 |
| රවිගේ වැය අය |
notes of imaginary
.jfif)
1 week ago
Friday, November 11, 2016
Wednesday, November 09, 2016
Tuesday, November 08, 2016
විවාහ මංගල්‍යයක්.
"මැද්ද සූරිය - මුනිඳු වැඩසිටි - වේළුවන ජය මංගලම්
සුද්ද සුන් නරනිඳුන් සහ - සෙස්‌ රජුන් නම් කළ මංගලම්
ඇද්ද මෙකුමරු- පාපු විස්‌මය - සියලු සත හට මංගලම්
බුද්ද රත්නේ බෙලෙන් - ඔබහට වේය ජයසිරි මංගලම්"
සුද්ද සුන් නරනිඳුන් සහ - සෙස්‌ රජුන් නම් කළ මංගලම්
ඇද්ද මෙකුමරු- පාපු විස්‌මය - සියලු සත හට මංගලම්
බුද්ද රත්නේ බෙලෙන් - ඔබහට වේය ජයසිරි මංගලම්"
පෝරුවෙන් ඇසෙන්නනේ අෂ්ඨක කියනා ගුරුන්නාසේගේ හඩයි.
පෙරදා හවස පැමිනී මනාලියගේ
පාර්ශවයේ උදවිය පෝරුවත් , සෙටිබෑක් එකත් ස්ථාන ගත කිරීමට සැරසිලි කරුවන් හා කටයුතු
කල අයුරු මගේ සිහියට ඒ. මේස සැරසිලි කරන අතර පැමිණි එක් තලතුනා මහතෙකු “ ජාතික කොඩි ටික මග දෙපස දානවා නේද ? ” යයි
විමසුවා මතකය. “ ඔව් .. ඔව් ඒත් මම අදි
මදි කරන විට ඇයි මහත්තයා කොඩි නැද්ද ?. මම
තියනවා කියමි. මගේ මතකය ආපසු යමින් ජාතික කොඩිය භාවිතා කළ යුතු අන්දම පිළිබද
උපදෙස් මටම සිහිපත් කරමි. විවාහ මංගල්‍ය
උත්සවය ජාතික උත්සවයක්ද ?. යන්න නිරාකරනය කර ගැණිමට මගේ මනස තුල මහත් සාකච්ඡාවකි.
අනුග්‍රාහක භවතාට ඒ සාකච්ඡාවෙන් පලක් නැත.
මම ජාතික ධජයන් ගෙන් උත්සව ශාලාවේ මිදුලත් මග දෙපසත් සරසා දීමට එකග වෙමි.
මම ජාතික ධජයන් ගෙන් උත්සව ශාලාවේ මිදුලත් මග දෙපසත් සරසා දීමට එකග වෙමි.
ජාතික ධජ විවාහ මගුල් උත්සව සදහා
සැරසිල්ලක් ලෙස භාවිතය සුදුසු නැත. මගුල් උත්සවයක් යනු ජාතික උත්සවයක් නොවේ. මේ බව
උත්සවකරුවන්ට පැවසුවත් එය පිලිගන්නා
කෙනෙක් නැත. බොහෝ දෙනා උත්සව සැරසිලි පිළිබදව
අවධානය යොමු කරන එක් අංගයක් වන්නේ ජාතික
කොඩි පාර දිගේ දැමීමයි. සිංහයන් පේලියක් ලනුවක එල්ලී මග හරහාට කඩු අමෝරා සිටී. ඉන්පසු
සිංහයා උත්සව ශාලාවට යන මග දෙපස ගැල්වනයිස් කණුවල පේලි ගැසී බලාසිටී.සමහර විටක
සිංහයා කකුල් හතර උඩ දමා ගෙන උඩුබැල්මෙන් එල්ලී සිටි.
“නිම්ම නැති සංසාර දුක - සිදුහත්
කුමරු දැක සිතු පෙමින්
දැම්ම යමු - අපි මහණවීමට - අසුන් පනවැයි කී තොසින්
මංම පනිමිය - පහුරු මත්තෙන් - තුරඟ සිතු ජය මංගලම්
ධම්ම රත්නේ බෙලෙන් - ඔබ හට වේය - ජයසිරි මංගලම් ”
දැම්ම යමු - අපි මහණවීමට - අසුන් පනවැයි කී තොසින්
මංම පනිමිය - පහුරු මත්තෙන් - තුරඟ සිතු ජය මංගලම්
ධම්ම රත්නේ බෙලෙන් - ඔබ හට වේය - ජයසිරි මංගලම් ”
අමුත්තන් සම්භාෂණ ශාලාවේ අසුන්ගෙන
සිටී. තවත් අමුත්තන් උත්සවශාලාවට එමින් අසුන් ගන්නට සුදුසු තැන් සොයයි. අමුත්තන් පිරිසක්
වටකර ගෙන මනාල යුවල පෝරුමස්‌තකව සිටී.සුදෝ
සුදු ජාතික බැනියමෙන් සැරසී සුදු පැහැති වේට්ටියකින් සැරසුන අෂ්ටක ගුරුන්නාන්සේ කෙනෙක් ජයමංගල ගාථා ගායනය කරනවා මගේ සිතේඇදේ.
“අංග පෙරදැරි තුමා - සිදුහත් එදා රෑ වැඩි සුබ ගමන්
තුංග ගිරි පව්වට උඩින් පැන - වසවතුගෙ ඔද බිඳ තොසින්
නැංග අසුපිට ගෙවා - තිස්‌ යොදුනක්‌ ගොසින් - ගං තෙරට වන්
සංඝ රත්නේ බෙලෙන් - ඔබ හට වේය - ජයසිරි මංගලම්..."
“අංග පෙරදැරි තුමා - සිදුහත් එදා රෑ වැඩි සුබ ගමන්
තුංග ගිරි පව්වට උඩින් පැන - වසවතුගෙ ඔද බිඳ තොසින්
නැංග අසුපිට ගෙවා - තිස්‌ යොදුනක්‌ ගොසින් - ගං තෙරට වන්
සංඝ රත්නේ බෙලෙන් - ඔබ හට වේය - ජයසිරි මංගලම්..."
අෂ්ඨක ගුරුන්නාන්සේගේ පිළිබද චිත්ත රූපය මට සිතිවිල්ලක් පමනක් විනි.
දවසකට රජ වී පෝරු මස්තකයේ සිට සිර ගතවන මනාල මහතා සහ නුවර විලාසිතාවට සැරසුන
මනාලියට යුරෝපීය ඇදුමෙන් සැරසුන අෂ්ඨක කියන ගුරුන්නාන්සේ මැදිවිය අහල මායිමකවත් නැති තරුණයෙකි. ඔහු මෙම
යුවලට ආශිවාද පතා ගායනා කරන්නේ සිදුහත්
කුමරු ගිහි ගෙය කළකිරී මාළිගාවෙන් නික්ම ගිය කතා පුවත බව ඔහු නොදනී.
සිදුහත් කුමරු
මෙන් මේ මනාළ මහතාද ගිහිගෙය කළකිරී මහණ දම් පුරන්නට ගියහොත් දහසක් බලාපොරොත්තු ඇතිව සිටින මනාළියගේ
දෙමව්පියන්ට කාගේ සරනදෑයි මගේ සිතිවිලි අතරට එක්විනි.notes of imaginary
Monday, November 07, 2016
Sunday, November 06, 2016
අළුත් අදහසක්.
මට ලස්සනට අදින්න බැහැ. ඒත් මට හිතෙනවා දවසේ
සමහර වැදගත් සිද්ධීන් වලට මගේ හිතට එන ප්‍රතිචාරය කෙටියෙන් පවසන්න. ඒ අදහසට මගක් ලෙස “ සතියේ සටහනට ” පුංචි චරිත දෙක තුනක් එකතු කර
ගන්නවා.
බුරුවාගේ පිටේ තියෙන බර අපිව සුරා ගෙන ගොඩ
කර ගත් ධනය - සම්පත්.
අපි ඉතින් හැමදාමත් සටන් කාමියි. එත් වැඩක්
නැහැ.කරන්නේ මෝඩ වැඩ. හැමදාමත් වරද්දගෙන කම්පා වෙනවා.
බලමු වැඩේ සාර්ථක වෙයිද කියලා. දවසින් දවස
චරිත එකතු කරගන්න හිතනවා ඒ චරිතත් එක්ක මගේ අදහස් පළකරන්න
පුළුවන් වෙයිද කියලා උත්සහා කරනවා.
notes of imaginary
Friday, November 04, 2016
දැයෙන් සමුගන්නා ගාන්ධර්වයා.
දැයේ සංගීතයත් දැයේ සුගායනයත් සේම දැයේ
සංස්‌කෘතික ආත්මයේ පරම පිළිබිඹුවද වූ අමරදේව අප්‍රමාණ කලාකරුවාණෝ ස්‌වකීය අමරණීය
නාමය හැම ජන හදවතක් තුළම ඉතිරි කරවමින් ඊයේ දැයෙන් සමුගත්හ. ශ්‍රී ජයවර්ධනපුර
විශ්වවිද්‍යාලයේ විද්‍යාර්ථින් පිරිසක් විසින් මීට දශක කීපයකට පෙර සම්පාදනය කරන
ලද "අමරදේව ප්‍රතිසංවේදය" නමැති ග්‍රන්ථයෙන් උපුටා ගන්නා ලද කොටස්‌
ඇසුරෙන් සකස් කෙරුණු පහත සඳහන් ලිපිය පණ්‌ඩිත් අමරදේවයන්ගේ ළමා කාලයත් එතුමන්
" "අමරදේවයන්" බවට පත්වූ ආකාරයත් විචිත්‍ර ලෙස විස්‌තර කෙරෙන්නක්‌
වේ. - නොවැ 04 දා දිවයින.
ගාන්ධර්වයා අමරදේව වූ හැටි.
භාරතීය මහා සංගීත සම්ප්‍රදාය
පිළිබඳ විශාරදත්ත්වයක්‌ ඇතිව අවශේෂ සංගීත සම්ප්‍රදායයන්ගේද ආභාෂයත් ප්‍රභාවත් ලබා
ගැනීමට තරම් සුඛනම්‍ය මනසකින් සංගීත නිර්මාණ ව්‍යාපාරය අර්ථවත් කළ අමරදේව අප සංස්‌කෘතියේ
අන්තර් අංග කවරේද? ජාතික අවශ්‍යතා කවරේද? අපේ අනන්‍යතාව කවරේදැයි සැක හැර දැන ගත්තේය. මෙරට සංගීතයත් අමරදේවත් අතර, අවියෝජනීය සම්බන්ධතාවක්‌ ඇති
වූයේ මේ අවබෝධයත් අධ්‍යයනයත් හේතුවෙනි. සුසංගත ස්‌වර චලන මඟින් ජාතියේ හද වෙණ පහරා
නිනාද දෙවන්නට හැකි වූයේද මේ හේතුවෙන්මය.අමරදේව මේ අවබෝධයත් අධ්‍යයනයත් ලැබුවේ මෙරට පොදු ජනතාවගේ පුත්‍රයෙකු වශයෙනි. දිගු ගමනකට සෑහෙන ජන්ම බලයක්‌ ඔහුට නොවීය. වඩුබාස්‌ කෙනෙකුගේ පුතකුට ජන්මයෙන් උරුම විය හැකි බලය කුමක්‌ද? මේ වඩු පුත්‍රයා සිංහාසන යෝගයක්‌ ඇතිව උපන්නේ නම් ඔහු අතිශූර වඩුවකු විය යුතුය. මාලා කර්ම ලතාකර්මාදියෙන් දැව දඬු හැඩ ගැන්මෙහි ශුරත්වයක්‌ ඔහුට හිමි විය යුතුය.
එක්‌තරා රිද්මයකට මිටි පහර නියනට වදී. වට මට කළ කළු මැදිරිය ලීයට හෝ සියඹලා ලීයට වදින මේ මිටි පහරින් මතුවී මැවෙන්නේ අපූරු ලිය වැලෙකි. මිටි පහර වදින හඬ වියෑකෙත්ම කොරළවැල්ලේ වෙරළ බඩින් නැගෙන රළ බිඳෙන හඬ මේ වඩු පුත්‍රයාගේ සවනට වැටේ. ඈත සිතිජයෙන් ඇරඹී නැග බැස රළ පෙළ විසල් සුදු සේලයක්‌ මෙන් වැල්ලෙහි තුනීවී මැකී යයි.
පියාගේ මිටි පහරින් වැටෙන ලියවැලෙහි රිද්මයත් නිබඳ කන වැකෙන මුහුදේ රළ බිඳෙන රිද්මයත් ස්‌වකීය සවන් බඳුනින් ගන්නා " වඩු පුත්‍රයා" ගේ ගමන කිමෙක්‌දැයි නැකැත් ඇදුරන් පළ කළ බවක්‌ දැන ගන්නට නැත. මොරටුවේ කොරළවැල්ලේ වන්නකුවත්ත වඩුගේ දොන් ජිනෝරිස්‌ බාස්‌ට දරුවන් සයදෙනෙකි.
බලාපු වඩුගේ මැගී වෙස්‌ලියානු මැන්දිස්‌, ජිනෝරිස්‌ බාස්‌ උන්නැහැගේ බිරිඳ සිය සය වැනි දරුවා ප්‍රසුත කළේ 1927 දෙසැම්බර් 5 වැනිදාය. දූ පුතුන් පස්‌ දෙනකු සිටින පවුලක සවැන්නාගේ උපත එතරම් සුවිශේෂි දෙයක්‌ විය නොහැකිය. මෙතොදිස්‌ත ආගම ඇදහූ ඇය ඡේසු පිහිටෙන් සිය සයවැනි දරුවා බිහි කළාය. සෙසු දරුවන් උපදින කාලයේ මෙන්ම සයවැනි දරුවා උපන් පසුවද ඇය දෙවියන්ට ස්‌තෝත්‍ර ගීතිකා ගායනා කළාය.
සාමාන්‍ය වඩු පවුලක දරුවන්ට කිරෙන් කා තෙලෙන් අත සේදීමේ වරමක්‌ නැත. මේ වඩුරාල ගමේ සෙසු වඩුවන්ගෙන් මඳක්‌ වෙනස් විය. ඔහු සියුම් වැඩට දක්‌ෂයෙකි. ගමේ වටපිට ඇති වයලීන අලුත්වැඩියා කිරීමට ගෙන ආවේ ජිනෝරිස්‌ බාස්‌ උන්නැහේ වෙතය. වැඩ අවසන් කර තබන වයලීනය අතින් ගෙන තත් පහරා එහි කම්පනයෙන් ප්‍රකම්පනය වීමට පවුලේ බාල දරුවා වන්නකුවඩුගේ දොන් ඇල්බට්‌ පෙරේරා පුරුදු විය. මව ගීතිකා පොත දිගහැර දෙවියන් වෙනුවෙන් ගායනා කරද්දී හේ වයලීනය වයන්නට තැත් කළේය.
පියා අලුත්වැඩියා කරන වයලීනය වයන්නටත් මවගේ ගීතිකා ගායනය අනුව ගයන්නටත් පුරුදු වූ මේ බඩපිස්‌සා ගායනයෙහි ලා දැක්‌වූ සමත්කම දැනගත් ගමේ පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවෝ, ඔහු ලවා දොරකඩ අස්‌නක්‌ කියවිය යුතු යෑයි යෝජනා කළහ. ගමේ පන්සල අතුරු සිදුරු නැති පිරුණු දා කුඩා ඇල්බට්‌ මධුර ස්‌වරයෙන් දොරකඩ අස්‌න කීය. ඇල්බට්‌ගේ ගායනා මාධූර්යය දැනගත් ගමේ පල්ලියේ ස්‌වාමි, ඔහුගේ මවට කතා කොට ඇල්බට්‌ ප්‍රධාන ළමුන් පිරිසක් යොදවා නත්තල් කැරොල් කණ්‌ඩායමක්‌ තැනීමට යෝජනා කළේය. ඇල්බට්‌ ප්‍රමුඛ කැරොල් කණ්‌ඩායම සිය මධුර ගායනයෙන් ගම පතළ විය.
සිය මෑණියන්ගේ වැඩිමහල් සහෝදරයා වූ ඉඳිබැද්දේ ආරොන් බාස්‌ කලාකාමියෙකි. ගමේ නාඩගම්වල රඟපෑ ඔහු කවි ගීත ගායනයටත් සමර්ථයෙක්‌ විය. සිය නැඟණියගේ පුතු ගායනයටත්, වාදනයටත් සමත්කම් දක්‌වනු දුටු මාමා අතිශයින් පැහැදුණේය.
කුඩා ඇල්බට්‌ කොරළවැල්ලේ ශ්‍රී සද්ධර්මෝදය බෞද්ධ පාසලට ඇතුළත් කරනු ලැබීය. මුල් ගුරුතුමා හෙළ හවුලේ කු. ජෝ. ප්‍රනාන්දුය. මුනිදාස කුමාරතුංග පඬිවරයාට හේ දෙවියකුට මෙන් සැලකුවේය. ඔහු බොහෝ විට සැන්දැව ගත කළේ කුමාරතුංගයන්ගේ හෙවණේය. ඔහු ගඟේ තොටුපළින් ඔරුවෙන් එගොඩ වන්නේ කුඩා ඇල්බට්‌ ද සමඟිනි. කුමාරතුංගයන්ගේ හෙවණ කුඩා ඇල්බට්‌ට රසෝඝයක්‌ විය. කුමාරතුංග, කු. ජෝ. ප්‍රනාන්දු ප්‍රමුඛ වියතුන් කරන වාද විවාද අසා සිටීම ඔහුට ආස්‌වාදජනක විය. ඇතැම් විට කුමාරතුංගයන් හමුවේ කවි ගායනා කිරීමට ඔහුට සිදු විය. මෙම හෙවණේ ඇසුර නිසා කුඩා ඇල්බට්‌ රස හඳුනන්නෙක්‌ විය. ලොකු අයියා ඩබ්ලිව්. ඩී. චාල්ස්‌ පෙරේරා ද වඩුකම් කරන්නෙකි. ඔහු ලද අවසරයෙන් මරදානේ ඇම්. ජී. පෙරේරා වෙතින් සංගීතය හදාළේය. එහිදී හදාරන කමාඡ්, බිලාවල්, යමන් ආදී රාග රෑ මැදියම වනතුරු ගායනා කරද්දී කුඩා ඇල්බට්‌ නෙත නිදි නොලබා අසා සිටී. ඔහුගේ ආසාව දුටු අයියා සංගීතයට මෙතරම් ලැදි මලයණ්‌ඩියටද තමා උගත් පාඩම් ගෙදරදී කියා දුන්නේය.
ඇල්බට්‌ පුතා කෙමෙන් සංගීත ලෝකයට ඇදෙනු දුටු ජිනෝරිස්‌ බාස්‌ උන්නැහේ පුතුගේ හත්වැනි උපන් දිනේදී සියතින්ම තැනූ වයලීනයක්‌ තෑගි කළේය. කුඩා ඇල්බට්‌ සිය පියාගේ වයලීනය අරගත්තේ කෙබඳු අධිෂ්ඨාන ශක්‌තියකින් දැයි මතකයක්‌ හෝ සඳහනක්‌ නැත. මෙකල තවත් හිතෛෂී ගුරුවරයෙක්‌ පාසලේ විය. ඩැනිස්‌ටර් තෝමස්‌ ප්‍රනාන්දු පාසලේ කලා කටයුතුවල නියෑළෙමින් කුඩා ඇල්බට්‌ටද වගකීම් පැවරුවේය. ජීවන ප්‍රභා, ශුද්ධ නුවරට බලා යන නාට්‍ය රඟ දැක්‌විය. පාසල් ගීත, වෙසක්‌ ගීත ගැයිණි. පාසලට සම්බන්ධව ඇරඹුණු කල්‍යාණ මිත්‍ර සංගමයේ කොළඹ කලා සංගමය මෙහෙයවූ ගායනා තරගයෙන් ඇල්බට්‌ ප්‍රධාන ගායක පිරිසට රන් පදක්‌කම් හිමි විය. සෙසු තෑගි ගණනාවක්‌ද පාසලට අත්විණි. අයියාගේ ගුරුහරුකම් ලබමින් කුඩා ඇල්බට්‌ වයලීනය සිය සුරතලා බවට පත් කර ගත්තේය.
ඔහු නින්දට වැටෙන්නේ අයියා වයලීනය වයන හඬ අසමිනි. අවදි වන්නේද වයලීනයේ නාදයෙනි. ඇල්බට්‌ගේ පරම මිත්‍රයා වයලීනය විය. හෙතෙම පස්‌වැන්නේ උගනිද්දී කළුතර ඩබ්ලිව්. ජී. ප්‍රනාන්දු සංගීත ගුරුවරයා වශයෙන් පාසලට ආවේය. දේවිකාරානි, අශෝක්‌ කුමාර් රඟපෑ චිත්‍රපට බැලීමට ඔහු සමඟ ගියේ ජපන් මැන්ඩලීනයද රැගෙනය. එහි කන්කළු ගීත ගයද්දී සිනමා ශාලාවේදී මැන්ඩලීනය වයන්ට ඇල්බට්‌ පුරුදු විය. ඔහු කොතරම් දක්‌ෂ වීද යත් ගුරුතුමා නැති අවස්‌ථාවලදී කුඩා ඇල්බට්‌ සංගීත පන්තිය කරගෙන ගියේය.
කුමාරතුංග පඬිවරයා සංගීතය පිළිබඳව උනන්දුවක්‌ දක්‌වන සමයේ ඇල්බට්‌ 15 හැවිරිදි කොලු ගැටයෙකි. පානදුරේ සරික්‌කාමුල්ලේ වින්සන්ට්‌ සෝමපාල මීයෑසියට ස්‌වර සම්පාදනය කළේය. මෙකල බස්‌ සටනට උරදුන් මනුවෙල් පෙරේරා කවි පෙළක්‌ ලීවේය.
වැලපෙව වැලපෙව මදුරු තතේ
තනිවම වැලපෙව අඳුරු පෙතේ
අලුවද නොරැඳෙයි සැලෙන අතේ
එකද කතෙක්‌ නොරැඳෙයි මසිතේ
කුඩා ඇල්බට්‌ භාෂා රසයෙන්ද මත් විය. ආශා සංවේදිතා තියුණු විය.
කුඩා ඇල්බට්‌ගේ ගායන, වාදන හපන්කම් මේ වන විට ගමින් ඔබ්බට පැතිර ගියේය. මේ හපනාට ශිෂ්‍යත්ව දීමට පානදුරේ ශ්‍රී සුමංගල විද්‍යාලය, කළුතර විද්‍යාලය, බලපිටියේ සිද්ධාර්ථ විද්‍යාලය සහ මොරටුවේ විද්‍යාලයද ඉදිරිපත් විය. පානදුරේ ශ්‍රී සුමංගලයේ සිටියදී ශිෂ්‍ය වැඩ වර්ජනයක්‌ සිදු විය. මේ නිසා විභාගයට වාඩිවන සිසුන්ට සිදු වන පාඩුව මඟ හැරවීමට ආචාර්ය ඇන්. ඇම්. පෙරේරා පැමිණ රෙජි පෙරේරාගේ නිවසට ගෙන්වූ සිසුන්ට ආර්ථික විද්‍යාව ඉගැන්වූ අයුරු කුඩා ඇල්බට්‌ගේ මතකයේ රැඳිණි. ඉන්පසු ඔහු මොරටුව විද්‍යාලයට අවේය. එහිදී ඉතා සුවිශේෂ සිද්ධියක්‌ විය. ඇල්බට්‌ ප්‍රථම වරට "වයර්ලස්‌" කන්තෝරුවට ගියේ මොරටු විද්‍යාලය මැදිනි. මොරටු විද්‍යාලයේ කවි තරගයෙන් මුල් තැන් ගත් ඔහුට වයර්ලස්‌ එකෙන් ඒ කවි ගායනය ඉදිරිපත් කිරීමට ගුරු මණ්‌ඩලය ඉඩ ලබා දුන්නේය. ඔහු වයර්ලස්‌ එකෙන් ප්‍රථම වරට රටටම ඇසෙන්නට කවි කීවේය. ඔහු මුල්වරට නාට්‍යයකට සංගීතය සම්පාදනය කළේය. ඒ විද්‍යාලය ඉදිරිපත් කළ කිරිහාමි නාට්‍යයටය.
වයලීනයට ආදරය කළ කුඩා ඇල්බට්‌ ජීවිතයේ ප්‍රථම වරට අංග සම්පූර්ණ වාදක මණ්‌ඩලයක්‌ දුටුවේ එදාය. මොරටුවේ ජෙරාඩ් ඡේ. පීරිස්‌, ගවුස්‌ මාස්‌ටර්ට ඇල්බට්‌ හඳුන්වා දුන්නේය. ගවුස්‌ මාස්‌ටර් නොබෝ වේලාවකින් ඔහුගේ කුසලතා හැඳින ගත්තේය. වාදක මණ්‌ඩලයේ ප්‍රධාන වයලීන ශිල්පියා වශයෙන් කුඩා ඇල්බට්‌ පත් කර ගත්තේය. එදින වයලීනය අතට ගනිත්ම පාසල අතහැර දැමීමට ගේ තීරණය කළේය. මයිකල් සන්නස්‌ ලියනගේ, එමලින් දිඹුලාන, දොන් එඩ්වඩ්, මොහිදීන් බෙග් ආදීහුද එවකට ගවුස්‌ මාස්‌ටර් වෙතින් ශිල්ප හදාළහ.
1953 දී ඇල්බට්‌ පෙරේරාගේ ජීවිතයේ පෙරැළියකට මඟ පාදන තවත් පඬිවරයකු වෙත ඔහු කැඳවාගෙන යනු ලැබුවේ ගුවන් විදුලියේ කුලසිරි අමරතුංග විසිනි. එවකට ගුවන් විදුලියේ යෞවන සමාජය මෙහෙයවූ මහාචාර්ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර ඇල්බට්‌ පෙරේරාට තමන්ගේ "පබාවතී" නාට්‍යයේ සංගීත සම්පාදනය භාර කළේය. ඇල්බට්‌ පෙරේරා යන ගමන ඉසිවරයකු මෙන් ඔහු දුටුවේය. භාරතීය මහා සංගීත සම්ප්‍රදායේ ආශිර්වාදය මොහුට ලබා දීමට අවශ්‍ය පියවර ඔහුට පෙනිණි. සිය කල්‍යාණ මිත්‍ර පත්‍ර කලා ගුරු ඩී. බී. ධනපාල මහතාගේ "ලංකාදීප" පත්‍රයේ ඇල්බට්‌ පෙරේරා අරමුදලක්‌ ආරම්භ කරවීමෙහිලා ප්‍රොaත්සාහී විය. මහජන ආධාර ගලා ආවේය. නාට්‍ය ශිල්පීහු ඔහු වෙනුවෙන් රැඟුහ. ගායක ගායිකාවෝ ගැයූහ. වාද්‍ය ශිල්පීහු වැයූහ. ජනතා ආධාරද, ආශිර්වාද ද මධ්‍යයේ මහාචාර්ය සරච්චන්ද්‍රයෝ ඇල්බට්‌ පෙරේරා අමරදේව නම් අමරණීය නාමයෙන් අභිෂේක කළහ.
- දිවයින නොවැම්බර් මස 04 දින පලකරන ලද්දකි.
notes of imaginary
Wednesday, October 19, 2016
මල්වර වෙලා.
අද ඔක්තෝම්බර් මාසේ 19 වෙනිදාය.පාන්දරින්ම මා හමුවන්නට පාරිභෝගිකයෙකු පැමිණ ඇත. ඔහුගේ උවමනාව මගේ සේවය ලබා ගැණීමයි. මම සුව පහසු අසුනක් පෙන්වා වාඩි ගන්වා පිලිසදරට එක්වෙමි. සේවකයෙකු තේ එකක් පිලි ගන්වා ඇත් වෙයි. මම සිරිත් පරිද්දෙන් පාරිභෝගිකයාට සවන් දෙන්නට සුදානමින් ඔහු ආ කාර්යයට පිවිසෙන්නට ඉඩ ඇරියෙමි. වටින් ගොඩින් කියනා පරිද්දෙන් මංගල්‍යයක් විය යුතුයයි මම සිතුවෙමි. මගේ මනසේ ඇදෙන්නේ විවාහ මංගල්‍යයක් පැවත්වීමට අප ශාලාවත් පහසුකමුත් පාරිභොගිකයාට අවශ්‍ය බවයි . මම ආහාර ලැයිස්තුත් බීම වර්ග වල මිළ ගනන් කට ගැස්ම පිලිබදවත් ශාලා සැරසිලි පෝරුව සෙටි බැග් ආදිය ගැන දැනුම්වත් කරන්නට පටන් ගතිමි. “ නෑ නෑ මහත්තයා මට ඕන මේ පුංචි මගුල් ගෙයක් පවත්වන්න ” පාරිභෝගික මහතා මා ඔහුගේ ධාවන පථයට ගෙන එයි.දවස කවද්ද ? . මම අසමි. නොවැම්බර් 02 දා. මගේ කාර්ය සටහන අනුව ශාලාව වෙන් කරදිය හැකි බව පවසමි. ඒ ගමන්ම මගේ සිතට නැගී ආයේ තවත් කරුනකි. දවස් දොලහක් දහතුනක් සිරකර තබන දියණියක ගැන මම සිතමි. ඔක්තෝම්බර් මාසේ උත්සව නැකත් හෙටින් පසු ඇති බව මගේ කාර්ය සටහන අනුවම කිව හැකිය. එබැවින් “ ඇයි ? මේ මාසේ නැකත් තියෙනවා නේ මම කියමි.”ඔව් . ඒ වුනත් නොවැම්බර් 02 තමයි නැකත් ගත්තේමල්වර උත්සවය නිවසින් බැහැරව උත්සව ශාලාවක පැවත්වීම දක්වා අද කාලය විකෘතිව ඇත. මගේ පාරිභොගිකයාගේ ආරාධිතයන් ප්‍රමානය තුන්සියයකි. ඔහු මෙතරම් වියදමක් දරන්න සුදානම් වන්නේ ඇයිදැයි මට ප්‍රශ්න කල නොහැක.මම උපදේශකයෙකු නොවෙමි. මම මගේ ආයතනික පැත්ත ගැන සිතන්නෙක් වෙමි. පසුගිය දිනක සහභාගීවු මල්වර උත්සවයකට එම දෙමව්පියන් වියදම් කර තිබු මුදල ගැන සිතූවිට පුංචි ගෙයක් හදා ගන්නට තිබුනා නේදෑයි එදා මට සිතිනි.මතෘත්වය කාන්තාවකට හිමිවීමේ පලමු වරම ලෙස මල්වර වීම හැදින්විය හැක.කායික විද්‍යාණුකුලව මල්වරවීම කාන්තා සිරුරක සිදුවන සාමාන්‍ය ක්‍රියාවලියක ආරම්භක අවස්ථාවයි.මෙය අඩ බෙර ගසා රටට කිවයුතු කාරනාවක් නොවේ.එහෙත් අපේ සංස්කෘතිය විසින් යම් යම් සිරිත් විරිත් මල්වර වීමෙදී පෙර පටන් අනුගමනය කරන්නට පරිසරය සකස් කර තිබේ. ඒවා අඩු හො වැඩි වශයෙන් අනුගමනය කරන අතර දැනුම්වත් දෙමව්පියන් පවුලේ ඥාතීන් අතර පමනක් පවත්වන සරල උත්සවයක් බවට මල්වර උත්සවය පත්කර ගෙන සිටී.අතීතයේ සිට පැවත එන සිරිත් අනුව දියණියක විසින් තම මවට මේ බව දැන්වු විට , මව ඇය අතට ලෝහමය ආයුධයක් අතට දී කිරි ගහක් ලගට ගොස් ගසට කිරි එනසේ කැපුමක් කරනු ලැබේ ලෝහමය ආයුධයෙන් ආරක්‍ෂාවත් කිරි ගහෙන් සෞභාග්‍යත් සංකේතවත් කරනු ලැබේ.
ශබ්ද නඟා කතා නොකිරීම, දින තුනක් ගතවන තුරු කිසිවෙකුට මුහුණ නොපෙන්වීම, තාරකාවන් දෙස නොබැලීම, සුවඳ විලවුන් පාවිච්චි නොකිරීම, ස්නානයෙන් වැළකීම, ආභරණ නොපැළඳීම, නියපොතු, හිසකේ නොකැපීම, හිසකේ පීරීමෙන් වැලකීම යන අංග මල්වරය හා සම්බන්ධ සිරිත් විරිත් අතර ඇතුළත් වේ. නැවුම් බදුනමැටික ආහාර ගැනීම, දෝතින් ගෙන ජලය පානය කිරීමත් ,මල්වරවු දියණියකට තාවකාලික සිර දිවියක් ගතකිරීමට සිදුවේ.සමහර ප්‍රදේශවල පස්‌ මොරු කුල්ල දීම නමින් චාරිත්‍රයක්‌ තිබේ. මෙම චාරිත්‍රයේදී හාල්, පොල්, තුනපහ, පළතුරු, කැවිලි, බුලත්, පුවක්‌ ආදිය ද, දියලබු, වට්‌ටක්‌කා වැනි එළවළු වර්ග කීපයක්‌ද කුල්ලක අතුරා පහනක්‌ තබනු ලැබේ
මල්වරවු දියණියක ස්නානයෙන් පසු නිවසට පිවිසෙන අවස්ථාවේ දොරකඩ හරහා පැදුරක් එලා වී,තල උදු මුං මෑ ඇට දමා ඒ මත තොලබෝ අත්තක් සහ මොල්ගහක් හරහට දමා ඒ උඩින් ඇවිද ගෙන යාමට සලස්වනු ලැබේ .මේ අවස්ථාවේ රෙදි නැන්දා විසින් පොල් ගෙඩියක් බිම තබා දෙපළු වනසේ බිදිනු ලැබේ. මින් පසු ඈ කැදවා ගෙන යන්නේ නිවසේ මැද සකස් කර ඇති රන්, රිදී, මුතු, මැණික්‌ ආදියෙන්ද කැවිලි, එළවළු, හාල්, පොල් හා ඇඳුම් ආදි ද්‍රව්‍ය වලින් බිම පැදුරක අතුරා සකස් කර ඇති ස්‌ථානයටයි. මෙම ස්ථානය පැදකුණු කර පහන් දල්වා සිරිත් කරනු ලැබේ. වැඩිවියට පත්වන අවස්ථාවේ ඇඳ පැළඳගෙන සිටි කණකර ආභරණ, ඇඳුම්, කොට්‌ට, පැදුරු සියල්ලම රෙදි නැන්දාට භාරදීම වැනි සිරිත්ද ඇතුලත්වේ.
රෙදි නැන්දා අද වොසින් මැසින් එකවී ඇති බැවින් මව හෝ ඥාති නැන්දා කෙනෙක් මේ සිරිත් විරිත් සදහා මැදිහත්වේ. සිරිත් විරිත්ද වර්තමානය වන විට ලඝු වි ඇතත්, උත්සවශ්‍රීය නම් සංකීර්ණවී ඇත. මගේ පාරිභෝගිකයාට සිදුව ඇත්තේ උත්සවශ්‍රීය සංකීර්ණවීමයි.
notes of imaginary
Friday, October 14, 2016
අල මහත්තයා.
මොවුන් ජනතාවගේ
සූරා ගන්නා බදු මුදලින් වැටුප් ලබා යැපෙන්නෝය.අදාල
විෂයය වන කෘෂිකර්මය ගැන නිසි අවබෝධයක් නැති ඒ පිලිබද පත් කිරීමෙන් පසුව වුවද නිසි පුහුණුවක්
නොලැබු පිරිසක් ලෙස මා දකින මොවුන් ගෙන්
පලදායි සේවාවක් ලබා නො.ැණීම අවධානයට ලක් විය යුතුය.
මොවුන්ගේ පත්වීම් දේශපාලන පත්වීම්ය. මහින්ද රාජපක්‍ෂ මුල් යුගයේ එක්සත් නිදහස් සන්ධාණයේ මැතිවරණ ප්‍රචාරක
නිලධාරින් ලෙස කටයුතු කර ඒ වෙනුවෙන් ප්‍රතිලාභ
වශයෙන් මේ පිරිසෙන් කෘෂිකර්ම සංවර්ධන පර්යේෂණ නිලධාරින් ලෙස පත්වීම් ලද්දේය. 1970 ජයග්‍රහණය සදහා උර
දුන් මැතිවරණ ප්‍රචාරක නිලධාරින් හට
එවකට ධාර්මිෂ්ඨ පාලනය විසින් වගා නිලධාරින් ලෙස පත් කර ගත්තාය. පසු කාලයක
වගා නිලධාරි තනතුර අහෝසි කර එම
තනතුරුලාභින් ග්‍රාම සේවා නිලධාරින් ලෙස පත් කලේය.මේ දෙගොල්ලම කෘෂිකර්මය නගා
සිටුවීම පසෙකලා ගම් මට්ටමින් තමන් නියෝජනය කල දේශපාලන ධාරාව
වගා කිරීමට කටයුතු කලේය.
1970 ට පෙර කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුවේ රජකාරි කල කෘෂිකර්ම
ව්‍යාප්ති නිලධාරීන් කොටසක් ගම්වලට අනියුක්තව සිටියේය. එවකට පැවති ගම්මුලාදෑණි /
ග්‍රාම සේවක කොට්ඨාශ කිහිපයකට එක් නිලධාරියෙකු බැගින් පත්ව සිටි මෙම රාජ්‍ය සේවකයෝ
ගම්වාසීන් විසින් හැදුන්වුයේ “ ගොවි මහත්තයා ” නමිනි. ගොවි මහත්තයා - වහරේදී
“ගොයි මහත්තයා ” විය. මේ ගොයි මහත්තයා
ස්කොලේ මහත්තයා මෙන් ගමට ප්‍රභු වරයෙක් විය. කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුව
විසින් පේරාදෙණිය ,ගන්නොරුව වැනි කෘෂිකර්ම පර්යේෂණ මධ්‍යස්ථාන වල පුහුණුව ලබාදී
ගමට එවු මේ ගොවි මහත්වරු ගමේ ගොවිපල වල ගොවින්ට උපදෙස් සැපයු නියම උපදේශක වරු විය
1965 – 1970 ඩඩ්ලි සේනානායක යුගයේ දියත්වු වගා සංග්‍රාමය
“ 71 මෙන්ම 89 දරුවන්ට මතක නැතිවා වෙන්න
පුළුවන. මේ යුගයේ ප්‍රථම වරට ලක් පොලොවේ වානිජ පදනමින් අර්තාපල් වගා කිරීම ඇරඹු යුගය විය. අර්තාපල් වගා කිරීම
සදහා ගොවීන්ට බීජ , පොහොර . වගා උපදෙස් සැපයීම කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුව මගින් සිදු
කල අතර ක්‍ෂෙත්‍රයේදී දෙපාර්තමේන්තුවේ
කටයුතු මෙහෙය වන ලද්දේ ගමේ කෘෂිකර්ම නිලධාරියා වු ගොයි මහත්තයා විසින්ය.
මගේ
කතානායකයා තම පලමු පත්වීම රැගෙන
අර්තාපල් වගාව පිලිබද පුහුණුවකුත් සමග වැලිමඩ ප්‍රදේශයට යනු ලබන්නේ මේ වකවාණුවේය.
එළවළු වගා බිම් වල අර්තාපල් වගාව ප්‍රචලිත කිරීමට වගා බිමෙන් - වගා බිමට උපදෙස් දීමට ගිය නිසා වෙන් සහ ආර්ථික
බෝගයක් ලෙස අර්තාපල් වගාව තහවුරු වීම නිසා ඔහු වැසියනට ගොවි මහත්තයා නොවී ඔහු “අල
මහත්තයා ”විය.
වැලිමඩ ප්‍රදේශයේ ගොවීන් අතර ජනප්‍රිය චරිතයක් බවට පත්වු
ඔවුන්ගේ ආදරණීය අල මහත්තයා අවුරුදු හැත්තෑ නවයක් ආයු විද කම්වු පරිද් දෙන් පසුගිය
10 වෙනිදා සවස් භාගයේ අප අතරින් වියෝවිය. වැලිමඩින් කිලෝමීටර් හැත්තෑවක් පමන දුර
බලංගොඩ / ඉඹුල්පේ අ.මු.ස.මු ජයසේකර බණ්ඩාර නමින් උපතේදී නම් ලබා වැඩිදුර අධ්‍යාපනයෙන්
පසු වැලිමඩ රැකියාවට ගිය ඔහු එහිදී විවාහව දූ දරුවන් සමග පදිංචිව සිටි දශක පහක්
පමණ කාලයේ උපයා ගත් අභිමානය අපට නම් කිසිදා ලබා ගත නොහැක. ඒ සියල්ල ඔහුට හිමිකර දී
තිබුනේ තමන් පලදායී රාජ්‍ය සේවයක නිරත වෙමින් ජනතාවත් සමග ඉදිරිපෙල සිටි නියමුවෙකු නිසා
වෙන්යයි මට සිතුනි.
වැලිමඩ ප්‍රදේශවාසී ජනතාවගේ ආදරණීය අල මහත්තයාට අජරාමර නිවන් සුවය අත්වේවායි එසේ පැතූ ජනතාව සමග එක්ව මමද ප්‍රාර්ථනය කරමි !.
notes of imaginary
Tuesday, October 11, 2016
මරණය සැපයි - ජීවත් වනවාට වඩා.
 |
| සිරුර හමුවු දෙගිනි වල. |
1970 – 1977 සිරිමාවෝ මැතිණියගේ පාලන සමය යහපාලන සමය මෙන් දුෂ්කර ආරථිකයකයකට රට මුහුණ
පෑ යුගයක් විය. බහුතර බලය යොදා ගනිමින් පාර්ලිමේන්තු කාලයද දීර්ඝ කරගනිමින් ජනතාව අතර අප්‍රසාදයට පත්වෙමින් සිටි ආණ්ඩුව
ගෙදර යවමින් “ ධාර්මිෂ්ඨ පාලනය ” බිහි විය.
සිරිමාවො මැතිණියගේ යුගය
මෙරටට හාල් පොලු මිරිස් පොලු සතියේ දින
දෙකක් බත් නොකෑ යුතුයයි නියමයක් පැනවු කාලයක් විය. මේ තත්වය රට පුරා පාලනය කිරීමට
ගම් මට්ටමේ රජයට හිතවත් කණ්ඩායම් යොදවමින් ජනතා කමිටු පිහුටුවීය. වගා කටයුතු
සංවර්ධනය කිරීමට පලදා වර්ධන කමිටු බිහි කලේය. මේ සියළු කමිටු මගින් අමතරව කල එක්
කටයුත්තක් ලෙස විරුද්ධවාදීන් ගෙන් දේශපාලන පලි ගැණිම් කිරීමත් සිදුවිය.
මේ ජනතා කමිටු වෙත මිළ පාලන
බලතල , ආහාර පාලන බලතල මෙන්ම සමාජයේ සිදුවන අනීතිමය කටයුතු පාලනය කරගැණිමට පොලිසීය
ඇතුළු රාජ්‍ය ආයාතන දැනුම්වත් කිරීමේ සම්බන්‍ධතා ජාලයක්ද තිබු
බව මතකය. මේ නිසා ජනතාව මේ කමිටු වෙත “ කේළම් කමිටු “ යයි හැදීන්වීම කරන ලද්දේය.
මේ කේළම් කමිටු විසින් තම
බල පරාක්‍රමයන් අසල්වාසී ගම්වාසීන් වෙත පලකරන විට ඔවුන් අතර ඇතිවු ප්‍රතිවිරොධතා
හේතුවෙන් අසල්වාසීන් කේළම් කමිටු ගම්වාසීන් අතර අප්‍රසාදයටත් පිළිකුලටත් පත්විය.
“කඩවත කෝරළේ යටගියාව ”
කියවන විට මට මේ කේළම් කමිටුවක සභාපතිවරයෙක්වු කුඩාමහත්මයා මහත්මයා මතකයට ආවේය.
ඔහු මගේ වයසින් සමකාලිනයෙක් විය. පාසල් අධ්‍යාපනයේ එගොඩ වීමට නොහැකිවුවත් ඔහු
කවියෙක් විය. සමිති සමාගම් වල කථා පැවත්වීමට රුසියෙක්විය. කථාවක් අවසානයේ කවියක්
දෙකක් කීමෙන් තව දුරටත් එකල ගැමි සමාජය තම
වසගයට ගැණිමට සමත්වු අයෙකු විය.
කවියෙකු සංවේදී හදවතක්
ඇත්තෙක් විය යුතු නමුත් මේ කේළම් කමිටුවක සභාපතිවරයෙක්වු පසු ඔහුගේ සංවේදී බව
විකෘතියකට පත්ව අසල්වාසීන්ගේ සුළු සුළු අඩුපාඩු පවා මහත් සමාජ ව්‍යාසනයන් ලෙස
දකින්නට මනස විවර විය.
මෙයින් උපන් බලවේගය අසල්වැසි සමාජය පුංචි දේටත් රාජ්‍ය
පීඩනයට යොමු කරන්නට මොහු කටයුතු කලේය. එකල ඊට උඩ ගෙඩි දුන් පලාතේ මංත්‍රී තුමියකද
අපට ලැබී තිබුනේය.
කාලය ගෙවී ගියේය. අසල්වැසි
සමාජය පෙරලා මේ කේළම් කමිටුවක සභාපතිවරයාව
පිලිකෙව් කරන්නට පටන් ගත්තේය. සමාජය විසින් ඔහු බැහැර කර ගමේ තනිකරන ලද්දේය. අවසානයට
මේ තනිකම දරා ගත නොහැකිවු කුඩාමහත්මයා නම් සභාපතිවරයා එක් අදුරු රැයක “ බෙලිහුල්ඔය පහන්තුඩා ” වලට පැන
සිය දිවිනසා ගත්තේය.ඔහුගෙන් පුංචි තමට
සිදුවු පීඩනය කාලයත් සමග අමතක කරන්නට හැකිවුවත් ඔහුගේ කවිත්‍වය තවමත් අපට ඉතිරිව
ඇත්තේ දියට පැන සිය දිවි නසා ගන්නට පෙර
ඔහු දියට පැන්න ගල් තලාව මත මේ කවි සටහන කොටා තබන්නට තරම් කාලයක් මරණය ගැන මෙනෙහි කරමින් හිත ගල් කර ගෙන බැස යන බෙලිහුල්ඔය දෙස බලා සිටින්නට ඔහුට හැකිවු නිසාය.
 |
| පහන්තුඩා වල. |
“මිනිසුන් අතර සිටියත් ලේ කදුළු කඩා
මරණය සැපයි ජීවත් වනවාට
වඩා.”
පසු කාලයක තවත් කවියෙක් මේ පද දෙකට යටින් මේ පද දෙක
යටින් ගලේ කොටමින්
“ජනතා කොමිටියේ ලේකම්
- පුංචි කුඩා
පැන්නා වලට බෙලිහුල්ඔයේ
පහන්තුඩා.”
යයි සටහන් කරමින් පදපූරනය
කර තිබුනේය.
notes of imaginarySaturday, October 08, 2016
කඩවත කොරලේ කතා.
අද කෝරලේ භාවිතාවේ නැත. රත්නපුර දිසාවට අයත්ව කුරුවිට,
නවදුන්, කුකුළු, අටකලං, කඩවත මැද දෙකෝරලය
සහ කොලොන්නකෝරලය යනු වෙන් මහනුවර යුගයේ පරිපාලනය
සමන්විත විය. ආරච්චි වසම් කිහිපයක් එකතුවී
පත්තුවත් පත්තු කිහිපයක් එකතුවී කෝරලේත් කෝරල කිහිපයක් එකතුව දිසාව හැදුන බවයි ප්‍රජා
පාලන ඉතිහාසය සදහන් කරන්නේ. මා උපන් සහ ජීවත් වෙන කඩවත කෝරලේ ඉතිහාසකතාව ලියු මා
සහෘදයෙකු ඒ ග්‍රන්ථයට “ කඩවත කෝරලේ යටගියාව” යයි නම් තැබුවේය. මේ පොත දොරට වැඩු සාහිත්‍ය මාසයේ දිනක සොදුරු
සහෘද එකමුතුවට මා හටද එක්වීමට පින් පිරී තිබිනි.
මේ හමුවේ කතා බහ අතර මගේ මතකයද අවදි විය.
මේ හමුවේ කතා බහ අතර මගේ මතකයද අවදි විය.
වර්තමානය වන විට පැරණි ග්‍රාම නාමයන් වෙනස් වී ආරච්චි
වසම දහයක් දොළහකට බෙදී අද ග්‍රාමසේවා වසම දක්වා ලඝු වී ඇත. අප නිවෙස් කර සිටින ග්‍රාම
සේවා වසම” යක්දෙහිවෙල ”නම් වී ඇත්තේ යක් දෙස්සන්ට වෙන්වු වෙල් යායක් වු හෙයිනි.
අදත් පැරණි පත්තිනි දේවාලයක් මේ ගමෙහි පිහිටා ඇත.අප තලාපිට ගම්පත්තුවේ වැසියන්වු
අතර කඩවත කොරලේට උඩුවග්ගම් පත්තුව නමින් තවත් ගම්පත්තුවක් ඈදී තිබුනේය.
ආරච්චි මහත්තයා
ගම් තුලානට මහත් බලවන්තයෙකි. පනහේ දශකයේ අවසන් භාගයේ මේ ආරච්චි තනතුර
අහෝසිවී ග්‍රාම සේවක බිහිවන විට තනතුරු දෙකේ බලවන්තකම අන්ත දෙකක පිහිටියේය. සැමියා
ගෙට ගොඩ වදින විට ඇද යටට රිංගු ආරච්චි මහත්තයා ගෙන් “ මොකද රාළහාමි ඇද යට ?. ” යයි
විමසු ගෙහිමියාට “ බොල මගේ වසමේ මට කොහෙත් එකයි ” යයි උත්තර බැන්ද ආරච්චි
මහත්තයාගේ පෞරස්ථවය හා ග්‍රාම සේවක මහතාගේ චරිතයත් භුමිකාවත් හාත් පසින්ම වෙනස්
විය.නොයෙක් නොයෙක් වෙනස් වීමි වලට භාජනය වු ග්‍රාම සේවක නිල නාමයද ග්‍රාම නිලධාරී
දක්වා අදට වෙනස් ඇත.
ප්‍රාදේශිය සභා උපදින්නට පෙර ගම් සභා තිබුන අතර, කඩවත
කෝරලේට තලාපිට ගම්පත්තුවේ ගම් සභාව සහ උඩුවග්ගම් පත්තුව නමින් ගම් සභා දෙකක්
තිබුනේය ප්‍රාදේශිය සභාවේ උපතත් සමග මේ ගම් සභා දෙක එකතු වී ඉඹුල්පෙ ප්‍රාදේශීය සභාව බිහිවිය.
අපේ අසල්වාසී ආරච්චි වසමවු මුත්තෙට්ටුවේගම වසමේ ආරචිචිල මහා බලවන්තයෙක්
විය. ඇස් දිෂ්ඨියක් මානේ ඉඩ කඩම් වලට හිමිකරුවෙක් විය. ආරච්චි පයිංඩය අහිමුවු පනහ දශකයේ අවසන් භාගයේ “ස්කෝඩා”
වර්ගයේ බ්‍රැන්ඩ් නිව් කාරයක
හිමිකරුවෙක්විය. එක් දවසක මේ ආරච්චිල
විලියම් අප්පුහාමි නම් ගැමියෙකුට “උබ හැමොටම කවි කියනවා කියාපන්කො බන් මටත්
කවියක් ” යයි කල ආරධනයට ලුණු ඇඹුල් සහිතව“
උස්තට්ටුවේ සිටියත් ජන සමාජයේ - මුත්තෙට්ටුවේ උබ මැරුනම අවීචියේ ” යයි කිවු බව අදත්
ප්‍රචලිතය. එදා ආරච්චි උෂ්නය සහිතව සිටි ආරච්චිලගෙන් විලියම් අප්පුහාමිට
ලැබු ප්‍රතිචාරය කුමක් වන්න ඇත්දැයි අප උපකල්පනය කර ගත යුතුය.
තනිකඩයෙක්වු විලියම් අප්පුහාමි ගේ ඥාති පරපුරේ අය අදත්
අපේ අසල්වාසීන්ය. ඔහුගේ අතීත මතකයන් අහුලා ගතහොත් එය රසගුලාවක් වනු ඇත. එකල ජීවත්වූ
එක් කාන්තාවක හා ඇසුරකට පත්ව සිටි මේ රසවතා හට ඇගේ එක් නරක පුරුද්දක්වු තැන තැන
දකින දෑ සොරකම් කරන පුරුද්ද මකා දමන්නට
ඕනෑ විය. ඒ සදහා අපුරු උපක්‍රමයක් යෙදු ඔහු
ගෙම්බෙකු දවටනයක අසුරා ඇහැ ගැහෙන තැනක තබා සැගවී බලා සිටියේය. කාන්තාවද
පැමිණ තම කාර්යයන් නිමවා යන අතර ගෙම්බා
සහිත දවටනය කම්බා පොට අස්සේ සගවා ගත්තේය. මෙය නිරීක්‍ෂණය කරමින් සිටි අප රසවතා
රැල් බුරුල් හැර මෙසේ කීවා යයි ප්‍රවාදයට එක්ව ඇත.
“එම්බා සොදුර කල දෙයනම් බලු නොවටී - හම්බා කරන හැටි
ඔහොමයි කාලේ හැටි
කම්බා පොටට යට
කරගෙන ගහපු හැටි - ගෙම්බා ගෙදර ගෙන යන්නට
හදපු හැටි”
මේවන් කටක් ඇතිව සිටි ඔහු අයුක්තියට එරෙහිව නැගී සිටි චරිතයක්විය. ඔහුට සතුරුවු පාර්ශවයක් විසින් පැහැර ගෙන ගොස් ඝාතනය
කරනු ලදුව මහ වනන්තරේ මල සිරුර දමා ගොස් තිබු ඇට සැකිල්ල පමනක් හමුවු බව එදා මගේ
පුංචි මතකයට එක්ව තිබුනේය.
මේදොරට වැඩීමේ උත්සවයට සහභාගී වෙමින් සිටින මට තවත් අතීත සිද්ධීන් මතකයට
නැගුනත් මේ වියමනේ සම්බන්‍ධයට හානිවන හෙයින් ඊලග වියමන තවත් කතාවකට මුල
පුරමින් නතරවෙමිnotes of imaginary
.jpg)
