සසර ගමන කියන්නේ කොහොමත් තනියම යන්න වෙන ගමනක්... අපි හැමෝම තනියම මේ ලෝකයට එනවා... තනියම මේ ලෝකයෙන් යනවා... ස්ථිර වශයෙන් ම හැමදෙයක් ම දාලා තනියම යන්න වෙන බව දැන දැනත් ඇතැම් විට අපි අසීමිතව සමහර මිනිසුන්ට ඇබ්බැහි වෙනවා... හරියට සදාකාලිව ඉන්න ආවා වගේ සමහර තැන් තදින් අල්ල ගන්නවා... මතක තියාගන්න පුද්ගලයන්ට ඇබ්බැහි වුණාම ඒ ඇබ්බැහි වීමෙන් පහසුවෙන් ගැළවෙන්න පුළුවන් කමක් ලැබෙන්නේ නෑ කියලා... ඉතිං අපි අපේ මනස තනිකමට හුරු කරගන්න ඕනි... තමන් වටා දහස් ගණන් පිරිවර රැඳී සිටියත්, ඒ කවුරුන් මත වත් තමන්ගේ පැවැත්ම රදා පවත්වන්නට තරම් අපි දුර්වල නොවිය යුතු ය... ' මට සීයක් එක්ක එකට වාඩි වෙලා ඉන්න පුළුවන්, ඒත් ඒ එක්කෙනකු එක්කවත් මගේ බැඳීමක්, තදින් අල්ලා ගැනීමක් නෑ ' කියන තැනට තමන් තුළ තමන් ම සොඳුරු හුදෙකලාවක් ගොඩනඟා ගන්න දක්ෂ වෙන්න ඕනි... මොකද ජීවිතයේ ඇතැම් අවස්ථා එනවා, තමන් දැඩිව බැඳිලා ඉන්න අය නිසා ම සමහර විට තනිකමක්, අසරණකමක් දැනෙන... ඒක නිසා ඔබ ඔබේ ආදරණීයන් සමඟ සුන්දරව සතුටින් ජීවිත්වෙන්න... නමුත් තමන් තුළ සොඳුරු වූ ද ශක්තිමත් වූ ද හුදෙකලාවක් ගොඩනඟා ගන්නත් අමතක කරන්න එපා... තමන් තුළ තමන් ම ගොඩනඟා ගන්නා ශක්තිමත් තනිකම තරම් තමන්ට සැනසීමක් ලබාදෙන වෙනත් කිසිම දෙයක් මේ ජීවිතයේ ඔබට තවත් නැහැ..."
| කන්දෙගෙදර සෝභිත ස්වාමින් වහන්සේ ]
උපුටා ගැනීමකි
A day in the life
.jpeg)
2 comments:
poddige kathawata mokada une?
පොඩ්ඩිගේ කතාව නතරවුන තැන ඉදන් ලියන්නම්.
Post a Comment
ඔබගේ අවධානය යොමුවුවාට මීදුම ස්තුති කරයි.
සුබ දවසක් !.
මෙහි පලවන වියමන් බොහොමයක් වෙනත් පලකරන්නන්ගේ වියමන්ය. ඒ අතරට මීදුමද වියමන් එකතු කර ලබයි. වෙනත් වියමන් කරුවන්ගෙන් උපුටා ගත් බව සදහන් කරමින් කරන එකතු කිරීම් සදහාද ප්‍රතිචාර යොමු කල හොත් ඒවා වියමන් කරුවන්ට අගතියක් නොවන්නේ නම් පලකරනු ලැබේ.
මීදුම පල කරන වියමන් සදහා කරන ප්‍රතිචාර සාධාරණ හේතු ඉදිරිපත් නොකරමින් කරන අවලාද සුදුසු යයි හැගේ නම් පමනක් පල කරනු ලැබේ.