"හිටි පියරෙ" ආවෙ කොහොමෙයි ?

"විතාරන්දෙනියට" ලැබුනුදා මාරුවක් 

හිත් කොනේ තාමත් ලැගුම් ගත් ඇත්තටම වුනු සිද්ධියක්...
සකල සිරින් පිරි දකුණු පලාතේ ගොවිපලකට මාරුව යනවා
හතර රියන් වැලි පාරක ඇවිදින් කුඹුරු මැදින් පා ගාටනවා
බකල ගහන් මා එනහැටි දැකලද නුහුරු හඬක් මට අමතනවා

"හත්වලාමෙ මේ හිටිපියරේ සර් ආවේ කොහොමෙයි" විමසනවා.
නතර වෙලා මට නුහුරුම වචනේ ගැන කුහුලෙන්මයි පසුවන්නේ
මමනම් ආවේ වේලුනු නියරෙයි වෙන එකකයි මඩ තවරන්නේ
හතුරුකමක් නැහැ මුහුණේ පෙනුමෙන් සැකය එහෙත් හිත දළුලන්නේ

මිතුරු ලෙසින් "ඇයි නියර පෑගුනද..." කියලයි ඔහුගෙන් විමසන්නේ...
"මහත්තයා පිට පලාතක අයෙක් ඒබව මට මුලදිම දැනුනා
හවස් වෙලා ආවා නම් ගිනියම් අවුවෙන් බෙරෙන්නට තිබුනා"
මගත් අසාගන යන තැන පවසා "යන්නම්.." උන්දැට සමුදුන්නා

පහත් වෙලා මගෙ බෑගෙත් උස්සන් ගොයියා මට ඉස්සර වෙන්නා...
ටිකක් දුර ගිහින්, "මාත් එහෙයි වැඩ - නිවාඩුවක් අද අර ගත්තේ
හුඟක් පමාවූ නිසයි කුඹුර මගෙ ටිකයි නියර තව බැඳ ගත්තේ
හවස් වෙලා ලැබුනොත් මම එන්නම්, මඳක් දුරයි ඔබ යායුත්තේ

ඔෆිස්එකේ දොර ඇරල පේනවා..."
කියලයි මිතුරා සමුගත්තේ...

බස් වහරෙ "හිටි පියර" හිටි පියවර කියන එකයි.
ඉර මුදුන් සමයමේ හෙවනැල්ල පවතින්නෙ
හිටි පියවරේ විතරයි.
මද්දහනෙ සැඩ අව්වෙ ආවෙ කොහොමද කියලයි, ඔහු මගෙන් ඇහුවේ.
"දවසක් පැල නැති හේනේ අකාල මහ වැහි වැස්සා තුරුලේ හංගාගන මා නුඹ තෙමුනා අම්මේ...
පායන තුරු "හිටි පියවර" හිටියා නුඹ අම්මේ.

* නියරෙ පෑගුනැයි, වලිගෙ පාගගත් එකා
මමයි... ඒකනංයකා~

A day in the life

මහාචාර්ය සෙනරත් පරණවිතාන

මෙතුමා ගැන නොදන්නා අය බොහෝ විරලයි. පුරා විද්‍යාවත් අපේ අතීත ශ්‍රී විභූතියේ හෙලිදරව්වත් සාකච්ඡා කරන කාට හෝ මහාචාර්ය සෙනරත් පරනවිතාන.මහතාගේ නම සිහිපත් නොකර සාකච්ඡා කල නොහැකියි. එතුමා ගාල්ලේ මැටරඹදී 1896 වසරේ දෙසැම්බර් 26 වෙනිදා උපත ලැබ,.1972 ඔක්තෝම්බර් 04 දා අප ඉතිහාසය තුල අතරමං කර අපෙන් වෙන් වී ගිය බව සටහන්  කරන්නේ සංවේගයෙන්..

මීදුම කතා කරන්නේ එතුමාගේ සේවය ගැන නොවේ. එතුමා අපට ඉතිරි කල රසකතා කිහිපයක් ගැනයි. මේ රස කතා තුලද ඇත්තේ ද එතුමාගේ පෞරුසත්‍වය හා බුද්ධියේ නිම් වලළුයි.

1956 පිහිටවු රජයේ සංස්කෘතික අමාත්‍යාංශය මගින් පවැත්වු පළමු සාහිත්‍ය උලෙල උත්සවශ්‍රීයෙන් කෝට්ටේ සිරි පැරකුම්බා පිරිවෙනේදී පැවත්වුනා. මෙම උත්සවයේ ප්‍රධාන අමුත්තා වුනේ එවකට අගමැති එස් ඩබ්. ආර් ඩී . බණ්ඩාරනායක මැතිතුමා. එතුමා ගේ දේශණයෙන් පසු ඇමතුම තිබුනේ මහාචාර්ය සෙනරත් පරනවිතාන. මහතාට. එතුමා දේශණය පටන් ගත්තේ මෙහෙමයි.

“මුලාසනේ හාමුදුරුවන්ගෙන් අවසරයි , පණ්ඩිත සභාවෙන් අවසරයි ,දේශපාලන කතාවෙන් පස්සේ , කෝට්ටේ ඉතිහාසය ගැන මට අද කථා කරන්න සිද්ධවෙලා තියෙනවා “ කියලා තම දේශණය පටන් ගත්තා. බණ්ඩාරනායක මහතාත් වේදිකාවේ ඉන්නවා. රටේ ඉහලම බලවතා දේශපාලකයා. ඒත් පරණවිතාන මහත්තයාගේ අභිමානය ඊට ඉහලින් .තියෙන බව අවසර ගැණිමේ වචන පේලි දෙක තුනේ හැංගිලා තිබුනා.
ඒ එතුමාගේ හැටි.
තවත් දවසක ගුවන් විදුලියේ සාකච්ඡාවකට මෙතුමා සහභාගි වෙනවා. මාතෘකාව “බුදු පිළිම වහන්සේ.” ගොරහැඩි කළු ගලකින් ශාන්ත බුදු පිළිමයක් නිර්මාණය කලේ කොහොමද ? වැනි පැතිකඩ කිහිපයකින් බුදුන් වහන්සේගේ පිළිම ගැන සාකච්ඡා වුනා. මේ සාකච්ඡාවට මාපලගම විපුලසාර හාමුදුරුවොත් මංජු ශ්‍රී මහත්තයත් .මහාචාර්ය සෙනරත් පරනවිතාන මහත්තයත් සහභාගි වුනා.මේ සාකච්ඡාව යන අතරේ සංවාදකයා මහාචාර්ය තුමාට ආරධනය කරනවා. ලංකාවේ බුදු පිළිම වල ඉතිහාසය ගැන මහාචාර්ය තුමාගේ අදහස කියන්න කියලා.
මහාචාර්ය තුමා කියනවා “ ලංකාවේ මුල්ම බුදු පිළිම බොහෝම අඩුයි. හේතුව හුගාක් දෙනා බුලත් විටට කාලා .” කියලා.
ඊට පස්සෙයි කතාව පැහැදිලි කරන්න පටන් ගත්තේ.
ලංකාවේ බුදු පිළිම බොහෝමයක් හදලා තියෙන්නේ හුණු ගලෙන්. ඒ ගල් පුච්චාපුවම විටට කන හුණු නිෂ්පාදනය වෙනවා. අපේ මිනිස්සු බුලත් කන්න රුසියෝ.ඒ ගලෙන් හදපු බොහෝ බුදු පිළිම විනාශ වෙලා කැඩුණු බිදුණු කොටස් මේ සදහා යොදවා ගෙන තියෙනවා.කියලා එතුමා පැහැදිලි කරනවා.අපි පුරා විද්‍යාවේ වැඩ කරන කාලේ මෙවැනි උදවිය අල්ලා ගෙන දඩුවම් කරලත් තියෙනවා.
එතුමාගේ කතාව සාධාරනිකරණීය කලා
රාමා රාවනා සීතා වෘතාන්තය ගැන විවිධ මත තියෙනවා.පරනවිතාන මහතාගේ මතය වුනේ රාමායනය සාහිත්‍ය ග්‍රන්ථයක් විනා ඉතිහාස ග්‍රන්ථයක් නොවන බවයි. ඉතිහාසය ගොඩනැගීමේදී මූලාශ්‍රවන්නේ සෙල් ලිපි , කාසි ,පෞරාණික නටබුන් මිස සාහිත්‍ය නොවන බව එතුමාගේ මතය වුනා. එකල පැවති සම්මන්ත්‍රණයකදී මේ පිළබදව කරුණු ඉදිරිපත් කල එතුමා සහභාගී වී සිටි වියතුන්ගෙන් ප්‍රශ්න තිබේදැයි විමසුවා.
එක් වියතෙකු විසින් ඔහු නුවර එළිය ප්‍රදේශයේ පිහිටි රාවනා ඇල්ලට ගිය බවත්,එහි ඇති ගල් ගුහාවක රාවනා විසින් සීතාවන් රදවා ගෙන සිට ඇති බවත්, එම ගල් ලෙන ආශ්‍රිතව ඔවුන් භාවිතා කල බෙහෙත් හේත් තවමත් ඉතිරිව ඇති බවත් ඔවුන් ආහාරයට ගත් අග්ගලා වැනි ගුලි විශේෂයක් හමු වු බවත් පැවසුවා . ඒ නිසා රාමායනය සාහිත්‍ය ග්‍රන්ථයක් නොවන බවත් එය ඉතිහාස ග්‍රන්ථයක් බවත් තරයේ ප්‍රකාශකලා.
මෙම ප්‍රදේශයේ හමුවන ලිහිල් පාෂාණ ගුලි සීතා අග්ගලා ලෙස හදුන්වනවා. හෝර්ටන් තැන්නේ අනවසර මැණික් ගරන්නන්ගේ කැණීම් වලදීද මෙම පාෂාණ ගුලි හමුවෙනවා මේවා පාෂාණ නොවන බවත් රාවනා සීතා විසින් ගත් ආහාර වල ඉතිරි වු කොටස් බවයි වියතා ගේ තර්කය වුනේ..

පරනවිතාන මහතා වාඩි වී සිටි අසුනෙන් නැගිට මෛක්‍රපෝනය ලගට ආවා. “ අග්ගලා තියෙනවා නම් ගමුකෝ බලන්න . එතුමාගේ පිළිතුර වුවේ එපමනයි. සභාව එක හඩින් සිනා පැතුරුවා. වියතා පසු බැස්සා.
මුලසුනේ විශ්ව විද්‍යාලයක උප කුලපති වරයෙකු සිටි එක් දේශනයකදී එතුමා තම දේශණය ආරම්භ කලේ මෙහෙමයි. “ මුලසුනේ උප කුලපති තුමාගෙන් අවසරයි. උප කුලපති කියලා සංස්කෘතිකයේ කියන්නේ හොර මිනිහටයි.මම මේ කතා කරන්න යන්නේ හුග දෙනෙක් කියවන්න බෑ කියලා අත් හැර දාපු ඉණ්දු නිම්නයේ රූපාක්‍ෂර කියවීම ගැනයි.
එතුමා දේශණය කරගෙන ගියා . ඒත් දේශණයට ප්‍රවිශ්ඨ වුනේ හොර මිණිහා අමතලා.

(රාජා ධර්මපාල මහතා විසින් 1988 ඔක්තෝම්බර් මස “තුලන “ කලාපයට සැපයු ලිපියක් මුලාශ්‍ර කර ගන්නා ලදී. )

A day in the life

තීන්දුවක්.

මදුරුවෙක්

මකුනෙක්

කූඩැල්ලෙක් හා

සමනලියක්............!

---------------------------

මදුරුවාගේ කට උත්තරය :-

අට හමාරට විතර

මැලතියන් විසට බේත් අරගෙන

ගිරිබාවෙ හංදියට

මම හරකෙකුගෙ පිටේ වහල ආවා.......

පරිවාර රථ මැදින් මොකෙක්දෝ ඇමතියෙක්

" අන්න හරකෙක් " කිව්වා ............

ඇය ගල් බංකුවේ ඉන්නකොට

මං යටි තොලේ ලේ ටිකක් බිව්වා

පෙු්මයේ සදාතන ස්මරණ

ලය පිරී කිහිල්ලේ හැංගුනා

තටු දෙකම හිත රිදී පෑරුනා............

ඇය මනමත්ව පැනි බුංදි හප හපා හිටියා

නෙරෙංචිද කටුපිලද මාලයක් තිබුනා

දෙවැනිවර කලවයට විදින විට

වම් අතේ පෙම්පහස කොන්ද උඩ පිපුනා.......

 

මකුනාගේ කට උත්තරය :-

ඈ දෙපැත්තෙන් හංසයෝ එල්ලගෙන හිටියා

බෙල්බොටම අස්සෙ මං හිරවෙලා තැවුනා

බත්කෙණ්ඩ හපනකොට හිමාලය සැලුනා

ගිරිබාව ටවුමෙදිත් මට තනිය දැනුනා...........

සමනලය "කොරෙක්ස්-ඩී"බිව්ව මට මතකයි

බේත් බොන සමනල්ලු මට හරිම අපුලයි

සමනලිය අතින් ගෙන ඇලට බට ඒ මොහොත

ස්වාමිනි ඡන්දයක් නෑ වගේ බියකරුයි........

 කූඩැල්ලාගේ කට උත්තරය :-

තඩි කිඹුලන්ගෙ ලේ බිව් දියවන්නාවේ

මොට කඩු අතුල්ලපු හැටි කඩුගන්නාවේ

මලකඩ රහ මොකද ලේ කොටදෙනියාවේ

සමනලියකගෙ තටු ඇයි මේ ඇන්නෑවේ ........

විලුඹේ එල්ලුනා දියනයි ඒක දනී

සමනලියකට ඕනෑමද මලක " හනී "

කඩු ටික අරන් යුද්දෙට ගිය රටක " ෆොනී "

කුරුණෑගලට මං ගෙනියනු මැනවි " ජොනී "

බීපු බලල් කුනුවල ලේ හිඳුනි ඉරූ

දියඹෙ ඇගේ වත සේදී මැකුන'යුරූ

විරාජිනි පෙම් පනිවිඩ පාස් කෙරූ

සාමිනි සමනලිය මරලා තිබුන'යුරූ............

කපුටාගේ අවසාන තීන්දු ප්‍රකාරව :-

ව්‍යවස්ථාවෙ ප්‍රතිපාදන අනුව මට

එල්ලා මරමි සමනලයා හෙට අටට

ප්‍රේමය ගස්ස වී හේදී ගිය කලට

නැප්කින් සබන් පවුඩර් මොන මඟුලකට.....

නිමන්නට පෙරාතුව :-

හැපී බිඳ වැටුනු පෙම් පාරාදීසේ

මිනී අළු පිරුනි බටහිර ආකාසේ

අදත් බැලුවොතින් හැරිලා මහපාරේ

තියෙනව ඇගෙ සොහොන වැලිසර-මහබාගේ.!!!

නාගොල්ලාගොඩ ධර්මසිරි බෙනඩික්
A day in the life

කල්ලඩි පාලම යට සින්දු කියන මාළු.

"කල්ලඩි පාලම පාමුල සින්දු කිව්ව මාලුවෝ" මේ සින්දුව ඇහුන ගමන් මතක් වෙන දේවල් 02ක් තියෙනවා. එක්කෙනෙක් නැසී ගිය ගායක කපුගේ ශූරීන්, අනිත් දේ තමයි මේ සින්දුව නිසාම ලංකාවේ ගොඩක් ජනප්‍රිය උන කල්ලඩි පාලම අසල ඉන්නවායැයි විශ්වාස කරන "සින්දු කියන මාලුවෝ" නම් මේ අමුතු මාලු විශේෂය. කවුද මේ මාලුවෝ? ඇත්තටම කල්ලඩි පාලම ලඟ එහෙම සින්දු කියන මාලුන් ඉන්නවද? උන් කොහොමද සින්දු කියන්නෙ? සින්දුවෙ කියන විදියට දැන් ඒ මාලු නැද්ද? අද කතාව ඒ ගැන.
කල්ලඩි පාලම ඉදිවන්නේ 1924 වසරේදීයි. නමුත් කල්ලඩි පාලම අසල මේ සින්දු කියන මාලුන් පිළිබඳ කතාව ශතවර්ෂ ගානක සිට පැවතෙන්නක්. විශේෂයයෙන්ම පුරහඳ පායා ඇති නිසල රාත්‍රීන් වල මෙම මාලුන්ගේ ශබ්දය ඉතා හොඳින් ඇසිය හැකි බවයි ප්‍රදේශවාසීන්ගේ මතය වන්නේ. මඩකලපුවේ ධීවරයින් මේ නාදය හොඳින් ඇසීමට ඔරුවේ හබල ජලය තුලට ගිල්වා, හබලේ මිට පිහිටි කෙළවරට කන තබා බලනවා නිරීක්ෂණය කරන්න පුලුවන්. සමහරුන්ට අනුව මේ ශබ්ධය කල්ලඩි පාලම අසලින් පමණක් මතුවන අතර සමහරුන් පවසන්නේ මේ හඬ කලපුවේ සෑම තැනකින්ම ඇසෙන බවයි. ඇත්තටම කල්ලඩි පාලම අසල කලපුවේ ජලය අතුලෙන් ශබ්දයක් එන බව බොහෝ අවස්තාවල නිරීක්ෂණයට ලක් කරපු කාරණාවක්. මේ ශබ්දය හොඳින් අහන්න පුලුවන් වන්නේ ශබ්දය ඉතා අඩුවෙන් ඇති රාත්‍රී කාල වල ජලය මතුපිටට කන තබා ශ්‍රවණය කිරීමෙනුයි. නමුත් ගත වුනු තිස් අවුරුදු යුධ කාලය තුල බොහෝදෙනාට මේ මාලුන් පිළිබඳ කාරණාව අමතකව ගොස් තිබුනා.
යටත් විජිත සමයේ ක‍තෝලික පූජකයින්, මිෂනාරීවරුන් මේ ශබ්දය ඇසීමට කල්ලඩි පාලම උඩට ආ බවට වාර්තා ඇති අතර ස්වාමි විපුලානන්ද වැනි මහාචාර්යවරු, බ්‍රිතාන්‍ය දේශපාලකයින් උන එමර්සන් ටෙනෙන්ට් (Emerson Tennent) වැන්නන් පවා මේ සින්දු කියන මාලුන්ගේ ගායනා ඇසීමට කල්ලඩි පාලම අසලට ආ බවට සඳහන් වෙනවා. වර්ෂ 1954 දී පමණ ඇමරිකානු පූජකතුමන් දෙදෙනෙකු උන ලෑන්ග් (Lang) සහ මෝරාන් (Moran) විසින් හයිඩ්‍රොපෝනයක් ආධාරයෙන් මෙම ශබ්දය පටිගත කරුනු අතර මේ ශබ්දයේ සංගීත ස්වර නාද රටාවද පිටපත් කෙරුණා. පසුව එය 1960 වසරේ දී රේඩියෝ සිලෝන් හරහා විකාශනය උනා. යුද්ධයෙන් පසු කලපුවේ ජලයෙන් නැගෙන මෙම අත්භූත ශබ්දය ගැන පරීක්ෂණ කටයුතු නැවත 2012 වසරේ දී ආරම්භ උනා.
පාලම අසලින් මතුවන මෙම නාදය පිළිබඳ සත්‍යය හෙළිදරවු කර ගැනීම සඳහා 1953 වසරේ දී පමණ එවකට ප්‍රකට කිමිදුම් කරුවෙකු වන රොඩ්නි ජෝන්ක්ලෝස් (Rodney jonklaas) මඩකලපුව කලපුවේ කිමිදෙනවා. නමුත් ඔහුට සාමාන්‍යය කලපුවකින් හමුවන සතුන් හැරුනකොට වෙනත් අසාමාන්‍යය සතෙකු කලපු පතුලෙන් හමුවන්නේ නෑ. වර්තමානයේ පවා කලපුවේ ධීවර කර්මාන්තයේ නියැලෙන ධීවරයින් එවැනි අත්භූත, විශේෂ මාලුවෙකු තම දැලට හසු වූවාකියා වාර්තා කර නැහැ. එහෙමනම් පාලම අසල ජලයෙන් මතුවන අමුතු ශබ්ධය නැගෙන්නේ කොහොමද? ඒ පි‍ටුපස ඇති අභිරහස මොකක්ද?
මඩකලපු කලපුවේ පතුලේ සිටින කවචයක් (ක‍ටුවක්) තුල සිටින ජීවී කොට්ඨාශයක් මේ ශබ්දය නිකුත් කරන බවට මුලින්ම මතයක් ගොඩ නැඟී තිබුනා. ඉන්පසු කලපුව ආශ්‍රිතව ජීවත් වන ගෙම්බන් විශේෂයක් මේ හඬ නිකුත් කරනවායැයි අදහසක්ද ගොඩනැගුනා. නමුත් ගෙම්බන්ට වතුර යට දී ශබ්දය නිකුත් කල නොහැකි නිසා ඒ අදහස යටපත් උනා. මුහුදේ ශබ්ද/ නාද මතු කල හැකි මාලුන් වාසය කරනවා. උදාහරණ විදියට ඉන්දියන් සාගරයේ ජීවත් වෙන ඩැම්සල් මාලුන් (Damsel fish), ක්ලවුන් මාලුන් (Clown fish), ගිරා මාලුන් (Parrot fish) වැනී සතුන්ට මේ විදියට ශබ්ධ නිකුත් කල හැකියි. රොඩ්නි ජෝන්ක්ලෝස් කලපු පතුලේ කිමිදුන අවස්තාවේ මේ ආකාරයේ ශබ්ධ මතු කල හැකි මාලුන් විශේෂ රාශියක් සොයා ගැනුණා. නමුත් ඔවුන් සාමාන්‍ය මුහුදේ, කලපු වල ජීවත් වන මාලු විශේෂ පමණයි. විශේෂ මාලුවෙකු ඒ අතර සිටියේ නෑ. එහිදී නිගමනයක් වන්නේ මේ ශබ්දය කිසියම් එක් මාලු විශේෂයකින් නිකුත්වන්නක් නොව මාලු විශේෂ කිහිපයකින් නිකුත් වන ශබ්ද වල එකතුවක් වශයෙන් ගත හැකි බවයි.
ඒත් ඒ නාදය මඩකලපුව කලපුවෙන් පමණක් මතු වන්නේ ඇයි? එවැනි අසිරිමත් මාලු විශේෂයක් සිටිනවා නම් වර්ග සැතපුම් 40ක් පමණ විශාල කලපුවේ ඔවුන්ව සොයා ගැනීමත් අභියෝගයක් වන බවට කිසිම සැකයක් නෑ. කෙසේ නමුත් මඩකලපුව නගරයට "සින්දු කියන මාලුන්ගේ නගරය" ලෙස අන්වර්ථ නාමය ලැබීමටත් කල්ලඩි පාලමට සාමාන්‍ය පාලමකට එහා ගිය ජනප්‍රියත්වයක් ලැබී ගීත සාහිත්‍ය තුල පවා සඳහන් වන්නට හේතු කාරණාවක් වූ "සින්දු කියන මාලුන්" නම් මේ අපූර්ව පුරාවෘත්තය, තවත් චිරාත් කාලයක් මිනිසුන්ගේ මනස තුල හොල්මන් කරනා සොඳුරු අභිරහසක් වන බව නම් සහතිකයි.
ඉසුරු වික්‍රමගේ - Green Roamer
උපුටා පළකිරීමකි......

A day in the life

මෝට තගේ ලැගපිය ගොස් ගෙදර බොලේ .

 

ගාලු කෝරළේ නැකැතියෙක් "බුරියා"නමින් හැඳින්වුන රදා ස්ත්‍රියකට කියූ කවියක්.

සිරියා වත සදිසි සිරිකත විලසාය
පිරියා ගත අයුරු රන්ටැඹ විලසාය
කිරියා වෙක මදන වද දෙන විලසාය
බුරියා කිය පහස මට දෙන විලසාය

ඊට බුරියා මෙසේ පිළිතුරු දුන්නා ලු.!

කිරියා වට ඇතොත් ලිය නම් පර සිද්ද
සිරියා වට නැකැත් ගහයන් ගෙන සිද්ද
දිරියා ලඳ ගසන කල තෙමමින් රෙද්ද
නරියා ලෙස ගියොත්,අදහස වේ සිද්ද

මාතර යුගේ රති කවි අතර සරනවිට

නිතර හමුවන නමක් "පුයිඅප්පු".
මහළු වියට පත් පුයි අප්පු දිනක්
පන් උදුරන කාන්තාවො සමූහයක් දැකලා
මෙහෙම කවියක් කියනවා.

පාට හොඳයි රතුවට සැමතැනම පෙනේ
ඊට වැඩියි දොඩනා රස වදන් අනේ
කාට උනත් නොතොරා ගැනීමමයි ගුනේ
මීට වඩා ඔබිනා ලිය නැතැයි දැනේ

මෙ,කව කියාහමාර වනවාත් සමඟම
එක් කාන්තාවක් මෙහෙම පිළිතුරු දුන්නා ලු.

පාට පෙනෙයි රකුසෙකු ලෙස සොහොන් පලේ
ඊට වැඩියි රළු ගති කී කවියෙ බොලේ
මූට ලියෙක් කිසි කල නොම කෙරේ ලොලේ
මෝට තගේ ලැගපිය ගොස් ගෙදර බොලේ

 

කමල් පී අලහකෝන් මෙටාවට වියමන් කල මේ පැදි  මීදුම පලකරන්නේ ස්තුතිය පෙරදැරිව. කමල් පල ලෙසින්ම -----

 

A day in the life

සර් දෙන්නම නිවුන් දරුවෝ

 

වියපත් වු දෙදෙනෙක් බීම හලක එක මේසෙක වාඩි වෙලා , බැස යන හිරු සමරනවා .දැන් ටිකින් ටික අදුරත් ගලනවා.
ගලන අදුරත් එක්ක දෙන්නගේ කහ ‍ඉරේ සීමාව ඉක්මවෙලා රතු ඉරට එමින් තියෙනවා.
දැන් මේසෙට වාඩි වුන දෙන්නා නෙමෙයි ඉන්නේ.
එක්කෙනෙක් අනිත් කෙනාට ඇගිල්ල දික්කරලා.............ඔයා මම අදුරනවා වගෙයි. !. හ්ම් .......කොහේ ඉදන්ද ආවේ ?.
අහනවා . මේක බලා ඉන්න අයට පුංච් කතුහලයක්.
හ්ම්......මම අයර්ලන්තයේ !!
ප්‍රශ්නේ යොමු කරපු කෙනා.
වෙන්න බැහැ . ඔබ අයර්ලන්තයේ වෙන්න බැහැ. ........ලෝකේ මෙච්චර පුංචි වෙන්න පුළුවන් ද ?
අවිශ්වාශය පලකරනවා
අයර්ලන්තයේ නම් මොන නගරයේ ද ? සෑහීමකට පත් නොවුන ඔහුු නැවත අහනවා
ඕ .........මම ඩබ්ලින් වල.
දෙවැන්නාට හරි පුදුුමයි.
කෙහොමවත් ඩබ්ලින් වෙන්න බැහැ. මේක මේ තරම් පුංචි ලෝකයක්ද ?
පලමුවැන්නා දෙවැන්නාගෙන් මෙහෙම අහනවා.
ඔබගේ පාසල ?
මම ශාන්ත මරියා විද්‍යාලයේ 55 කන්ඩායමේ. එතකොට ඔබ ?
මමත් ඒ පාසලේ 55 කණ්‍ඩයමේ නේ !!.
මේක වෙන්න පුළුවන් ද ? දෙන්නාටම පුදුමයි. අම්මපා ලෝකය මේච්චර පුංචි වෙලාද ?
මාරයිනේ ........දෙන්නම පුුදුමයෙන් කෑ ගහනවා.
එහා මේසේ ඉදන් මේ කතාවට ඇහුම් දි දී හිටපු මට කුතුහලයක් වුනා මේ කතාව .
මම බාර්මන් ගාවට කිට්ටු කරලා ඇහුවා ......ජෝ මහත්තයා මොකක්ද මේ දෙන්නගේ සාකච්ඡාව කියලා ?
බාරමන් කියනවා රතු ඉරට ආවම හැමදාම ඔය දෙන්න ඔය වගෙමයි. වාද වෙන්නේ ඔය මාතෘකාවෙමයි.කියලා හිනා වෙලා කියනවා
සර් දෙන්නම නිවුන් දරුවෝ ...............

Granny's Funnies and Sarcastic

A day in the life

බූරුවන් සමඟ තර්ක කිරීම නවත්වන්න

බූරුවන් සමඟ තර්ක කිරීම නවත්වන්න
දිනක් බූරුවෙක් කොටියෙකුට මෙසේ කීවේය.
"තණකොළ නිල්".
කොටියා මෙසේ පිළිතුරු දුන්නේය.
"නෑ, තණකොළ කොළ පාටයි."
කතාව උණුසුම් වූ අතර, එය විසදීමට කැලෑවේ රජු වන සිංහයා ඉදිරියට යාමට දෙදෙනාම තීරණය කලේය.
සිංහයා තම සිංහාසනය මත හිඳගෙන කතා කරන්නට පටන්ගන්නට පෙරදීම බූරුවා කෑගැසීමට පටන් ගත්තේය:
"උතුමාණනි, තණකොළ නිල් බව ඇත්තද?".
සිංහයා මෙසේ පිළිතුරු දුන්නේය.
"ඇත්ත, තණකොළ නිල් පාටයි."
බූරුවා ඉක්මන් වී දිගටම මෙසේ කීවේය.
"කොටියා මා සමඟ එකඟ නොවන අතර, තණකොළ කොළ පාට බව කියමින් මට කරදර කරයි, කරුණාකර ඔහුට දඬුවම් කරන්න."
එවිට රජු මෙසේ ප්‍රකාශ කළේය.
"කොටියාට වසර 5 කට පසු ඔබත් සමඟ තර්කයට නොයන ලෙස දඬුවම් ලැබෙනු ඇත."
බූරුවා සතුටු සිතින් පැන හැරී යන්නට ගියේය.
"තණකොළ නිල් පාටයි"...
කොටියා ඔහුගේ දඬුවම පිළිගත්තේය, නමුත් ඔහු සිංහයාගෙන් මෙසේ ඇසුවේය.
"රජතුමනි, ඔබ මට දඬුවම් කළේ ඇයි?, තණකොළ කොළ පාටයි."
සිංහයා මෙසේ පිළිතුරු දුන්නේය.
"ඇත්ත වශයෙන්ම, තණකොළ කොළ පාටයි."
කොටියා මෙසේ ඇසීය.
"ඉතින් ඇයි ඔයා මට දඬුවම් කරන්නේ?".
සිංහයා මෙසේ පිළිතුරු දුන්නේය.
"තණකොළ නිල් ද කොළ ද යන ප්‍රශ්නයට එහි කිසිදු සම්බන්ධයක් නැත".
බූරුවෙකු සමඟ වාද කරමින් කාලය නාස්ති කිරීමට ඔබ වැනි නිර්භීත බුද්ධිමත් සත්වයෙකුට නොගැලපෙන නිසා දඩුවමක් ලබා දීමට තීරණය කළෙමි.
කාල නාස්තිය යනු සත්‍යය හෝ යථාර්ථය ගැන නොතකන, නමුත් ඔහුගේ විශ්වාසයන් සහ මිත්‍යාවන්ගේ ජයග්‍රහණය පමණක් නොසලකන මෝඩයා සහ උමතුවාදීන් සමඟ වාද කිරීමයි. කිසිම තේරුමක් නැති තර්ක වලට කාලය නාස්ති කරන්න එපා...
අපි කොයිතරම් සාක්‍ෂි ඉදිරිපත් කළත් තේරුම් ගැනීමේ හැකියාවක් නැති අය ඉන්නවා. තවත් අය මමත්වයෙන්, ද්වේශයෙන්, අන්ධ වෙලා, තමන්ට අවශ්‍ය වෙන්නේ බුද්ධියක් නැති වුණත් හරි වෙන්න විතරයි.
අවිද්‍යාව කෑගසන විට බුද්ධිය නිහඬය. ඔබේ සාමය සහ නිශ්ශබ්දතාවය හැම දේකටම වඩා වටිනවා. එය රැකගන්න.

පූර්නිමා හේරත් ( පරිවර්තනයකි)

A day in the life

හාගල කන්දට වෙව්ච දෙයක්.

 

 

1948 -1960 වගේ කාලේ අපෙ ගමෙ තිබුනා රජ‌යේ බෙහෙත් ශාලාවක්. ඒ කාලේ කාර්ය භාර වෛද්‍යවරයාට කිව්වේ ඇපෝතිකරි මහත්තයා කියලා . ආරච්චි මහත්තයා , විදානේ මහත්තයා , ස්කෝලේ මහත්තයා මැම්බර් මහත්තයා ,ගමේ පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවෝ හැරුනම ඇපෝතිකරි මහත්තයා ගමේ ප්‍රභු චරිතයක්.
අපි වගේ නාහෙට නාහන වයසේ එවුවන්ට නම් ඇපෝතිකරි මහත්තයා ඇරුනම සෙසු චරිත අප්‍රසනන්න චරිත.
ඇපෝතිකරි මහත්තයා කාටත් ගරු සරු ඇතිව දොස්තරමහත්තයා වුනා.
මම දන්න කාලේ ප්‍රනාන්දු මහත්තයා , සිල්වා මහත්තයා , රූපසිංහ වගේ මහත්වරුත් සමග යාපනයේ සම්බවය ඇති වේල් මුරුගු , මූර්ති වගේ සිංහල හරියට කතා කරන්න බැරි මහත්තුරුත් හිටියා.මේ වෛද්‍ය කාර්මණ්ඩලයට ඖෂධ සංයෝජක වරයෙක් සහ තවත් එක් කම්කරුවෙක් අයත්ව සිටියා.
ඒ කාලේ බෙහෙත් පෙති තිබුනේ නැහැ. බෙහෙත් දෙන ස්ථානයේ ලොකු රාක්ක වල ලොකු බෝතල් වල පුරාවපු එක එක පාට බෙහෙත් දියර වර්ග පේලියට තියලා තිබුනා. මේබොතලයක් දැන් කියන විදියටට නම් ලීටර් පහක් විතර අසුුරන්න පුළුවන්. මේ බෝතල් වලින් නියමිත මාත්‍රාව බැගින් අරගෙන කලවම් කරලා අපි ගෙනියන බෝතලවලට දාලා දෙන එක තමයි ඖෂධ සංයෝජක මහත්තයාගේ රාජකාරිය.
ඉතින් ......මේ ඖෂධ සංයෝජක මහත්තයා ඒ කාලේ හැදුන්වුනේ “ කංකානම් මහත්තයා “ කියලා.
මෙච්චර වැල් වටාරම් ගොඩක් කියලා කියන්න හදන්නේ අදාලම නැති කතාවක්.
මම කියුවනේ වේල්මුරුගු කියලා යාපනේ මහත්තෙක් ගැන. ඒ මහත්තයාගේ කාලේ වැඩ කරපු ජිනදාස කංකානම් මහත්තයා හරි විහිළු කාරයා. යාපනේ ඉදන් ආපු වේල් මුරුගු මහත්තයාට අපේ ගම සොබාව සෞන්දර්ය මවිතයකට කාරනයක් කදු වට කරලා හැම පැත්තෙන්ම දිය දහරවල්. සෞම්‍ය දේශගුණය.
රෝහල් ගොඩනැගිල්ල තිබුනේ තරමක් උස් බිමක ( දැන්නම් මෙතන සංචාරක නිවහනක් ).රෝහල් බිමේ ඉදන් බලපුවම අවට සෞන්දර්ය ලස්සනට පේනවා.
දවසක වෙල්මුුරුගු මහත්තයා ජිනදාස කංකානම් මහත්තයා ගෙන් අහනවා
“චිනතාස , අර බේන ගන්ද මොකාක්ද ?.“
කියලා
ජිනදාස කියනවා.
ඕක තමයි “ පෙත්ත --න කන්ද “
කියලා.
දැන් වේල්මුරුගු මහත්තයා  කන්දේ නම ට  භාවිතා කරන්නේ  ජිනදාස කියලා දුන්න නම.
කාලයක් ගිහිල්ලා කන්ද නගින්න ආශාවක් ඇතිවෙලා කිහිපදෙනෙක් එක්ක කතා කරන කොට තමයි ජිනදාස දුන්න ලනුව තේරුනේ.....
කන්දේ නම “ හාගල “ කියලා.

 

.

A day in the life

දකුණේ ඈයෝ

දකුණේ ඈයෝ ගැන කියද්දි එවුංගෙ කෑම ගැන නොකියාම බැරිය. දකුණේ බොහොමයක් එවුං රතු හාලේ බත්වලට වැඩි ප්‍රියක් දකවන අතර ඒ බත්පතට එකතු වන තවත් අඩුම කුඩුම රාසියකි.
බල මාළු මිරිසට හිංදා පොල් සමග කෑමට එකතු කර ගැනීම බළපිටිය, කොස්ගොඩ, තෙල්වත්ත, රත්ගම, බූස්ස, තොටගමුව ආදි ගම්වල එවුංගෙ සිරිතකි.
වම්බටු තෙළට සහ කිරට දෙවිදියකට හදන අතර පිට පළාත්වල මෑ කරල් දකුණේ ඇතැම් ප්‍රදේශවල ලීම කරල් බවට පත් වී වෑංජන ලෙස සාදයි.
මුහුදුබඩ පත්තුවේ පෙරකල යහමින් ජාඩි තිබුණද දැන් දැන් ජාඩි සොයා ගැනීම තරමක් අපහසුය.
ජාඩි හොද්දක් සමග කොස් තම්බා කෑම දකුණේ එවුංගෙ සිරිතකි. ජාඩි දැමීමෙන් එම හට්ටියේ මාළු ලේ සහ ලුණු මිශ්‍ර වීමෙන් හැදෙන ලුනිජ්ජ හොඳින් රත්කර පොල් මටුල්ලකින් පෙරා වීදුරු බෝතලයකට දමා එයට නයි කොච්චි කරල් කිහිපයක් දමා රසකාරකයක් ලෙස භාවිත කරයි. විශේෂයෙන්ම කළටි පොල්වලින් හදන පොල් මැල්ලුමට ලුනිජ්ජ ස්වල්පයක් එකතු කිරීමෙන් එහි රසය දෙගුණ තෙගුණ වේ.
මී කිරි සමග රතු බත්, ජූල් කිරි සමග රතුබත් දකුණට අනන්‍ය වූ කෑම වර්ග වේ.
මාළු ඇඹුල් තියල්, සිංහල අච්චාරුව, වට්ටක්කා වෑංජනය දකුණේ එවුංගෙම්ම කන්නට ඕනෑය. හාල් ටිකක් කබළක බැද යහමින් අබ සහ අනිකුත් පහේ වර්ග සමග කොටා වට්ටක්කා වෑංජනයට එකතු කිරීමෙන් දකුණේ රසය ස්මතු කර ගත හැක.
දෙල් කාලයට ඉදුණු හෝ හොඳින් පැසුණු දෙල් තම්බා බළ මාළු සහ පොල් සමඟ ආහාරයට ගැනීමද දකුණේ එවුංගෙ සිරිතකි. දෙල් මැල්ලුම, දෙල් බැදුම, පැනි දෙල්, අටු දෙල් ආදි බොහෝ දේවල් දෙල් සීසන් එකේ දකුණේ කෑ හැකිය.
දී කිරි පොල් ඇත්තේද දකුණු පළාතේ පමණක් වන අතර ඩොංගා පළතුරද බහුළව දැකිය හැක්කේ දකුණු පළාතේ වීම විශේෂත්වයකි.
දකුණේ එවුං උදේ කෑමට එකතු කර ගන්නා තවත් සුපිරි කෑමකි පොල් බත්. හුණුසාල් වලින් සාදා ගන්නා බතට කළටි පොල් එකතු කර සදා ගන්නා පොල්බත් කන්නට හදන ලුණුමිරිසද විශේෂය. හාල්මැස්සන්ගෙ ඔළු කබලෙ බැද නයි මිරිස් සහ බිළිං එකතු කර සාදා ගන්නා ඒ ලුණුමිරිස සමග පොල් බත් හට්ටියක් කෑ හැකිය.
දකුණේ එවුං බිලිං තීරු ලෙස කපා අව්වේ හොඳින් වේලා ගෙන කල් තබා ගන්නේ කරවල බැඳුමකට ජාඩි හොද්දකට එකතු කර ගැනීමටය.
වෙරළබඩ ප්‍රදේශවලින් ඈත්වන විට ආහාර මෙන්ම භාෂා විලාසයද යම් යම් වෙනස්කම්වලට බඳුන් වීමද අපූරුය.
"ඉස්ම" යන්න කෑවා, ඉස්ම යන්න දුන්නා යනු "අම්බානක" යන වචනයට සමානව ඉස්ම යන වචනය යොදාගනී. "අඹනවා" යනවා දුවනවා යන අදහස දෙන අතර "ඕකා අඹෝලා දාපං" කියන්නෙ එළවලා දාපං කියන අදහසිනි.
පොලොත්ත කියන්නෙ පොල් කටුවට වන අතර දණහිසට දණපොලොත්ද, ලුණු පොල්කටුවට ලුණු පොලොත්තද කියා හම්බන්තොට සමහර එව්වෝ කියනවා අසා ඇත්තෙමි.
දිගටම ලිව්වාහම ආතල් එකක් නැති නිසා ඉතිරිවා පස්සට ලියමි. 
කෝ බලන්න මේ කියපු කෑම කාල තියෙන දකුණේ ඈයෝ.... 
ගාල්ලෙ මයිනා

Galle Memes

 මීදුම මේ වගේය. 

දකුනේ එවුවන්ට බෙන්තරගගෙන් එහා කිව්වත් නම්බුය. මම නම් හයිබ්‍රිඩ්ය. තාත්තා දකුනේය. අම්මා සබරගමුවේය . මම ඉපදුනෙත් සබරගමුවේය. ඒත් ගම කොහේද කියලා ඇහුවොත් තාත්තාගේ ගම අහංගම මතක් වෙන්නේය.ඒ යටිහිත කියන්න උත්සහ ගන්නේ දකුනේ කියන්නය.

මේ  වියමන මෙටාවේ දැක්ක දිනුක දේශප්‍රිය මෙහෙම කියනවා.

“අපි බෙලිහුල් ඔය උනාට අපේ තාත්තා ගේ තාත්තා හක්මනය....අම්මා දෙනිපිටියේ නුග රුක අසලින් ඇති පාරේ මහ වත්තේය... අම්මාගේ තාත්තා ගන්දරය....අම්මා අහංගමය...තාත්තා ගේ අම්මා අත් අගට රේන්ද ඇල්ලු අත්දිග හැට්ටයට චීත්ත ඇන්දාය...දකුනේ මිනිස්සුන්ට අම්මාගේ හෝ තාත්තාගේ අම්මා ආත්තම්මාය...අපේ ආත්තම්මාගේ විලාසිතාවට හැට්ට චීත්ත ඇන්දේ බළන්ගොඩ නගරයේ විසූ පූජ්‍ය දාස සර්ගේ නැන්දම්මාය...බලමාලු ,,,කට්ට සම්බෝල සමග පොල් දැනුදු අපේගෙදර පිසේ...ජාඩි,,,ලුනිජ්ජ ,,,අපේ අම්මා තවම සාදන්නීය...තාත්තා ජීවත් සිටි කාලයේ ගෙදරට ගේන බඩු බිල් "කි" වලින් ඉවර විය...එනම් සීනී කිලෝ එකකි,,,පොල් දහයකි,,,,මිරිස් පන්සීයකි වශයෙනි.. අපි සබරගමුවේ ආරයට ඉදිරියේ සිටින කෙනා අමතන්නේ "ඔයා" යනුවෙනි....නමුත් "තද" වුවිට ඔයා ඉබේම "ඔහේ" වන්නේය...මෙහේ මිනිස්සුන්ට එය දිරවන්නේම නැති වචනයකි...එහේ මිනිස්සු නගරය අර්ථ ගන්වන්නේ "කඩේ" කියාය.. අපේ සීයා හිටි සමයේ මං බොහෝ අමාරුවෙන් ,,,රනිල් වික්‍රමසිංහ ට චන්දේ දීමට පොරොන්දු කරවාගෙන,,,ත්‍රී වීලරයක්ද හයර් කරගෙන අනදමෙත්ගම ප්‍රපා ශාලාවට එක්ක ගියෙමි...මේ වයසක මනුස්සයාගෙන් නිළධාරීන් ඇහුවේ ප්න්දය කාටද කියාය.. ඔහු කීවේ බෙලිඅත්ත කඩේ මහින්ද මහත්තයාට කියාය...අපේ ගෙදර සිටි සීයා පොඩි මාමට බාරදී මම බස් එහෙක නැගී ගෙදර ආවෙමි....අපි තවමත් එහෙම ලේසියෙන් අසාධාරණය හමුවේ නැවෙන්නේ නැත... අපේ තාත්තා නිතර කියූ පරිදි "අම්මා දෙනවා කීවොත් ,,තාත්තා ගස් බැද හෝ එසේ කිරීමට පසුබට නොවෙමු.. මේ නිසා නිතර නිතර තොප්පි වැටිමද අඩු නැත...ඕනෑම ජරමරයක් වූ තැනක නම ඇත ..
.

A day in the life

හුචක්කුව 

හුචක්කුව යනු ඈත අතීතයේදී ගැමියන් ඇඳි කොට කලිසමට යම් සමානකමක් ඇති ඇඳුමකි. එය කලිසම මෙන් පිළිවෙලකට ඇති ඇඳුමක් ලෙස බැලූ බැල්මට නොපෙනේ.හරි අපිළිවෙල ගතියක් බැලූ බැල්මට පෙනේ. එම නිසා ජනප්‍රිය නොවුන ඇඳුමක් ලෙස භාවිතයෙන් ඉවත්ව ගොස් ඇත.
හුචක්කුව ගැන නිතරම කීවාට කිසිම තැනක හුචක්කුව යන වචනයට සමාන හෝ එහි අරුතක් ගැන විස්තර දකින්නට නොමැත. ඒ තරම්ම මෙම වචනයද මෙම ඇඳුම හා සමානවම සැඟව ගොස් ඇත.
හුචක්කුව ගැන කියද්දී දන්දෙනි කුඹුරේ මාමා වන හීන් බණ්ඩා මාමාව අමතක කල නොහැක. එම ඇඳුම ඇඳ ඡායාරූප ගන්නටත්, ඒ ඇඳුම ගැන විස්තර පැවසුවේත් හීන්බණ්ඩා වෙදමහත්තයා වන
දන්දෙනිකුඹුරේ මාමාය.
ජීවත්වීමට හැකි කිසිදු පහසුකමක් නොමැති මහනුවර දිස්ත්‍රික්කයේ දුෂ්කර ගම්මානයක් වන මේ දණ්දෙනි කුඹුර මේ වන විට හුදකලා ගමක් බවට පත්වී ඇත.
මීමුරේ,සුළුගුණේ,ගලමුදුන, හෙට්ටිපොළ, , ගොඩඋල්පත යන ගම්මාන වලින් දන්දෙණිකුඹුර වටවී ඇත. එම ගමට සුළුගුණේ සිට කඳු හරහා පැය තුනකට ආසන්න කාලයක අති දුශ්කර ගමනක් පයින් ගමන් කළ යුතුය.
මීමුරේ ග්‍රාම නිලධාරි කොට්ඨාසයට අයත් අති දුෂ්කර ගමක් වන දන්දෙණිකුඹුර අද වන විට කිසිදු පුද්ගලයෙකු ජීවත් වන ගම්මානයක් නොවේ. ජනතාවට ජීවත්වීමට හැකි ප්‍රමාණවත් පහසුකම් එහි නොමැත.
එහෙත් මෙම රට උළු සෙවිලිකල නිවස සාදන්නට කෙසේ අමුද්‍රව්‍ය රැගෙන ආවාදැයි පුදුම සහගතය.ගෙවත්ත පොල් ගස් රාශියකින් සමන්විතය.නිවසේ එක කාමරයක් පොල් වලින් පුරවා ඇත.ඒවා මිලදී ගැනීමට කෙනෙකු එන බව ඔහු පැවසුවා.එහෙත් අද ඒවා පරිභෝජනය කරන්නට කිසිවෙක් ඇද ඉතිරිව නැත.
නිවසේ ගෙවත්තේ එක් මායිමක් අසලින් දොල පහරක් ගලා යයි. එයින් ජල අවශ්‍යතා සපුරාගනී.අනිත් අන්තයෙන් හීන් ගඟ ගලායයි.
මේ ගමේ ජීවත්වූයේ හීන්බණ්ඩා වෙදමහත්තයා පමණ යි. එහෙත් ඔහුද දැන් මියගොස් වසර කීපයකි.ඔහුගේ ඥාතින් සිටින්නේ මීමුරේ ගම්මානයේය. මීමුරේ ගමට යාමට කිලෝ මීටර් 8ක් පමණ යායුතුය.
මලියදේව මහ රහතන්වහන්සේ ඇතුලු තවත් රහතන් වහන්සේලා පිරිසක් මේ අසල වැඩවාසය කරලා තියනවා ..උන්වහන්සේලාට
දන් පිලිගන්වලා තියෙන්නේ මේ දන්දෙණිය කුඹුරු අස්වද්දලාලු .දන්දෙන කුඹුර පසුව දන්දෙණිකුඹුර බවට විවහාර වී ඇත.
අදින් වසර පහළොවකට පෙර පවුල් තිහක් පමණ ජීවත් වී ඇති මෙම ගම්මානයේ ජනතාව මෙහි ඇති අති දුෂ්කර බව හේතුවෙන්ම ක්‍රමක් ක්‍රමයෙන් ගම අතහැර ගොස් වෙනත් ප්‍රදේශයන්හී පදිංචිවී ඇත. අවසාන වශයෙන් දන්දෙණිකුඹුරේ මාමාට නැතිනම් හීන්බණ්ඩා මාමාට නිවන්සුව අත්වේවා යි පතමි.

 මීදුම එකතු කලා  මේ ටික.

 ******සබරගමුවෙත් ඌවෙත්්මීට සමාන ඇදුමක් භාවිතා වුනා. ඒ ඇදුම හැදුන්වුනේ “ සරුවාලය“ කියලා දැන් සැහැල්ලු  කොට කලිසමක් ඒ වෙනුවට ආදේශවෙලා.  මේ පලාත් වල හුචක්කුව කියලා අබලි උපකරන වලට කියනවා. බයිසිකලයක් , කරත්තයක් පැරණි වාහනයක් වගේ දෙයක් භාවිතයට ගෙනත් දුන්නොත් “ මොකක්ද මේ හුචක්කුව “ කියලා කියන අවස්ථා තියෙනවා.
මිනිස්සු වයසට ගියාම  “ කෝ බන් උබේ හුචක්කුව “ කියලා  භාවිතා වෙන්නේ බිරිදට හෝ ස්වාමිපුරුෂයාට. ඕන හුචක්කුවක් හිතා ගන්න . ඒකට කමක් නැහැ. කුඹුරට හේනට ගැලපෙන ඇදුමක් තමයි “ හුචක්කුව “

සටහන හා ජායාරූප කේ.ජී.කීර්තිරත්න

A day in the life

වරප්‍රසාද

වරප්‍රසාද 

ලොකු ලොකු දේවල් හිත හිතා ඉන්න කොට පුංචි එකෙක් කිව්ව කතාවක් මතක් වුනා.
එක එක කාලෙට එක එක සංකල්ප එනවානේ. ඒවා එනවා වගේම නැතිවෙලත් යනවා. ප්‍රායෝගික නූනාම ඔය සංකල්ප පවතින්නේ නැහැ. මේ කතාව කෑම පාර්සල් ඔතාගෙන එන පොලිතීන් කොළ ගැන. අපි සිංහල භෂාවෙන් “ ලන්ච් සීට් “ කියන්නේ !!. අන්න ඒ් කොළ ගැන.
පොලිතීන් සීමාකරන්න ඕන කියලා ලොකු අඩහැරයක් තිබුනාගේ සිරිසේන උන්නැහේගේ රාජ්‍ය පාලන සමයේ. ඉතින් ඒ කාලේ පාසල් වල දරුවන්ට තමන්ගේ දිවා ආහාරය ගේන කොට විකල්පයක් භාවිතා කරන්න සිද්ධවුනා. මේක අකුරටම කෙරෙන්න ඕන කියලා පාසල්වල නියෝගයක් පනවලා තිබුනා. ඔය මම කියන පාසලේ කෑම පාර්සල් පරීක්‍ෂණයට ‍ගුරුවරයෙක් වෙන් වෙලාම හිටියා .

 

එතුමා පාර්සල් පරීක්‍ෂා කරමින් යනවා දිනපතාම. මුළු පාසලේම ලන්ච් සීට් භාවිතයෙන් ඉවත් වෙලා. ඒත් ලමයි දෙන්නෙක් විතරක් මේ වැඩේ අත්හැරලා නැහැ. කොයිතරම් අවවාද කලත් මේ දෙන්නා පිලිගන්නේ නැහැ.ඒ මදිවට මේ දෙන්නා ශිෂ්‍ය නායකයෝ.
අමුතු වරප්‍රසාද මේ දෙන්නට විතරක් තියෙන්න බැහැනේ. එහෙම හිතාගන විදුහල්පතිතුමාට පැමිණිලි කරන්න සිකුරිටි ගුරුතුමා හිතාගත්තා.
ගුරුතුමා ගේ ක්‍රිියාකලාපය නිරීක්‍ෂණය කරගෙන හිටපු පොඩි එකෙක් සර් ලගට ඇවිත් කියුවේ අමුතු කතාවක්
“ ඔය අයියලා දෙන්නා සර් කියන නියෝගය පිලිපදින්නේ නැහැ සර් “ කියලා
“ඇයි එහෙම කියන්නේ ?.
“ ඇයි සර් දන්නේ නැද්ද අර වැසිකිලිවල කැපුවේ කවුද කියලා ?. එතකොට මතක් වුනා මේ දෙන්නා නේද නේද ? කියලා.
“සර් විසිපන්දහක් ඉල්ලපු වැඩේ මේ දෙන්නා කරලා දුන්නේ හත්දාහට නේ‘‘. පොඩි එකා කිව්වා.
හොයලා බලපුවම රුපියල් විසිපන්දාහක් පාසලෙන් ගෙවලා.
රුපියල් දහඅට දාහක් ආගිය අතක් නෑ.ඉතින් අවශේෂ ගුරුවරයෙක්ගේ අණක් ඒ ගෝල දෙන්නා පිලිගනීවියැ.

 

 

A day in the life

හැමදාම මැයි දිනේ ඇත්නම්

රටම කම්බස් කරපූ
පක‍්ෂ වල ලකුණු
බස්රථවල අලවගෙන
කම්බා හොර මුහුණු
වේලක් කන්නට
දවසක් ම නැහුණු

රෙදි නැතිව කොළඹ යති
පිරිමී සහ ගැහැණු
ඊයේ පාන්දර දවස මගේ පටන් ගත්තේ ඔහොමයි.
ඇදේ ඉදන් ම ,අපේ ගමේ හැරවුම මාතර යන්න රොද බදින සද්දේ අහ ගෙන හිටියා.උද්යෝගය අපුරුයි
අලි පොහොට්ටුු ටෙලිපෝන් කොළඹ යන තදියමේ.
බස් ,පෝලිමේ හෝන් කරගෙන රේස් යනවා
එක එක පාටට කොඩි බැලුන් එල්ලා ගෙන.
මේවා බල බල මගේ විකාර හිතට චිකාගෝ , ගුණසිංහ මතක් වෙනවා.
ලංකාවේ නම් කම්කරු සුබ සාධනය ගැන මුලින්ම අවධානය තිබුනේ බණ්ඩාරනායක රජයට.ටී.බී. ඉලංගරත්න ..........ඔය වගේ නම් කිය වෙනවා.
දවස ගෙවෙනවා. අපේ සිරිපාල සර් ( සිරිපාල කහවත්තගේ ) ට පේනවා පාරේ තියෙන කලබලේ. ඇතිමලේ තියෙන්නේ වැල්ලවායේ . සිරිපාල සර් රත්නපුරේ. වැල්ලවාය ඉදන් කොළඹ යන බස් එකක් දකිනවා
මැයි දිනේට කොළඹ ගෙනාපු ඇති - මොළේ හරමානිස්

එක්ක එනකොට
උදේ බස්වල
ලැබුනා කෑමත්
අරක්කුත්
මෙහේ ආපසු
ඔහේ එක්කන්
ගියා දුන්නෑ
වතුර වත්
කතා ඇහුවා,
විසිල් කෙරුවා
ගැහුව මං තව
අත්පුඩිත්
මගේ ළඟ නෑ
රුපියලක් වත්,
ගෙනා උන් නෑ
දකින්නත්
දැන් කෙහොමද ආපහු යන්නේ ? .හර - මානිස්ලාගේ ඉරණම එහෙමයි.උදේ බස් එකට නග්ගා ගන්න තිබුන කරුනාව ආදරය හවස නැහැ. ඉර එලියෙන් අපි වගේ හර මානිස්ලා කවි ලියන්නේ ස්ටේජ් ඒකේ බැබලෙන තරූවලට.
අපේ ‍ නඩේ තව එක්කෙනෙක් රෝහිණි නංගී. සිරිපාල සර් තරම‍ෙ සැර නැතිවුුුනත් කියන දේවල් කනට යන්නේ හිත රිදවගෙන.
ඈ මැයි දිනේ සැබෑව දැක්කේ මෙහෙමයි.

සැබෑව
********************

සරෝජා මගෙ නංගි යේ
උඹ අඬන්නේ කුස ගින්දරේ
ටිකක් අල්ලා හිටින්කෝ තව
අප්ප ඒවී ගොම්මනේ .

කම්බි වැට පැනලා ගියෝතින්
පොලිස් මාමල සැර කරාවී
බලා හිටපං හැංගිලා වගෙ
උන් එකට පෙළපාලි යාවී .

නාට්ටාමිල හැමෝටම අද
පාට පාටින් කමිස දේවී.
හීන පැලවෙන බින්න දෙසමින්
බිංකුන්ඩො වගෙ උන් නටාවී .

පොතක් ගන්නට සොච්චමක් නැති
විළි වහන්නට යට ඇඳුම් නැති
සරෝජා උඹ පින්න මල වගෙ
හෙටක් ගැන අප්පා ට බය ඇති.

චිකන් කකුලක් එක්ක කාපං
බත් පාර්සලයක් ගෙනේවී
බෝදිසත්තයො වගේ මහතුන්
මොණර කොළ සතුටින් බෙදාවී.

තෙමෙන තැන් වහගන්න නම් ඔය
ඉටි කොලේකින් ඇහැක් වේවී
හැමදාම මැයි දිනේ ඇත්නම්
හැමදාම අපෙ බඩ පිරේවී .

වහලට නගිනකම් විතරයි ඉණිමග ඔන වෙන්නේ වහලට නැග්ගට පස්සේ ඉණිමග ඔන වෙන්නේ නැහැ.. බහින්න තුන් හිතකින්වත් හිතනන්නේ නැහැනේ..

අද පාන්දර මෙටාවට ගියාම සුරංග බණඩාරයන් හමූවූනා. ඒයා තව ටිකක් උපේක‍්ෂා සහගත වෙලා. කොයි දේත් අපිට මයි වගේ කියලා හිතනවා “ජනහමුවල අහුකොන්වල - අපේ නමත් රැදුනා -ඇතැම් තැනක අපේ සුසුම - සාදයකට හැරුනා....” කියලා හිත හදාගත්තත් හැමදාම හැම තැනම වෙන්නේ ඒ්කයි කියලා හිතෙනකොට හිත නම් බොහොම රිදෙනවා.

 මහ පාරේ ගිණි අවුවේ

 දහදිය වැසි මවනා

අපටම හිමි වූ දිනයත්
මහපාරෙම ගෙවුනා...
අද මැයි පළවෙනිදා බව
යකඩ කටින් ඇසුනා
එහි යනවිට සියළු කතා
අවසන් වී තිබුනා...
අපි වෙනුවෙන් එසවුණු කොඩි
දෙමංසලේ සැලුනා
අදට වඩා හෙට වැඩ
පැවරෙන බව මට පෙනුණා...
ජනහමුවල අහුකොන්වල
අපේ නමත් රැදුනා
ඇතැම් තැනක අපේ සුසුම
සාදයකට හැරුනා....
මහ පාරේ ගිණි අවුවේ
දහදිය වැසි මවනා
අපටම හිමි වූ දිනයත්
මහපාරෙම ගෙවුනා...

මේක වේදනාවක් නෙමෙයි. වෛරයක් කෝපයක් හිතේ දැල්වෙන ක්‍රියාදාමයක්. 71 ත් 81 -89 ත් පිපුරූවේ මේ වේදනාව. ඒක හිතන්නේ නැතිව බලය ගැන විතරක් හිතුවොත් ගෝඨාට වු දෙය අතලග විය හැකියි කියලා මට හිතෙනවා.මේ දවස් වල බොර්ඩ් ලෑලි හොයා ගෙන එවා අල්ලගෙන කවි ලියන අය ඉන්නවා.අපි රැවටෙයි . කියලා හිතගෙන.
මැයි දිනයත් ඉවරයි.

අපි කවි ලියමු හිරු එළියෙන් හදට..............

A day in the life

හිලව්ව

ගේ ඉදිරිපිට පාරෙන් නිරතුරු ඇසෙනා

සුපුරුදු හඬක් විය පීකරයෙන් කියනා

පොල්කටු පොල්මැඬිද අප ඉවතට දමනා

මිලකට ගන්නවලු නොම අදහන වටිනා

පත්තර පරණ පොත් හා යකඩද තිබෙන

වත්තට පැමිණ බැලුවේ කොලුවෙකි තරුණ

තිස්සෙම නැතත් ඉඳහිට දවසක රැගෙන

දුන්නා අතට මුදලක් බිරිඳට ඔබින

මේ ලෙස ගෙවෙන විට කාලය නොදැනීම

බිරිඳගෙ සිරිත විය උදයෙහි අතුගෑම

පොල්කටු ලොරිය දැක මිදුලෙහි ගැවසීම

මගෙ ඇසගැටුනෙ නැහැ කරුමය පලදීම

මෙච්චර ඉවතලන දේ නිතරම පිරුනේ

කොයිලෙසකින්ද නිකමටවත් නෑ හිතුනේ

ළංවන විටදි රිය ඒ දෙසටම ඇදුනේ

ලස්සන මලක් මෙනි ඇගෙ මුහුණම පිපුනේ

දිනකදි පුරුදු ලෙස පැමිණෙන කල ලොරිය

එළියට ඇවිත් වටපිට බැලුවා බිරිය

මහලොකු මල්ලකුත් පටවා ගෙන දිරිය

අසුනට ගොඩවුනා අයියෝ වුන හරිය

ඇදිලා යන ගමන් ලොරියෙන් හිස පෙව්වා

මා දෙස බලබලා ඈ මා වෙත රැව්වා

"අහපන් මචං" මම උන් පස්සෙන් දිව්වා

"ප්ලාස්ටික් බේසමක්වත් දීපන්" කිව්වා

පී. ජී. ආරියපාල

A day in the life

“ක්‍රිටෝ ! අපි අස්ක්ලිපියෝස්ට කුකුළෙක් ණයයි.

සොක්‍රටීස්ගේ මරණය (The Death of Socrates) නමැති සිතුවම ගැන යමක් නො ලියන්නේ මන් දැයි සාහිත්‍ය ක්ෂේත්‍රයට සම්බන්ධ ජ්‍යෙෂ්ඨයෝ දෙදෙනෙක් අහඹු ලෙස එකම දිනකදී මගෙන් ඇසූහ. ඉන් එක් අයෙකු තම සයනයට යාබද බිත්තිය ද සරසාගෙන ඇත්තේ මේ සිතුවමේ විශාල ප්‍රමාණයේ පිටපතකිනි.

 

සොක්‍රටීස්ගේ ජීවිතය සහ දාර්ශනික විශිෂ්ටත්වය සම්බන්ධයෙන් පවත්නා ඇතැම් තොරතුරු සහ ප්‍රවාදයන් විවිධ මතභේදයන්ට ලක් වුව ද, ඔහුගේ චරිතය පිළිබඳ සියලු මූලාශ්‍රයන් වෙතින් පළ වන ප්‍රතිපත්තිගරුකභාවය නම් විශිෂ්ට මානව ගති ස්වභාවය කිසිසේත්ම බැහැර කළ නොහැක්කකි. බටහිර දර්ශනයේ පීතෘවරයෙකු ලෙස සැලකෙන සොක්‍රටීස් (ක්‍රි.පූ.470-399) ඇතැන්ස් නුවර කේන්ද්‍ර කර ගත් පැරණි ග්‍රීසියේ ජීවත් වූ අද්විතීය නිදහස් චින්තකයා බව අපි දනිමු.

 

දර්ශනයේ (Moral Philosophy) සදාතන වීරයා වන ඔහුගේ දර්ශනවාදය පදනම් වූයේ සාකච්ඡා සහ වාදවිවාදාදිය මත ය. නිවැරදි හෝ සාවද්‍ය පැවතුම් මොනවා ද යන කරුණ මූලික කොටගත් ඔහුගේ ප්‍රශ්න කිරීම් ක්‍රමය, සත්‍යය පිළිබඳ සංකල්ප පාදා ගැනීමේ, තහවුරු කිරීමේ සහ නිර්දේශ කිරීමේ අපේක්ෂාවන් මුල් කොට ගත්තකි.

මානව වර්ගයාට හිමිව ඇති චින්තන ශක්‍යතාව, සත්‍යය විමසා බලා තමන් ම ඥාණනය වීමට යොදා ගත යුතු බවත්, තමන්ට කවර හානියක් සිදු වුවත්, හරි වැරැද්ද නොසලකන මානසික වහල් භාවයකට මිනිසා පත් නොවිය යුතු බවත් සොක්‍රටීස් ලොවට කියා පෑවේ ය. ඔහු කිසිදු ග්‍රන්ථයක් තබා එකදු අකුරක්වත් ලියා නැත. ඔහුගේ දර්ශනය ලේඛනගත කරන ලද්දේ ප්ලෝටෝ, සෙනොෆොන් ආදී ශිෂ්‍යයන් විසිනි. ප්ලේටෝට අනුව සොක්‍රටීස් යනු ‘සිය දෂ්ටයෙන් ඇතැන්ස් සමාජය නමැති අශ්වයා කුලප්පු කළ ඇට මැස්සා (Gadfly) ය’. බුද්ධිමතුන් ලෙස පෙනී සිටින්නන්, සැබැවින්ම ඉතා ස්වල්පයක් පමණක් දන්නා අඥාණයන් බව සිය වාදයන් මගින් සනාථ කළ සොක්‍රටීස් ජීවිතය සහ සදාචාරය පිළිබඳව එකිනෙකා දරන මතවාද පරිධියේ පවතින බැවින්, සත්‍යය සොයා කේන්ද්‍රයට ගමන් කළ යුතු බව යෝජනා කළේ ය. “සැබෑ ඥාණය නම් තමා නොදන්නා බව දැන ගැනීම ය” යන ඔහුගේ ව්‍යක්ත ප්‍රකාශයෙහි අඩංගු වන්නේ එකී දර්ශනය නොවේ ද?

‘කාර්යබහුලත්වය නමැති නිශ්ඵල කරදරයෙන් ප්‍රවේශම් වන ලෙස’ උපදෙස් දුන් සොක්‍රටීස්, ‘නොවටිනා මිනිසුන් කෑමට සහ බීමට පමණක් ජීවත් වන බවත්, වටිනා මිනිසුන් ජීවත්වීම සඳහා පමණක් කෑම බීම ගන්නා බවත්’ පැවසී ය.

 

හෙතෙම මිය යන තෙක් ම සිදු කළේ ජනතාවගේ ආකල්ප වර්ධනය කිරීමයි. මරණයට මොහොතකට පෙර පවා ඔහු සිය ශිෂ්‍යයන් අමතා උපදෙස් දෙන අයුර අපගේ පාදක සිතුවමෙන් පිළිබිඹු වේ. බලන්න! තවත් මොහොතකින් හැම්ලොක් විෂ බඳුන පානය කර මිය යන්නට නියමිත පුද්ගලයාගේ අභීත ආස්ථානයත්, ප්ලේටෝ, ක්‍රිටෝ ඇතුළු ඔහුගේ ශිෂ්‍යයන්ගේ ශෝකබරිත කම්පාවත් තුළ කිව යුතු සියල්ල අන්තර්ගත ය.

ජාකොස්-ලුවිස් ඩේවිඩ් නම් ප්‍රකට ප්‍රංශ සිත්තරා ගේ තෙළිතුඩින් 1787 වසරේදී නිර්මාණය වූ මේ සිතුවම, ඔහුගේ බොහෝ නිර්මාණ සේ ම අතිශයින් නිර්මාණශීලී එකකි. දීප්ත වර්ණයන් සිතුවමේ මධ්‍යයට රැස් කරන අතර සොක්‍රටීස් සහ ප්ලේටෝ ඇඟ ලා සිටින සළු පමණක් ඊයම් සුදෙන් වර්ණ ගැන්වී ඇත. පිටුපසින් ආරුක්කුවට හිස තබා වැලපෙන්නේ ශෝකය දරා ගත නොහැක්කෙකු ලෙස නම් කර සොක්‍රටීස් විසින් බැහැර යවන ලද්දෙකි. ශිෂ්‍යයන්ගේ ඉරියව්වලින් නික්මෙන, දාර්ශනික වීරයාගේ මරණයේ ශෝකය සිතුවමේ කොන් කරා ඇදී යයි. එහෙත් මධ්‍යය ආලෝකවත් වී ඇත්තේ සිංහ සෙයියාවෙන් මරණයට අභියෝග කරන ගුරුතුමාගේ ස්ථිරසාර බැල්මෙනි.

 

අමුතු දෙවිවරුන් හඳුන්වා දෙමින් ඇතැන්ස් නුවර යෞවනයන් නොමග යවන බවට චෝදනා ලැබූ සොක්‍රටීස්ට නඩු විභාගයකින් පසු මරණ දඬුවම නියම කෙරේ. වැරදිකරු කිරීමෙන් පසු තමාට හිමි විය යුතු දඬුවම යෝජනා කරන්නැයි සොක්‍රටීස්ට පැවසූ විට ‘තමාට හොඳ වැටුපක් ද, දිනපතා රාත්‍රී භෝජන සංග්‍රහයන් ද ලබා දී රජය විසින් මිය යන තුරු තමාව පෝෂණය කළ යුතු බව’ ඔහු උපහාසයෙන් පැවසූ බව සඳහන් ය. මරණ දඬුවමට පෙර භටයින්ට අල්ලස් දී සොක්‍රටීස්ව සිරගෙයින් පිට කිරීමට අනුගාමිකයන් කළ යෝජනාව ඔහු විසින් ප්‍රතික්ෂේප කිරීමට හේතු වූ කරුණු ප්ලේටෝගේ ‘ක්‍රිටෝ’ නමැති සංවාදයේ අන්තර්ගත වේ. සැබෑ දාර්ශනිකයා මරණයට බිය නැත්තෙකු බව ඔප්පු කිරීම, තමා පළා ගියහොත් සිය අනුගාමිකයන්ට දඬුවම් විඳින්නට සිදු වීම, පුරවැසියෙකු ලෙස තම රාජ්‍යය සමග ඇති ‘සමාජ ගිවිසුම’ කඩ කිරීමට අකමැති වීම යනාදී කරුණු එහිදී විග්‍රහ කෙරෙයි.

මේ සිතුවමේ නිරූපනය වන අවස්ථාවෙන් ඉක්බිතිව සිදුවනුයේ මෙයයි. හැම්ලොක් බඳුන පානය කළ සොක්‍රටීස් හට, විෂ ක්‍රියාත්මක වී දෙපා හිරිවට්ටන තුරු ඇවිදින ලෙස අණ කෙරිණි. ඔහු ඇද වැටුණු පසුව නිලධාරීහු ඔහුගේ පාදවලට කටුවලින් ඇන පරීක්ෂා කළහ. ඒවා සම්පූර්ණයෙන් හිරි වැටී තිබූ අතර ක්‍රමයෙන් ඒ හිරිය සිරුරේ ඉහළට පැතිරී, ඔහුගේ හදවත ද වසා ගත්තේ ය.

සොක්‍රටීස්ගේ අවසන් වචනවලින් පවා පැහැදිලි වනුයේ ඔහු කෙතරම් ප්‍රතිපත්තිගරුක මිනිසෙකු ද යන්නයි.

“ක්‍රිටෝ ! අපි අස්ක්ලිපියෝස්ට කුකුළෙක් ණයයි. අමතක නොකර එය පියවන්නට ඕනෑ”

ලක්ශාන්ත අතුකෝරල

A day in the life

අහිමි මුල මැද අග

අහලා බලමු අපේ ලස්සන ජන කතාවක්.

ඉස්සර කාලේ ගම් වල තිබුනේ කෘෂිකර්මය මුල් වුන ආර්ථික ක්‍රමයක්නේ.ගමේ ගොඩක් අය කලේ භෝග ජාති වගා කරන එක තමයි.මේ ගමේ ගමරාලත් එහෙමයි.

මඩ ගොවිතැන් ඉවර වෙලා ඊළඟ එන වැහි කාලේ ගොඩ ගොවිතැනක් කරන්න ඕන කියලා ගමරාළට හිතුනා. ඒ හේන කොටන්න යනකොට දිග කැත්තකුත් අරගෙන තමයි මේ ගමරා‍‍‍ළ ගියේ. හේන මැද්දෙ මහ විසාල කහට ගහක් තිබුණ. අර දිග කැත්තෙන් ගමරාළ කහට ගහේ අතු පාහින්න පටන් ගත්ත. ඔන්න කහට ගහේ අතු පාහිනකොට මේ ගහේ හිටපු යකා ගමරාළත් එක්ක කතා කරන්න පටන් ගත්තා.

"පරම්පරා ගන්නක ඉඳන් මේ ගහ අයිති මට.ඉතින් උඹ මොකටද මට අයිති ගහේ අතු පාහින්නේ?"

-හෑ..උඹ මාර කතාවක්නේ කියන්නේ..මේක උඹට ගිය රට.මම මේ වගාවක් කරන්නයි මේ කැලේ එළි කරන්නේ.

මෙහෙම කතාව දිගින් දිගටම ගියා.අන්තිමට යකා කියපි.හරි මම මේ ඉඩමේ උඹට වගා දිගා කරගන්න අවස්ථාවක් දෙන්නම් හැබැයි මට අස්වැන්නෙන් භාගයක් ඕන කියලා.

"මේ සැරේ අස්වැන්නෙන් මුල උඹට උඩ මට" යකා කිව්වා.

ගමරාළ මේ කතාව හොඳට හිතට ගත්තා.අරගෙන බතල වගා කලා හේනේ.හේන පුරා බතල සරුවට වැවුනා.

පොරොන්දුව වගේම ගම මහත්තයා උඩ හැදුනු වැල් ටික තියලා බතල ටික සේරම ගලවගෙන ගියා.

ඇයි ඉතින් පොරොන්දුව පොරොන්දුවම නේ.

ඔන්න ඉතින් ඊළඟ පෑවිල්ලත් ආවා.

යකාට මතකයි ගිය පාර තමන්ට වුන ඇබැද්දිය

"ගමරාල මේ පාර මුල මට උඩ උඹට"

ගමරාළ මේ පාර වගා කලේ කුරක්කන්.ගිය පාර වගේම මේ පාරත් තමන් ගමරාලගේ ගැටේට අහුවුනා කියලා යකා දැනගත්තේ කුරක්කන් ඔක්කොම කපලා මුල්ටික විතරක් ඉතුරු කරලා ගියාට පස්සේ.

හැමදාම මම මේ ගමරාළට පැරදුනා.දෙන්නම් මේ පාර වැඩක් කියලා හිතපු යකා "ගමරාළ මීට පස්සේ මුලත් මට උඩත් මට උඹට ඕන නම් මැද්ද දෙන්නම්"කියලා කිව්වා

ගමරාළ “හාඃ හොඳයි...” කියල ඒ පාර පැණි කොමඩු හිටෙව්ව. පැණි කොමඩු වල ගෙඩි හැදෙන්නෙ වැලේ මැද හරියෙ නිසා ඒ කන්නෙදිත් ගමරාළට කිසි පාඩුවක් උනේ නෑ.

අන්තිමට පරාජය භාර ගත්ත යකා හේනේ තිබුන ගහ දාලා යන්නම ගියා.

සම්පූර්ණ කතාව උපුටාගැනීමකි.

 ස්තුතියි

DA Malanie

 මුල්හිමිකාරිත්වයට

A day in the life