විශ්ව ශක්තිය - පසු විපරමක්

“විශ්ව ශක්තිය” යන මැයෙන් 02.08.2008 දින මා පල කල තොරතුරු අවසන් කලේ නිගමනයකින් තොරව.
I. අප යොදා ගත් රෝගීන් දස දෙනෙක්ගෙන් එක් අයෙකු තමන්ට සුවය ලැබූ බව පැවසුවා. ඈ විශ්‍රාමික විදුහල්පතිනියක්. ඇගේ රෝග ස්වභාවය හන්දි පත් වේදනාව,මස් පිඩුවල වේදනාව . අධික රුධිර පීඩනයට බටහිර ප්‍රතිකාර නොකඩවා තවමත් ලබාගන්නවා. ඈ පවසන්නේ සිරුරේ පැවති වේදනා තුරන් වූ බවයි. අධික රුධිර පීඩනය පාලනයවී ඇති බවයි.
II. දෙවැන්නා හත වසර පාසල් සිසුවෙක්. ඔහු දගකාරයි. දෙමව්පියන්ට ඇහුම්කන් දෙන්නේ නෑ.නිතරම පාසල් ගමන අත්හිටවනවා.වැඩිටියන්හට කිසිදු ගරුත්වයක් නැහැ. පරුෂ වචන භාවිතා කරනවා. මේ සිසුවාගේ දෙමව්පියන් රජයේ ඉහල රැකියා කරන අය. නිවසේ මෙහෙකරුවන් නැහැ. දෙමව්පිය සෙනෙහස ඕනෑවටත් වඩා ලැබෙනවා. ඔහුටද ප්‍රතිකාරවලින් ප්‍රයෝජනයක් වුනේ නැහැ.
III. තුන්වැන්නා ආතරයිටිස් රෝගියෙක්. අධ්‍යායපන මාණ්ඩලික නිලධාරිණියක්. ඈ හටත් ප්‍රතිකාර වලින් පලක් වී නැහැ.
IV. සිව්වැන්නා. විශ්‍රාමික අධ්‍යාපන මාණ්ඩලික නිලධාරි ස්වාමීන් වහන්සේ නමක්. උන්වහන්සේ රුධිර සීනි අඩුවීම හා මෑතකදී ඒ සදහා යොදා ගත් බටහිර ඹෟෂධ වර්ගයක් අසාත්මික වීමෙන් චර්ම රෝගයක් වැලදී පීඩා විදිනවා.ප්‍රතිකාරවලින් ප්‍රයෝජනයක් උන්වහන්සේටද නැහැ.ඒත් උන්වහන්සේ පැවසුවේ යම් යම් අවස්ථාවලදී බෝධි පූජා ආදියෙන් අපට මානසික සහනයක් ලැබෙන්නාක් මෙන් මෙවැනි ප්‍රතිකාරවලින් රෝග සුවවන අවස්ථාද ඇතිවිය හැකි බවයි.
V. පස්වැන්නා අවුරුදු විස්සක් පමන කාලයක සිට මානසික ආබාධයකින් පෙලෙන්නෙක්. ආබාධිතවුයේ අධ්‍යාපනය ලබමින් සිටියදී. දැනට බටහිර ප්‍රතිකාර ලබමින් සිටින්නෙක්. ඔහුටද ප්‍රතිකාරවලින් ප්‍රයෝජනයක් වුනේ නැහැ.
VI. හයවැන්නා ගුරුතුමියක්. ඇගේ දෙනෙත හිරු එලියට ආවරනය වූ විට හිසේ රුදාව සහ වමනය ඇතිවනවා බටහිර ප්‍රතිකාර ලබමින් අදුරු කල උපැස් භාවිතා කරන්නියක්. ඇයටද ප්‍රතිකාරවලින් ප්‍රයෝජනයක් වුනේ නැහැ.
VII. අනෙක් හතර දෙනා මේ ප්‍රතිකාර පලදායි නොවන බව සහ විශ්වාසයක් නොමැති බව පලකලා.
VIII. රෝගීන්ගේ ජීව දත්තයන් දැක්වූයේ විශ්ව ශක්තියෙන් පල ලබන්නන් බොහෝ දෙනා ඒ සම්බන්ධයෙන් විචාරාත්මකව නොසිතන අය බව මට සිතෙන නිසයි.
IX. බොහෝ පිලිකා වැනි අසාධ්‍ය රෝගීන් ආසන්න දිසා රෝහල මගින් මෙම සායනයට යොමුවු බව මට දැනගන්න ලැබුනා. ඔවුන් සුවපත්වු බවත් නැවත සායනයට යොමු නොවු බවත් පැවසුනා. මම හිතන්නේ ඔවුන්ට නැවත ප්‍රතිකාර සදහා දෛවය ඉඩ නොදුන් බවයි.

මම මෙවැනි ප්‍රතිකාර මගින්ම ලෙඩ රෝග සුව කල හැකියි යන්න විස්වාස කරන්නේ නෑ. ඹෟෂධත් අත්‍යාවශ්‍යමයි. කායික හෝ මානසික රෝගවූ ඕනෑම රෝගයක් රෝගියා තුල රෝගය සුවවන බවට විස්වාස කරවීමට පොලඔවා ගැනීමට හැකිවනවානම් හරි අඩක් ඖෂධ නොමැතිව ්‍රතිකාර සාර්ථක වනවා යන්න මා හිතනවා. වෛද්‍යවරුන් අතරින් සමහරුන් ගෙන් ‘ඇල්වතුර බීවත්’ රෝග සුවවෙන්නේ ඹෟෂධ සමගම එම වෛද්‍යවරුන් කෙරෙහි විස්වාසයත් ඇති නිසයි.
තමන් කෙරේ විස්වාස ඇතිකරවා ගැණීම මෙම මනෝ ප්‍රතිකාර කරන අයගේ මුලිකම කටයුත්ත ලෙසයි මා දකින්නේ. ඉන් ඹෟෂධ නොමැතිව සුව කල හැකි කායිකව බැදී ඇති මානසික රෝග සුව වනවා.