I will not follow where the path may lead, but I will go where there is no path and I will leave a trail..
Study nature, love nature, stay close to nature. It will never fail you.
We do not see nature with our eyes, but with our understandings and our hearts.
Every morning was a cheerful invitation to make my life of equal simplicity, and I may say innocence, with Nature herself.
ලතා මඬුලු තුරු සෙවණැළි අතරින්සන්සුන් ගමනින් හිමි වඩිනා සඳසිරි පතුලට වෙහෙසක් දැනුණාවද ?පා ගමනින් වඩිනා සඳ හිමියනිනො දුටුවේ ද දුක දෝත දරා ආසැඩොල් කුලේ ඉපදී සිටි මා රුවහිස ඔසොවන්නට අවසර නැති වූ...මාගන්දිය බමුණා දුටු අරුමැසිපතුල් සටහනක් දුටුවා නම් මමගැබක් තුළ ට රිංගන්නේ නෑ යළිහිමි පා පියුමේ සුවය ලබනු මිස.සල්මල් සුවඳින් පරසතු කුසුමින්සිරි පා පියුමේ රොන් සුණු තැවරීමහ කරුණාවෙන් හිමි නෙත වැසුණේහිමියනි ඔබ ....මා නොදුටු නිසයි.
සිප් හල වෙත යනෙන අතරසිසුවන් පැතු පලෙහි මිහිරකුහක අයෙකු මුවින් මැතිරපලැති රුකකි ගසමි මුගුරවඩුවෙක් ගස ළඟ නැවතීවට අඩි මනසින් මනිතීදොර උලුවහු ජනෙල් ඇතීනිවෙස් හත අටක් හැදෙතීපරිසරවේදියෙක් මෙදැකසිතුවේ මෙය හරි පුදුමෙකවිදුලි කියත් නොදුටුව එකදිවි හිමියෙන් ගමි ගස රැකමෝලේ හිමිකරු දෑහේරුපියල් මල් වැහි වෑහේහැම අතු අඟලක් පාහේලොරි දෙක තුනකට සෑහේතම විමනින් බැස වඩිනාරුක් දෙවියකු ඇස ගැටුනාකදිමයි විසුමට මෙතැනාසිතුවිල්ලකි පැන නැඟෙනාතරුණ ලියක් මල් වයසේපසුකර ගියෙමුත් බොහොසේහැගුමක් නොදැනුනි වෙසෙසේසිතිවිලි විය දුර අහසේ
කමල් මහත්තයා දකින දේවල් ලියන කොට බලන්න ආසයි. මේ කතාව ඉවර වෙන කොට සැදැහැත්බවේ සීමාවත්, තැනට සුදුසු නුවනත් ඇදිලා තිබුනා.
මුණු පොතට
කමල් පී අලහකෝන් මහත්තයා එක් කරලා තිබුන මේ වියමන කියවමුකෝ.
අපෙ සාලියගුණවර්ධන මහත්තයා ගෙ පාට පාට කුඩේ නැති වී ඇත.එතුමා එය ප්‍රකාශ කළ ආකාරයයි මෙි.කවියෙකු ලෙස සතතාභ්‍යාසයේ යෙදීමේ පලය විසින්"මට කළ මෙහෙය ඔහුටද කරනු ඇත" අදහසෙහිදී"ඔහු අතිනුත් කුඩය නැති වේවා!" යන්නද තිබේ.!"වැහි,කාලයට කුඩ නැති වීම සාමාන්‍යය ය.අපේ,වාඩියේ,කුඩයක්,ඇත.එය කාගේදැයි තවමත් නොදන්නෙමු.මේ අපේ තවත් මිතුයෙක්ගේ,අත්දැකීමකි.එදා උදේ බිරිඳ කුඩේ දුන්නේ,"මතක ඇතිව මේකවත්,ආපහු අරං එනවා!" කියමිනි.නමුත් කුඩේ,අමතක විය.බස්සෙකෙන්,බැස ගෙදරට යත්දී වැස්සා වූ වැස්ස නිසාඋදේ බිරිඳ ගේ අනතුරු,ඇගවීම මතක් විය.දැන් ඉතින්,ගෝරනාඩුව අනිවාර්ය ය.මිත්‍රයා කළේ මේක ය.ඇය හොඳ ආගම්,භක්තිය ඇත්තියකි.ගෙට ගොඩ වෙන ගමන් හේ,"හරි අපූරු බෞද්ධයෝ තමයි. මෙහෙ ඉන්නෙ........!"විස්සෝපයෙන් යුතුව කීවේ ය."ඇයි මොකද වෙලා තියෙන්නෙ?" බිරිඳ ඇසුවා ය."නෑ හාමුදුරු නමක් පට්ට වැස්සෙ තෙමි තෙමි වඩිනවා!""ඉතිං ?""ඉතිං....එකෙක්වත් කුඩයක් දුන්නෑ නෙ ?""ඉතිං?""මම ඔයාගෙ කුඩේ උන්නාන්සෙට පූජා කළා!"
අන්තිමේදී ගොවියා තීරණයකට එනවා...දැන් බූරුවාත් වයසට ගිහිල්ලයි ඉන්නේ... ඌගෙන් හරියට වැඩක් ගන්නවත් බෑ... ඒ වගේම තමයි මේ ළිඳත්... මේකෙත් දැන් වතුර හිඳිලා, වියළීලා ගිහිල්ලයි තියෙන්නේ... කරන්න දෙයක් නෑ... බූරුවා ඇතුළේ ඉද්දිම පස් දාලා මම මේ ළිඳ වහලා දානවා... ඇත්තටම බූරුවා ළිඳෙන් එළියට ඇදලා ගන්න වියදම් කරන එකෙයි, ඒකට මහන්සි වෙන එකෙයි තේරුමක් නෑ...ඔහු ගමේ මිතුරන් කීප දෙනෙකුට විස්තරේ කියලා ළිද ගොඩ කරන්න ඔවුන්ගෙන් උදව් ඉල්ලනවා... ඔවුන් පැමිණ සවල් වළින් වටේ තිබෙන කුණුරොඩු, පස් අරගෙන ළිඳට දාලා ළිඳ ගොඩ කරන්න පටන් ගන්නවා...දැන් ළිඳ ඇතුලේ ඉන්න බූරුවාට මේ සිද්ධවෙන්නේ මොකක්ද කියලා හිතාගන්න බැරුව ඇතුලේ ඉඳන් මහ හයියෙන් දරුණු විදියට කෑගහන්න පටන් ගන්නවා... කට්ටිය දුකෙන් උනත් වෙන කරන්න දෙයක් නැති නිසා, බූරුවාගේ සද්දෙත් ඉවසගෙන දිගටම ළිඳ කුණු සහ පස්වලින් පුරවන්න පටන් ගන්නවා... ටික වෙලාවකින් හැමෝම පුදුමයට පත් කරමින් මේ කෑගහපු බූරුවා නිහඬ වෙනවා... බුරුවා යටවෙලා මැරෙන්න ඇති කියලා හිතන මේ කට්ටිය ළිඳ දිහා බලන්නෙවත් නැතුව, ඒ ගැන තැකීමක් නොකර දිගටම ළිඳ වහන්න පටන් ගන්නවා...දැන් මෙහෙම සෑහෙන වෙලාවක් ගියාට පස්සේ ළිඳ සෑහෙන ප්‍රමාණයක් ගොඩවෙලා තිබෙන බව ගොවියාට තේරෙනවා...ඔහු ළිඳ අසළට ගිහින් බලනවා... කට ළඟටම පිරුණු ළිඳ ඇතුලේ දුටු දෙයින් ගොවියා පුදුමයට පත්වෙනවා...මෙතරම් කාලයක් නිෂ්ශබ්දතාවයකින් හිටපු බූරුවා පිරුණු කුණු සහ පස් මතින් ළිඳේ කට ළඟටම ළඟාවෙලා හිටපු විදිය දැකපු සියළුම දෙනා පුදුමයට පත්වෙනවා...මොලේ නැති බුරුවා කියලා කවුරු කිව්වත්, අවශ්‍යම වෙලාවේදී තමන්ගේ ජීවිතේ බේරගන්න මේ සතා මොලේ පාවිච්චි කරපු විදිය හරි අපූරුයි නේද..? මානසිකව වැටිලා ඉන්නකොට අපි හිතන්න ඕනී, ජීවිතය කියන්නේ හැම වෙලාවේම විවිධ වර්ගවල අපිරිසිදු කුණු එකතුවෙන තැනක්... කුණු නිසා එකතුවෙන අපේ හැම ප්‍රශ්ණයකින්ම අපි එක පියවරක් හරි උඩට එන්න ඕනි... එහෙම කරන ගමන් අපි අපේ ජීවිතය අත් නොහැර උඩටම ආවොත් අපිට අපි සිටින ගැඹුරුම තැනින් කොහොමහරි ගොඩ එන්න පුළුවන්...
අයවැය කතා ඉදිරිපත් වෙයි. මේවා
සුරංගනා කතාවන් ද ? යැයි සිතන
තරමට සුන්දරවේ. කල හැකිදේ වලින් සහ නොකල
හැකිදේ වලින්ද මේ කතා පිරී තිබේ. පාර්ලිමේන්තුවේ
නොයෙක් මාදිලියේ කතා කියවමින් කාලය නාස්ති කර අන්තිමේදී වැඩි පිරිසක් පක‍‍්ෂවද ඊට
වා අඩු පිරිසක් විපක්‍ෂවද ඡන්දය භාවිතයෙන්
සම්මතවේ.
මෙය පාර්ලිමේන්තුව ඇතිවු දා සිට සිදුවන්නකි.
මේ කතාව රාජාලියා සහ කපුටා ගැනය. රාජාලියා හා සටන් කිරීමට කපුටා බිය නොවේ. 225ත්
රාජාලියන් වගේයයි මීදුමට සිතේ . වෘත්තීය සමිති විකල්ප සංවිධාන කපුටන් ගනයට පත්ව තිබේ.
රාජාලියාට සුවිසල් පියාපත්
තිබේ. තියුණු දෙනෙතකි. හොටය මුවහත්ය. සිරුර ශක්තිමත්ය. ඌ ඉහල අහසේ නිදහසේ පියාසර
කරයි.
මේ තේජාන්විත
කුරුල්ලාට සටනක් දීමට , කපුටා ඔහු තමා ගැන
තබා ගෙන ඇති අධිතක්සේරු මානසිකත්‍වය නිසාවෙන් ඉදිරිපත්වේ.
කපුටා රාජාලියාගේ පිට මතට පියාසර කර ලැගුම් ගනී. පිට මත ඉඳගෙන බෙල්ලට
කොටමින් ප්‍රහාර එල්ල කරයි.
රාජාලියා ප්‍රතිචාර නොදක්වයි. ඔහු නිදහසේ අහසේ ඉහලට පියාසර කරයි. ඔහුගේ
ඉලක්කය අහසේ ඉහලට පියාසර කිරීමයි. ඔහු කපුටා සමඟ සටන් නොකරයි, ඒ සදහා කාලය
හෝ ශ්‍රමය නාස්ති නොකරයි. අහසේ තව තවත් ඉහලට පියාසර කරයි.
කපුටාද සටන අත්නොහැර පියාපත් මත ඉදගෙන රාජාලියාට හිරිහැර කරයි. අහසේ ඉහලට
යන්න යන්න ඔක්සිජන් හිගවේ. කපුටාට හුස්ම ගන්න අපහසුවේ. ඔක්සිජන් නොමැතිකම
නිසා කපුටා අඩපනවේ. ඉහල අහසේ තමන් පාලන කර ගත නොහැකිව රාජාලියා හා කරන සටන නවතී
කපුටා රාජාලියාගේ පිටමතින් ඇද වැටේ.
මුතු ඇටයක ඉපදීලාසාගරයෙන් වටවීලාඒරොප්පෙන් , සැමන් ගේනපුදුම මිනිස්සු..පුදුමයි වාගේ පෙනුනට, අමුතු මිනිස්සු..ඩෙනිම මැදින් පෙන්නනකොටසදාචාරෙ ඔලුවට ගෙනබනින මිනිස්සු..වෙලාවකට පුදුමයි, අපි අමුතු මිනිස්සුතමන්ගෙ රෙදි ගැලවෙද්දිත්හෙළුව අතින් වහගෙන හරිඅනුන්ගෙ රෙද්දේ ඇද කුදහොයන මිනිස්සු..වෙලාවකට හිනා යනවා, මෙහෙම මිනිස්සුටයි පොල්ලෙන් බෙන්ස් එකෙන්,ටැටූ එකෙන් කලර් එකෙන්මිනිස්සුන්ට සහතික දෙනඅමුතු මිනිස්සු..නිධානයක නිදන් ඉන්න , අරුම මිනිස්සුරයිස් කොත්තු උඩ නැගගෙනකෝක් බෝතලෙන් සැනහෙනබෙහෙත් පෙත්තෙ,Side effectහොයන මිනිස්සු..දුකත් හිතෙනවා අපි ගැන මෙහෙම මිනිස්සුහොඳම කඩෙන් රෙදි ඇඳගෙනහොඳම quality බඩු අරගෙනහොඳම හොරුන් දියවන්නායවපු මිනිස්සු..ඊට පස්සේ රට ඉවරයි , කියන මිනිස්සුඅනේ මන්දා අපි නම් මහ පුදුම මිනිස්සු..මුතු ඇටයේ ඉපදුන , අපි අමුතු මිනිස්සු
පදවිය පැත්තේ ගමක ගුණදාස කපුගේ මහත්තයා සහභාගි වුණු සංගීත ප්‍රසංගයක් පැවැත්වුණා.ප්‍රසංගය අවසන් වී පැමිණි ශිල්පීන්ට ගෙවීම් කටයුතු කිරීමේදී කිසියම් මුදල් හිඟයක් ඇති වී ඒ ගැන කසු කුසුවක් ඇතිවුනා.. කපුගේ එතැනට ගියා.“මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ..?“ කපුගේ අහනවා.“නෑ සර්. මෙතැන සර්ගෙ සල්ලි තියෙනවා. සවුන්ඩ්ස් වලටයි වාදක මණ්ඩලටයි තමයි ටිකක් අඩු.“ප්‍රසංගය සංවිධානය කළ පුද්ගලයා හෙමිහිට කපුගේට කියනවා.“හරි දැන් ඔය තියෙන සල්ලි වලින් ඒ ගණුදෙනුව පියවන්න පුළුවන් ද..?“ කපුගේ අහනවා.“ඔව් සර්. ඒත් එතකොට සර්ට ගෙවන්න අමාරු වෙනවා.“ සංවිධායක ආයෙත් කිව්වා.“ඒකට කමක් නෑ. වාදක මණ්ඩලයටයි සවුන්ඩ්ස්වලටයි ගෙවලා, ඒක දැන් ඉවරයක් කරන්න.“ කපුගේ කියනවා.“එහෙමනම් සර් මට හෙට දවස දෙන්න. දවල් දොළහට කලින් මම රජරට සේවයට ඇවිත් සර්ගෙ සල්ලි බේරන්නම්“සංවිධායකතුමා බොහොම යටහත්ව කියනවා.කපුගේ නිශ්ශබ්දව එතැනින් නික්මුනා. පසුව ඔහුට ඇරෙන්න අනෙක් අයගේ ගණුදෙනු බේරනවා. කපුගේ රාත්‍රියේම වාහනයෙන් අනුරාධපුරයට එනවා.පහුවෙනිදා උදේ කපුගේ කාර්යාලයේ තමන්ගේ කාමරේ ස්වර ප්‍රස්ථාර වගයක් ලියමින් ඉන්නවා. දවල් දොළහට විතර දෙන්නෙක් ඔහුව හමුවන්න කාර්යාලයට ඇවිත් කපුගේ ඉන්න කාමරයට ආවා.කපුගේ ලියමින් සිටි ස්වර ප්‍රස්ථාර කොලයෙන් දෑස් මෑත්කොට හිස එසෙව්වා.“එන්න ඇතුළට“ කපුගේ පුටුවෙ හරිබරි ගැහුණා.ප්‍රසංග සංවිධානය කළ අමරසිංහයි තවත් කෙනෙකුයි ඇවිත්.“සර් පරක්කු වුණාට සමාවෙන්න. සර්ගෙ සල්ලි දීලායන්න ආවේ.“ සංවිධායකතුමා බොහොම හිමිහිට කියනවා.කපුගේ කිසිවක් නොකියා හිනාවුණා. උඩ සාක්කුවෙන් එළියට ගත් මුදල් නෝට්ටු කිහිපයක් ඔහු දෝතින්ම කපුගේට දෙනවා.කපුගේ එම මුදල් මේසය මත තියෙනවා. ඔහුගේ නෙත් යොමුවී තිබුණේ මුදල් නෝට්ටු දෙස නොවේ. සවිධායක අමරසිංහ මුදල් සාක්කුවෙන් එළියට අදින විට ඒ සමඟ එළියට ආ කඩදාසිය වෙතයි. එම කඩදාසිය කඩිනමින් ආපසු සාක්කුවටම දාගන්න අයුරුත් කපුගේ දැක්කා.“කොහෙන්ද හදිසියේ අද උදේම සල්ලි හොයා ගත්තේ..?“කපුගේ අහනවා.අමරසිංහ කිසිවක් නොකියා තම මිතුරා දෙස බලනවා. මිතුරා බිම බලා ගත්තා.!“කොහොමද සල්ලි හොයා ගත්තේ..?“ කපුගේ නැවත අහනවා.අමරසිංහ වෙනුවට මිතුරා උත්තර දෙනවා.“නෑ සර්. අපි උදේම බැංකුවට ඇවිත් පොඩි බඩුවක් උකස් තියලා සල්ලි ගත්තා. ප්‍රශ්නයක් නෑ සර්.“ මිතුරා සෙමින් උත්තර දෙනවා.“කෝ ඔය සාක්කුවෙ දාගත්ත රිසිට් එක මෙහාට දෙන්න.“කපුගේ අත දිගු කරනවා.අමරසිංහ යමක් කියන්න උත්සාහ කරනවා.ඒත් ඊට කලින් කපුගේ ආපහු කතා කරනවා.“ඕක මෙහාට දෙන්න“ කපුගේ අත දිගුකර ගත්ත ගමන්.අකමැත්තෙන් වුණත් අමරසිංහ රසිට්පත කපුගේගෙ අතේ තබනවා. ඔහු එය දිගහැර බලනවා.“වළල්ලක්නෙ තියලා තියෙන්නෙ. කාගෙද වළල්ල..?“ කපුගේ අහනවා.“ලොකු දුවගෙ වළල්ල සර්. ප්‍රශ්නයක් නෑ. ලබන මාසේ ගොයම් කැපුවාම ඒක බේරගන්න පුළුවන්. රත්තරන් බඩු තියෙන්නෙ මේ වගේ හදිසියකට බැංකුවට තියන්නනෙ සර්.“ අමරසිංහ කියනවා.“වළලු තියෙන්නෙ බැංකුවල තියෙන්න නොවෙයි මනුස්සයො, අතේ දාන්න. “ මේසෙ උඩ තියෙන මේ මුදල් ටිකයි බැංකු රිසිට් පතයි අමරසිංහ දිහාට අතින් තල්ලු කරන ගමන් කපුගේ කියනවා.“නෑ සර් කමක් නෑ. මේ සල්ලි සර්ට ගෙවන්න තියෙන සල්ලි. ගොයම් කැපුවාම වළල්ල බේරගන්නම් සර්.“ අමරසිංහ නැවත කියනවා.“දැන්ම ආපහු ගිහින් මේ සල්ලි බැංකුවට බැඳලා වළල්ල අරන් ගිහින් දුවගෙ අතේ දානවා. ගොයම් කැපුවාම මට සල්ලි ගෙනත් දෙන්න.“. එහෙම කිව්ව කපුගේ නැවත ස්වර ප්‍රස්ථාර කොළ අතට අරන් මොනව දෝ ලියනවා.“සර්...“ අමරසිංහ නැවත මොනව දෝ කියන්න උත්සාහ කරනවා.“හරි හරි දැන් ගිහින් මම කිව්ව දේ කරන්න. මට වැඩ තියෙනවා. දැන්ම යන්න බැංකුව වහන්න කලින්.“ කපුගේ ප්‍රස්ථාර කොළ දිහා බලාගෙන එහෙම කියනවා.මුදල් නෝට්ටු කිහිපයත් බැංකු උකස් රිසිට් පතත් අතේ ගුලි කර ගත්ත අමරසිංහ මිතුරාත් එක්ක කාමරයෙන් පිට වෙනවා.“මේ වගේ මිනිස්සු රටේ ඉන්නවද..?“ මිතුරා අමරසිංහගෙන් අහනවා. ඒකට අමරසිංහ උත්තර දුන්නෙ නෑ..!ඔහුගේ පපුවට ලොකු බරක් දැනුණා.ඒ බර, මේ සටහන කියවන ඔබටත් දැනෙයි. ඒක පුදුමයක් නෙවෙයි." සබඳ අපි කඳු නොවෙමු උනුන් පරයා නැගෙන - සුනිල දිය දහර වෙමු එකම ගඟකට ගලන..."
එළඹෙන නොවැම්බර් 16 වන දින හෝ ඊට පෙර ශ්‍රී ලංකාවේ 9 වන ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වීමට නියමිතයි. 1982 වසරේ පළමු ජනාධිපතිවරණය පැවැත්වුණා. ඉන්පසුව පිළි...
