පුරන් වුණත් මට නොදෙනා වපුරන්න...තරන් නෑ නුඹට සිත මා මඩවන්න...අරන් නැවුම් මානෙල් මල පුබුදන්න...දියන් මටත් සින්නක්කර බෑ ඔන්න ...වඩන් ඉවසීම තව බෑ සැනසෙන්න...පටන් සුබනැකත රාහුද මට සින්න...බලන් කෑම එකගෙයි වෙන හැටි බින්න...තොරණ් බැඳ ගෙදර පිරියම් කර බෝම...වලං වල සුවඳ විතරයි මට තාම...අරං අත ඇගේ පෝරුව ලඟදීම...වහං උනා නම් වෙන් නෑ පැරදීම...රෑ පැල් රකිනු බෑ සඳ මත ඇගේ වත...ගෙට ගොඩ වෙන්න බෑ ගින්නකි ඇගේ ගත...මට උහුලන්න බෑ අය්යේ මගේ සිත...සිහිනෙන් ඇවිලිලා හති තබපන්කො තිත...
...ශ්‍රීමතී වල්පොල ....
0 comments:
Post a Comment