ජෝන් බාස්ලා .....

වහා ගිණි ගන්නා සුළුපරිසරයක් වුනත් මම ඉන්නෙ   කතා උල්පතක. එක එක මාදිලියේ ඇත්තෝ මධු විතට පදම් වෙන කොට කියන කතා අපුරුයි. පසුගිය දවසක හතර පස් දෙනෙක්ගේ සංවාදයකින් මතුවුන වර්තමාන දේශපාලන  සංවාදයකට ඇහුම් කන් දෙන්න අවස්ථාව ලැබුනා. මේ සංවාදයේ ඉන්න අය මම චරිත වශයෙන් හදුනන්නේ නැහැ. මේසේ වටේ ඔරලෝසුව කැරකෙන පැත්තට අංක එක දෙක තුන කියලා හදුන්වාගමු.

ස්ටුවර්ට් කෙනෙක් වුනානම් මේ කතා එහ එහ වටේ කැරකෙන්න පුළුවන් කියලා කල්පනා වුනත් මම එතනින් එහා නිසා ඇහුනු කතා ටික ලියන්නම්.

වැඩේ ජෝන් බාස්ට ගියොත් ඉවරම තමයි කියලයි කවුරුත් කියන්නේ. බයිසිකල් කටුව විකුනලා කාර් පොඩ්ඩක් ගන්න හිතා ඉන්න අදහසත්.......... ඕන් ජෝන් බාස්ට ගියා .!

ඒ   විතරක් යැ  සිමෙන්ති බෑග් එකටත් රුපියල් හැටක් වැඩියිළු.

ආ  ඒ .................. අනවශ්‍ය අය ගෙවල් හදන්න පටන් අරන්. නිවාස තදබදයක් නිසා පරිසරය දූෂණය වෙනවා කියලයි මම හිතන්නේ.

වැට් 15% දක්වා ඉහල ගියාම 4% කුයි, ජාතිය ගොඩ ගන්න 2%කුයි එකතු වුනාම 6%කින් භාණ්ඩ සහ සේවා මිල ඉහල යනවා.

ඒ මදිවට මේගොල්ලෝ 10% ක සේවා ගාස්තුවකුත් ගන්නවා ස්ටුවර්ට් ලමයට චෝදනාවක්.

.කොස්ගම හමුදා කදවුරේ ආමරියත් පිපුරුනා .

හොදම විශ්ලේශකයා ජෝන් බාස්. වුනත් කෝකටත් පාර්ලිමේන්තු මංත්‍රී මහින්ද සිහිපත් කරන අධ්‍යාපන අමාත්‍යතුමා  වගකීම පවරලා තියෙන්නේ මහින්දටයි ගෝඨාටයි.

ජෝන් බාස්ලා දෙපිලේම ඉන්නවා. යන එන මන් නැතිවේගන යන මේ වයසක ඇත්තන්ගේ මොලේ අලකලංචි වේගන යනවා කියලයි මට හිතෙන්නේ.

 තව ජෝන් බාස්  කෙනෙක් ගෝඨාභය ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂයේ නියෝජ්‍ය නායකයෙක් කරන්න හදනවා.

එය මොනවත් සිද්ධ වෙන්නේ ටැමිල් ඩයස්පෝරාවට ඕන හැටියට.

මහින්ද එලෙව්වෙත් ඒ ගොල්ලෝ නේ.

හරියට කාලවකවානු මතක නැතිවුනත් රාජපක්‍ෂ පාලන සමයේ අවසන් කොටසේදී  රාජපක්‍ෂ පාලනය පිලිබදව අප්‍රසාදට පත් වෙන කරුනු කාරනා රට පුරා වැපුරුනා.දූෂණය හොරකම මුලික තේමාව කරගත්ත මේ මත වැපිරිම ඉතාම සාර්ථක ලෙස රාජපක්‍ෂ පාලනය අවසන් කරන්න හේතු වුනා

කොළඔ - බදුල්ල මහාමාර්ගයේ. තාමත් නිම නැති අධිබල විදුලි රැහැන් පද්ධතියක් සංවරධණය වෙමින් පවතිනවා  මේ විදුලි රැහැන් පද්ධතිය යන්නේ රාජපක්‍ෂවරුන්ගේ අක්කර පන්සීයයකින් යුතු හෝටල් සංකීර්ණයකට කියලයි එදා කිව්වේ.

ඔය තාමත් ඒක හදන්නේ ?

 අවුරුදු දෙකකට පසුවත් අඛන්ඩව ඒ සංවර්ධණ ව්‍යාපෘති තාමත් ක්‍රියාත්මක වෙනවා  . මට හිතෙන්නේ  හෝටල් සංකීර්ණය මේ ආණ්ඩුවේ කාට හරි විකුණන්න ඇති කියලා

කාලයක් එකමදේක නිරත වෙලා ඉන්න කොට ඇතිවන්නේ නීරස අත්දැකීම්. ඕනම දෙයක් අළුත් වෙන්න ඕනි. රටක පාලනයක් වුනත් එහෙමයි. නැත්නම් වෙනසක් වෙන්නේ නැහැ. වෙනසක් දකින්නෙත් නැහැ.

ආශාවට මට පුළුවන් කියලා හිතාගත්තත්  බදා ගත්තම තමයි රගේ තේරෙන්නේ.බැරි දේවල් කරට අරන් රටක් අපහසුවට පත් කරන එක ශාප වදින පාපයක්

.අපිට ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් කියලා එකක් නැහැනේ. එන එන එකාගේ පෞද්ගලික න්‍යාය පත්‍රවලට රට කරවන්න යනවා. මහින්දගේ වැඩ නතර කරලා දැන් රණිල්ගේ වැඩ පටන් අරන්.රණිල්ටත් අවුරුදු දහයක් දොළහක් පාලනයේ ඉන්න ලැබේවා කියලා මම ප්‍රාර්ථනා කරනවා. නැත්නම් කරපු තොවිලෙකුත් නැහැ නටාපු නැටුමකුත් නැතිව බෙරේ පළුවකුත් නැතිවේවි.

දැනටමත් බෙරේ පළු ගැලවෙන විත්තිය විග්නේෂ්වරම්ලා ගේ නැගණහිර මුස්ලිම් වරුන්ගේ සද්ද වලින් අදුරගන්න පුළුවන්. මුස්ලිම්වරුන්ට රටවල් තියෙනවා. විග්නේෂ්වරම්ලට ත් රටවල් තියෙනවා.  සිංහල කියන සුළු ජාතියට තියෙන්නේ දකුණ විතරයි
.

මේ කතාවේ  ජාතිවාදී වර්ගවාදී  වුනත්  පුංචි ඇත්තකුත් තියෙනවා.

හැමදේම විකෘතියක්. අපි අමතකවුනා වගේ හිටියත් මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මැතිතුමා ජනාධිපතිවුනේ ශ්‍රිලනිපයට එරෙහි ජනබලයකින්. එතුමාගේ කැමත්ත ඇතිවෙලා තියෙන්නේ එජාප ප්‍රධාන කොට ගත් ශ්‍රිලනිපයට එරෙහිවු බලවේග විසින් ඇති කරන ලද නිර්මාණයකින්. මේ ශ්‍රිලනිපයට එරෙහි බලවේග පාර්ලිමේන්තු මැතිවරනයේදී හිටගත්තේ ජනාධිපතිවරයා සමග නෙමෙයි. මැතිවරණයෙන් පසු ශ්‍රිලනිපයේ පිරිසක් සහ ජන බලයෙන් ප්‍රතික්‍ෂෙපිත පිරිසක් ජාතික ලැයිස්තුවෙන් පාර්ලිමේන්තුවට පත්කරගෙන පිලක් හදා ගෙන ආණ්ඩුවට පූට්ටු කරගෙන පවත්වා ගෙන යන මේ ආණ්ඩුවේ මහජන මතය නිරූපනය වෙන්නේ නැහැ.

මේක කොල්ලකාර පාලනයක්.

මිනිස්සු දිවා රෑ කරන ශාප වස්කවි කියනවාටත්   පොල් ගහනවාටත්  වඩා දරුනූ පල විපාක දෙනවා.කල දසාව නරක් වෙන කම් බලා ගෙන ඉදලා පව් පල දෙනවා.මහින්ද රාජපක්‍ෂ රජයට වගේම මේ ඇත්තන්ටත් ඒක නියතයක්.

 කොල්ලකාර පාලනය වුනත් යහ ගුණ පිරියෙන් පවත්වා ගෙන ගියොත් අඩු තරමින් මරනෙන් පසුව වත් යහපත් භවයක උත්පත්තිය ලැබෙන්න හේතු වාසනා වේවි.

සංවාදය දිගින් දිගට ඇදිලා යනවා. මුලින් කීවා වගේ වහා ගිණි ගන්නා පරිසරයක වුනත් සංවර සීලී ඇත්තන්ගේ ඉවසීම නම් අපූරුයි කියලා  මට හිතුනේ සමහරක් දවසක සාමහමුදා මෙවන් පිරිස් අතරට යොමු කරන්න සිදුවන අවස්ථාත් ඇතිවන නිසා.

notes of imaginary

සර් ! පුංචි මගුලක්.

ඉස්සර වගේ දැන් ලියන්නේ නැත්තේ ඇයි ?.

මගෙන් ප්‍රශ්නයක් .අකමැතිවුනත් උත්තර බදින්න එපාය.

කතා උල්පතක දවස ගෙවෙන මට දවස කෙළවර කර ගන්නේ මනසට වඩා  ගතට විවේකයක් බලාපොරොත්තුවෙන්.  මගේ වයසත් එක්ක අබලන් වන සිරුර යලි ප්‍රකෘතිමත් වෙන්න  විවේකය ඕනා වන නිසා  මම අත පය දිගහැර වැතිරෙනවා. දකින සිහිනත් සමග යලි හිරු එළිය දකින කොට  දවස පටන් අරන් කියලා වාර්තා වෙනවා . කාලයක් මට ලියන්න විවේක තිබුනා. මම පුංචි එකත් එක්ක තුන් අවුරුද්දක් සතුටින් අන් සියළු කටයුතු අත්හැර සෙල්ලම් කර කර හිටියා. නියම විශ්‍රාමිකයෙක් වගේ. දන්නෙම නැතිව ඒ විශ්‍රාම ජීවිතය ගිහින් හිර වුනා යලිත් පුරුදු තැනක.

ගත වුන සති කිහිපය මම දුටුවේ විවාහ මංගල්‍ය රැසක්. සමහර දින වල පස්වරු පහට අවසන් වන උත්සව ශාලාව නැවත හැඩ වෙන්නේ පස්වරු හතට පටන් ගන්න හෝම් කමින් උත්සවයක් සදහා සුදානම් වෙමින් .

කා බී නටන ඥාති මිත්‍රාදීන් දෙස විසිතුරු සෙටි බෑක් එක විරාජමාන වෙමින් බලා සිටින මනාල යුවලකගේ දුක් ගින්දර මේ නැටුම් නටන ඥාති මිත්‍රා හිතවත් අයගේ මනසේ සටහන් වෙනවද කියලා මට හිතා ගන්නවත් බැහැ. 

පසු ගිය වසරේ ජුලි මාසේ ඉදන් 2016 වසරේ වෙඩින් ප්‍රොගෑම් එක සටහන් වන  උත්සව ශාලා පොත්පත්වල  සැප්තැම්බර් මාසේ දක්වා සටහන් තියෙනවා. මාස කීයක ඉදන්ද විවාහ මංගල්‍යකට ලක ලෑස්ති වෙන්නේ කියලා හිතා ගන්න පුළුවන් ඒ කෙන්.

මා පසුගිය වසරේ දකින ලද උත්සව වලින් දෙමව්පියන් මැදිහත්ව උත්සව සංවිධාන කරන ලද ඒවා දැක්කේ ඉතා සුළු ප්‍රමානයයි.  වැඩි ප්‍රමානයක් මනාල මනාලියන් විසින් ආයෝජනය කරන ලද උත්සව . උත්සව ඇණවුම් කරන අය  ගැටළු කාර අත්දැකීම් වලට මුහුන දෙන්නේ උත්සව ශාලාවේ බිල ගෙවන්න ගියාම. නටා ප්‍රීතියෙන් සුබ පතා විසිර යන ඥාති මිත්‍රාදීන් බිල ගෙවන කවුන්ටරය ලග  නැහැ. බොහෝ දවසක බිල ගෙවන්න ගෙන එන මුදල් ගොනු කර  ඇති    අක්‍රමවත්බව දුටුවාම හිතාගන්න පුළුවන් ඒ මුදල් ගෙදරින්  හෝ  බැංකුවකින් නොගෙනා  මුදල් නොවන බව.

මෙවැනි අවිනිශ්චිත දවසක් ගෙවන සංවිධායක යුවලක් යාන්තම් සැනසුමක් ලබන්නේ උත්සව ශාලාවෙන් එළියට බැස්සාම විතරක් කියලා මට හිතුන දවස් බොහොමයි.

මේ අතර පසුගිය නැකත් දිනයක සාමාන්‍ය ඇදුමින් සැරසුන යුවලක් සමග භෝජනාගාරයට පැමිණි විස්සක් පමණ පිරිසකගේ  දිවා ආහාර ඇණවුමක් රැගෙන ආ සේවක මහත්තෙක්  “සර් පුංචි මගුලක්!  ”කියන උත්තරය ලැබුනම මට හිතුනේ ඥාණවන්තොයෝත් අප අතර සිටිනවා කියන සිතිවිල්ලක්.

notes of imaginary

VAT

සමහර අය මේකට කියන්නේ “ රාජපක්‍ෂ දූෂණ බද්ද “ කියලා.කාගේ දූෂණ බද්ද උනත් අපේ ඇගේ පටවපු එකනම් වැරදියි කියලා මට හිතෙන්නේ.රජයේ සේවක කාරකාදීන් නම් වැඩිවුන පඩිය දිනපතා මහා භාණ්ඩාගාරයට ආපහු ගෙවන එකට 15% දක්වා වැඩිවුන වටිනාකම මත ගෙවන බද්ද හෙවත් වැට් බද්ද කියලා කියනවා ඇති. ඒත් අපි........................ .!.රජයෙන් යැපෙන්නේ නැතිව රජය කරවන ඇත්තන් වෙනුවෙන් උහුලන දුක් කන්දරාවට තමයි වැටි බද්ද කියලා කියන්නේ.

මැයි  දෙවෙනිදා මේක ප්‍රකාශ කරන කොට  නොදැනුනාට දැන් වෙන කොට 15% වුන වැට් සාක්කුවට විතරක් නෙමෙයි ඇගටත් දැනෙනවා.කඩේ ඉදන් සුපර් මාකට් එක දක්වා බඩු බිලේ එකතුව අගට   15% ක් එකතු කලේ නැතිවට “ හැම භාණ්ඩයකටම , හැම සේවාවකටම සැගවුන ගාස්තු බවට පත්වෙලා  එකතු වෙලා.

යහපාලන ආණ්ඩුවට මම කියන්නේ රණිල්ගේ මහත්තයාගේ  ආණ්ඩුව කියලා. මෛත්‍රී මහත්තයට ආණ්ඩුවක් නැහැ කියලයි මම හිතන්නේ. එතුමාගේ කාරිය  මාධ්‍යයෙන් අපිට  කතාකර කර ඉන්න එක විතරයි කියලයි මම දකින්නේ.ඒක මගේ අනුමානයක් විතරයි. අනෙක් අය කළබල වෙන්න එපා ඒ ගැන.මගේ මතේ වරදින්න පුළුවන් .

කෝටි තුන හතර ගෙවලා ගේන වාහනෙකට බද්ද රුපියල් එක් දහකට ආසන්න ගානක් කියලා මාධ්‍ය කාරයෝ කියනවා. මා ගාව තියෙන කැල්ක්‍යුලේටරයට ඇනලා 225 න් වැඩිකරපුවමත් 225000.00වැඩිය බද්දක් ආණ්ඩුවට අයවෙලා. ඉතින් කන්න බොන්න අදින්න මාසෙකට අපි වියදම් කරන පුංචි සොච්චමෙන් 15% ක් දූෂන බද්දට ගෙවුවහම අපිට හෙන ගහනවද ?. කියලා සැප ඇත්තෙක් කියනවා.

ආර්ථික විද්‍යාව නොදන්නා අපි ඇගට දැනෙන දේ විතරක් කතා කරන එක වැරදියි. රාජපක්‍ෂ මහත්තයා මහා ණය උගුලක රට තියලා ණයෙන් කොමිස් ගහලා ගෙදර ගියයි කියලා කියනවා.ඉතින් මේ ණය පොලියත් එක්ක ගෙවන්න ලොකු ලොකු බොරු කියලා බදා ගත්ත මරාලේ අපේ මහත්තයා අපිටම දමලා ගහලා එතුමා සැප ගන්නවා. ඕකට කේන්ති ගන්න හොද නැහැ. වැට් හරි වෙනත් නමකින් හරි එන බද්ද  ගෙවලා එතුමන්ලා සතුටින් තියමු.

මට කතාවක් මතක් වෙනවා.

 එන්න එකෝමත් එක රටක කළු අප්පු කියලා මෝඩ පහේ ගැමියෙක් හිටියා. එයාට ලස්සන දුවෙක් හිටියා. දවසක් කළු අප්පුට නොකියා මේ දුවට පෙම් බැන්ද තරුනයෙක්  එක්ක ගෙදරින් පියමන් වුනා. කළු අප්පුගේ කළු අස්සයා පිට නැගුන කළු අප්පු මේ දෙන්නා හොයා ගෙන හොයා ගෙන යන කොට මේ දෙන්නා සැගවෙනවා.  දැන් කළු අප්පු උස ගහක් උඩට නැගලා මේ දෙන්නා ගැන විපරම් කරනවා. ජෝඩුව හැංගිලා තියෙන්නේ කළු අප්පු නැගලා හිටපු ගහ පාමුලමයි. කළු අප්පු ගහට නැග්ග අවකාශයෙන් ජෝඩුව  කළු අප්පුගේ අශ්වයා පිට නැගලා පලා යනවා.

කළු අප්පුට දැන් කරන්න දෙයක් නැහැ.

කළු අප්පු අප්පුඩි ගහලා කතා කරලා  “ දෑවැද්දට මගෙන් අශ්වයා “ කියලා කියනවා.

ඉතින් අපිත්  වැට් එක දෙමු . වෙනසක් නැහැනේ.

notes of imaginary

මල්ලී ගැන සටහනක්.

ජීවිතයේ නොයෙක් රටාවෙන් සටහන් ඇතිවෙනවා. ඒත් සටහනක් නොතැබූ,   සටහන් තැබිය යුතු සටහනක් 2015 නොවැම්බර්  මාසේ 29 දා මගේ ජීවිත සටහන් පොතේ  සටහන් වු දවසක්ලෙසයි මම හිතන්නේ. මේ සටහන  මීදුමට අද සටහන් තබන්නේ  බොහොමයත් පමාවෙලා. මේ පමාව මම හිතාමතාම ගොඩ නගා ගත්තක්. නොඑසේනම් මේ රටාවට සටහන් නොවී වෙනත් ආරක සටහනක් වෙන්න තිබුනා.

නොවැම්බර් 29 දා සිට අද වන විට මාස පහක් ගතවීත් ඊයේ සිදුවුවක් ලෙසයි මල්ලීගේ වියයෝව මට දැනෙන්නේ . ඒ අපි අතර තිබු  සුවිශේෂ සම්බන්ධය නිසාද?.  මා මතකය නැවත නැවත අළුත් කරමින් සිටින නිසාද?.  කියලා මට හිතා ගන්න බැහැ.

මල්ලී අපේ පවුලේ බාල සහෝදරයා. වයස අවුරුදු 48ක වනතුරුත් ඔහු හිටියේ අම්මාගේ ආදරය රැකවරණය ලබමින් .අම්මා මල්ලිට සැලකුවේ පුංචි එකෙකුට සලකන්නා වාගෙයි.  කෑවද නෑවද මුණ සේදුවද ආදී පෞද්ගලික කටයුතුත් මල්ලීට කරන්න සිදුවුනේ අපේ අම්මාගේ පූර්ණ අධික්‍ෂණය යටතේ කියලා කිව්වොත් නිවරදියි.

ඉතාමත් අසීමිත ලෙස වාහන ඉඩකඩම් වැනි වත්කම් පිළිබද ආශාවක් දැක්වුවද මල්ලී ඒ කිසිවක් තමන්ගේ ජීවිත කාලය තුලදී අත්පත් කරගැණීමට තරම් සුදුසු මානසික වාතාවරණයක් ඇතිව සිටියේ නැහැ. ඔහු කොන්ඩය පමනක් නොව රුවුල කැපුවෙත් කරනෑවැමියෙක්ගේ සේවය ලබා ගෙන. කකුලේ අතේ නියපොතු කපා පිරිසිදු කර ගැණිමට  ලොකු අයියා හෝ ලොකු අයියාගේ දියණියගේ සේවය ලබා ගත්තේ කිසිදු පැකලීමකින් තොරව.අම්මා දෙන රසකැවිල්ලක් විශේෂ ආහාර වේලක් ඉතාමත් කැමැත්තෙන් දියණියගේ පුතාට ගෙන එන මල්ලී , පොඩි එකාට දැක්වුයේ විශේෂ ආදරයක්.

මල්ලී  උසස් පෙළ විභාගයට පෙනීසිට වසරක් දෙකක් පමණ පසුවනතුරු සාමාන්‍ය තත්වයෙන් සිටියත් හිටි අඩියේ මානසික වැඩීම අසමාන්‍ය තත්වයක්  පෙන්නුම් කලා. ඔහු පාසල් සමයේ ලියු අත් අකුරු පවා පසු කාලයක ලිවුවේ ඉතාමත් අපහැදිලි කුරුමීණි අඩු වගේ.  කිසිම අකුරක නිවරදි බවක් හො සම්පූර්ණ බවක් තිබුනේ නැහැ. නොයෙක් ප්‍රතිකාර කලත් අවසාන ඔහුට සිද්ධවුනේ වෛ ද්‍ය  ප්‍රතිකාර යටතේ සදාකාලිකවම දවස ගෙවන්න. මේ කෙටි ජවිත ගමනේ  අවසානයේ අවුරුදු 48 ක් ඇවෑමෙන්   ක්‍ෂණික හෘදාබාධයකින් අප සියල්ලෝම අතහැර මල්ලී ජීවිතයෙන් සමුගත්තා.

ඒ හිස් වීම මල්ලීගෙන් ඇතිවු පාළුව මම තවමත් දරා ගන්නේ අසීරුවෙන් කීවොත් නිවරදියි.

පෙරදාක අළුයම මට මල්ලී “ ලොකු අයියේ “ කියා කතා කලා එතකොට වෙලාව පාන්දර හතරට වෙන්න ඇති මම ඇදේ ඉදන් “ එනවා මල්ලී...... “ කීවා කාමරේ ආලොකවත් කරමින් ප්‍රධාන දොරටුව ලගට ගොස් දොර විවෘත කලා ගේට්ටුව දෙස බලා සිටියත් මල්ලී නැ. මම” ඇයි මල්ලී.................... “ කියලා අඩ ගෑවත් , මල්ලී අප අතර නැති බව මට තේරුම් යන්න තවත් විනාඩි පහක් විතර ගෙවී යන්න ඇති.

notes of imaginary