හිරු නිවෙන්නට දෙපැයකට පෙර
බිමට යොමුවූ දෑස් අතරින්
රාජගිරියට ඇදෙන පෙරහැර
දනිති යනවග නො එන ගමනක.
බාල ලී පෙට්ටියේ සැතපී
ගියත් මට නුඹලා කියෙව්වැකි
නොදැනේද මා දුන් සැහැල්ලුව
අවමඟුල් උත්සව කපාහැර.
මල් වඩම් හා බැනර් කැපුවෙමි
නෙස්කැෆේ පුටු ටෙන්ට් හැලුවෙමි.
එම්බාම් නැති දුගඳ මිනියක
සාද සාමීචියට ඉඩ නැති.
හුදෙකලා වී කුටියෙ සිරවී
පන්හිඳෙන් ජීවිතය අමුණා
හුස්ම රැල්ලක් ගැටගැසූ මට
සමුගැනීමේ කතා කුමටද?
විච්චේදනය කර ඉගෙන ගන්නට
වෙද නලා පලඳවා ගන්නට
මාවටා රොක් වේවි සිසු කැළ
පුදුම වන්නට කිමද කාරණ ...
මගේ මිනියෙහි හදවතක් නැති.!--------රෝ.සි.
නොවටිනා ගාණකට මිළ කර
උගස් කළ එය තවම ඔහු ළඟ .!!!
0 ප්‍රතිචාර:
Post a Comment