දාහක්.

මේ දහස සම්පුර්ණ කරන සටහනයි. අපි ගත කරන්නේ මැතිවරණ සමයකයි. තිදෙනෙකු පෙරට එන්න වලි කන මේ දිනවල මෙටාවට ඇත්තේ බරපතල කාර්ය භාරයකි.

එය සැප්තැම්බර් විසි එක්වෙනිදා විසදී යලිත් සන්සුන්වනු ඇති. එතෙක් ඒ කාලගෝට්ය කරදරයකි.

කවියක් ගීතයක් අසා යහපත් සාමිචීයක යෙදෙමින්  සිටි කාලය කටුක වදන් වලින් පුරවාගෙන විදවන්න සිදුවීමත් පවක් ගෙවීමකි.

මීදුම පටන් ගත් කාලයේ සොදුරු සිතිවිලි මෙන්ම සංචාරයේ යෙදෙමින් ලද තොරතුරු එක් කරමින් පලකල වියමන් මගේ අතින් අද වියමන් වන්නේ නැති තරම්. එයට හේතුව මානසික විවේකය මෙන්ම සන්සුන් බව නැති කමදැයි හිතාගන්න බැහැ.

එදත් අදත් කාලය වෙනස් 2008 ජුලි ඉදන් මේ දක්වා 2024 සැප්තැම්බර් 14 වෙනිදා කියන්නෙත් අවුරුදු  දහසයක් නේ. පුංචි එකෙක් නම් තරුන කාලේ. මම හැටේ ඉදලා හැත්තෑ හයට ඇවිත්.රටත් වෙනස් වෙලා. චන්ද්‍රිකා , මහින්ද , සිරිසේන ගෝඨාභය යුගයන් එවර වෙලා  රනිල්……….ඇවිත් යන්න සුදානම් වෙනවා. අනුර යුුගයක් එන්න බලා ගෙන ඉන්නවා . තව දවස් කීයද ?

එහෙම වුනොත් ලාංකීය දේශපාලනයේ නියම වෙනස් වීමක්. ඩී.එස් අත්තිවාරම් දමලා සර් ජෝන් ,ඩඩ්ලි හදා ගෙන ආපු ගොඩනැගිල්ල බණ්ඩාරනායක , සිරිමාවෝ දොර ජනේල් දාලා සිවිලිම ගහපු ජේ. ආර්  වැහිපීලි දාලා තීන්ත ගාලා ලස්සන  කරපු ගොඩනැගිල්ල ප්‍රේමදාසලා. චන්ද්‍රිකා මහින්දලා ගෘහ භාණ්ඩ වලින් පුරවපු  අද පරණ වෙලා දියමලන් කාලා දිරාපත් වෙලා. අනුරලාට මේක කොහොමවත් ගැලපෙන්නේ නැහැ. ගෙදර ඉන්න අයත් කෑ මොර දෙන්නේ අළුත් ගෙයක් ඉල්ලලා.

අනුර මේක කඩා බිද දාලා සමතලා කරයි. ඊට පස්සේ අළුත් ගොඩනැගිල්ලක් හදන්න පටන් ගනියි.  එතකම් වැස්සට තෙමෙයි. අව්වට වේලෙයි. අවුරුදු පහකින් අත්තිවාරම විතරක් වෙයිද ? අවුරුදු හැත්තෑහයක් බාස් උන්නැහේලා රොත්තක් කරපු වැඩක් නැහැ කියලා නේ කියන්නේ. අපේ සිහින බොද කරපු ඒ ඇත්තෝ නොසිටින්න දැන් දකින හිනෙවත් බලන්න වෙන්නේ නෑ කියලා හිතෙනවා.

මේ කතා දිරවන්නත් පුළුවන් නොදිරවන්නත් පුුළුවන්.  අපි හෙට එක් දහස් එකෙන් අළුත් ආරකින් කතාව පටන් ගනිමු.

A day in the life