ඉතින් මැරිලාම බලමු.

අපි කවුරුත් මරණයට පත්වෙමු.

උපන්දා සිට යන ගමන කෙළවරවන්නේ මරණයෙනි.

මේ අතරවාරයේ කොයිතරම් වෛවාරන කරන්නේද යන්න ආපසු හැර බලන්නේ නම් බැරෑරුම් සහගත දුකක් මිස සතුටක් ඇතිවෙන්නේ නැතැයි මීදුමට  සිතෙයි.

හැමදෙනාම තම පෞද්ගලික යථාර්තය පතා කටයුතු කරයි. එහිදි තවකෙකුට දුකක් කදුලක් උරුමවුවත් ඒ නොසලකා හරියි. 

පසුගිය දෙසතියේම මීදුමට මළ ගෙවල්ය.

තරුණ අසල්වැසියෙක් බහින් බස් වීමේ ප්‍රතිපලයක් ලෙස එකම මධුවිත පානයකරමින් සිටි සගයින් දෙදෙනෙකු විසින් කපා කොටා ඝාතනය කොට තිබිනි.

අසරනවුයේ තරුන බිරිද සහ දරුවන් දෙනෙකි.

අනෙක් මළ ගෙවල් දෙකම වයෝවෘද්ධව ගිලන්ව සිට ආත්මය මුදාගත් අසල්වැසියන් දෙදෙනෙකුගේය.

කොරෝනාව මළ ගෙවල්වල සංස්කෘතිය යම් තරමක් වෙනස් කරමින් ඇතැයි මීදුම උපකල්පනය කරයි.පෙර කල දින දෙක තුනක් අවසන් ගෞරව පවත්වන්නට කාලය වෙන් කරන මුත් අද මියගිය දිනට පසුදින දක්වා කාලය කෙටි කරගෙන  තිබේ.

සන්නිවේදන මාධ්‍ය දියුණු වීමද මෙයට හේතුවක් වන්නටද ඇත.

දැන් සිකුරාදා ,අගහරුවාදා පෝය දින නුසුදුසු දින ලෙස සලකා සිරුර රදවා තබාගන්නා අදහස් බැහැර වී සතියේ දින හතම අවසන් කටයුතු කිරීම සුදුසු දින බවට පත්වී ඇති බවකි.

මරණයද ව්‍යාපාර නිමිත්තකි.

මියගිය වහාම ඥාතී හිතවතුන්ට සිහිපත්වන්නේ අවමංගල අධ්‍යක්ෂක වරුය.

නිවසක රෝහලක සිදුවු මරණයක් නම්  මේ අවමංගල අධ්‍යක්ෂකවරුන් පණිවිඩයක් ලත් සැනින් පැමිණ ඔවුන්ගේ ශල්‍යාගාරවලට සිරුර ගෙන යති.

ඥාතින් විසින්  විසිතුරු බහාලනය තෝරාදීම , ඇදුම් පැළදුම් පිළිබද අදහස් දීම සිදුකිරීමේ වගකීම පමනක් ප්‍රමාණවත්වේ.

ඔවුන් ඉදිරිපත් කරන පැකේජයන් බහාලනය.සිරුර සැකසීම , ප්‍රවාහණය , අමුත්තන්ට සංග්‍රහකිරීමට අවශ්‍යනම් ඒ පිළිබද මෙනුව,පාංශකූල කටයුතු සුසානාගාරය වෙන්කරවා ගැනීම් ආදී මළගෙදරක සිදුවිය යුතු සියල්ල ඇතුලත්වේ.

අධීක්ෂනයද ඔවුන් සිදුකරන අතර මළවුන්ගේ සමීප ඥාතින්ට සිදුකිරීමට ඇත්තේ අමුත්තන් පිලිගැනීමත් පිලිසදරේ යෙදීමත් පමනි.

මිහිදන් වන්නට හෝ දැවී අලුවී යන්නට යන අවසන් ගමනේ  ටයි කෝට් ඇදි අවමංගල අධ්‍යක්ෂකවරු පෙර ගමන් යන්නේ ශොකාකුල මුහුනකිනි. අවමංගල්‍ය පෙරහැරට අමුතු උදාරත්වයක් පැකේජය තුලින් ලැබී ඇති බව මීදුම සිතයි.

පසුගිය ජනධිපතිවරණ සමයේ මීදුමගේ ඥාතිවරයෙකු මීදුම අතහැර ගියේය. අවසන් කටයුතු සුදානම් කරමින් සිටින අතර දේහය මල් ශාලාවෙන් ලබා ගැනීමට ගිය විට අවමංගල්‍ය අධ්‍යක්ෂකවරු  යම් යම් වාරණ ඉදිරිපත් කලේය.

“එහෙම හිතුමතේ ගෙන යන්න බැහැ ..’මේ වීඅයිපී දේහයක්. ‘

මීදුමට කාලය කළමනාකරනයේ  ගැටලුවක් වු හෙයින් දේහය නිවසට කඩිනමින් ගෙන යාමේ අවශ්‍යතාවයක් තිබිනි.

මීදුම “ මිත්‍රයා මම එන්පීපී ඔය වැඩේ ඉක්මන් කරමු “ යයි අධ්‍යක්ෂක වරයාට නැවත ඉල්ලීම ඉදිරිපත් කෙරිනි. 

නිහඩවු ඔහු  කඩිනම්ව කටයුතු ඉටු කිරීමට පෙළබිනි.

අතුරු කතාවක් වුවත් ඒ දිනවල එන්පීපී බලවත් වචනයක් විය..

නාගරික සමාජය තුල මෙසේ වුවත් තවමත් ගමට මේ අංගෝපාංග එලෙසම පැමිණ නැත.

එහෙත් මල්ශාලා අවමංගල්‍ය අධ්‍යක්ෂකවරුන්ගේ භුමිකාව යම්දුරට බලපෑම් කරන්නේය.

මල්ශාලාවෙන් නිවසට ගෙන එන දේහය නිවසේ සාලයේ ප්‍රදර්ශණ භාණ්ඩයක්ව තැන්පත්වන්නේය. 

 සිරුරට අවසන් ගෞරව පැමිණිමට ඥාතී හිතවතු හට ආහාර පාන වලින් සංග්‍රහ කිරීමේ පිලිවෙතක් ඇත.

එසේ නොවුනහොත් “ තේ එකක් වත් දුන්නේ නෑහැ නේ “ අවලාදයක් ගොඩනැගෙන්නේය.

පෙර නම් දින දෙක තුනක් මේ කටයුතු ස්වේච්ඡාවෙන් කරන කණ්ඩායම් ගම්වල සිටියේය. දැනුත් සිටියත් කාලය ලඝුවීම ඔවුන්ට පහසුවීමක් වී ඇත.

පලතුරු බීම. බිස්කට් ,තේ කෝපි ,දිවා රාත්‍රී අහාර සැපයීම ඔවුන්ගේ කටයුත්තය

නිවසේ තොතනක හෝ තැබෙන ආධාර ලේඛණයක නම් සදහන් කරන පැමිනෙන ගම්වැසියෝ වියදම සමසේ බෙදා ගෙන මළගෙදර නිවසියන් මේ බාර දුර කටයුත්තේ බරපැනින් මුදා හරින්නේය.සමහර ගම්වල අවමංගල්‍යාධාර සමිති පිහිටුවා ගෙන ඇති බැවින් එහි සමාජිකයෝ මෙම කටයුතු වලට දායක වන්නේය.

මෙවැනි ආධාර කිරීම් අනවශ්‍ය ස්ථානද ගම්වල ඇත.සමීප ඥාතීන් එක්ව අහාර වේල් සපයා දායක වන අතර සමාන්‍ය සංග්‍රහ කටයුතු නිවසියන් විසින්ම සංවිධාණය කර ගනු ලබයි .අතිරේක පුටු,තාවකාලික ආවරණ ,ආහාර පැන සැපයීම සදහා කේටරින්ග් සේවා දැන් ගම්වලටද ව්‍යාප්ත වී ඇති බැවින් සංවේගප්‍රාප්ත නිවසියන්ට මුදල් ආයෝජනය කිරීමෙන් වැඩ කටයුතු කිරීමේ බරින් නිදහස් විය හැක.

අවමංගල කටයුතු තක්සේරු කරමින්  තැනින් තැන කතා බහට එක්වන පිරිසක් ද අපි අතර සිටින බව අමතක නොකල යුතුය.
කෑම බීම , බහාලනය,පාරදිගේ තිබුන බැනර් ප්‍රමාණය, අවසන් කටයුතු සදහා පැමිණි පුජ්‍ය පක්ෂයේ ප්‍රමාණය , පරිත්‍යාග කරන ලද පිරිකර මේ කී නොකී සියලු දේ ගැන නිසි තක්සේරුවක් තිබිය යුතුය.
මැරෙන්න කලින් මියගිය පුද්ගලයාටද පූරණය කල යුතු කාර්ය බාරයක් ඇති බව සිහිපත් වන්නේ මළවුන්ට අවසන් ගෞරව දැක්වීමට පැමිනෙන පිරිසේ ප්‍රමානය ගැන බැලීමෙන්ය.
තැැන නොතැන බලමින් හැම මළගෙදරකම මුහුණ පෙන්වා ඇත්නම් පැමිනෙන පිරිස වැඩිය. “ අපේ ගෙදරත් ඇවිල්ලා ගියානේ “ ඉතින් නොයා බැරිය. කාට කාටත් උදව් පදව් කරමින් සිටියා නම් “ අනේ මොනවා කිව්වත් කරලා දෙනවා නේ “ ඉතින් මළ ගෙදර නොගිහින් කොහොමද  “ අහන පිරිස්ද මල ගෙදර එන්නේය.
“නෑ බෑ නොකියන මනුස්සයා. අපරාදේ “ කියාත් සහභාගී වන්නේය.
අවමංගල්‍ය සභාව නම් මළවුන්ද සවන් දෙන කතා වලින් පිරිලාය. ජීවිත කාලයටම අසා නොමැති රස කතා වලින් පරිපුර්ණය.
ඉතින් මැරිලාම බලමු.

A day in the life