙ දෙන

දෙසම බලා..

එනවද දුකක් ඔබගේ මුළු

ලයම පලා...

මොකටද තවත් ඔය හදවත

ගන්නෙ තලා..

ඔබ නොදනිතත් මං මීටත්
කලින් මළා ...
සෙනෙහස මොටද නිසසල
මළ සිරුරකට ...
මදහස පෙනෙනවද පියැවුණු
ඇස් දෙකට..

තුරුහිස මුදුනෙ නොපිපුණු
මල් පොකුරකට..
ජයගොස නගා කවියක්
ලියලා කුමට..
සුදු රෙදි කඩින් වැසුවත් අද
මගේ ගත..

හඳුනා ගත්තෙ කවුරුද
හදවතේ තෙත..
හෙට මේ සිරුර දා ලූ පසු
සොහොන මත..
කාටද මතක ගතවු පසු
දවස් හත...

පෙරදා නුරාවෙන් හිනැහුණ
දෑස් බලා..
මතකද කලක් ඔබ මට
ආදරෙත් කලා..
කිසිදා වෙන් නොවන බවටත්
සඵථ කලා..

රැඳුණේ සදහටම කවදද
අහසෙ වලා...
මළහිරු බහින විට අද
බටහිර අහසේ...
අප පෙර මතක හිත

නොපෙලාවිද රහසේ...
යලි යලි සිත බැඳී හෙට
පෙර මෙන් පහසේ..
සසරේ මුලා වෙමු දැයි
විමසමි රහසේ...

සංසාරෙදී අපි බෝ හමු
වෙන්න ඇතී..
මේ වාරෙදී හමුවී දුක්
ගන්න ඇතී...

යන පාරෙදී යලි හමුවක්
නොවනු ඇතී..
එන වාරෙදී මං සසරින්
මිදෙනු ඇතී...

මා දුන් සෙනෙහෙ හදවත
පතුලේ තියලා..
හිත සනසා ගන්න
ඔය දෑසම පියලා..
යන ලෙස මකුළුවෙකු
යලි යලි දැල වියලා..
පැටලෙනු එපා ආයෙත්
සෙනෙහස කියලා ....

සසරින් මිදෙන එක සටනක්
කර ගන්න ..
කතරින් එතෙර වී සටනට
සමුදෙන්න ...

අතරින් පතර යලි පටුනක්
නොතබන්න..
මගෙ මේ සිරුර කමටහනක්
කර ගන්න ...

Read more »

ආචාර් ය එන්. එම්. පෙරේරා.

පීඩිත පන්ති ජනයාගේ විමුක්තිය පතා ඇරඹුණු අරගලය අරබයා තම මුළු ජීවිතයම කැප කළ 'සමසමාජ' පක්ෂ නායක එන්. එම්. පෙරේරා සහෝදරයාගේ 120 වන ජන්ම දින සමරුව යෙදී තිබුණේ 2025 ජූනි 06 වන දිනටය.

Read more »

පසක්වීම

හිරු නිවෙන්නට දෙපැයකට පෙර
බිමට යොමුවූ දෑස් අතරින්
රාජගිරියට ඇදෙන පෙරහැර
දනිති යනවග නො එන ගමනක.

Read more »

තාක්ෂණය ජීවිතය නොවේ..

තාත්තාට බැංකුවෙන් මුදල් ගන්න ඕන වුනා . මම ඔහුත් සමග බැංකුවට ගියා. බැංකු කටයුතු අවසන් කර ගන්න ඔහුට පැයක් පමණ ගතවුනා.
මට තාත්තා සමග විරුද්ධ වෙන්න බැරිව ඇහුවා...
''තාත්තේ, ඇයි අපි ඔබේ අන්තර්ජාල බැංකුකරණය සක්‍රීය නොකරන්නේ..?''
''ඇයි මම එහෙම කරන්නේ..?'' ඔහු ඇසුවේය.
''හොඳයි, එවිට ඔබට මුදල් මාරුව වැනි දේවල් සඳහා මෙහි පැයක් ගත කිරීමට සිදු නොවනු ඇති.
ඔබට අන්තර්ජාලය හරහා සාප්පු සවාරි පවා කළ හැකියි. සෑම දෙයක්ම ඉතා පහසු වනු ඇති !''
ඔහුව Net banking ලෝකයට ගෙන ඒමට හැකිනම් මම ගොඩක් සතුටු වෙනවා.
ඔහු ඇසුවේ “මම එහෙම කළොත් මට ගෙදරින් එළියට බහින්න වෙන්නේ නැද්ද...?
''ඔව්, ඔව්''! මම කිව්වා.
මම ඔහුට කිව්වා දැන් සිල්ලර බඩු පවා ගෙදරටම ගෙනත් දෙන්න පුළුවන් කොහොමද සහ amazon හැම දෙයක්ම දෙන්නේ කොහොමද කියලා!
ඔහුගේ පිළිතුර මාව අවුල් කළා.
ඔහු පැවසුවේ ‘‘අද මම මේ බැංකුවට ඇතුළු වූ දා සිට මට මගේ මිතුරන් හතර දෙනෙක් මුණගැසුණා, මේ වන විට මාව හොඳින් හඳුනන කාර්ය මණ්ඩලය සමඟ මම ටිකක් කතා කළා.
ඔයා දන්නවනේ මම තනියම ඉන්නේ...මේක තමයි මට අවශ්‍ය සමාගම.
මම කැමතියි ලෑස්ති ​​වෙලා බැංකුවට එන්න.
මට ප්‍රමාණවත් කාලයක් තිබේ, එය මා ආශා කරන භෞතික ස්පර්ශයයි.
අවුරුදු දෙකකට කලින් මම අසනීප වුණා, මම පලතුරු මිලදී ගන්නා ගබඩා හිමියා මාව බලන්න ඇවිත් මගේ ඇඳ ළඟ ඉඳගෙන ඇඬුවා.
ඔබේ අම්මා දින කිහිපයකට පෙර උදේ ඇවිදින විට බිම වැටුණු විට. අපේ ප්‍රදේශයේ සිල්ලර වෙළෙන්දා ඇයව දුටු අතර මා ජීවත් වන ස්ථානය ඔහු දන්නා බැවින් වහාම ඇගේ නිවසට යාමට ඔහුගේ මෝටර් රථය ලබා දුන්නා.
හැම දෙයක්ම ඔන්ලයින් වුණොත් මට ඒ 'මිනිස්' ස්පර්ශය ලැබේවිද...?
මට සියල්ල ලබා දීමට අවශ්‍ය සහ මගේ පරිගණකය සමඟ පමණක් අන්තර් ක්‍රියා කිරීමට මට බල කරන්නේ ඇයි...?
මම 'විකුණුම්කරු' පමණක් නොව මා ගනුදෙනු කරන පුද්ගලයා දැන ගැනීමට කැමතියි. 

එය සබඳතාවල බැඳීම් ඇති කරනව.
ඔන්ලයින් කම්පැනි මේ ඔක්කොම දෙනවද..?''
තාක්ෂණය ජීවිතය නොවේ..
මිනිසුන් සමඟ කාලය ගත කරන්න .. උපාංග සමඟ නොවේ

------රුවන් නිශ්ශංක

A day in the life

මගේ කතාව

ජීවිතය……..

මට හිතුනා තාත්තගෙන් පටන් ගන්න.

ගම්පෙරලියේ ජිනදාස "මලය රටට" යනවා.ඒ කියන්නේ වියලි කලාපයට. ජිනදාස අසාර්ථක වෙනවා.

පියල් කොළඹට සේන්දු වෙලා සාර්ථක වෙනවා.

ගම්පෙරලිය සිදුවන කාලේ දකුනේ උදවිය රැකියා සොයාගෙන දිවයිනේ සී සී කඩ වෙනවා.

දකුනේ නතරවුන අයට ප්‍රශ්න ,ගැටලු විසදා ගන්න දහ අතේ කල්පනා කර කර ඉන්න කොට මේ සී සී කඩ ගිය පරපුර එක එකතැන්වල සාර්ථක වෙනවා.

අසාර්ථකවුනා නම් චූටිම චුටී දෙනෙක්.

දිවයිනේ හැම ගම්පියසකම මාතර වැලිගම අහංගම ගාල්ල නමින් ස්ටෝර්ස් , හෝටල් ,බේකරි.ග්‍රොසරීස් , ටෙක්ස්ටයිල් ව්‍යාපාර ඇරඹෙනවා. මේවා පුංචියට පටන් අරන් ස්ථාවර වෙනවා.

මේවායේ අර්ථපතීන් “ මුදලාලි “ ලා වුනා. වැලිගම මුදලාලි ඉන්නේ හැටන් වල. ඒ වගේ හැම නගරයකම වැලිගම , අහංගම ගාල්ලේ මුදලාලිලා හිටියා.

අන්තිමට කතාවක් හැදුනා “ බෙන්තර ගගෙන් එහා ඉදන් ඇස් ඇරුන පූස් පැටියෙක් වත් මෙගොඩට ගේන්න එපා “ කියලා

මාර්ග පද්ධතිය අද වගේ නොදියුණු ඒ කාලේ කොළඹට නැත්නම් පානදුරේට ඇවිල්ලා තමයි දකුනේ උදවිය සී සී කඩ වුනේ .ඒක කරන්න බෙන්තර ගගෙන් එගොඩ වෙන්න එපාය.

අපේ තාත්තත් ගැටවරකාලේ දකුණට ආයුබොවන් කිව්වා. දැන් වගේ ලොකුවට අඩුම කුඩුම ගොඩක් පොදි බැදගෙන නෙමෙයි.

තාත්තා අබිමානෙට කියන්නේ “ මම ගෙනාවේ සරමයි බැනියමයි විතරයි බන් “ කියලා.

ඒ ඇවිල්ලා නුවරඑළියේ , දික්ඔයේ., තලවාකැලේ තැනින් තැන කලින් කල පලින් පල ඉදලා හපුතලේට ඇවිල්ලා

අහංගම ව්‍යාපාරිකයෙක් ගාවා වැඩ කරලා .

හපුතලේ ව්‍යාපාරිකයාට විවිධ තැන්වල ව්‍යාපාරික ස්ථාන කිහිපයක් තිබිලා .අවසානයේ බෙලිහුල්ඔය තිබුන එතුමාගේ ව්‍යාපාරක ස්ථානයේ කටයුතු කරමින් ඉන්න ගමන්.

.පුංචි කාමරයක් කුලියට අරන් බුලත් දුම්කොල පුවක් වගේ පුංචි පුංචි දේවල් අළවි කරන්න පටන් ගත්තා.

එතන තමයි තාත්තගේ ඇරඹුම.

අපේ උපත. තාත්තාට අම්මා මුණ ගැහුනා. ගෙවල් දොරවල් හැදුවා වතුපිටි උරුම කරගත්තා අහංගමින් සහෝදරයෝ එක් කරගනවිත් එයාලා ව්‍යාපාරිකයෝ කලා.

අවුරුදු අසු අටක් ආයු විද මිය පරලොව ගියා.

අද තාත්තගේ දරුවෝ රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කයේ සී සී කඩ ගිහින් පැල වෙලා. සමහරු ඇමරිකාවේ. තවත් සමහරු ඔස්ට්‍රේලියාවේ.ජාතික තලයේ සමාජ සේවකයෝ ,රාජ්‍ය නිළදාරින් ව්‍යාපාරිකයෝ..

තාත්තට සමවෙන්න අපිට කවදාමවත් බැහැ. තාත්තා විශිෂ්ඨයෙක්.

කාලය ගෙවෙනවා ..වසරින් වසරට

දැන් මම ජීවිතය සැදෑසමයේ.

day in the life

අනතුරක් මරණයක් උපතක්.

ඔබ මියයන විට ගෙදර යමිනුයි හිටියේ.

ඒක කාර් අනතුරක්, කිසි විශේෂත්වයක් නැති. හැබැයි මාරාන්තිකයි. ඔබ බිරිඳක් සහ දරුවන් දෙදෙනෙක්ව තනි කරලයි මැරුණේ. ඒක වේදනා රහිත මරණයක්. දැඩි සත්කාර ඒකකයේ වෛද්‍යවරු ඔවුන් ගේ උපරිම මහන්සිය දැරුවා ඔබව බේර ගන්න. නමුත් ඒ සියල්ල අපතේ.

විශ්වාස කරන්න, ඔබේ සිරුර සුණු විසුණු වෙලා තිබුණු හැටියට ඔබ මියගිය එකමයි හොඳ.

අන්න ඊට පස්සෙ තමයි ඔබට මාව මුණගැහෙන්නේ.

" මො..මො.. මොකද උනේ? " ඔබ ඇසුවා, " මං මේ කොහෙද ඉන්නේ? "

"ඔබ මැරුණා " මං කිව්වා කෙලින්ම, වෙච්ච දේ හංගන එකේ තේරුමක් නැහැ.

" ට්‍රක් එකක් කඩාගෙන බිඳගෙන මං දිහාට ආවා .. "

"ඔව්" මං කිව්වා.

" මං මැරුණා?"

" ඔව්!, හැබැයි ඒ ගැන කණගාටු වෙන්න එපා, හැමෝම මැරෙනවනේ " මං කිව්වා.

ඔබ වටපිට බැලුවා. වටේටම තිබුණෙ හිස් බව විතරයි, ඒ හැර ඔබයි මමයි විතරයි.

" මොකක්ද ⁣මේ තැන? " ඔබ ඇහුවා, " මේ පරලෝකෙ ද?"

" බොහෝ දුරට "

" ඔබ දෙවියන් වහන්සේ ද? " ඔබ ඇහුවා.

" ඔව්! " මං උත්තර දුන්නා, " මම දෙවියන් වහන්සේ ".

" මගේ දරුවෝ.. මගේ බිරිඳ? " ඔබ කලබල වුනා.

" මොනවද එයාලා ගැන දැන ගන්න ඕන?"

" එයාලට මුකුත් ප්‍රශ්නයක් වෙන එකක් නැද්ද ? "

" අන්න ඒක තමයි මං බලාපොරොත්තු වෙන්නේ " මං කිව්වා.

" ඔබට මැරිච්ච ගමනුත් මුලින්ම මතක් වෙන්නේ ඔබේ පවුල. අන්න ඒවා බො⁣හොම හොඳ දේවල්".

ඔබ වශීකෘත වෙලා වගේ මං දිහා බැලුවා. ඔබට මාව දෙවියන් වහන්සේ වගේ වං පෙනුනෙ නෑ. ඔබට මාව පෙනුනෙ නිකං සාමාන්‍ය මිනිහෙක් වගේ, හෝ ගැහැණියක් උනත් වෙන්න පුළුවන්. කවුරු හරි යම්කිසි බලයක් තියෙන පුද්ගලයෙක්, ඉස්කෝලෙක ගුරුවරයෙක් වගේ දෙවියන් වහන්සේ කෙසේ වෙතත්.

" ඒ ගැන වද වෙන්න එපා!" මං කිව්වා.

" ඒගොල්ලෝ හොඳින් ඉඳීවි. ඔබේ දරුවෝ ඔබව හැම අතින්ම පරිපූර්ණ කෙනෙක් විදිහට මතක තියා ගනීවි, එයාලට ඔබ ගැන වෛරයක් ඇති වෙන්න තරම් වයසක් උනේ නැහැනේ.

ඔබෙ බිරිඳ නම් අඬාවි ලෝකෙට පේන්න. හැබැයි හිත ඇතුලෙන් එයාට ලොකු සහනයක් දැනෙයි. ඇත්තම කිව්වොත් ඔබේ විවාහය බිඳවැටෙමිනුයි තිබුණේ. හැබැයි.. එහෙම හිත යටින් සහනයක් දැනුණු එක ගැන ඇයට යම් පසුතැවීමක් නං තියෙනවා, ඔබට ඒක සැනසිල්ලට කාරණයක් නම්!".

" ඕහ්!" ඔබ කිව්වා, " ඉතිං දැං මොකද වෙන්නේ? මම දිවිය ලෝකෙ හරි අපායෙ හරි යනවා වගේ දෙයක් ද?"

" ඒ දෙකම ⁣නෙවෙයි " මං කිව්වා, " ඔබ පුනරුප්පත්තිය ලබනවා ඇති".

" ආහ් " ඔබ කිව්වා, " ඒ කියන්නේ හිංදු ආගමිකයෝ හරි!"

" හැම ආගමක්ම තම තමන්ගේ ක්‍රමයට හරි තමයි " මං කිව්වා, " මාත් එක්ක එන්න ".

ඔබ මගේ පසුපසින් ශූන්‍ය අවකාශයේ ඇවිදගෙන ආවා.

" කොහේද අපි මේ යන්නේ? "

" නිශ්චිත තැනකට ⁣නෙවෙයි " මං කිව්වා.

" ඇවිදින ගමන් කතාබහ කරන එක කදිම වැඩක් ".

" එහෙනං මොකක්ද මේකෙ තේරුම?" ඔබ ඇහුවා.

" ආයිත් උපදිනකොට මං නිකං හිස් ගල්ලෑල්ලක් වගේ වේවි නේද?, පොඩි බබෙක්. ඒ නිසා මේ ජීවිතයේ මම ලබපු හැම අත්දැකීමක්ම, මම කරපු හැම දෙයක්ම, ඊලඟ ජීවිතයට කිසිම බලපෑමක් නොකරාවි? "..

" එහෙම නෙවෙයි " මං කිව්වා.

" ඔබ පෙර ජීවිත වල ලබපු සියළුම දැනුම් සහ අත්දැකීම් ඔබ තුල තිබෙනවා, ඔබට දැනට ඒවා මතක නැතුවා පමණයි ".

මං ඇවිදින එක නවත්වලා ඔබේ උරහිසට අත තැබුවා.

" ඔබේ ආත්මය ඔබට සිතා ගැනීමට වත් නොහැකි තරම් බලගතු, විචිත්‍ර හා මහානුභාව සම්පන්න දෙයක්. මනුෂ්‍ය මනසකට දරාගත හැක්කේ ඉන් ඉතා ස්වල්ප ප්‍රමාණයක් පමණයි. ඒක හරියට වීදුරුවක ඇති වතුර උණුසුම් හෝ සිසිල් දැයි ඇඟිල්ලක් ඔබා පරීක්ෂා කිරීමට සමානයි. ඔබේ අල්ප මාත්‍ර වූ කොටසක් මහා යාත්‍රාවකට ඇතුල් කරනවා, ඔබ එය නැවත එළියට ගන්නකොට එයට ලැබුනු සියළුම අත්දැකීම් ඔබ සතු වෙනවා .

ඔබ ගෙවුනු වසර 48 පුරාවටම මනුෂ්‍යයෙක් වෙලායි හිටියේ. ඒනිසා ඔබ, ඔබේ අප්‍රමාණ විඥානයේ තරම අව⁣බෝධ කරගන්නා තෙක් තවම ව්‍යාප්ත වී නැහැ. අපි මෙතන අවශ්‍ය තරම් කාලයන් කතා කර කර හිටියොත්, ඔබට හැමදේම මතක් වෙන්ව පටන් ගනිවී. හැබැයි ඉතිං හැම උප්පත්තිය කට පෙරම එහෙම කරන එකේ තේරුමක් නැහැ. "

" එතකොට කොච්චර වාර ගාණක් මම පුනරුප්පත්තිය ලබලා තියෙනවාද ?"

" ඕහ්! සෑහෙන්න, වචනෙන් කියන්න බැරි තරම්, නොයෙක් වර්ගයේ ජීවිත වලට " මං කිව්වා,

" මේ පාර ඔබ ක්‍රිස්තු වර්ෂ 540 දි චීනයේ පිටිසර ගොවි පවුලක දියණියක්ව ඉපදේවි "

" මො..මො.. මොකක් ? " ඔබට ගොත ගැහුනා, " ඔබ මාව කාල⁣යේ ආපස්සට යවනවා?!".

" ඔව් මං හිතන්නේ , රීත්‍යානුකූලව.. කාලය ඔබ දන්නා පරිදි පවතින්නේ ඔබේ විශ්වයේ පමණයි. මම පැවතෙන දිහා තත්ත්වය තරමක් වෙනස්".

" කොහේද ඔබ පැවතෙන දිහාව?" ඔබ ඇහුවා.

" හරි!" මම පැහැදිලි කරා, " මං එන්නෙ යම් තැනකින්, එතන මං වගේ තව අය ඉන්නවා. මං දන්නවා ඔබට දැනගන්න ඕන බව ඒක මොනවගේ තැනක් ද කියලා. නමුත් අවංකවම ඔබට ඒක තේරෙන එකක් නැහැ. "

" ඕහ්! " ඔබ කිව්වා, බලාපොරොත්තු කඩවුනු ස්වරූපයකින්.

" හැබැයි, මම කාලයේ අනිත් තැන්වල පුනරුප්පත්තිය ලබනවා නම්, මට යම් මොහොතක මාවම හමුවෙලා ඇති? ".

" ඔව්! ඒක හැමතිස්සෙම වෙනවා. හැබැයි ඒ දෙදෙනාම දන්නෙ තම තමන් ගැන විතරක් නිසා, ඔබ එහෙම දෙයක් වෙනවා කියලාවත් දන්නෙ නෑ. "

" එහෙනං මේ හැමදේම තේරුම මොකක්ද ?"

" ඇත්තට!? " මං ඇහුවා, " හැබෑවටම ඔබ මගෙන් ජීවයේ තේරුම ගැන අහනවද? ඒ ප්‍රශ්නෙ බොහොම ගතානුගතිකයි වගේ හිතෙන්නෙ නැද්ද ?"

" ඒක සාධාරණ ප්‍රශ්නයක් ! " ඔබ මුරණ්ඩු වුනා.

මං කෙලින්ම ඔ⁣⁣බේ ඇස් දිහා බැලුවා.

" ජීවයේ තේරුම, මම මේ මුළුමහත් විශ්වයම ගොඩනගපු හේතුව, ඒ ඔබට පරිණත වෙන්නයි. "

" ඔබ අදහස් කරන්නේ මනුෂ්‍ය සංහතිය? ඔබට අවශ්‍යයි අපව පරිණත කරන්න? "

" නෑ.. ඔබ පමණයි. මම මේ මුළුමහත් විශ්වයම මැව්වේ ඔබට. හැම අළුත් ජීවිතයක් එක්කම ඔබ වර්ධනය වේවි, පරිණත වේවි, ඒ වගේම පෘථුල හා විශිෂ්ඨ බුද්ධිමතෙක් බවට පත්වේවි. "

" මම විතරයි ?! එතකොට අනිත් අය? "

" මෙතන වෙන කවුරුවත් නැහැ! " මං කිව්වා, " විශ්වයේ ඉන්නෙ ඔබයි මමයි විතරයි. "

ඔබ ව්‍යාකූල වෙලා මං දිහා බලාගෙන හිටියා.

" ඒත් පෘථිවිය මත ඉන්න මිනිස්සු.. "

" ඒ හැමෝම ඔබ, ඔබේම විවිධ උප්පත්තීන්. "

" මොකක් ?! මම හැමදෙනාම ?!! "

" අන්න දැං ඔබට වැටහෙන්න ගත්තා " මං කිව්වා ඔබේ පිටට හිමීට තට්ටුවක් දාන ගමන්.

" සදාකාලයටම ජීවත් වෙච්ච හැම මනුෂ්‍යයාම මම ?"

" සහ.. සදාකාලයටම ජීවත් වන. ඔව්! ".

" මම ඒබ්‍රහම් ලින්කන් ?"

" ඒ වගේම ජෝන් විල්කිස් බූත් ත් " මං එකතු කලා.

" මං හිට්ලර්!? " ඔබ ඇහුවා, පිළිකුලෙන්.

" ඒ වගේම ඔහු අතින් ඝාතනය වෙච්ච මිලියන ගණනත් ඔබ! ".

" මම ජීසස් ?! "

" ඒ වගේම ඔහුව අදහපු හැම දෙනාම! "

ඔබ අවසානයේදී නිහඬ වුනා.

" ඔබ යමෙක් තාඩන පීඩන වලට ලක්කරන හැම වෙලාවෙම.. " මම කිව්වා, " ඒ තාඩන පීඩන වලට ලක්වුනේ ඔබමයි. එදා මෙදා තුර සියළුම මනුෂ්‍යයන් විසින් අත්දක්නා ලද සුඛිත සහ දුක්ඛිත අත්දැකීම් සියල්ලම හෝ එසේ අත්දැකීමට නියමිත සියල්ලෙහි, අත්දකින්නා ඔබම වේවි. "

ඔබ බොහෝ වේලාවක් කල්පනා කරමින් සිටියා..

" ඇයි?! " ඔබ මගෙන් ඇසුවා අවසානයේදී, " ඇයි මෙහෙම කරන්නේ ? මේ හැමදේම?! "

" මොකද, දවසක ඔබ මං වාගේම වේවි. ඔබ මගේ වර්ගයා ගේ කෙනෙක්. ඔබයි මගේ දරුවා! ".

" වෝහ්!! " ඔබට කෑගැසුනා, විශ්වාස නොකරන විදිහට.

" ඔබ කියන්නේ මාත් දෙවියන් වහන්සේ කෙනෙක් ?! "

" නෑ. තවම නෑ.. ඔබ තාම කළලයක්, ඔබ තාම වැඩෙනවා. කාලයේ සමන්ථය පුරාවටම ජීවත් වූ සියළුම මනුෂ්‍ය ජීවිත ඔබ ගෙවා නිමකලාට පස්සේ, ඉපදෙන්න සුදුසු විදිහට වර්ධනය වෙලා තියේවි. "

" ඒ කියන්නේ මුළු මහත් විශ්වයම.. " ඔබ කිව්වා, " ඒක හරියට.. "

" බිත්තරයක්! " මං උත්තර දුන්නා

" දැන් ඔබට ඊලඟ උපතට යන්න කාලය හරි! "

හං ඔබව ඔබේ ගමන යැව්වා.

ඇන්ඩි විය(ර්) ගේ කෙටි කතාවකි.

පරිවර්තනය :- කාන්චන බුද්ධි.

A day in the life

ඉතින් මැරිලාම බලමු.

අපි කවුරුත් මරණයට පත්වෙමු.

උපන්දා සිට යන ගමන කෙළවරවන්නේ මරණයෙනි.

මේ අතරවාරයේ කොයිතරම් වෛවාරන කරන්නේද යන්න ආපසු හැර බලන්නේ නම් බැරෑරුම් සහගත දුකක් මිස සතුටක් ඇතිවෙන්නේ නැතැයි මීදුමට  සිතෙයි.

හැමදෙනාම තම පෞද්ගලික යථාර්තය පතා කටයුතු කරයි. එහිදි තවකෙකුට දුකක් කදුලක් උරුමවුවත් ඒ නොසලකා හරියි. 

පසුගිය දෙසතියේම මීදුමට මළ ගෙවල්ය.

තරුණ අසල්වැසියෙක් බහින් බස් වීමේ ප්‍රතිපලයක් ලෙස එකම මධුවිත පානයකරමින් සිටි සගයින් දෙදෙනෙකු විසින් කපා කොටා ඝාතනය කොට තිබිනි.

අසරනවුයේ තරුන බිරිද සහ දරුවන් දෙනෙකි.

අනෙක් මළ ගෙවල් දෙකම වයෝවෘද්ධව ගිලන්ව සිට ආත්මය මුදාගත් අසල්වැසියන් දෙදෙනෙකුගේය.

කොරෝනාව මළ ගෙවල්වල සංස්කෘතිය යම් තරමක් වෙනස් කරමින් ඇතැයි මීදුම උපකල්පනය කරයි.පෙර කල දින දෙක තුනක් අවසන් ගෞරව පවත්වන්නට කාලය වෙන් කරන මුත් අද මියගිය දිනට පසුදින දක්වා කාලය කෙටි කරගෙන  තිබේ.

සන්නිවේදන මාධ්‍ය දියුණු වීමද මෙයට හේතුවක් වන්නටද ඇත.

දැන් සිකුරාදා ,අගහරුවාදා පෝය දින නුසුදුසු දින ලෙස සලකා සිරුර රදවා තබාගන්නා අදහස් බැහැර වී සතියේ දින හතම අවසන් කටයුතු කිරීම සුදුසු දින බවට පත්වී ඇති බවකි.

මරණයද ව්‍යාපාර නිමිත්තකි.

මියගිය වහාම ඥාතී හිතවතුන්ට සිහිපත්වන්නේ අවමංගල අධ්‍යක්ෂක වරුය.

නිවසක රෝහලක සිදුවු මරණයක් නම්  මේ අවමංගල අධ්‍යක්ෂකවරුන් පණිවිඩයක් ලත් සැනින් පැමිණ ඔවුන්ගේ ශල්‍යාගාරවලට සිරුර ගෙන යති.

ඥාතින් විසින්  විසිතුරු බහාලනය තෝරාදීම , ඇදුම් පැළදුම් පිළිබද අදහස් දීම සිදුකිරීමේ වගකීම පමනක් ප්‍රමාණවත්වේ.

ඔවුන් ඉදිරිපත් කරන පැකේජයන් බහාලනය.සිරුර සැකසීම , ප්‍රවාහණය , අමුත්තන්ට සංග්‍රහකිරීමට අවශ්‍යනම් ඒ පිළිබද මෙනුව,පාංශකූල කටයුතු සුසානාගාරය වෙන්කරවා ගැනීම් ආදී මළගෙදරක සිදුවිය යුතු සියල්ල ඇතුලත්වේ.

අධීක්ෂනයද ඔවුන් සිදුකරන අතර මළවුන්ගේ සමීප ඥාතින්ට සිදුකිරීමට ඇත්තේ අමුත්තන් පිලිගැනීමත් පිලිසදරේ යෙදීමත් පමනි.

මිහිදන් වන්නට හෝ දැවී අලුවී යන්නට යන අවසන් ගමනේ  ටයි කෝට් ඇදි අවමංගල අධ්‍යක්ෂකවරු පෙර ගමන් යන්නේ ශොකාකුල මුහුනකිනි. අවමංගල්‍ය පෙරහැරට අමුතු උදාරත්වයක් පැකේජය තුලින් ලැබී ඇති බව මීදුම සිතයි.

පසුගිය ජනධිපතිවරණ සමයේ මීදුමගේ ඥාතිවරයෙකු මීදුම අතහැර ගියේය. අවසන් කටයුතු සුදානම් කරමින් සිටින අතර දේහය මල් ශාලාවෙන් ලබා ගැනීමට ගිය විට අවමංගල්‍ය අධ්‍යක්ෂකවරු  යම් යම් වාරණ ඉදිරිපත් කලේය.

“එහෙම හිතුමතේ ගෙන යන්න බැහැ ..’මේ වීඅයිපී දේහයක්. ‘

මීදුමට කාලය කළමනාකරනයේ  ගැටලුවක් වු හෙයින් දේහය නිවසට කඩිනමින් ගෙන යාමේ අවශ්‍යතාවයක් තිබිනි.

මීදුම “ මිත්‍රයා මම එන්පීපී ඔය වැඩේ ඉක්මන් කරමු “ යයි අධ්‍යක්ෂක වරයාට නැවත ඉල්ලීම ඉදිරිපත් කෙරිනි. 

නිහඩවු ඔහු  කඩිනම්ව කටයුතු ඉටු කිරීමට පෙළබිනි.

අතුරු කතාවක් වුවත් ඒ දිනවල එන්පීපී බලවත් වචනයක් විය..

නාගරික සමාජය තුල මෙසේ වුවත් තවමත් ගමට මේ අංගෝපාංග එලෙසම පැමිණ නැත.

එහෙත් මල්ශාලා අවමංගල්‍ය අධ්‍යක්ෂකවරුන්ගේ භුමිකාව යම්දුරට බලපෑම් කරන්නේය.

මල්ශාලාවෙන් නිවසට ගෙන එන දේහය නිවසේ සාලයේ ප්‍රදර්ශණ භාණ්ඩයක්ව තැන්පත්වන්නේය. 

 සිරුරට අවසන් ගෞරව පැමිණිමට ඥාතී හිතවතු හට ආහාර පාන වලින් සංග්‍රහ කිරීමේ පිලිවෙතක් ඇත.

එසේ නොවුනහොත් “ තේ එකක් වත් දුන්නේ නෑහැ නේ “ අවලාදයක් ගොඩනැගෙන්නේය.

පෙර නම් දින දෙක තුනක් මේ කටයුතු ස්වේච්ඡාවෙන් කරන කණ්ඩායම් ගම්වල සිටියේය. දැනුත් සිටියත් කාලය ලඝුවීම ඔවුන්ට පහසුවීමක් වී ඇත.

පලතුරු බීම. බිස්කට් ,තේ කෝපි ,දිවා රාත්‍රී අහාර සැපයීම ඔවුන්ගේ කටයුත්තය

නිවසේ තොතනක හෝ තැබෙන ආධාර ලේඛණයක නම් සදහන් කරන පැමිනෙන ගම්වැසියෝ වියදම සමසේ බෙදා ගෙන මළගෙදර නිවසියන් මේ බාර දුර කටයුත්තේ බරපැනින් මුදා හරින්නේය.සමහර ගම්වල අවමංගල්‍යාධාර සමිති පිහිටුවා ගෙන ඇති බැවින් එහි සමාජිකයෝ මෙම කටයුතු වලට දායක වන්නේය.

මෙවැනි ආධාර කිරීම් අනවශ්‍ය ස්ථානද ගම්වල ඇත.සමීප ඥාතීන් එක්ව අහාර වේල් සපයා දායක වන අතර සමාන්‍ය සංග්‍රහ කටයුතු නිවසියන් විසින්ම සංවිධාණය කර ගනු ලබයි .අතිරේක පුටු,තාවකාලික ආවරණ ,ආහාර පැන සැපයීම සදහා කේටරින්ග් සේවා දැන් ගම්වලටද ව්‍යාප්ත වී ඇති බැවින් සංවේගප්‍රාප්ත නිවසියන්ට මුදල් ආයෝජනය කිරීමෙන් වැඩ කටයුතු කිරීමේ බරින් නිදහස් විය හැක.

අවමංගල කටයුතු තක්සේරු කරමින්  තැනින් තැන කතා බහට එක්වන පිරිසක් ද අපි අතර සිටින බව අමතක නොකල යුතුය.
කෑම බීම , බහාලනය,පාරදිගේ තිබුන බැනර් ප්‍රමාණය, අවසන් කටයුතු සදහා පැමිණි පුජ්‍ය පක්ෂයේ ප්‍රමාණය , පරිත්‍යාග කරන ලද පිරිකර මේ කී නොකී සියලු දේ ගැන නිසි තක්සේරුවක් තිබිය යුතුය.
මැරෙන්න කලින් මියගිය පුද්ගලයාටද පූරණය කල යුතු කාර්ය බාරයක් ඇති බව සිහිපත් වන්නේ මළවුන්ට අවසන් ගෞරව දැක්වීමට පැමිනෙන පිරිසේ ප්‍රමානය ගැන බැලීමෙන්ය.
තැැන නොතැන බලමින් හැම මළගෙදරකම මුහුණ පෙන්වා ඇත්නම් පැමිනෙන පිරිස වැඩිය. “ අපේ ගෙදරත් ඇවිල්ලා ගියානේ “ ඉතින් නොයා බැරිය. කාට කාටත් උදව් පදව් කරමින් සිටියා නම් “ අනේ මොනවා කිව්වත් කරලා දෙනවා නේ “ ඉතින් මළ ගෙදර නොගිහින් කොහොමද  “ අහන පිරිස්ද මල ගෙදර එන්නේය.
“නෑ බෑ නොකියන මනුස්සයා. අපරාදේ “ කියාත් සහභාගී වන්නේය.
අවමංගල්‍ය සභාව නම් මළවුන්ද සවන් දෙන කතා වලින් පිරිලාය. ජීවිත කාලයටම අසා නොමැති රස කතා වලින් පරිපුර්ණය.
ඉතින් මැරිලාම බලමු.

A day in the life

අනවසරයෙන් ඇතුලු නොවන්න - පෞද්ගලික දේපලකි

නිධාන කථා අපිට අලුත් නැත. කලක් අපේ රාජ්‍ය නායකයෙක් නිධන් කල වස්තුක් සොයා පෞරාණික බිම්වලකැණිම් කරන ලද බව පතල රහසක් විය. පැරණි පුදබිම් සංවර්ධණය කරන මුවාවෙන්
නිධන් ගොඩ ගත් බවට කතාද අපේ කතාබහට එක්වී ඇත.
සමහරුන්ට සංවර්ධනය කරන පුදබිම් ධන බවට පත්ව ද ඇත.
අද කතාව මේ ඕපාදූප වලට අදාල නැතත් නිධානයක් , නිධානයක් කර ගත් සහෝදරයින් දෙදෙනෙකු ගේ කතාවකි.💁💁💁💁

Read more »

Back to home'

 

සැලසුම වෙනස් කරන්න සිදුවුනා.
12 වෙනිදා වෙනකම් නන්නාතර වෙන්න හිතාගෙන හිටපු මට ආපසු ගෙදර එන්න සිදුවුනා.
කාලෙකින් නොලැබුන අත්දැකීමක් එක්ක.
පුදුම නිදහසක්.
බලංගොඩ ඩිපෝවේ ලංකා ගමනාගමන මණ්ඩලයේ බස් එකක ලස්සන සිංදු ටිකක් පැය හයක් එක දිගට වාදනය වුනා.
ඒක වෙනමම අත්දැකීමක්.. හිත නිවන සිංදු. දඩාං බඩාං නැති සංගීත රාවය
කාර්ය මණ්ඩලයට ස්තුතිය.
පස්වරු එකයි විසිපහට ගාල්ලෙන් පිටත් වුන බසය වෙරළ තීරය දිගේ හතයි විනාඩි පහලව ට බලන්ගොඩ. මම පුංචි කාලේ ගාල්ලට ගිය පාර දිගේ ...ගාල්ල - පාණදුර -රත්නපුර- බලංගොඩ.
මීට අවුරුදු හැටකට පමණ පෙර පැය දාසයක් දාහතක් ගිය ගමනක් ....
සැළසුම වෙනස් වීමත් සහෘද සමාගමෙන් හිටිහැටියේ සමුගන්න සිදුවීමත් වේදනාවක්. ඒක වෙනම කතාවක්.
අසුනේ තනියට පාණදුර - කුරුස හන්දියෙන් සමුගත් ගමන් සගයා ගැන වචනයක්.
අපි කතා කර කර ආවා.බසයේ වාදනය වු සිංදු ගැන.මමයි ඔහුයි අතර අවුරුදු හතලිහක් විතර වයස පරතෙරය තිබුනත් රසිකත්වය මගේ මට්ටමේ. සිංදු අගය කරගෙන ඇවිත් පස්සේ දේශපාලනයට බැස්සා. රට දියුණු වෙනවා නම කවුරු කලත් මොකද ? .එහෙම හිතන්න පුලුවන් නම් කොයිතරම් හොදද ??.
දැන් පාණදුරේට කිට්ටුයි. එයාගේ විසිටිං කාඩ් එකක් මට දුන්නා. බස් එකේ නිසා මම කිව්වා , "මම මේ නම්බර් එකට කෝල් කරන්නම් .එතකොට මගේ නම් එක සේව් කරගන්න , මම ලයනල් ලියනගමගේ "කියලා
පොඩ්ඩක් ඉන්න .....පොඩ්ඩක් ඉන්න.....
ඔහු ප්‍රතිවාදනය කලා.
මොබයිලය ඇදගෙන මෙටාවට ගිහින් ලයනල් ලියනගමගේ හොයා ගෙන පෙන්නනවා. අපි මෙටාවේ යාලුවෝ කාලෙක ඉදන්. පුංචි පුංචි සංවාදත් කරමින් ඉන්නවා.
මටනම් සතුටුයි. පුදුමයි අහම්බෙන් හමුවීම.......
සමාන අදහස් තියෙන අය නොදැක වුනත් සහසම්බධන්තා පවත්වාගෙන යනවා. කිසිම වාසියක් ප්‍රතිලාභයක් නොතකා. කොයිතරම් සුන්දරද ?. මම එතන ඉදන් සහෘද ලෝකයේ සැරිසරමින් බලංගොඩට ආවා.
පොදු ප්‍රවාහන සේවයත් මිනිස්සු තනි කරන්නේ නැහැ.

හෙටටත් මොනවා හරි කතා කරන්න එපැයි. ලේබලය " ජීවිතය "යෙන්ම හමුවෙමු. 

A day in the life

අහංගම.....

අහංගම කෙනෙක් අහංගම වෙනස දකින්නේ නැහැ.

අද ප්‍රදේශයේ හැමතැනම විදේශික සංචාරකයින්ගෙන් පිරිලා.

වෙරළ තීරයේ ,ප්‍රධාන මාවත දෙපස හෝටල් වල විතරක් නෙමෙයි ඇතුලත ගම්වලත් නිවාසවල , නිවාස කොටස්වල .විලාවල සංචාරකයෝ.

මීට අවුරුදු හැටකට විතර ඉස්සර තාත්තත් ඒක්ක මම අහංගම ඒනවා.

තාත්තගේ උපන් ගම , තාත්තගේ ඥාතීන් බලන්න මුණගැහෙන්න.

අපි මේ ගමන ඒන්නේ මධ්‍යම කදුකරයේ නැගණහිර බෑවුමේ පිහිටි බෙලිහුල්ඔය ඉදන්.

උදේ පාන්දර පාණදුර බස්සෙකක නැගිලා පාණදුරෙන් ගාල්ල හෝ මාතර බස්

ඒකක මේ ඒන ගමනට අඩුමතරමේ පැය දහතරක් පහලොවක් ගතවෙනවා.

රෑ නවයට දහයට බස් ඒකෙන් බහින තාත්තයි මමයි, කරුවල මකාගන්න අහංගම - ඉමදුව පාරේ තියෙන වෙළදසැලකින් ඉටිපන්දම් දෙකක් සමග පොල්කට්ටක් ඉල්ලාගෙන හැතැම්ම දෙකක් විතර දුර පයින් ඇවිත් තාත්තගේ මහගෙවල් තිබුන නාකන්දට ආපු ඒ ගමන් බිමන් මතක් වෙන කොට හරිම රසවත්.

මහ රෑ ගෙට ගොඩවෙන කොට ආත්තම්මා අපිව පිලිගන්නේ විස්සසෝප වෙමින්.

ඔලගන්දුවේ හණ්දියේ අරුන් හිටියැයි.

උන් උඹලා අදුරගත්තැයි.......හැමදාම අහන ප්‍රශ්නවැලට මුලට ඒකතු වුනා

බීමත්ව ඉන්න මංපහරන නැඩයෝ පිරිසක් ගැනයි මේ අහන්නේ.

මට අද ඉමදුව පාරේ ඔලගන්දුව පහුකරන කොට අර බෝක්කු කනු කිහිපය ඒදා වගේම පහුකරන්න සිද්ධ වුනා.

ඒතකොටත්  ආත්තම්මා ඒදා කියපු කතාව මතක්වුනා.

දැන් පාර වැඩි දියුණු වෙලා , බෝක්කු කණු අළුතින් ඉදිිිිවෙලා.‍

බෝක්කු කණු උඩ රෑට ඉන්න නැඩයෝ දැන් නැහැ.

ඒදා අදුරේ ගිලිලා තිබුන ගම්මාන කළඒළිවෙලා.

අපි දැන් අහංගමට ඒන්නේ කලාතුරකින්.

තාත්තා වියෝ වෙලත් අවුරුදු විසිහතක්.

නෑදෑ සබද කම් වියෙකිමින් යනවා

අපිත් වයසට ගිහින්.

ඒදා පැය දාහතරක් පහලොවක් ගිය ගමනට දැන් පැයහතරක් විතරයි යන්නේ බරවකුඹුකෙන් කිරිපැණි -ඇඹුල්තියල් අරගෙන ඒන මාවතට ගොඩවුනාම විනාඩි ඒකසියපහක් දවලාන විට ඉමදුව හුවමාරු වෙන් අහංගමට ඒනවා.බරවකුඹුකට ඒන්න බලංගොඩ -වැලිගෙපොල -පල්ලේබැද්ද හරහා ඇඹිලිපිටිය ,බරවකුඹුක හුවමාරුවට ගොඩ වෙනවා.

මට තාත්තා හිටියනම් කියලා මතක් වෙනවා.

ඒහෙනම් හැම නිවාඩුවකටම තාත්තා ගමේ ඒයි.

වියකිලා යන ඥාති හිතවත් කම් සුරැකිලා තියෙයි.

Aay in the life

සනුහරය

සනුහරයක් සොයා ගිය ගමනක් අද කතාව බවට පත්වෙනවා.

ඒකවගේ කතා කියවා කියවා ඉන්න අතරට මේකත් ඒක කතාවක්. අපි ලියනගමගේ වාසගමට යෙදුන පරම්පරා කිහිපයක් පැවත ඒන පරපුරක සාමාජිකයෝ.

ලියනතමගේලා කොළඹ දී හමුවෙනවා. නුවර ,මාතර ,ගාල්ල ,රත්නපුර ,තංගල්ල ,ගල්නෑව , අනුරාධපුරය පොලොන්නරුව වගේ ලංකාවේ හැම තැනකදීම ලියනගමගේ කෙනෙක් හමුවෙන්න පුළුවන්.

අපි අදුරන්නේ නැහැ.

ඒ්ත් ලියනගමගේ ලා.

මේ කතාව ඇහුවෙත් ලියනගමගේ කෙනෙක්ගෙන්. නමින් සුමිත් ලියනගමගේ.

පදිංචිය ගාල්ල නගරයේ.

අවාසනාවට මෙයාට ඉන්නේ දූ වරු දෙදෙනෙක්.

සුමිත් ලියනගමගේ ගෙන පස්සේ ලියනගමගේ සනුහර නාමය ඒයාට නැතිවෙනවා.

හරිම වේදනාවක් තියෙන්නේ ඒයාට ඒ් ගැන.

තවත් අහම්බයෙන් මුණ ගැසුන ලියනගමගේ කෙනෙක් ඉන්නවා. මගේ ලැයිස්තුවේ.

ඒයා පදිංචි වෙලා හිටියේ ගල්නෑවේ.

පසුකාලයක කොළඹට ආසන්නව පදිංචි වෙනවා.

ඒයාටත් ඉන්නේ දූ වරු හතර දෙනෙක්.

ඒතනින් ඒහාටත් ලියනගමගේ යන්නේ නෑ.

මේ ලියන මටත් මගෙන් ඒහාට ලියනගමගේ අරගන යන්න කෙනෙක් නැහැ.

ඔහොම බලන කොට වදවී යන පරපුරක්.

මගේ මුණුපොතේ ඉන්නවා මුණු පොතෙන් හමුවුන කවදාවත් මුණනොගැසුනු ලියනගමගේ ලා.

මම කතාවක් අහලා තියෙනවා.

ලියනගමගේ ලාට සම්බන්ධ.

මෙයාලගේ මුල් වාස භුමිය වෙලා තියෙන්නේ අහංගම - නාකන්ද කියන ගම් පියස.

ක්‍රි. ව 1818 කැරැල්ල අවස්ථාවේ අහංගම හරහා ගිය සුදු බල ඇනියකට අහංගම කන්ද කියන ප්‍රදේශයේදී පහර දීලා පලවා හැරලා තියෙනවා.

මේ පහර දීීීම මෙහෙයවලා තියෙන්නේ ලියනගමගේ සහෝදර පිරිසක්.

මේ සහෝදරයෝ දාහතක් ඉදලා තියෙනවා.

සුද්දන්ට පහර දීම හේතුවෙන් මේ පිරිස ලංකාවේ විවිධ ප්‍රදේශවලට පැනලා ගිහින් සැගවුන ජීවිත ගත කරලා.

ඒ් ප්‍රදේශවලින් අවාහ විවාහ කර‌ගෙන පැලපදියම් වෙලා.

ඉතින් ලංකාවේ තැනින් තැන ලියනගමගේ ලා හමුවීම අරුමයක් නෙමෙයි.

නාකන්දේ ඉතිරිවුන මුත්තාගෙන් පැවත ඒන්නෝ අපි.

අපේ තාත්තා නාකත්ද අත්හැරලා බෙලිහුල්ඔයට ඒනවා.

අපි මේ පැත්තේ ඉන්න ලියනගමගේ ලා වෙනවා.

A day in the life

Love from your Valentine .

වැලන්ටයින් දිනය ලංකාවේ වෙළදපලට ගෙනාවේ එක්තරා මාධයක්. මාස ගානක් කෑගහලා කරපු ප්‍රචාරය නිසා එක් අවුරුද්දක් අපේ කොල්ලෝ කෙල්ලන්ට වැලන්ටයින් උන්මාදයක් වැළදිලා තිබුනත් අවුරුදු හතරපහක් වෙන කොට ඒ පිස්සුව යන්තරමකින් සුවපත් වෙලා තියෙනවා. අද වෙන කොට එදා තිබුන ගාය හොදටම අඩු වෙලා. 

ඇත්තෙන්ම වැලෙන්ටයින් දිනය වෙලෙන්දන් විසින් නිර්මාණය කර ගත් වෙළදාමක්. ලෝකය පුරා වැලන්ටයින් දිනය වෙනුවෙන් හුවමාරු වෙන මුදල ඩොලර් බිලියන ගණනක්. වැලන්ටයින් උණ ලෝක පරිමාණ බිස්නස් එකක්. 

1800 ගණන්වල මැසචූසෙටිස් ප්‍රදේශයේ හිටිය “ඊස්තර් හොලන්ඩ්”  කියන යුවතිය ගෙදරදි හැදුව වැලන්ටයින් කාඩ් වෙළෙඳපොළට එක් කලා. එදා සිට ව්‍යාප්ත වුන  වැලන්ටයින් කාඩ් ලෝකය පුරා බිලියන ගනනක් හුවමාරු වන්න පටන් ගත්තා. 

අද වන විට සන්නිවේදන ක්‍රමවේදයන් වෙනස් වෙලා නිසා අන්තර්ජාලය. ජංගම දුරකතනය ඔස්සේ හුවමාරු වෙන වැලන්ටයින් පණිවිඩ අසීමිතයි.

වැලන්ටයින් දිනය කියලා ගිරවු වගේ කියන සමහර උදවිය මොකක්ද මේ වැලන්ටයින් කියලා අහපුවම දෙන උත්තර හරියට ආදරවන්තයන්ගේ ප්‍රශ්න උත්තර වගෙයි. මේ වැලන්ටයින්, කෙනෙකුට රෝමියෝ. තවත් කෙනෙකුට ටයිටැනික් නැවේ ගිය කෙනෙක්.  

වැලන්ටයින් දිනය ජාත්‍යන්තරව පෙබරවාරි 14 වෙනිදා ලෙස ප්‍රචලිත වුවත් වැලන්ටයින් දිනය බ්‍රසීලය  සලකන්නේ ජුණි 12 වෙනිදා ලෙසටයි.

ආදරයේ හා විවාහයේ දෙවඟන ලෙස පුරාණ රෝම දේව කථාවල සදහන් වන්නේ ‘ජූනා’ දෙවගන. මීට අමතරව දෙව්ලොව රැජින හැටියට සැලැකුණෙත් ‘ජූනා’ දෙවඟනයි. පුරාණ රෝමානුවන් සෑම වර්ෂයකම පෙබරවාරි 14 දා ජූනා දෙවඟන වෙනුවෙන් ප්‍රීති උත්සව පැවැත්වූවා.

මේ උත්සව සමයේදී තිබුණා තවත් අපූරු චාරිත්‍රයක්. රෝම යුවතියන් තම නම ලියපු තුණ්ඩුවක් භාජනයකට දානවා. ඒ භාජනයට අත දාලා රෝම තරුණයන් එක් එක් තුණ්ඩු කෑලි තෝරා ගන්නවා. හරියට ලොතරැයියක් අදිනවා වගේ. තමන්ගේ අතට ලැබුණු තුණ්ඩුවේ නම සඳහන් යුවතිය සමඟ තරුණයන් උත්සව සමය ගත කරන්නත් අවස්ථාව ලැබෙනවා. මෙහෙම අහම්බෙන් එකතු වුණු බොහෝ දෙනා නතර වුණේ ස්ථිර විවාහයෙන්. ජූනා දෙවඟන හා පෙබරවාරි 14 දිනය පෙම්වතුන්ට විශේෂ දිනයක් වුණේ ඒ විදිහට කියලයි සඳහන් වෙන්නේ. 

දෙවැනි ක්ලෝඩියස් කියන රෝම අධිරාජයාගේ රාජ්‍ය පාලන කාලයේ එක්තරා ඝාතනයක් නිසා මේ සිරිත  වෙනස් වුනා. 

දෙවැනි ක්ලෝඩියස් මහජනතාව අප්‍රිය කළ අධිරාජයෙක්.  ක්ලෝඩියස්ට බලවත් රෝම හමුදාවක් හදලා අනිත් රටවල් යටත් කරගන්න.අවශ්‍යතාවයක් තිබුනා. ක්ලෝඩියස්ට තිබුන තදියමට  තරුණයන් හමුදාවට බැඳෙන්න ආවේ නෑ. මේකට හේතුව ලෙස ක්ලෝඩියස් හදුනා ගත්තේ  තරුණයන් තමන්ගේ බිරිඳට හා පවුලට තදින් ආදරය කරන පවුලට බැඳෙන තත්ත්වයකට පත්වෙලා සිටින  නිසා ඔවුන් හමුදාවට බැඳෙන්න කැමති නැහැ කියලයි.  ඔහු පැනෙව්වා නියෝගයක්. කසාද බැඳීම තහනම් කියලා ! .

එහෙත් වැලන්ටයින් පූජකතුමා නැඟී සිටියා ක්ලෝඩියස්ට එරෙහිව. එතුමා මේ මානව හිමිකම උල්ංඝණයට එරෙහිව 

පෙම්වතුන්ට අනුශාසනා කරමින් ඔවුන් විවාහ දිවියට  ඇතුලත් කිරීමට එතුමා කටයුතු කලා. ඒත් එතුමාගේ  මේ මෙහෙවර කරගෙන යන්න පුළුවන් වුණේ ක්ලෝඩියස්ට ඒ ගැන ආරංචි වන තුරු පමණයි. දැන් වගේ රාජ්‍ය විරෝධ කටයුතු වල නිරත වෙනවා කියලා වැලන්ටයින් පූජකතුමාට  හිරේ වැටෙන්න සිද්ධ වුනා. 
එතුමාගේ   ආගමික විශ්වාස අතහැර දාන්න බල කළා. ඒත් එතුමා අචලව හිටියා. එහෙම හිරේ විලංගුවේ වැටුනහමත් වීරයෙක් වෙන්න කෙටි මගක් පෑදෙන නිසා වැලන්ටයින් පූජකතුමා පෙම්වතුන් ගේ ශුද්ධ වූ වීරයෙක් බවට පත්වුණේ් නිතැතින්මයි.

මේ අතර බන්ධනාගාර පාලකයාට හිටියා රූමත් දියණියක්. ඒත් ඇගේ දෑස් අන්ධයි. මේ තරුණියට නිදහස ලැබුණා වැලන්ටයින් පූජකතුමා එක්ක පැය ගණන් කතාකරන්න. ප්‍රතිඵලය වුණේ දෙදෙනා අතර භක්තිමත් බැඳීමක් හට ගැනීමයි.

ක්ලෝඩියස්; වැලන්ටයින් තුමා එක්ක පෞද්ගලිකව සාකච්ඡා කරලා එතුමා තම මතයට නම්මා ගන්න  උත්සහාකලා. නමුත් වැලන්ටයින් පූජකතුමා ක්ලෝඩියස්ව තමන්ගේ මතයට නම්මා ගන්න බැරිවුනා. ඉන්පසුව ක්ලෝඩියස් ශාරීරිකව හිංසනයට පත්කරලා වැලන්ටයින් පූජකතුමා දුර්වල කරලා නම්මා ගන්න බැලුවා. එයත් අසාර්ථකවුනා. 

අන්තිමේදී වැලන්ටයින් පූජකතුමාගේ හිස ගසා මරා දමන්න ක්ලෝඩියස් අණ කළා. ඒ නියෝගය අනුව වැලන්ටයින් පූජකතුමා ක්‍රිස්තු වර්ෂ 270 පෙබරවාරි 14 දා. ඝාතනය කෙරුණා

පෙබරවාරි 14 වැලන්ටයින් පූජකතුමාගේ දෛවෝපගත දිනයක්. මොකද පුරාණ රෝම සිරිත අනුව ආදරයේ දෙවඟන ජූනා සමරන දිනය යෙදී තිබුණෙත් මෙදාටමයි. 

මෙයින් පසුව ආදරයේ නාමයෙන් ජූනා දෙවඟන ඉතිහාසයෙන් මැකී ගොස් ඒ තැන වැලන්ටයින් මුනිවරයාට ලැබුණා. මරණයෙන් පසු එතුමා ශාන්ත වැලන්ටයින් මුනිතුමා බවට පත්වුණා.

එතුමා බන්ධනාගතකර සිටි අවදියේ මුණ ගැසුන බන්ධනාගාර පාලකයාගේ දියණියට  තමා ඝාතනය කිරීමට පෙර ලියු ලිපිය අවසන් කලේ  ”Love from your Valentine”  කියායි. තවමත් ලෝකවාසී තරුන තරුණියන් එතුමාට ආදරේ කරනවා.

මමත් අද  වැලන්ටයින් දිනය සමරනවා. පෙබරවාරි 14 දා මගේ පියබද 73 වෙන උපන් දිනය සමරනවා !. 

ඉතින් මාත් විවාහයට වසර දෙකකට පමණ පෙර සිට ආදරවන්තයින්ගේ දිනය සමරන්නෙක් බවට පත්වු 👧👧👧නා.

 

A day in the life