කොයි ගෑණිත් එකයි අමරේ කළුවරට !

කවි මඩුවේ  නම් දෙකක් කියවෙනවා. 

අමරෙයි – කහවත්තේ නංගියි .

මේ දෙන්නා වාදෙක පැටලිලා  

අපි  කවි ටික අහලම ඉමුකෝ.

https://www.youtube.com/watch?v=kvAiHMg5UJo

අමරේ:

දිගු කාලෙකට පසුවයි අද දැක               ගත්තේ
මට නම් මැරෙන්ටත් පුළුවනි ඔබ          මත්තේ
හොඳ උපමාවක්ය නංගිට දිය                යුත්තේ
රතු කැටයක් වගෙයි හරියට                  කහවත්තේ
කහවත්තේ නංගී:
උපමා කියයි දම දම බොරු                   හිනාව
මට තේරුණා අමරෙගෙ                        උවමනාව
වයසට ගියත් ඉස්තිරි                             වර්ණනාව
හොඳ නෑ වගෙයි තමුසෙගෙ                 කල්පනාව
අමරේ:
අඩ සඳ නලල නා දළු තොල් හරිම                     යසයි
කටහඬ ඇසෙන විට මී පැණි පරිදි                      රසයි
දිස් වුනෙ ළමැද මෙතැනදි රණ තිසරු                ලෙසයි
මම කවියෙකු වුනෙත් ඇය වැනි ගැහැණු           නිසයි
කහවත්තෙ නංගී:
රණ හංසයින් පෙන්නා ළැම මත                        පීනූ
අමරේ කවි ලියයි උපමා අඩු                              නූනූ
වරලස සිකි පිළලු හඳ වාගෙලු                           මූණූ
කොයි ලෝකයෙද ඉන්නේ ඔය වගෙ                ගෑණූ
අමරේ:
කන් පෙති සිනිඳු අරලිය මල් පෙතිය                            ඇගේ
පස්සා පැත්ත හරියට පුන් කළස                                    වගේ
සුව දෙන මෙට්ටෙකට දෙවෙනිද සිරුර                          ඇගේ
දුටුවා එවැනි එකියක මගෙ තරුණ                                  යුගේ
කහවත්තෙ නංගී:
කැත එකියකට බොරු උපමා හරි                                   ගස්සා
ඔල්මාදයෙන් දොඩවයි මේ කවි                                    පිස්සා
පුන් කළසකට සමවේ නම් පිටි                                      පස්සා
පාරේ ගියේ කොහොමද ඇය අඩි                                   උස්සා
අමරේ:
කුඹුකේ ළිඳෙන් දිය නා ගෙන අසල                   වෙලේ
තාලෙට කළය රඳවාගෙන උකුලු                       තලේ
සුවඳට ඇගේ මල් පිපුණා අසල                           කැලේ
අප වැනියන්ට පමණකි එය දකින                      මොලේ
කහවත්තෙ නංගී:

අමරේ ගැහැණු ගැන මෙහි බොරු සිහින                        දකී
කවි යයි කියා පවසන්නෙම බොළඳ                              වැකී
සතියක් යන්න පෙර මංගල නැකත                                මැකී
වෙන මිනිහෙකුට බහ දුන්නලු ගෙදර                             එකී
අමරේ:
කවි පද වලට කොතැනකවත් නෑ                                   මෙල්ල
ඔබ හින්දයි ගියේ වෙනතක ඒ                                       කෙල්ල
මට පෙම් පිපාසය – හරියට                                            පෑවිල්ල
නංගියෙ, චූට්ටක් දෙනවද නා                                         දල්ල?
කහවත්තෙ නංගී:
අප වැනි ගැහැණු දුටු දුටු තැන කෙළ                              ගිල්ල
වැටහෙයි නාකි අමරෙගෙ බොරු                                  දැඟලිල්ල
දැන්නම් මගෙත් නැතිවෙනවා                                       ඉවසිල්ල
නා දළු නොවෙයි අරගන්නෙමි දොර                             පොල්ල
අමරේ:
කවියට කොතැන මුත් ඇත්තේ                                      බාදකය
බැලුවම ගැහැණු වන මල් මෙන්                                    ළාමකය
දැමුවට පසු ඇයට උපමා                                                  රූපකය
ඔලුවට එන හැඩයි දොර පොලු                                      මාරකය
කහවත්තෙ නංගී:
උපමා උපමේය දම දම                                                     පුරාණේ
එන්නෙම ළඟට මුල’සුනටත්                                         හොරානේ
ඉන්නෙත් තවම අකලට                                                  දිරවලානේ
මට මොනවටද මේ වයසක                                             පරානේ
අමරේ:
සුන්දර ගැහැණු ගැන ඔබ දන්නවද                                මොකක්
නෙත යොමු කරනු පරිසරයට අවට                               ටිකක්
සිහිනිඟ මිටින් අරගත හැක නැතුව                                 සැකක්
කහවත්තෙදිත් දැකගත්තෙමි එහෙම                             එකක්
කහවත්තෙ නංගී:
හිර කොට කලිසමක් ඇඳගෙන                                      පටි දාලා
සක්කරවට්ටමක් යනකොට                                           නළවාලා
ඉඟ සුඟ මිටින් ගත හැකියයි                                          රැවටීලා
අමරේ ඉන්ඩ ඇති නහුතෙට                                           බඩුනාලා

මුලාසනය:
හැඩවැඩ අගය කොට වනිතා                                         පරපුරට
කවියෙකු මෙසේ ආවා දුටුවද                                         පෙරට
ළතැවෙනු කුමට උපමා කිය කිය                                   බරට
කොයි ගෑණිත් එකයි අමරේ                                          කළුවරට !

notes of imaginary