W.M ඒකනායක යන්ගේ සිතිවිල්ලකි.
ඇස්සට සිඟාකන්නට සිදුවුනු තාලේ
බත්කට අතට ගත්තත් සිහිවුනු "ලීලේ"
ඇත්තට උඹට මං අමතකවද රාලේ...?
ඉස්නම් බඳින්නට එන්නැයි පෙරමහට
"රත්නම්" අතේ කියලා එව්වා නුඹට
තුස්නිම්බූත වුනුහැටි පුදුමයි එයට
වත්තම් කරන් එන්නට කියනවද මට...?
ඇස්යට තියන් හැදු දුව උඹගේ පුතුට
දුන්නට පසුව තව දැක්කේ නෑ ඇහැට
හත්අට වරක් පණිවුඩ යැව්වා ඇයට
වත්තට එන පාර කියපන් ලේලියට...
ගත්තම උදැල්ලක් ඉස්සර පසු නොබලා
වත්තම සුද්ද කෙරුවේ තනියෙන් බැහැලා
අත්තමට වත් අද එන්නේ නැත නුඹලා
ඇත්තම තමයි මං හොඳටම මහළු වෙලා...
උස්මිටිකම් තකා කටයුතු නොකළ නිසා
තිස්සෙම මා වටා සිටි මැස්සනේ වසා
විස්මිත නොවෙමි ආ කලදී නරක දසා
වස්තුව එපා..! වස්තරයක් දරමි කසා...
එකානංයකා~
08/09/2020.
0 ප්‍රතිචාර:
Post a Comment