අපි පිරිසක් එක්ක වැඩකට බැස්සම අනිත් එක්කෙනා කරනකම් බලා ඉන්නවා.
එයා කලොත් තමයි මම කරන්නේ කියලා කල් අරිනවා.
එයාට හොදනම් මට මොකද කියලා හිතනවා.
ඔය සිස්ටම් එක අද විතරක් නෙමෙයි.
පුරානේ ඉදන්ම පැවත එන ජණ්ම ගතියක්.
අරයා කරන කොට අද කුද දකිනවා.
තමන් කරන කොට ඒ දේම එලෙසම කරනවා.
ඇද පලුදු දකින්නේ නැහැ.
දවසක් නස්රුදීන් යාලුවෙක් එක්ක දුර ගමනක් යනවා.
යන අතරමග අවන්හලක් දැකලා මොනවා හරි බීලා යමු කියලා එතනට ගොඩ වෙනවා.
බැලුවහම ඇහැ කඩාහැලෙන , විසිතුරු අවහන් හල ඇතුලත් පිලිවෙලයි . තරු හතයි.
වට පිට බලලා හුලං වදින ආලෝකමත් කෙළවරක මේසෙක දෙන්නා අසුන් ගන්නවා.
වේටර් සියුමැලියක් ඇවිත් මෙනු කාඩ්පතක් දික්කරනවා.
කටට කෙල උනන ආහාර ලේඛනයේ එක් එක් ආහාර මිළ ගනන් සදහන් වෙලා.
නස්රුදීන් මෙනුව කියවනවා.
කටට උනන කෙළ හිදිලා නස්රුදීන්ගේ ඉහ මොළ රත්වෙනවා.
සාක්කුව අත ගලා බලපුවහම තියෙන්නේ එක කිරි වීදුරුවක් ගන්න සල්ලි විතරයි.
යාලුවා අතේ සල්ලි ඇත්තෙම නෑ.
දෙන්නෙක් ඉන්නවා.
එක කිරි වීදුරුවට.
අන්තිමේ ඔවුන් දෙන්නා තීරණය කරනවා එක කිරි වීදුරුවක් අරගෙන බෙදා ගෙන බොන්න.
නස්රුදින් කිරි වීදුරුවක් අර ගත්තා.
යාලුවා කියනවා ‘‘තමුසෙ බොනව ඉස්සෙල්ල තමුසෙගෙ බාගෙ.’’
නස්රුදීන් කියනවා " නෑ නෑ ඔයා මුලින්ම ඔයාගේ බාගේ බොන්න " කියලා.
දැන් වාදයක්..
නසුරුදීන් අහනවා " ඇයි ඔයා එහෙම කියන්නේ " කියලා.
එතකොට යාලුවා කියනවා
‘‘ මං ගාව සීනි ටිකක් තියෙනව.
ඒත් ඒක එක් කෙනකුට විතරයි සෑහෙන්නෙ.
මං මගෙ බාගෙට ඒක එකතු කරල බොනව.’’
කියලා.
නස්රුදීන් කියනවා " ඉතින් දැන් දානවා. මං බොන්නේ මගේ බාගේ විතරයි කියලා
‘‘එක නං බෑ.
ඒ සීනි ටික ප්‍රමාණවත් වන්නෙ කිරී වීදුරුවෙන් බාගයක් රහ කරන්න විතරයි.’’
යාළුවා කියනවා.
නස්රුදීන්ට මතක් වෙනවා. තමන් මුදල් ගෙවලා ගත්ත කිරි එක නේ කියලා.
මම මූට හොද පාඩමක් උගන්නන් කියලා හිතාගෙන කිසි කතාවක් නැතුව නස්රුදින් නැඟිටල ගියා.
ඔහු කෙළින් ම ගියේ සියුමැලි වේටර් යුවතිය හොයා ගෙන.
මොනවාදෝ කතා කරල ආපහු ආවා.
ඒ ආවේ ලුණු ටිකක් අරගෙන.
‘‘හොඳ ආරංචියක් මිත්‍රයා’’
යළිත් සිය අසුනේ වාඩිවෙමින් නස්රුදින් කිව්වා.
0 ප්‍රතිචාර:
Post a Comment