ගල් ගැහෙන හීතලේ වුවද ජීවත් වෙමි

ගිනිගත්ත බෝලයක් හැංගිලා මුහුද යට
සිහිනයන් දියකළා රන්පාට අහස මැද
හුළං විස්කෝතු හා කෝපි ඇත එක් පසෙක
සීරුවට පෙල ගසයි සන්තෝස ඒ මතක

ඉතින් තරු දන්නෙ නැහැ එදුර නොතරම්ය වග
බිමට ආ විටෙක ඒ බැඳුම් පුපුරනා වග
සිසිරයේ හීතලම තැනෙක මල් සුවඳ ඇත
පිපෙන්නෙම මල් එකම සෘතුවක විතරයිද ?

පැමිණීම් ළඟ නිතර හමුවීම්වල මිහිර
පිටවීම් වල එතෙයි වෙන්වීම් වල රිදුම
ඒ රිදුම් දරාගැනුමද අමුතු තාලයකි
මේ ගෙවෙන්නේ රැඟුම් නැති අසඟ කාලයකි

ගල් ගැහෙන හීතලේ වුවද ජීවත් වෙමි
ආලෝකයේ යතුර නුඹට දී හිනැහෙමී...


සෝමලතා හේරත් මැණිකේ

A day in the life