මේ වියමන කරන්නේ මැතිවරණ පැවත්ෙවන කාල හෝරාවේ සිටදීය. ඡණ්ද උණක් නැති මට මා දුටු ඡණ්ද පත්‍රිකාවේ සිටි නාමල් රාජපක්‍ෂ ජනාධිපතිවුවත් ආතතියක් ඇතිවන්නේ නැත.
ඡණ්ද උණ වැලදුන ඇත්තන්ට ඇත්තේ පුදුමාකාර හැසිරීම් රටාය. ඔවුන් ප්‍රතිවිරුද්ධ මතධාරීන් හා හැසිරෙන්නේ දකින්නේ මී හරක් ලෙසිනි. මීදුම නම් මේ ඇත්තන් දකින්නේ දේශපාලන දෘශ්‍යාබාධියන් ලෙසිනි. මේ අණ්ධ භාවය නිසා තමන් ගේ සමාජය තුලම මොවුන් බොහෝ ගැටුම් ඇත් කර ගන්නේය .තම අසල්වාසියා නෙපෙනෙන්නට පටන් ගෙන(මේ මැතිවරණයේදී නම් දකින්නේ කවදාවත් ලංවීමට වත් නොහැකිවන රාජ්‍යා නායකයාගේ) බලපරාක්‍රමය තමන්ට ආරුඪ වී තමන් ගමේ හැසිරෙන උජාරු ස්වරූපය ගැනය.
අන්ධයන් ගේ කර පිටින් තම ඉලක්කය සපුරා ගන්නා දේශපාලන - ඥයන් මැතිවරණයෙන් පසු ඔවුන් බැහැර කරන බව තේරුම් ගන්නා විට අතරමංවී හමාරය. ඡණ්ද වේදිකාව කෑ මොර දෙන තම නායකයේ එක ගොඩේ වැටී විස්කි පානය කරමින් පැදුරු සාජ්ජ දාන විට අනුන් වෙනු වෙන් කඩේ යන මේ අන්ධයෝ සිටින්නේ රොහල් ගතවය. නැත්නම් බන්ධනාගාර ගතවය.
මේ චිත්‍රය කිසිදා වෙනස් වන්නේ නැත. එහෙත් වෙනස් විය යුතුය.
මා දන්නා ඡණ්ද ඉතිහාසය තුල ප්රචණ්ඩත්වය මුදා නොහරින ලද මැතිවරණයක් තිබු බව මතක නැත. හැම මැතිවරණයක්ම අඩු වැඩි වශයෙන් ප්රචණ්ඩත්වය මුදා හැර තිබු බව මතක ඇත. ඡන්දයක්‌ නිමා වූ විට දේශපාලන පළිගැනීම් පටන් ගන්නේය.
1970 බලයට පත්වු ප්‍රගතිශීලී බණ්‌ඩාරනායක මැතිනිය, ජනතාවාදී ඩඩ්ලි සේනානායක, ධාර්මිෂ්ඨ ඡේ. ආර්. මෙය වෙනසක්‌ කලේ නැත. ඔහු එය වෙනස් කරනු වෙනුවට මේ රටේ දේශපාලන සංස්‌කෘතියේ නිත්‍ය අංගයක්‌ බවට ප්‍රඩන්ඩත්වය පත් කළේ ය. එතැන් සිට චන්ද්‍රිකා කුමාරණතුංග සහ මහින්ද රාජපක්‍ෂගේ පාලන කාලයේදී ප්‍රචන්ඩත්වය විවිධ ස්වරූපයෙන් පවත්වා ගෙන යන්නේය.
notes of imaginary
1 comments:
"මේ චිත්‍රය කිසිදා වෙනස් වන්නේ නැත. එහෙත් වෙනස් විය යුතුය."
විය යුත්තේ එයයි. දවසින් දෙකෙන් වෙනස් නොවුනත් ක්‍රමයෙන් මේ චිත්‍රය වෙනස් වෙනවා.
Post a Comment