අසත්‍යයෙන් සත්‍යයටද -අන්ධකාරයෙන් ආලෝකයටද

මරණයෙන් අමරණයටද - අප යොමු කල මැනවි.

---වේද ගීතයක්

Thursday, September 25, 2008

9/25/2008 09:43:00 pm
2
SMS එවන. පොඩ්ඩ බැරිවෙනකොට ටෙලිෆෝනය හරහා පැය ගාණක් එල්ලී එල්ලී ඉන්න කාලයක මට හුරු පුරුදු අකුරු වලින් ලියුමක් ඇවිල්ලා. තෑපෑලෙන් එන්නේ ටෙලිෆෝන් බිල් , බැංකු වාර්තා, ෆිනෑන්ස් සමාගම්වල අනතුරු හැගවීම් වගේ දේවල් අතර මේ ලියුමත් ඒ නොසැලකිල්ලට පත්වෙලා. මම කියවන්න පටන්ගත්තේ නිවී සැනසිල්ලේ හවස් යාමේ. ලියුම පුරාම තියෙන්නේ දුක් ගැනවිල්ලක් මගේ මිත්‍රයාගේ කැණිමඩලට හෙණ ගහලා. පිළිතුරක් දෙන්න ගියත් බිල ගැන මතක් වෙලා මමත් ලියුමක්ම ලියන්න හිතුවා.
ආදරය සුන්දරයි.මිත්‍රයාගේ ආදරයට දෙමව්පියෝ හරස්වෙලා. රැවුලේ ගාගන්නේ නැතිව මිත්‍රයාට කිරි කන්න ඕනි. එයාගේ ලිපියේ අදෝනාව ඒකයි.සම්ප්‍රදායික කොටස අත හැරලා මගේ ලිපියට පිලිතුර මෙතැන් ඉදලා කියවන්න.
..............මට පටන්ගන්න වෙන්නේ ඔබේ වැරැද්ද ගැන කියාගෙන. අවුරුදු පහ හයක් කියන්නේ ලොකු කාලයක්. පහුගිය කාලය ටිකින් ටික අම්මට තාත්තට තොරතුරු කාන්දුවෙන්න අරින්න තිබුනා. ඔයා කලේ සියල්ල වසංගන්නා එක. අන්තිමට ඉලක්කේ බලලා ‍බෝම්බේ ගහපුවම ඔය ටික වෙනවා. ඔයාට පැනලා යන්න බැහැ .දැන් අර ළමයාට උනත් වෙන විකල්පයක් නැහැ දෙන්න කසාද බදිනවා හැර. ඒ ළමයා ඥාණාන්විතයි . යම්තරමක තොරතුරු තමන්ගේ දෙමව්පියන්ට කියලා තිබුන නිසා.
ඒත් ඔයාට මේ අවුල ලිහාගෙන මිසක් ව්‍යාපෟතිය පටන් ගන්න බැහැ.
කොයි දෙමව්පියෝත් සමප්‍රදායිකයි . ආදර සම්බන්ධයක් ගැන අහපු ගමන් කළබල වෙනවා. යුද්ධ ප්‍රකාශ කරනවා හොද නරක හොයලා බලන්නෙ නෑ.දරුවන්ගේ විවාහයේදී පූර්න මැදිහත්වීම ඔවුන් අත්පත් කරගන්නවා . ඒකට අයිතියකුත් තියෙනවා. කවලා පොවලා , හදලා වඩලා , අධ්‍යාහපනය ලබලා දීලා ආර්ථිකයත් සුරක්‍ෂිත කරලා දුන්නම ඔය කටයුත්තේදි පූර්න අයිතියත් ඔවුන්ට තියෙනවා කියලා හිතන්න වෙනවා. ඹවුන්ට තියෙන්නේ සමප්‍රාදායික නිර්ණායක ටිකක්. කේන්දරය,ආගම, කුළය, වත්පොහොසත් කම සමග බැදුන දැවැද්ද, වගේ දේවල් . මගුල් කපුවෝ ඥාති හිතෛෂීන් මේවට තව තවත් පෝර දමනවා.
කේන්දරය,ආගම, කුළය, දැවැද්ද, යල් පැනගිය නිර්නායක. දෙන්නට සරිලන ආර්ථිකයක් තියෙනවා නම් දැවැද්ද මොනවටද? . අවුරුදු පහ හයක් දැන අදුනාගෙන තියෙන ඔය දෙන්නට කේන්දරය මොනවටද?. මම හිතන්නේ එහෙමයි. වැඩිහිටියෝ බලාපොරොත්තුවන නිර්නායක අතර ඔය දෙන්නා සපුරා ගෙන නැත්තේ කේන්දරය නොබැලීම විතරක් නම් තියෙන්නේ විරුද්ධ වෙන්න ඕනවට විරුද්ධවීමක්.
දෙමව්පියෝ තරහ කරගන්න එක හොද මදි. දැන් ප්‍රශ්නය ගිණියම් වෙලා තියෙන වෙලාව. ඔබට තියෙන්නේ සාර්ථකව පසුබසින්න. මම අහල තියෙනවා දෙවන ලෝක යුද්ධයේදී ඉංග්‍රිසින් යුද්ධය උච්චම අවස්ථාවලදී පසුබැහලා උපක්‍රමිකව කටයුතු කිරීමෙන් ජයග්‍රහණය කලා කියලා.කැත්තට පොල්ල වගේ නැතිව හෙමින් සීරුවේ අදහස් ගෙන එන්න. පහසුවෙන්ම අදහස් දක්වන්න පුළුවන් කෙනාට සමීප වන්න. මම දකින්නේ ඔයාලගේ ගෙදර නම් සුදුසු ම කෙනා අම්මා කියලා. කාලය ගන්නා එක ප්‍රශ්නය විසදා ගන්න තියෙන හොදම විසදුමයි.පලමුව තමුන් කීකරුවන්න. එවිට අන් අය තමුන්ට කීකරුවනවා නිතැතින්ම.
ඉක්මන් නොවී සාමදාණයෙන් කටයුතු කරන්න. අර ළමයාත් දැන උගත් සමාජ අත්දැකීම් ඇති කෙනෙක්.දෙන්නාටම තියෙන්නේ එකම අරමුණක්.ඔබේ අදහස නිශ්ඵල වෙන්නේ නැහැ ඒක සහතිකයි........................ .

2 comments:

Bo said...

සංස්කෘතික සාමාජීය ප්‍රශ්න එක්ක මුළු ජීවිතකාලෙම විඳවන්න වෙනවා වෙලාවකට. ඔබේ ඔවදන ඉතාම අගෙයි. මගේ යාළුවෙක්ටත් මෙහෙමම ප්‍රශ්නයක් ඇවීත්, ඒ දෙදෙනා ආගම් දෙකක නිසා. මේ ලින්ක් එක යැව්වා කියවන්න. ඔබට ස්තූතියි. බ්ලොග් එක කියවනවා දිගටම.

malee_msg said...

ස්තූතියි මේ සටහනට‍....ලොකු ඔවදනක් අපි ගොඩ දෙනෙකුට