අතීතය මකනවද
මහවැලිය උතුරන්න
කඳුළු ඇස් පුරා ඇති
ඒ කඳුළු හංඟන්න
කප්පරක් හේතු ඇති
ඉඳහිටක නොවේ හැම
මොහොතකම දැනෙනවැති
මගෙ මැණික නිහඬවම
දුක දරන් ඉන්නවැති
මදනලක පටලවා
සුසුම් පා කර යවා
නෙත පියා මොහොතකට
මතක අමතක දවා
තව දිනක් උදා වී
මියෙන දවසක හොවා
අතීතය මකනවද
හිනාවක පටලවා
අහස ගුගුරන තරම
මහ පොළොව දන්නෙ නැති
පොළොව උහුලනා බර
ඒ අහස දන්නෙ නැති
ලෝකයක් එළි කළත්
හිරු සඳුට උරුම නැති
මගෙ මැණික ඒ ලොවේ
තනිවෙද්දි මමත් ඇති
දිලනි
0 ප්‍රතිචාර:
Post a Comment