"ඔහෝයියා!ඔහෝයියා!!අවුල්නාද සපිරිවර්දනේ
දින දින සපිරි වර්දනේ
කළුත්,සපුත්,සවුන්දිරිස්-
ලමිත්,කුමිත්,සුමිත්තරිත්
කිරිත්,ගිරිත්,පවුත්තරිත්-
ඇවිත් කලරොසේ
පසුත්,පෙරත්,දෙයත් වරත්-
රකිත්,සිටිත්,අණිත්,බනිත්
ගලුත්,මුළුත්,ගසත් වසත්,-
මහත් බැණ රොසේ
ඇඹුල්දෙණියෙ කිරාගෙ අඹු-
දිඹුල්මලිට ඇන්න ටොක්ක
බිබිල් නැගුනි ඉස හැමතැන
ඇඹුල් දෙහි ලෙසේ
නැඹුල් යකුට නිති පුදකොට
එකල් දියඟු දිවගෙන ගොස්
දිඹුල් දියට කඩා පැනපි
කිඹුල් මොටෙකු සේ
නල්ලුරැවේ සෙල්ලගෙ අඹු
එතනම සිට ගුගුල් නොවිඳ
ඉන්නක් ගෙන බැල්ලි කියා
ගසනා කල අල්ලගෙන සිඹා
ඉල්ලකකා ආඬින් මෙන
කොල්ල සේම ගොසින් දියඟු
බැල්ල සේම පැනපිය ගොස්
වල්ල කැළයටා
නිත්ත නොහැර ඉන්නා බඹ
බක්ක කියන හකුරගෙ දුව
අක්කෙ නුඹත් යන්නෙද දැන්
නක්ක නෙළුමටා
කෙක්ක ඇරන් ඇන්න කලට
හක්ක දෙපිට දත් එළියට
ටොක්ක නොකා පැන ගති
ලිප් බොක්ක ඇතුළටා
වත්තල කළුවාගෙ අඹුව
තිත්ත කතාවෙන් බැණගෙන
වත්ත මැදෙහි තිබුන කිතුලෙ
පිත්ත අරගෙනා
පැත්ත පිටට දුන්න කලට
පොත්ත ගිලී හඬක් නගා
අත්තන කැළයට පැන ගති
චිත්ත බිය ගෙනා
No comments:
Post a Comment