මං ලොකු වුනේ ගස් ගල් වගෙ දුක් විඳලා

සිරිපාල කහවත්තයන් මුහුණු පොතට එක් කල මේ නිර්මානය මා ලග නතරවිනි.මේ අපේ ජීවිතයයි. පිරුවටයන් පොරවා ගෙන බාහිර ලෝකයට පෙන්වන සර්වපිත්තල ලෝකයි. ආපසු බලන්නට අකමැති ජීවිතයයි.

ආපසු බලන්නෙකුට නම් සුන්දරවු ජීවිතයයි.

👋👋👋👋👋👋👋👋👋

ගොම ගෑ පොළොවෙ,පන් පැදුරේ නිදපු මට

තුන්වේලටම අල දෙල් කොස් කාපු මට

සරමක් කමිසයක් විතරක් තිබුනු මට

දුක ගැන කියන්නට අටුවා ටීක මොට

ඉස්කෝලෙන් දීපු ටී බනිසය කාලා

ඉස්කෝලෙන් දීපු ඇදිහැස කිරිබීලා

ලන්දේ කැළේ තිබු හැම කොල ගෙඩි කාලා

මං ලොකු වුනේ ගස් ගල් වගෙ දුක් විඳලා

දුක බඩගින්න නැති බැරිකම තුරුළු කරන්

සෙනෙහස ආදරය වින්දෙත් කඳුළු පෙරන්

අග හිගකම් නොසැලකිළි කම් ඕනැතරන්

දුක ගැන දනිමි මම "මහභාරතය" තරන්

පොත පත පෑන පැන්සල නැති හින්දාම

ගුරුවරු තැලුව දොස්කීවා හැමදාම

පොත් නෑ කියල ඇඬුවත් මම හැම රෑම

රුපියල් පහක් නෑ මුළු ගේ සන්තකෙම

අයියල අක්කලා පාසල් ගමන නොයා

වත්තේ දළු නෙළන්නට,පතලෙකට ගියා

අත දුන් නිසා ඒ අය අඩුවක් නොතියා

සරසවි වරම් ලැබ මම ඉහළටම ගියා

අතු ඉති රළු වෙලා,නටු අග කටු සදලා

නුඹෙ කඳුළිනුයි මම පිපුනේ මලක් වෙලා

කළ යුතු යුතුකමක් ඇත මට පැවරීලා

මම මියැදෙන්නෙ ඒ යුතුකම ඉටුකරලා

මේ රට දමා පිට රටකට නොයන්නෙමී

දුටු හැම තැනම වරදට එරෙහි වන්නෙමී

හෙට උපදින උන්ට ලස්සන රටක් හිමී

කරදී මිසක මම නම් මිය නොයන්නෙමී

All reac

notes of imaginary