අගෝස්තු හතරවෙනිදා.
"ලෙඩ,රෝග යනු වැරදි ලෙස ජීවත් වෙනවාට පරිසරයෙන් ලැබෙන දඩුවමකි "
යැයි කියමනක් සහෝදර කමල් පී අලහකොන් පසුගිය දිනක ලියා තිබිනි.
මා තරම් වියපත් නුවද ඔහුටත් හැට පැන ඇත.
ලෙඩ දුකට පත්වු පසු තරුන වියේ ඔරොත්තු දෙන තරමින් දැන් ඔරොත්තු දෙන්නේ නැත.
අස්ථියක් බිදුන හොත් පැටි වියේදී සතියක දෙකදී යා වුනත් දැන් මාස හතරක් පහක් බලා ගෙන සිටිය යුතුය.
සෙම්ප්‍රතිශ්‍යාවක් වුනත් බෙහෙතක් එහෙතක් කලත් සැනකින් සුවපත් වෙන්නේ නැත.
කොත්තමල්ලි ඉගුරු ටිකක් එක් කර තම්බා පෙරා දුන් එක් කෝප්පයක් පානය කර සුවපත්වු කාලය ඉක්මවා ගොසින් දැන් නතර වෙන්නේ වෛද්‍යවරයෙකුගේ පෙති ගොඩක් ගිල දැමු පසුය.
කාලය එතරම් දුරට ගලා ගොස් ඇත.
මේ රඹුටන් වාරයයි.
වෙන අවුරුදු වලට වඩා පලදාව සරුසාරය.
ගස් රතුපාටින් , කහපාටින් වෛවරණ වෙලා විසිතුරුය.
වැඩි දියුණු කල වර්ග පැණි බේරෙන ලොද ගැලවෙන ප්‍රනීත රස කන්න කන්න තවත් කන්න හිතෙන සුළුය.
ටික දිනක සිට හිසේ කැක්කුම , හිසේ බරගතිය ,පෙනීම අවුල් සහගතවීමෙන් පටන් ගත් විප්ලවය ......
සිරුර සමබර නොවීම , අධික නිදිමත නිසා වෛද්‍යවරයෙක් කර යොමු වීම දක්වා විජයාග්‍රාහී ගමනකට මග පෙන්වීය.
දියවැඩියාව පාලනය කරගත්තේ පෙති ගිල දැමීමෙනි.සීනි මට්ටම සාමාන්‍ය ලෙස පාලනය කරමින් සිටියෙමි.
දැන් ප්‍රමානය ඉක්මවා දර්ශකය රජ ගමනක් ගොසින්ය.
ඖෂධ මාත්‍රාව වැඩි කරමින් සීනී මට්ටම පාලනයට යටත් කර ගත්විට......
නැවතත් ශරීර කූඩුව බිම්ගතවිය.
රඹුටන් ගස් සිනාවෙන විට මට උරු ජුවල්ය.
මට ආයෙත් කමල් ගේ කතාව මතක් වෙන්නේ ටිකක් වෙනස්වය.
“තමන්ගේ තරම දැනගෙන කන්න බොන්න ඕනෑය.“
පුංචි මුණුපුරා ---පුංචියි කීවත් තුන වසරේ.
උගේ කතා ව්‍යාංගයෙන්ය.
“ඔන්න නොකිවුවයි කියන්න එපා“
“මම එන්නේ නෑ දාමහන යන්න “
“සීයට තනියෙන් තමයි යන්න වෙන්නේනේ.“
මේ තරවටුව කරන්නේ අපිට කිට්ටුම ආදාහනාගාරය තිබෙන්නේ දාමහන බැවින්ය.
කමල් කීවේ ....
"තමාගේ තරම දැන ගැනීමට නම් ලෙඩ වෙන්නට ඕනෑ" ය කියා කියාය.
ඒකත් හැබෑව ය.
"මා නැතුව ලෝකය නොකැරකේ " යැයි අප සිතා සිටින්නෙමු.
නැත.
"අප නැතිවද ලෝකය කැරකේ".
0 ප්‍රතිචාර:
Post a Comment