බේසමේ කිඹුල්ලු.

1971 තරුණයන්ගේ අවධිවීම ගැන ඇත්තේ මට මතකයක් විතරයි.1989 ජවිපෙ සක්‍රීයවිම නිහඩ රටවැසියෙක් ලෙස මට වේදනාවක් වුනා. වරෙක එජාපයට හිතවත් ඤාතීන්ට හිතවතුන්ට අනතුරු සිදුවුනා.මරණයට පත්කලා. තවත් වරෙක ජවිපෙ යයි කියා ඤාතීන් හිතවතුන් ආරක්ෂික අංශ භාරයට පත්වුනා. අතුරුදහන් වුනා.
මට මේ කාලය තුළ සිදුවුන සමහර විනාශකාරී සිදුවීම් සහ පසුව එම විනාශයන් යලිත් ප්‍රතිශංස්කරණය වු අයුරුත් ගලපනවිට මැවෙන්නේ වෙනස් චිත්‍රයක්.මෙම වකවානුවේ විවෟත ආර්ථීක ප්‍රතිපත්තිය තුළ බොහෝ රාජ්‍ය ආයතන පෞද්ගලිකකරණය වුනා. නැත්නම් පෞද්ගලික අංශයට විකුනා දැම්මා.මෙම කාල වකවානුව වන විට වැවිලි අංශය,ගමනාගමනය (ලංගම), රාජ්‍ය ගොවිජන සේවාවන් කෟෂි රසායන.පොහොර බෙදා හැරීම වැනි අංශ පෞද්ගලිකකරණය කිරීම කෙරෙහි ජනතාව දැඩි ප්‍රතිරෝධයක් දැක්වුවා. පැවතුන රජයට මෙම අංශ ඇතුළු තවත් අංශ කිහිපයක් විකුණා දමන්නට අවශ්‍ය වූවත් එය කළ නොහැකිව සිටියා.
ජවිපෙ භීෂණ සමයේ වැවිළි අංශය අඩපන කරන ලෙස තේ රබර් කර්මාන්ත ශාලා ගිණිතබා විනාශ කලා.ලංගම බස් ඩිපෝ පිටින්ම ගිණිතබා විනාශ කලා. ග්‍රාමීයව ස්ථානගතවු ගොවිජන සේවා මධ්‍යස්ථාන ගිණිතබා විනාශ කලා. තවත් රාජ්‍ය දේපළ, ආයාතන විනාශ කරමින් ආර්ථිකය අඩපන කලා.
මේ සියළු විනාශයන් බැරවුයේ ජවිපෙ ගිණුමට.
ඉන් පසු රජය මෙම අංශ කාර්යක්‍ෂමව පවත්වාගෙන යාමට නොහැකිබව දක්වමින් පෞද්ගලිකකරණය කලා. කළ හැකි දෙයක් නැති ජනතාව නිහඩව බලා සිටියා. සද්ද කරන අයට උරුමයක් මේ දවස්වල නිර්මාණය කර තිබුනා.අපි පෝර කෟෂී රසායන පෞද්ගලික වෙලෙන්දන් ගෙන් අධීක මීළට ගන්නත් කෟෂී උපදේශණය වෙළද නියෝජිත ගිරවුන්ගෙන් ගන්නත්, කොල්ලන්ගේ රැවුම් ගෙරවුම් මැද අධීක ගාස්තු දරමින් පෞද්ගලික බස්වල තෙරපි තෙරපි කොට කොටා යන්නත් පුරුදුවුනා. තේ රබර් කර්මාන්තය පෞද්ගලික අංශය හිමි කර ගත්තා. මේ උදාහරණ ටිකක් පමනයි.අනෙක් විනාශයන් හා පුනරුත්ථාපනයන් ගලපා බලන්න. අවසාන ජයග්‍රහණය අත්කරගෙන ඇත්තේ විවෟත ආර්ථීකය කියන ප්‍රතිපත්තිය බව වැටහේවි.
ජවිපෙ කාගේ කොන්ත්‍රාතුවක් කලාද? නැත්නම් රජය බොර දියේ මාළු බෑවාද? යන්න අපිට හිතා බලන්න ඉතිරි වෙනවා.
දේශ හිතෛෂි මනසකින් යුත් ජවිපෙය ද්වේශ සහගතව කටයුතු කලා යැයි හිතා ගන්නත් බැහැ.
උතුරේ යුද්ධයත් මම දකින්නේ මේ වගේම කොන්ත්‍රාතුවක් සමග බැදුන විකෟතියක් ලෙසයි.
ලංකාවේ සිතියමේ මුහුදු තීරයෙන් 3/2 ක්ම අයිතිය ප්‍රභාකරන් මහත්තයාටය. ( මේ යක්ෂ යාට කාලෙන් කාලෙට අපේ බූරුවෝ එක එක විධියට ආමන්ත්‍රණය කරනවා. මහත්මා ගති ඇත්තෝ මහත්වරුන් වුනාට ‘මහත්තයා’ ට ඒ වගේ තේරුමක් නෑ.)
ස්වභාවික වරාය, ඛනිජ සම්පත් මත්‍ය සම්පත් මේ තීරුවේ තියෙනවා. නෝර්වේ වගෙ රටවල් මේවට කෙළ හලන්නේ නෑ කියලා විශ්වාස කරන්න බැහැ.
ඉන්දියාව අපේ අසල් වැසියා. JR මහත්තයා ගේ කාලේ අමරිකානු හිතවාදී ප්‍රතිපත්තියක් ඔහුට තිබුනේ. ත්‍රිකුණාමළයේ තෙල් ටැංකි ටික අමරිකානු සමාගමකට බදු දෙන රාවයක් එකල තිබුනා. පිලිපීනයේ තිබුන අමරිකානු යුද කදවුරු හකුලාගෙන යන කතාවකුත් ඹවුන් ලංකාව දෙස බලාගෙන ඉන්නා බවත් අහන්න ලැබුනා. මේවට ඉන්දියාව කැමැති නොවු නිසා ප්‍රාභෘකරන් බිහිවුනා. ඉන්දියාව කවලා පොවල හදලා වඩලා අපිට ප්‍රතිවිරෝධයක් නිර්මාණය කලා. අන්තිමේ පරිප්පු දීලා JR මහත්තයා මෙල්ල කරගත්තා. ප්‍රාභෘකරන් ඉතිරි කලා. විකෟතිය ඇරඹෙන්නේ එතැන් සිට. රජිව් ගාන්ධි මියයන්නෙ තම සුරතලා අතින්.
ඉන්දියාවෙන් ගිලිහෙන ප්‍රාභෘකරන් මිළදී ගන්නේ නෝර්වීජීයානුවන්. ප්‍රාභෘකරන් විතරක් නෙමෙයි චන්ද්‍රිකා රනිල්ලත් මිළදී ගන්නවා. මංගල ලා වගේ අයත් නොයෙක් රාජ්‍ය නොවන සංවිධානත් කවලා පොවලා හදා වඩා ගන්නවා. මේ ඹක්කොම යොදාගෙන උතුර සහ නැගණහිර වෙන් කරගන්න ව්‍යාපෟතියක් ඇති කරනවා. ප්‍රාභෘකරන්ට කිසිදා ගහන්න අපේ හමුදාවට බැහැ කියන මානසිකත්වකයක් මහින්දාගමනය තෙක් රටට මේ අය අනියමින් ඒත්තු ගන්වමින් හිටියා . ගහන්න පුළුවන්වු කොබ්බෑකඩුව වගේ අය විනාශ කලේ රටට ප්‍රශ්නාර්ථයක් ඇති කරමින්.
කවුරුත් සිහිපත් නොකරන ඩී.බී.විජේතුංග ජනාධිපති තුමාට විතරයි මේ අතරින් අවංකවූ චින්තනයක් තිබුනේ. නමුත් ඔහු ක්‍රියාශීලී පාලකයෙක් නෙමෙයි. වර්ථමානය සහ අතීතයේ සිදුවිම් ගලපන විට හැම සිදුවීමක් තුලම වෙනත් අතුරු බලවේගයන් ක්‍රියාත්මක වන බවයි මම හිතන්නේ.
මේ මට හිතෙන හැටි මිසක් විශාරද මතයක් නෙමෙයි.