අපි ඉන්නේ ගිණි ගොඩක් උඩ.
මේක කොයිතැනකට ගිහින් නතර වෙයිද හිතා ගන්න බැහැ.
අදහස් දැක්වීමත් භයානක වෙන්න පුළුවන්.
මට පරණ කතාවක් මතක් වෙනවා.
මේක ඊෂොප් කිව්ව කතාවක් කියලයි කියන්නේ.
ඊෂොප් ග්‍රීසියේ ක්‍රි.පු අටවන සියවසේ පමන
ජීවත්වු
උපමා කතා කරුවෙක් ලෙසත් සැලකෙනවා.
කතාව දිග හරින්නම්.එක දිගටම අපි දකින්නේ බිහිසුනු
දේවල්.
සමථයකට පත්වෙන්නේ නැති අරගලයක් සමග අපි නිදාගන්නවා
.
අවදි වෙනවා.
එක් දිනක නරියෙක්
ගංවතුරකට අසුව ගැඹුරු දිය පහරකට අසුවෙනවා.
නරියාගේ ඇගේ වසා ලේ උරා බී
තරවුන සිටි කිනිතුල්ලන් පොකුරක්
සිරුරේ ජලයේ ගිලී නොමැති උගේ
පිටමතට එක් වෙනවා
නරියා වෑයමෙන් ජලයෙන් ගොඩ වෙනවා.
මෙතනට පැමිනෙන ඉත්තෑවෙක්
නරියා ගෙන් විමසනවා
“ යාළුවේ. මම කිනිතුල්ලන් පොකුර ගලවාදමන්නද ?” කියා.
“එපා යාළුවා.
මේ කිනිතුල්ලන් රෑන මගේ ඇගේ ලේ උරා බී තර වෙලා
ඉන්නේ.
මුන් ටික ගැලෙව්වොත්
තවත් කිනිතුල්ලන් රෑනක් මගේ ඇගට ගොඩවී
ලේ උරා බොන්න පටන් ගනීවී.
දැන් ඉන්න කිනිතුල්ලන් ලේ බී තරවී සිටින නිසා
උන්
ලේ බොන්නේ අඩු වේගයකින්.
අළුතින් එන අය එන්නේ හාමතේ
උන් තරවෙන තෙක් වැඩි වේගයකින් ලේ බොන්න පටන්
ගනීවී.
ඒ නිසා ඔය කිනිතුල්ලෝ ටික ඔහොමම හිටියාවේ.”
ඉත්තෑවා “එකත් ඇත්ත තමයි යාළුවා ”
කියලා නරියාගෙන් සමුගන්න හැදුවත්,
නරියා කිවුවා “ පොඩ්ඩක් ඉන්න යාළුවේ .
මගේ අදහස වෙනස් කලා “
මේ කිනිතුල්ලෝ ටික අයින් කරන්න මම
ආයෙත් දියට බහින්නම්.
අළුත් කිනිතුල්ලෝ
ටිකක් ඒවී . මාත් නැතිවෙලා යයි.
නරියා හිතන්න
පටන් ගත්තා.
