වෙරළ කොනෙක හිඳ බැලුවෙමි සයුර හරිත පැහැය ගෙනා
කඳු මුදුනත නැග බැලු කල තුරුලිය කොළ පැහැති මනා
දුර හිඳ නෙත් යොමන විටදි හරි පුදුමෙකි සිතට එනා
මෙහැම කොහොම පෙනෙන අරුම නිලට නිලේ සිරිය දෙනා
අහස උසට නැගෙන කන්ද බලන කලට ඉරට ළඟයි
පොළොව වැතිර සිටින තැන්න එයට වඩා බොහොම දුරයි
නමුදු ඉහළ හිරු ළඟ තැන ගතට සිසිල සුවය සදයි
දුරක තිබෙන තැනි බිම රැඳි උණුසුම හදවතද දවයි
පෙනෙන ළඟක සිටින කලට සිතුවෙමි පෙම වැඩෙන නියා
නොදැක ගෙවෙන විටෙක සිතෙන් එය වියැකී යාවි කියා
නුඹව අතැර දුරු රට ගිය මගෙ සිත විත් නැවත සොයා
වැඩෙන පෙමක අරුත කියයි මට ඈතින් සිටින ඔයා
පී.ජී. ආරියපාල
0 ප්‍රතිචාර:
Post a Comment