සබද අපි කුදු නොවෙමු............

මම කාලයක් දින පොතක් ලියමින් සිටියා . මගේ කඩුල්ල බ්ලොග් අඩවියට. මේ පහතින් පලවෙන්නේ 2015 ලියන ලද සටහනක්. පුංචි පුංචි වෙනස් කම් ටිකක් කලත් එදා ලියු විදියටම සටහන තියෙනවා. දින පොත ලියන එක හිටි හැටියේ නතර වෙනවා. ආයෙත් ලියනවා. පිලිවෙලකට නැතිවුනත් මේ වැඩේ ටික කාලයක් කර ගෙන ගියා.

“ජීවිතය ගෙවෙන්නේ එදාට වැඩිය වේගයෙන්. මම ඉස්සර කාලේ දිනපොතක සටහන් තිබ්බා වයසත් සමග මෝරන ජීවිතයට ඒ දිනපොත් අතර තියෙන සටහන් නැවත කියවන විට මළවිකාර කියලා මටම හිතුනා. මේ සටහනුත් දිනපතාම ලියවිලා තිබුන සටහන් නෙමෙයි.

 

පසුකාලෙක මගේ මාමන්ඩියගේ දිනපොත් කිහිපයක් කියවන්න ලැබුනා ඒ එතුමාගේ මරණින් පසුව. එතුමා ගිය ගමන් බිමන් වන්දනා ගමන් දවසේ දේශපාලන තොරතුරු සමග කාලගුනය.දවසේ වැඩකටයුතු හමුවු පුද්ගලයින් පිලිබද දීර්ඝ දවසේ සටහන් ඒ දිනපොත් වල සටහන්ව තිබුනා.

 

මම 1989 ප්‍රේමදාස කාලේ ඒ කාලෙ පැවත්වුන මැතිවරණයෙදී මගේ සහෝදරයෙකුගේ (ශ්‍රීලනිප) මැතිවරණ ජයග්‍රහණයට උරදීලා හිටියා.  මම නිතර ගැවසුන ගම්මාන එකල සහෝදරවරු දෙස හැදුන්වුන සහෝදර පිරිසගේ අර් ධ පාලනයට යටත්ව තිබුනේ. මගේ දෛවය මේ කාලේ දෙපැත්තට දෝලනය වුනා. මට මැතිවරණ ප්‍රචාරක කටයුතු පවත්වා ගෙන යන්න අවකාශ ලබා දුන් සහෝදරයෝ මහ මග මගෙන් සමු අරන් තිබුන වාර අනන්තයි. මට තිබුන ප්‍රජාතාන්ත්‍රික අරමුණ විරුද්ධ දේශපාලනිකයන් හදුනා ගෙන තිබුන නිසාදෝ මම නිරුපද්‍රිතව රැකුනා.

ඒ දේව වරප්‍රසාදයකින් දෝ මගේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරිම සහ මා හදුනාගෙන   තිබීම නිසා කියලා අවුරුදු  විසිහයකට පස්සේ මම හිතනවා.

දවසක දවස ගැන හිත හිතා ඉන්න මට කොල කෑල්ලක සටහන් වෙලා තියෙන මේ පදවැල හමුවෙනවා. අවුරුදු හතලිහක් විතර වෙන ඒ කාලේ මගේ වයස මේ ගීතය හදුනාගන්නේ අපි පසු බසිමු ,  අපි හෙමින් කතාකරමු, එකිනෙකා පරදා අපි ඉහල යා යුතු නැහැ කියන්නා වගේ. හැපෙන්න බැරි තැන පසු බහින්න මගේ හිත මේ ගීතය නිසා ඒ  කාලේ පුහුණු වුනා. පරිසරයේ ගොඩනැගෙමින් තිබුන මූසල නිහඩතාවය මැදින් මට විශාල වැඩිහිටියෝ පිරිසක් ඇතිවුනා.

මේ විවරණිකාවත් එක්ක අද දිනපොතේ ලියවෙන්නේ විශාරද ගුණදාස කපුගේ යන් ගැයු ගීතයක් ගැන සටහනක්.

 

සබඳ අපි කඳු නොවෙමු

උනුන් පරයා නැගෙන

සුනිල දිය දහර වෙමු

එකම ගඟකට වැටෙන…..//.

වියරු ගිනි දැල් නොවෙමු  

වනය අවුලා තබන

සිහිල දෙන වැස්ස වෙමු

දැවෙන කැළයට වසින……

සබඳ අපි කඳු නොවෙමු

උනුන් පරයා නැගෙන

සුනිල දිය දහර වෙමු

එකම ගඟකට වැටෙන……

නපුරු හීනය නොවෙමු  

ළමුන් නිදි සුව බිඳින

සොඳුරු අඬහැරය වෙමු

දනන් නින්දෙන් මුදන….

සබඳ අපි කඳු නොවෙමු

උනුන් පරයා නැගෙන

සුනිල දිය දහර වෙමු

එකම ගඟකට වැටෙන….//

 

 

1971 තරුනයන්ගේ අවදි වීම මම දැක්කේ සතුටු සිතකින්. ඒ කාලේ මගේ වයස අවුරුදු 23යි. 1989 දි මගේ වයස අවුරුදු හතලිස් එකයි.උදාසීන සිතිවිල්ලක් ඇති වෙලා තිබුනා වගේම කොහේදෝ බලපෑමකට අපේ රට විනාශය කරා ගෙන යනවා කියන හැගීමක් ඒ කාලේ ඇති වෙලා තිබුනා.

 පෞද්ගලීකරනය කරන්නට නොහැකිවූ රාජ්‍ය ආයතන විශාල ප්‍රමාණයක් සහෝදරවරුනුගේ ගිනුමට ලා ගිණිබත් කලා. ඒ තැන්වල සහෝදරයොත් වැටී ගිණි බත්වුනා.

පසුකාලයක මේ ආයතන පෞද්ගලිකරණය වුනා. නැත්නම් අර් ධ රාජ්‍ය සමාගම් බවට පත්වුනා.

අද මම 67 වියේ.

අද මේ දේශපාලන විකාර දැකලා මගේ හිත කම්පා වෙනවා. සියල්ලෝම උත්සහා කරන්නේ “ කදු වෙන්න !.“දේශපාලන කදු වෙන්න.

කිසිවෙකුට සොදුරු අඩහැරයක් , සිහිල දෙන වැස්සක් වන්න ඕන කමක් නැහැ. -අපේ දරුවෝ දකින්නේ නපුරු හීනයක් !.ඒ නපුරු හීනය එක් එක්  දේශපාලන කෝන වලින් කැමරා ගත වෙලා අපේ දරුවන්ගේ අනාගතය පේනවා.ඒ හීනය තුලින් ගීණි දැල් මැවෙනවා

1989 දරුවන් 2015 වන විට අවුරුදු විසි හයක දරුවන් බවට පත්වෙලා.මේ අයට සුනිල දිය දහරක් ,සිහිල දෙන වැස්සක සොදුරු අඩහැරයක් වෙන්න  මේ මකබාස්ලාට ඕන කමක් නැහැ.

රාජ්‍ය නායකයා පටන් සියල්ලෝම විකාර දොඩවනවා.පිස්සන්ගේ දේශයක අපිත් පිස්සෝ බවට පත්වෙනවා.

අපි බෙලහීන වන විට බාහිර බලවේග අපිව බිලි ගන්නවා.

 

👮👮👮👮👮👮👮👮👮👮මේ 2015  සටහනක්. අද 2022 සැප්තැම්බර් මස 09 වැනිදා සිකුරාදා .  2015 වසරේ අවුරුදු 67ක් වුන මට අද  74 ගෙවෙනවා. ඒත් මේ විෂම චක්‍රය එලෙසම පරිභ්‍රමනය වෙනවා. ඊටත් වඩා අනතුරු දායක ලෙසට.

ගුණදාස කපුගේ ගායනා කල මගේ ජීවිතයයේ ගමන් මගට පහනක් වු “ සබද කදු නොවෙමු “ වර් තමානයේ  දේශපාලකයන් ( මුන් දේශපාලනඥයෝ නොවෙයි.)  තේරුම් ගන්නේ “සබද අපි කුදු නොවෙමු”  කියලා. උන් කුදු තමයි. නපුරු හීනයක් දකිමින් අපි ඉන්නව. 71 දරුවන්ට , 89 වන විට වයස 18 යි.  89 දරුවන්ට 2022 වන විට වයස අවුරුදු 33 යි. පාඩම් ඉගන ගෙන ක්‍රමය වෙනස් කර ගන්න දරුවන්ට හැකි වෙලා තියෙනවා. පාලකයෝ තේරුම් ගත යුත්තක්. "කුදු වෙලා හරියන්නේ" නැහැ.

අරගලය කැරැල්ලක් නොවුනත් කැරල්ලක් බවට පත්කර නිශ්ක්‍රීය කර බවයි මට හිතෙන්නේ.?.ළමුන් සුව නින්දේ නොනිදන බව පාලකයෝ තේරුම් ගනිමින් සිටිනවා.👮👮👮👮👮👮

notes of imaginary

චක්කරේ The Circle of Poverty

පොඩි සන්දියෙ ලොකු හරියක් 

චක්කරේට මට යි ලැබුනෙ 

කොටුවෙ ගෙදර ගමරාළගෙ 

කේ .ජී .ජී .සිරියලතා.

පන් ඉදිරුවෙ ,පාට දැම්මෙ 

ලොකු හැළියේ තම්බන්නට 

අත්තම්මට උදවු දුන්නෙ 

පැදුරු රටා දා වියන්න 

බත් පෙට්ටිද ,ඇතුල් පත්ද 

ලොකු එකියක් උණාට පහු 

අපූරුවට කළා නෙ  මං .

එහෙම උණත් දැන් කාලේ 

ලිග්ගල් තුන තරහවෙලා 

ගිණි නිවිලා හැම වෙලේම 

අත්තම්මට කාසි හිඟයි.

අත පය උස මහත් වෙලා 

මහ බඩවැල් උන්ඩිවෙලා.

දුප්පත් කම හරස්වෙලා 

ඉරුණු තැනින් ඇඟ  පෙනිලා 

ගමේ කඩේ මුදලාලිට 

අපි ගැන හරි දුක හිතිලා .

දහයෙ වසරෙ විසම චක්රෙ 

ආයෙ ආයෙ කැරකෙනවා .

සාධක ටික පන් මල්ලේ 

මං මුදලාලිගෙ තුරුලේ .

සා.පෙළ සහතිකෙ  තවමත් 

අත්තම්මගෙ හිත මුල්ලේ.

විෂම චක්කරේ කඩන්න 

අකමැති උණු  රූප ලතා 

ආන් තාම ,කඩුල්ල ළඟ !

බඩ පොත්තට ඇලිල ගියත් 

වංසෙ කබල් ගාන එකී 

මොනා කරන්නද එහෙනං 

චක්කරේට .හිරවෙලානෙ.!!

රෝ.සි.

(කේ.ජී.ජී .සිරියලතා දිළිඳුකම නමැති 

විෂම චක්‍රයෙන් එසේ පිටතට පැමිණි බවයි.)    

notes of imaginary

මළක් ගසක් විය

 “ටීචර්............. ” ය යි මුව පුරා පියකරු සිනහවකින් පිරි ඈ   දැන්  අවුරුදු 42 ක පමන වයසැති  කාන්තාවකි. මගේ මතකය ඈ හදුනාගත්තේ මා පලමු පත්වීම ලබා ඉගැන්වු පාසලේ  ආදි සිසුවියක ලෙසිනි.එක් තරා සුවිශේෂවු සිදුවීමක් ඈ වටා ගෙතී ඇති බැවින් ඈ මගේ මතකයේ අමතක නොවෙන දරුවෙකි.සුරතල් සිගිත්තියක ඇගේ අතේ එල්ලී සිටී මගේ අනුමානය වසර පහක් පමණ ඇයට වයස ඇති බවයි.

ඇය තිදරු මවක වන බවත් ලොකු පුතා අවුරුදු විසිපහක් පමන බව පවසමින් මා සමග දොඩමළුව  බසයක් ඈ එන මග බලාසිටි බැවින්  “යන්නම් ටීචර් ............”  යයි පවසා සතුට්න් නික්ම ගියාය. ඒ සතුට ඇගේ ජීවිතය පුරා පවතින්නේද ? මම මගෙන් විමසමින් සිටිමි. ලොකු පුතාට වයස අවුරුදු විසි පහකි. පුංචි සිගිත්තියට අවුරුදු පහකි..වයස අවුරුදු 41ක් වු ඇයට වදයක් නොවුවත්  මිත්තනියක ලෙස  දූ දරුවන් රැක බලා ගැනීම ඉතාමත් අපහසු කටයුත්තක් බව  මට අවබෝධ වී ඇති බැවිනි. එමෙන්ම ඇගේ ජීවන ගමන් මග මෙනෙහිවීමේදී ඈ තම ජීවිතය ගැන පශ්චාතාප වනු ඇත්දැයි මට සිතෙන්නට විනි.

මේ  මුණ ගැසීම  මගේ මතකය මීට වසර  විසිපහකට පෙර  (  1997 හෝ 1998 වර්ෂයේ)  මා එවකට සේවය කළ පාසලේ පැවති නිවාසාන්තර ක්‍රීඩා තරගය වෙත  රැගෙන ගියේ  මටත් නොදැනීමය.

එම පාසලේ සිසු සිසුවියන්  “සූර ,වීර, ධීර” යනුවෙන් නිවාස තුනකට බෙදා තිබිනි. මා අයත් වූයේ “සූර’ නිවාසයටය.

සෑම වසරකම පලමුවන වාරයේ දී ක්‍රීඩා තරග පවත්වයි.එය එක්තරා අන්දමක  පාසලට සැණකෙළියකි.ගුරුවර ගුරුවරියන් හා සිසු සිසුවියන් අතර මෙම කාලයේදී පවතින්නේ දැඩි බැදීමකි.දැඩි සුහදතාවයකි. සමහර ගුරුවර ගුරුවරියන් හා සිසු සිසුවියන් ගුරුගෝල සම්බන්‍ධතාවයෙන් මිදී මිතුරු මිතුරියන් ලෙස කටයුතු කරන්නේ ඔවුන්ටද නොදැනුවත්ය.ඒ තරම්ම ක්‍රීඩා උත්සවය අපගේ  ඇට මිදුළු හා  බද්ධ කර ගන්නා බැවිනි..

නිවාසන්තර ක්‍රීඩා තරගය දින තුනක් තිසිසේ පැවත්වේ.අවසාන දිනයට පවත්වනු ලබන්නේ බාධක දිවීමේ තරග සහය දිවීමේ තරග මීටර 100,200 සහ 400 දුර දීවීමේ තරග හා සරඹ සංදර්ශණයයි.තම තමන්ගේ නිවාස වලින් ඉදිරිපත් වන තරගකරුවන්ට ජය අත්වන විට එම නිවාසයේ ජය ඝෝෂා පාමින් මුළු පරිසරයම ගිගුම් දෙයි.

අද දින ක්‍රීඩා තරගයේ අවසාන දිනයයි.තරගකාරී ලෙස නිවාස ඉදිකර තිබිනි.එක් නිවාසයක් පොල් අතු වලින්ද තවත් නිවාසයක් තල අතු  (තල මල පිපිලා........... එන ගීතයේ  අතු)  වලින්ද අපේ නිවාසය ඉදි කලේ හණ පිතිවලිනි. ( මේ හණ වර්ගත් අද පරිසරයෙන් වද වී ගොසිනි.) මම සිතිවිලි චාරිකාවක අතරමංව සිටින්නෙමි .යලිත් පාසල් බිමට පාවෙන්නේ නිතැතිනි.

දැන් ආරම්භ වන්නේ 17පහල කාන්තා මීටර් 200 දුර දීවීමේ තරගයයි.මේ අතරට ශබ්දවාහිණීයෙන් ඒ ඒ නිවාස ලබා ගත් ලකුණු වරින් වර ප්‍රචාරය කරයි.මේ වන විට අපේ නිවාස පලමු ස්ථානයට ලකුණු රැස්කරගෙන තිබිනි.නිවාසයේ ගුරුවර ගුරුවරියන් සහ ශීෂ්‍ය ශිෂාවන් ගේ සතුට උතුරා යන මුහුණු වලින් පිම්බිලාය. එක් එක් නිවාස වල නිවාස වල ජයග්‍රහණයන් නිකුත් කරන විට සතුට ගලා යන්නේ තම ලෝකය  ජයගත් අයුරිනි.

17 පහල කාන්තා මීටර් 200  දුර දිවීමේ තරගය .....ශබ්ද විකාශණයෙන්  නිවේදනය වෙයි. සියළුම තරගකාරිනියන් ආරම්භක ස්ථානය වෙත වාර්තා කරණ මෙන් දන්වයි.. අප නිවාසයෙන් ගීතාණී තරග කරයි ඈ පෙර දින තිබු මීටර් 100 දුර දිවිමේ තරගයට සහ දුර පැණිමේතරගයට සහභාගිවි ප්‍රථම ස්ථාන දෙකම රැගෙන විත් තිබිනි.අද ඈ සහභාගි වන්නේ  ඇගේ අවසාන ඉසව්ව වන මීටර් 200 දුර දිවිමේ තරගයටයි.නිවාසයට තවත් පළමු ස්ථානයක්. නිවාසයේ සියල්ලෝගේම අවධානය ගීතාණි වෙතටයි. ඇයට උණුසුම් අත් පොලොසන් නාදයක් සමග මහත් ජය ඝෝෂාවක් නිවාසය දෙසින් ගිගුම් දෙයි.

ගීතාණී තරගබිමට උද්යෝගයෙන් තරග බිමට පිවිසියාය.දැන් තරගය පටන් ගැන්මට ආසන්නය. නිවාස තුනේම සිසු සිසුවියන් තම තමන්ගේ නිවාස වලින් ඉදිරිපත් වන ක්‍රීඩිකාවන් දිරි ගැන්වීමේ ඝෝෂාවකි.තරගය ආරම්භ විනි. ගීතාණි ආරම්භයේ සිටම ඉදිරියෙන් සිටිමින් ජයග්‍රාහීව තරගය ජයග්‍රහණය කළාය.පිටියම ගිගුරුම් දෙමින් කාහල නාදයකය. ගීතාණි කලාන්තව බිම ඇද වැටිලාය. ඇයට කිසිවක් ඇසෙන්නේ නැත. පෙනෙන්නේ නැත.

ඇගේ ජයග්‍රාහීව තරගය අවසන් කරන මොහොතේ ඈ අසලසිටි  යෙහෙලියන් ගේ තුරුලට ග්‍රහනයවීම නිසා ඈ බිම ඇද නොවැටුන අතර ඇසිල්ලකින් ප්‍රථමාධාර ඒකකයේ  සිසු සිසුවියන් විසින් වහාම ප්‍රථමාධාර දීම සිදු කරන අතර ඈ යථා තත්වයට පත්නොවුනේය.ඇය තවත් අප්‍රාණිකව වැතිර සිටි අතර බොහෝ විඩාවට පත්ව සිටි බව නිරීක්‍ෂණය විය.කාලය විනාඩි තිහක් පමණ පත්වීත් ඇයගේ තත්වය යහපත් තත්වයට පත්වන ලකුණු පහල නොවු බැවින් වහාම ළගම ඇති බලන්ගොඩ මූලික රෝහල වෙත ඇය කැටුව යාමට තීරණය විය.

මා ද ඇතුලත් තවත් ගුරු මහත්මියන් දෙදෙනෙකු කැටුව ඈ බලන්ගොඩ මූලික රෝහල වෙත කැටුව ඒමට පිටත්වුනෙමු .කි.මි 15ක් පමණ දුර ඒ දුර මට දැනුනේ කි.මි 100 ක් පමණ දුර වෙන්නාසේය.තවත් විනාඩි තිහක් පමණ ගතවන විට අප රෝහලට පැමිණයෙමු .මේ අතර ඇය රෝහල වෙත කැදවා යන බව ඇගේ දෙමව්පියන් වෙත නිවාස භාර ගුරු භවතුන් විසින් දන්වා තිබිනි.

රෝහලේ බාහිර රෝගී අංශයේ වෛද්‍යවරු පරීක‍්‍ෂා කිරිමෙන් අනතුරුව ඈ  ට්‍රොලියක සතපවා නේවාසික  වාට්ටුටක් වෙත යොමු කර ක්‍ෂණික ප්‍රතිකාර විධි ආරම්භ කරන ලද්දේ අපද  අසල සිටියදීය.ඇයට සේලයින් ලබා දී තිබු අතර ඈ නින්දකට වැටී සිටියාය. පැයක් පමණ ගතවු පසු ඈ නින්දෙන් අවදි විය.ඒ වන විටත් වෛද්‍යවරු දෙදෙනෙකු ඈ පිලිබදව බොහෝ  විමසිලිමත් ප්‍රතිකාර විමසමින් සිටියාය. නින්දෙන් අවදි වු පසු  විඩාව පහව යම්තරමක ප්‍රානවත් බවක් දක්නට විය. අනතුරුව වෛද්‍යවරු ඈ  සමග අදහස් හුවමාරු කර ගන්නවා දකින්නට ලැබිනි.

පසුව වෛද්‍යවරු අප දෙදෙනා කැදවා රෝගියා ගේ තත්වය අනාවරණය කරමින් පැවසුවේ ඈ මේ වන විට පස් මසක් වු ගැභණියක බවයි.මගේ ඇස් නීලංකාර විය.අවට ලෝකය කැරකෙන බව දැනෙන්නට විය. ඈ”මාස  පහක්වු ගැබිණියක්” ?

මේ දැරිවිය මෙතරම් ලා බාල වියේ ගැබිණියක් බවට පත්ව ඇත.ඇය වසර අවසානයේ පැවත්වෙන සාමාන්‍ය පෙ විභාගය ඉලක්ක කර ගෙන අධ්‍යාපනය ලබමින් සිටින්නීය.ඇය ඉදිරි අධ්‍යාපන කටයුතු කරගෙන යන්නේ කෙසේද ?.වෛද්‍ය මතය පළවුයේ ඈග කරන ලද සාකච්ඣා වෙන් අනතුරුවය. අප හට ඈ ගැබිණියක බව පිලිගත යුතුය.

මේ අතර ඇගේ දෙමව්පියන්ද රෝහලට පැමිණියාය.ඔවුන් දෙදෙනා වෛද්‍යවරු මුණ ගැසුන අතර මේ සිද්ධිය  ඔවුන් දෙදෙනාට විස්තර කර කියා දී ඇත.අප බලාපොරොත්තුවුයේ වෛද්‍ය මතය දැන ගැණිමෙන් ඔවුන් කලබල වෙනවා දකින්නටය. එහෙත් එවැන්නක් සිදු නොවීය.ඒ වන විට විඩා ගතිය බැහැරව රෝගිය යථා තත්වයට පත්වෙමින් සිටින බැවින් ඇයට විශේෂ අසනී තත්වකුත් නොතිබු බැවින් රෝතියා නිවසට කැදවා ගෙන යාමට වෛද්‍යවරු  අවසර දෙන ලද බැවින් අපටද විසිර යාමේ අවස්ථාව එළඹවෙම්න් තිබුනාය.

ආපසු පාසලට පැමිණි විගසම විදුහල්පති වරයා හමුව රෝගියාගේ වර්තමාන පසුබිම  ඔහුට විස්තර කර දෙන විට මහත් වු කම්පාවෙන් අසා සිටියත් ඔහු නිහඩ ප්‍රතිචාරයක් දැක්වීම තරුන පහේ ගුරුවරුන් වු අපට ප්‍රෙහෙළිකාවක් විය.

 ගීතාණි සිසුවියගේ පාසල් දිවිය නිවාසාන්තර ක්‍රීඩා තරගයත් සමග අවසන් විය.දෙමව්පියන් දරුවාගේ පීතෘ භාවය සොයා ඔහුට ගීතාණිව විවාහ කර දුන් බව පසුව ආරංචි විය.

ගීතාණි ගේ ජීවිතයට   වසර විසිපහකට පෙර පැවති   නිවාසාන්තර ක්‍රීඩා තරගය බොහෝ දේවල්  ඉතිරි කර නිමාවට පත්විය.

notes of imaginary

අම්මාගෙන් ආදර පොඩි පුතාට

වැටි වැටී නැගිටින හැටී

වචන අමුණා මුමුණන හැටී

දවසින් දවස ලොකු වෙන හැටී

බලා ඉන්නෙමු තවමත් අපී

කවට වදනින් සිනහ ගෙන එන

කිසිවකුටත් වචනයෙන් නොපැරදෙන

චණ්ඩියම උනත් විටෙක අහිංසක

අයියාගේත් අයියණ්ඩියම වු නුඹ

සීයා වචන විසිකර ජයගෙන

අත්තම්මා ලග සුරතල්ව අදරින

තාත්තා ලග කීකරුව දැවෙටෙන

අම්මාගේ පොඩි පුතා වු නුඹ

සුරතල් වදනින් නිවස පුරවයි

ඇතැම් විටෙක රතිඤ්ඤා පරදයි

නිවී සැනසී සිනහ පුබුදුවයි

මතු දිනයක කවුරුන් වේදැයි

පස් වසක් සපිරෙන දිනේ

නුදුරුව එයි යැයි දින ගනී

හෙට දින ලොව ජය ගන්නට පුතේ

සවිය ලැබේවා මතු දිනේ

notes of imaginary