ඇසින් දුටුවත් අතට අල්ලා ගන්නා තුරු

ඇසින් දුටුවත් අතට අල්ලා ගන්නා තුරු විශ්වාස කරන්න එපා කියලා කියමනක් අහලා තියෙනව නේද .එහෙනම් බලන්නකො මේ කතාවත් අහලා

ලංකාවේ පිටිසර ගමක ඉතා දක්ෂ වඩුවෙක් වාසය කෙළේය. ඔහුට ඉතා ලස්සන බිරියක්ද සිටියේය. වඩුවා වඩුකමට කොතරම් දක්ෂ වීද යතහොත් ගම්මානයේ හැම තැනකම ඔහු ගැන ප්‍රසිද්ධ විය. දක්ෂයකුගේ කීර්තිය ගමකට පළාතකට පමණක් සීමා වන්නක් නොවේ. ඉතා ඉක්මනින්ම ඔහුගේ කීර්ති රාවය රට පුරා පැතිර ගියේය. වඩුවාගේ කීර්තිය රට පුරා පැතිරී යත්ම මනනුවන් බඳනා රූසපුවකින් හෙබි ඔහුගේ භාර්යාවගේ කීර්ති රාවයද රට පුරා පැතිරී ගියේය. ඇයගේ මුහුණ පායන චන්ද්‍රයා වැනි යැයි මිනිස්සු කීහ. එහෙයින් ඕ 'සඳවතී' යනුවෙන් හඳුන්වනු ලැබුවාය.

රටක රූමතියක සිටින විට එවක රජවරුන්ට කෙසේ හෝ සැලවීම සිරිති. දැන් සඳවතී ගැන රජ්ජුරුවෝ ද දනිති. තම බිරිය කෙරෙහි වඩුවා තුළ පැවැත්තේ ඉමහත් ස්නේහයකි. වඩු භාර්යාවද තම ස්වාමිපුරුෂයාට මහත් සේ ප්‍රේම කළාය.

.

මෙසේ දෙදෙනා රන්රස ලෙසින් කල් ගෙවන කාලයේදී දිනෙක වඩු ගෙදරට රාජදූතයෙක් පැමිණියේය. වඩුරාල රජ ගෙදරට කැඳවා ගෙන එන ලෙස රජ්ජුරුවන්ගෙන් අණ ලැබුණු බව දූතයා පැවැසීය. වඩු ගෙදර සිට රජ ගෙදරට විශාල දුරකතරක් ගෙවා යා යුතු විය. රජ්ජුරුවන් තමා කැඳවන්නේ තම වඩුකමේ හාස්කම නිසා නොවේ යැයි සිතූ වඩුරාල තලියේ කිඹුලන් දකින එකකු මෙන් තම බිරියගේ සොඳුරු මුහුණ ගැන සිත සිතා දුක් වන්නට විය. 'මා රජමැඳුරට ගිය විට සඳවතීට කුමකින් කුමක් සිදුවේද? ඇයගේ තරුණ සිත කොයි අත කැරකේද?' මේ ඈ දහසක් සිතුවිලි වඩුවාගේ සිතට නැඟිණි. රජු තමා කැඳවන්නේ තම භාර්යාව කෙරෙහි පිළිබඳ සිතක් ඇති කරගෙන යැයි හේ අන්තිමේදී තීරණය කර ගත්තේය. ඒ කොයි හැටි වෙතත් රජ අණ නොයික්මවිය හැකි හෙයින් වඩුරාල තම භාර්යාවගේ සිත සනසා දෙළොස් හැවිරිදි පමණ වූ තම එකම දරුවාද සිප වැලඳ සනසා දූතයා කැටුව රජමාලිගයට යෑමට පිටත් විය. දැන් මෙන් මහාමාර්ග නැති ඒ කාලයෙහි ඒ සා දුරකතරක් ගෙවීම ලේසි පහසු වැඩක් නොවීය. වඩුවාට මාලිගයට පැමිණීමට දින ගණනක් ගත විය.

ඔහුට එය අවුරුදු ගණනක් මෙන් දැනිණි. රජ තෙමේ ඔහු දැක සතුටුව තමාට වුවමනා කර තිබුණු නොයෙක් විසිතුරු සියුම් කැටයම් කර්මාන්ත කරදෙන ලෙස ඔහුට දන්වා සිටියේය. වඩුවා රජුගේ සිත දිනාගනිමින් කැටයම් සියල්ල දක්ෂ ලෙස නිම කෙළේය. මේ වැඩකටයුතු නිම කිරීමට ඔහුට තුන් වසක් ගත විය. තුන් වස වඩුවාට දැනුණේ තුන් කපක් මෙනි. තම සුන්දර බිරියත් ආදරණීය දරුවාත් නොදැක සිටීම අපහසු කාර්යයක් වූ නමුදු රජ අණ නිසා කර්මාන්ත සියල්ල අවසන් කරන තුරු ඉවසිල්ලෙන් කල් ගත කෙළේය.

රජතුමා වඩුවාගේ දර්ශනීය කර්මාන්ත නරඹා බෙහෙවින් සතුටට පත් වූයේ ඔහුට ආමන්ත්රණය කොට 'එම්බා වඩුව, තොප කළ මේ අගනා කර්මාන්තයට මිල මුදලක් වේවයි, අවවාදයක් වේවයි ඕනෑ දෙයක් දීමට මම කැමැත්තෙමි. එහෙයින් තොපට වුවමනා දෙය කියව' යි කීයේය. ඉක්බිති වඩුවා ටික වේලාවක් කල්පනා කොට තමා රජතුමාගෙන් අවවාදය පිළිගැනීමට කැමැති බව දන්වා සිටියේය. රජ්ජුරුවෝ ඊට සතුටට තොපට යහපත් අවවාදයක් දෙමියි 'කනින් ඇසුවත් ඇසින් දුටුවත් අතින් අල්ලා ගන්නා තුරු විශ්වාස නොකරව' යන අවවාදය තල්පතක ලියා දුන්හ. තුන් අවුරුද්දක් වැඩ කොටත් හිස් අතින් ගෙදර යෑමට සිදුවීම ගැන වඩුවාට තරමක කනගාටුවක් ඇති වූ නමුදු හේ එය විඳදරාගෙන ආපසු ගමට යෑමට පිටත් වූයේය. ගමරට ළං වෙත්ම දන්නා හඳුනන බොහෝ දෙනෙක් ඔහුට මුණ ගැසුණහ. තම බිරියගේ විත්ති ඔවුන්ගෙන් ඇසූ විට ඔවුහු නොයෙක් අපූරු කතා ඇද බෑහ.

වඩුවාට තල්පතේ අවවාදය සිහි වී කනින් ඇසූ පමණින් විශ්වාස නොකොට අතට හසු වන තුරුම ඉවසා සිටියේය. ගමට ළඟා වූ පසු ගෙදර ඉසව්වට නොගොස් රෑ වන තුරු කල් බලා සිට මැදියම් රෑ ගොස් නිවෙසෙහි දොරට තට්ටු කෙළේය.

වඩු භාර්යාව මැදියම් රෑ ආ අමුත්තා කවරෙක් දැයි නොදන්නී දොර නාරිමියි කීවාය. දුර ගිය සැමියා තමා යැයි වඩුවා නැවත නැවතත් කියා සිටි නමුත් භාර්යාව එය විශ්වාස නොකොට 'මගේ පුරුෂයා යකුන් ගස් යන මේ මැදියම් වෙලේ කිසි විටෙකත් නොඑති යි එළිවන තුරු දොර නාරින බව' තරයේ කීවාය.

තම භාර්යාවගේ රූසපුව ගැනද තරුණභාවය ගැනද කරුණු මෙනෙහි කළ වඩුවාගේ සිතේ උපන්නේ බලවත් කුහුලකි. හේ සිතුවිලි නමැති පඹගාලෙහි තව තවත් එතෙන්නට වන මෙසේ දස අතේ කල්පනා කරමින් ආලින්දයෙහි මහ රෑ ගත කරන්නට වූ ඔහුට එක් අදහසක් පහළ විය. එනම් ඉණිමගක ආධාරයෙන් වහලට නැඟ පොල්අතු ඉවත් කොට තම බිරියගේ හැසිරීම ගැන විපරම් කොට බැලීමයි. එසේ බැලූ විට තම තරුණ බිරිය තවත් තරුණයකු සමඟ එක යහනේ නිදා සිටි බව ඔහුට දක්නට ලැබිණි. වියරු වැටුණකු මෙන් වහලෙන් බැස දිග රිටක ආයුධයක් බැඳ දෙදෙනාටම ඇනීමට තීරණය කර ගත්තේය. එහෙත් මෙහිදීද ඔහුට 'තල්පතේ අවවාදය' සිහි වී 'ඇසින් දුටුවත් අතට හසු වන තුරු විශ්වාස නොකළ යුතු බව සිතා' ඒ නපුරු අදහස සිතින් දුරු කොටගෙන පහන් වූ විට දෙදෙනා අතින්ම අල්ලා ගනිමියි නිසොල්මන්ව සිටියේය.

ස්වකීය පුත්‍රයා හා සමඟ නිදා සිටි වඩු භාර්යාව උදෑසනින් පිබිදී දොර විවෘත කළාය. වඩුවා ගේ ඇතුළ පරීක්ෂා කොට නිදා සිටි තැනැත්තා තම පුත්‍රයා බව දැන සිදු වන්නට ගිය මහා විපත්තිය කියා සිය බිරිය හා පුතා සිප වැලඳ ගත්තේය. වඩුවාට රජුගේ අවවාදයෙහි 'තල්පතේ අවවාදයෙහි' වටිනාකම තේරුණේ ඉන් පසුය. ඔහු අවවාදය වෙනුවට රජුගෙන් වස්තුව ලබා ගත්තේ නම් ඔහු සහ මුළු පවුලම විනාශ වීමට ඉඩ තිබුණේය. ඔහු නැවතත් රජු වෙත ගොස් සියලු පවත් සැල කර සිටි කල්හි රජතුමා යළිත් ඔහුට අවවාද කොට බොහෝ සම්පත්ද දුන්නේය.

උපුටා ගැනීමකි.

ස්තුතියි මුල්හිමිකාරිත්වයට

A day in the life

එතකොට මම සියඹලා ගෙනල්ලම නැද්ද...?

මේ කියමන මේ තරමටම ප්‍රසිද්ධ වෙන්න මේකට ගෙතුණු ගැමි කතාවක් තියෙනවා. ඒ කතාව මෙන්න මෙහෙමයි..

එක්තරා ගමක හිටියා දුප්පත් මනුස්සයෙක්. මේ මනුස්සයා එක එක කාළෙට එක එක ජාතියේ වැඩ කරමින් ජීවිකාව ගෙන ගිය කෙනෙක්. මිනිහගේ එක ජීවිකාවක් උනේ කැලේ ගස්වල පැහිලා,ඉදිලා තියෙන සියඹලා කඩලා එකතු කරලා ගෙනල්ලා ගෝනි වලට පුරවලා ගමේ තියෙන එකම කඩේට විකුණන එක.

ඉතිං සියඹලා වාරෙට සෑහෙන සියඹලා ගෝනි ගානක් මේ මනුස්සයා මේ කඩේට විකුණනවා.

ඒත් මේ කඩේ මුදලාලියා ටිකක් කට්ටයා... අර මනුස්සයා පුරවලා ගෙනෙන සියඹලා ගෝනිවල බර මුදලාලි එකින් එක කිරනවා. ඊට පස්සේ ඒ එක් එක් ගෝනියකින් සියඹලා කිලෝ දෙකක් විතර ඒ සියඹලා දාගෙන ආපු ගෝනියේ බරට කියලා හැම ගෝනියකින්ම අඩු කරනවා. අර මනුස්සයත් ඉතිං සද්ද නැතිව මුදලාලිට එකඟ වෙලා සියඹලා ටික දීලා සල්ලි අරගෙන යනවා. සියඹලා යහමින් තියෙන කාලෙට මනුස්සයට ඒ ගැන ගානක් නැති උනත්, සියඹලා හිඟ කාලෙට මේක හරි අසාධාරණයක් බව මේ මනුස්සයට තේරුණත්, කට වහගෙන ඉන්නේ සියඹලා ටික විකුණ ගන්න ගමේ වෙන තැනක් නැති හින්දයි.

සියඹලා අවාරේ කාළේ ඔන්න දවසක් මේ මනුස්සයා ඇවිදලා, ඇවිදලා අමාරුවෙන් සියඹලා ටිකක් ඇහිඳ ගෙන ගෝනියක දාගෙන කඩේට අරගෙන එනවා...

මුදලාලි සියඹලා ටික කිරනවා... කිරපු ගෝනියේ තිබුණු සියඹලා ටික කඩේ ඇතුලේ තැනකින් හලලා හිස් ගෝනිය මේ මනුස්සයට ගෙනත් දෙනවා...

දීලා කඩේ ඇතුලට ගිය මුදලාලි වෙන වැඩක් කර කර ඉන්නවා. මේ මනුස්සයට සල්ලි දෙන පාටක් නෑ... මනුස්සයත් ඉතිං සියඹලා වල සල්ලි දෙනකම් බලාගෙන ඉන්නවා...

මුදලාලිට ගානක්වත් නෑ... මුදලාලි වෙන වැඩක...

බැරිම තැන අර මනුස්සයා මුදලාලිගෙන් සල්ලි ඉල්ලනවා...

" මුදලාලි මගේ සියඹලා වල සල්ලි..?"

" උඹ අද හරි පොඩ්ඩයිනේ ගෙනත් තියෙන්නේ..."

" ඒක තමයි මුදලාලි දැන් අවාරෙනේ... ඇවිදලා ඇවිදලා අමාරුවෙන් ඔය ටික තමයි හොයා ගන්න පුළුවන් උනේ... කොච්චර තිබ්බද මුදලාලි..?"

" කිලෝ දෙකයි..."

" කමක් නෑ මුදලාලි ඒ කිලෝ දෙකේ සල්ලි දෙන්නකෝ..."

" මොන සල්ලිද..? ඒවා ඔක්කොම හරි..."

" ඒ කිව්වේ මුදලාලි..?"

" ඒ කිව්වේ... කිලෝ දෙකයි තිබ්බේ... ඒ කිලෝ දෙක මම ගෝනියේ බරට අඩු කලා... එතකොට ඒකට ඒක හරි... උඹට අද සල්ලි නෑ..."

" ඈ... එහෙම වෙන්නේ කොහොමද..?

ඒ කියන්නේ මුදලාලි..."

" මම අද සියඹලා ගෙනල්ලම නැද්ද...????

මොකක් හරි ලොකු වැඩක්, ව්‍යාපෘතියක්, කලාත්මක නිර්මාණයක් වගේම දේශපාලන වැඩකදී හෝ වෙනයම් ඕනෙම වැඩකදී මුළ ඉදන්ම කට්ට කාගෙන ශ්‍රමයෙන්, ධනයෙන් දායකත්වයක් දීලා අන්තිමට ඒ වැඩේ සාර්ථක උනාම ලොක්කන් විසින් බැරිවීමකින් හරි ඕනකමින් හරි අර මුළ ඉදලා බර ඇදපු කෙනෙක්ව සඳහනක්වත් නොකර අමතක කරලා දාපු වෙලාවට ඒ අයට ඒ ගැන කලකිරිලා හැම තැනම කියන කතාවක් තමයි " එතකොට මේ වැඩේට මම සියඹලා ගෙනල්ලම නැද්ද..?" කියලා අහන එක. මේක මේ දවස්වල බහුතර දෙනෙක් අතර ඉතාමත් ප්‍රසිද්ධ කියමනක් වෙලා තියෙනවා.

ඒ වගේම මේ කතාව මේ දවස්වල ඡන්දයෙන් පස්සේ පැරදුණු මන්ත්‍රීවරුන් පළතේ ජනතාවගෙන්ද, දිනුවේ නැති උනත් හම්බවෙලා තියෙන ලිස්ට් එකේ මන්ත්‍රීකමට කෑදරවෙලා එක එකා පොර කනකොට ඒ පක්ෂයේ ඉහළ නිළතල වලින්ද, දිනලත් ඇදපු බර ගානට, කාපු කට්ටට හරියන හොඳ ඇමතිකමක් නොලැබුණු හෝ අඩු ධාරිතාවයකින් යුක්ත රාජ්‍ය ඇමතිකමක් ලැබුණට පස්සේ නායකයන් නැති තැන්වලින්ද අහන්න ලැබෙන ජනප්‍රිය කියමනක් වෙලා තියෙනවා...

- ධම්මික සමරතුංග -

#DhammikaSamaratunga...

A day in the life

මිතුරන් අඩු කර ගන්න.

තරුණ ගැහැණු ළමයෙක් වයෝවෘද්ධ කාන්තාවක්ගෙන් මෙසේ ඇසුවාය.

"මට ඇත්තටම ජීවිතයේ මිතුරන් අවශ්යද..?"

මහලු කාන්තාව පිළිතුරු දුන්නේ.

"ඔව්. ජීවිතේ ඇත්තටම හරිම රළුයි. ඔයාගෙ පැත්තෙ කෙනෙක් ඉන්න ඕන ඔයාව විනිශ්චය කරයි කියලා හිතෙන්නේ නැතුව පැය ගණන් කතා කරන්න පුළුවන් කෙනෙක්, ඔයාට අඬන්න පුළුවන් කෙනෙක්, ඔයාට හැඟුම්බර සහයක් දෙන කෙනෙක්. කවුරුවත් නැති වෙලාවට ඔබ වෙනුවෙන් එහි සිටින්න, ඔවුන් සමග හොඳ කාලය බෙදා ගැනීමට සහ දුෂ්කර අවස්ථාවන් ජය ගැනීමට උපකාර කිරීමට."

තරුණ දැරිය මෙසේ ඇසුවාය.

"ව්‍යාජ මිතුරෙකු සතුරෙකුට වඩා භයානක බව ඇත්තද.. ?"

මහලු කාන්තාව පිළිතුරු දුන්නේ.

"ඔව්.ඒ ඔයාව දන්න නිසා, එයාල ඔයාට කාටවත් ලංවෙන්න දෙන්නෙ නෑ. ඒත් ඔයාගෙ විශ්වාසය දිනාගන්න ගමන් බොරු යාළුකමක් මවාපානවා.ඔවුන් ඔයාගෙ දුර්වලතා, රහස්, ඔයාගෙ හීන හොයනවා. එයාලා දන්නවා. කුමන බොත්තම එබිය යුතුද සහ ඔබට පිටුපසින් පිහියෙන් අනින්නේ

කෙසේද කියා"

තරුණ දැරිය මෙසේ ඇසුවාය.

"ව්‍යාජ මිතුරන් වටකර ගැනීමෙන් මා ගැලවෙන්නේ කෙසේද...?"

වයෝවෘද්ධ කාන්තාව මඳ වේලාවක් නතර වී මෙසේ ඇසුවාය.

"කුඩා වත්තක් සහ වනාන්තරයක් අතර, සර්පයන් සහ ගෝනුස්සන් වැඩිපුර සිටින්නේ කොයි එකේද..?"

තරුණ දැරිය පිළිතුරු දුන්නේ:

"වනාන්තරය, නිසැකවම!"

වයෝවෘද්ධ කාන්තාව සිනාසෙමින් මෙසේ පැවසුවාය.

"හොඳයි! ඔබ කුඩා වත්තක් මෙන් ඔබේ මිතුරු කවය කුඩා කර ගත් විට, ඔබට සර්පයන් සහ ගෝනුස්සන් ගැන කරදර වීමට සිදු නොවේ, මීයන් පවා අඩු වේ. ඔබ සමග ගැවසෙන පුද්ගලයින් අඩු වන තරමට ඔබට මුහුණ දීමට සිදුවන කරදර අඩු වනු ඇත

මම තරුණ වියේදී, මට ඉතා විශාල මිතුරන් පිරිසක් සිටියා. සෑම කෙනෙකුම ඔබව බොහෝ හඳුනන අය විය හැකි නමුත් සැබෑ මිතුරන් සැමවිටම ඔබ ආදරය කරන සහ විශ්වාස කරන කිහිප දෙනෙකු පමණක් අවසානයේ වනු ඇත."

A day in the life

සැඟව ගිය අංක 8050 දුම්රියේ කඳුලු කතාව.

සැඟව ගිය අංක 8050 දුම්රියේ කඳුලු කතාව.

සුනාමි දුම්රිය අනතුර,

" මචං මැනිටොබා මොකද අද පාන්දරම නැගිටලා...

ඔව් බන් අද නොම්බර 8050 අරන් උදේම මාතර යනවා ඒකයි මේ ලෑස්ති ......

දෙමටගොඩ දුම්රිය ධාවනාගාරයේ ලහි ලහියේ මැනිටොබා සැරසුනේ නත්තල් දිනට පසුදින තම රාජකාරිය සඳහා පිටත්ව යාමටයි...

2004 දෙසැම්බර් 26 ලංකාවේ විතරක් නෙවෙයි මුලු ලෝකයාම කම්පා කරවු දවසක් ..

මැනිටොබා තම දුක්බර මතක සටහන අවදි කලේ මෙසේය..

" එදා මම රනින් ශෙඩ් එකෙන් ලෑස්ති වෙලා පෙට්ටි ටිකත් අරගෙන මරදානට ගියේ උදේ 6:55ට අංක 8050 දුම්රිය අරන් මාතර යන්න..

පෙරදින නත්තල් දවස හින්දත් අද නිවාඩු දවසක් හින්දත් වෙනදට වඩා සෙනගක් කෝච්චියේ යන්න හිටියා...

සංඥාව ලැබුණු විගස මම 8050 අරන් මාතර බලා යන්නට පිටත් උනේ සියලු දෙවි දේවතාවන්ගේ ආරක්ෂාව රැකවරණය මැද කෝච්චියේ ඉන්න දහසකුත් අහිංසක මගියන් පරිස්සමෙන් ගමනාන්තය බලා රැගෙන යන පරමාර්ථය මතයි...

බම්බලපිටිය , වැල්ලවත්ත, දෙහිවල , ගල්කිස්ස මුහුදු තීර ලගින් යනකොට මට දැණුනේ මුහුදේ වෙනදට වඩා අමුතුම වෙනසක් තියනවා කියලා ..

මොකක්දෝ අමුත්තක් මට මුහුදේ දැණුනා...

සුන්දර මුහුදු තීරය පසුරමින්

ඇදුනත් මැනිටොබා දැන සිටියේ නෑ තමන්ට අත්වීමට යන බිහිසුණු ඉරණම......

මේ ඒ කතාවයි.....

වෙනදට නම් රුහුණු කුමාරි එනකල් දකුණු කළුතර තියාගන්න කෝච්චිය එදා දකුණු පයාගලට යැව්වෙ 50 කෝච්චිය හරි වෙලාවටම ආපු නිසයි. අලුත්ගම ‘සාගරිකා’ දුම්රිය එනකල් තියාගන්න අපේ දුම්රිය එදා ඉඳුරුවටම ගියා. කවදාවත් නැති විදිහට වේලාවටම කෝච්චිය ගමන් කරන්න මට පුලුවන් උනා. අම්බලන්ගොඩින් හරි වේලාවට මම පිටත් වුණා. කෝච්චිය හරි වේලාවට ගිය එක ගැන මට ලොකු සතුටක් දැනුණා. ඒත් ඒ සතුට තිබ්බෙ කොච්චර සුළු වේලාවක් ද...?’

මැනිටොබා...තම මතකය අදටත් සුසුම් ලෑවේ එසේය...

මේ එදා 50 දුම්රියේ නියාමක මහතාගෙ අතීත ආවර්ජනය...

‘මම ඒ දවස්වල වැඩ කෙළේ ගාල්ල ධාවනාගාරයේ. නත්තල් දවසෙ කොළඹට ආපු මම පසුදින උදෑසන 6.50 ට කොළඹ කොටුවෙන් මාතර බලා ගිය අංක 50 ශීඝ්‍රගාමී දුම්රියේ ප්‍රධාන නියාමකවරයා හැටියට වැඩ කරා’

එදින දුම්රියේ රියැදුරා වූයේ එම්. බී. ජනක ප්‍රනාන්දු මහතාය. ඉතා පළපුරුදු දුම්රිය එන්ජින් රියැදුරකු වූ ඒ මහතා මරදාන දුම්රිය ස්ථානයෙන් හා කොළඹ කොටුවෙන් නියමිත වේලාවට දුම්රිය ධාවනය ඇරැඹීය. මොරටුව, පාණදුර නිසි වේලාවට පසු කර යාමට ජනක ප්‍රනාන්දු සමත් විය. දකුණු කළුතරට නියමිත වේලාවටම පැමිණි දුම්රියට ඉදිරියට යාමට සංඥාව ලැබුණි. මාතරින් එන ‘රුහුණු කුමාරි’ සුළු පමාවක් තිබුණු හෙයින් හා අංක 50 දුම්රිය නියමිත වේලාවටම පැමිණි හෙයින් මාතර දුම්රිය දකුණු පයාගලදී කොළඹ ඒමට නැවති රුහුණු කුමාරි පසුකර ගියේය. ඊළඟ නැවතුම අළුත්ගමය. ජනක ප්‍රනාන්දුගේ අත්දැකීම් බහුලත්වය නිසාම නියමිත වේලාවටම දුම්රිය අළුත්ගමටත් ළඟා විය.

මාතරින් පැමිණෙන ‘සාගරිකා’ දුම්රිය හමුවන්නේ එතැනදීය. සාගරිකා විනාඩි කිහිපයක් පමා වීම නිසා අළුත්ගම නොනැවතුණු මාතර දුම්රිය එතැනින් ද ඉදිරියට ගියේය. ඉඳුරුව දී සාගරිකා හමු වුවත් ශීඝ්‍රගාමී හෙයින් මාතර දුම්රිය නොනවත්වාම අම්බලන්ගොඩට ගියේය. අම්බලන්ගොඩට දුම්රිය පැමිණීමට නියමිතව තිබුණේ පෙරවරු 9.18 ටයි. ඔරලෝසුවේ හරියටම 9.18 වන විට දුම්රිය අම්බලන්ගොඩ දුම්රිය ස්ථානයට ළඟා විය. සාමාන්‍යයෙන් මාතර දුම්රිය (අංක 50) භාණ්ඩ බෑම සඳහා විනාඩි 5 ක් 7 ක් පමණ අම්බලන්ගොඩ නවත්වා තබා ගනී. එහෙත් එදින දුම්රිය අම්බලන්ගොඩ එතරම් වේලා නවත්වා ගැනීමට අවශ්‍ය නොවන බව පෙනුණි. ඒ දුම්රියෙන් බෑමට තිබුණේ කිරි හට්ටි 15 ක් 20 ක් පමණක් වන හෙයිනි. දුම්රිය ස්ථානාධිපතිවරයා උප නියාමක මැදිරිය අසලට ගියේ භාණ්ඩ බෑම අධීක්ෂණය කිරීම සඳහාය.

මේ අවස්ථාව වන විට ලංකාවේ මුහුදුබඩ පළාත් විනාශ කරමින් මහා සුනාමියක් පැමිණෙමින් තිබිණි. මරදානේ ප්‍රධාන දුම්රිය පාලක මැදිරියට ද එම පණිවුඩය ලැබිණි.

ඒ වන විට දුම්රියයන් 7 ක් ලංකාවේ මුහුදුබඩ මාර්ග අසලින් ධාවනය විය. අම්බලන්ගොඩ, ගාල්ල, අඟුලාන, පාණදුර, කඹුරුගමුව වැනි ප්‍රදේශවල මෙසේ දුම්රියයන් 7 ක් අවදානම් කලාපයන්හි ධාවනය විය. මරදාන දුම්රිය පාලක මැදිරිය වහ වහා එම දුම්රියයන් ආරක්ෂිත ස්ථානයන්හි නවත්වා තබන්නැයි උපදෙස් දුන්නේය. අම්බලන්ගොඩට ද පණිවුඩය ආ මුත් ඊට පිළිතුරු සැපයීමට අයෙක් නොවීය. ස්ථානාධිපතිවරයා භාණ්ඩ බෑම අධීක්ෂණය කෙළේය. භාණ්ඩ බෑමෙන් මඟීන් බැසීමෙන් නැඟීමෙන් පසු දුම්රිය මාතර බලා පිටත් විය. ඒ හරියටම 9.21 ටය. මඟීන් දහස් ගණනක් තමන් මේ යන්නේ අවසන් ගමන බව නොදැන සිටියහ.

දුම්රිය පිටත්ව ගිය පසු ස්ථානාධිපතිවරයා තම කාමරයට ආවේය. පාලක මැදිරියේ විශේෂ සංඥා සහිත දුරකතනය ඒ වන විටත් නාද දෙමින් තිබිණි...

‘අම්බලන්ගොඩ...’

‘මරදාන පාලක මැදිරියෙන් අමතන්නෙ, මුහුද ගොඩ ගලනවා, මහ විනාශයක්... අංක 50 දුම්රිය පිටත් කරන්න එපා’

‘දෙවියනේ...’ දුම්රිය ඒ වන විට පිටත්ව ගොසිනි. ඊළඟ දුම්රිය ස්ථානය වන කහව දුම්රිය ස්ථානයට හෝ ඇමතුමක් දී දුම්රිය නවත්වා ගැනීමට හෝ ඒ වන විට හැකියාවක් නොතිබුණි. දුම්රිය වේගයෙන් ඉදිරියට ඇදී ගියේය.

කහ සංඥාව තිබුණෙ. සාමාන්‍යයෙන් එහෙම වෙන්නෙ නැහැ. ඊළඟ සංඥා කුලුනෙ රතු සංඥාව හෙවත් ‘නවතින්න’ අණ කරන සංඥාව තිබෙන බව දන්න නිසා මම දොර ළඟට ගිහින් දුම්රියේ ඉදිරිය දිහා බලාගෙන හිටිය. කහ සංඥාව නිසා දුම්රියෙ වේගය අඩු කරමිනුයි රියැදුරු මහතා ගමන් කෙළේ. ඈතින් සංඥා කුලුනෙ රතු සංඥාව තිබුණා. දුම්රිය නැවැත්වුවා. වෙනදට වඩා කලබල පරිසරයක් තිබුණා. මිනිස්සු හැම තැනම දුවනවා. වතුරත් හැම තැනම. මං හිතුවා ළිඳක් ඉහිනව වෙන්න ඇති කියල. සංඥා නොතිබුණ දුම්රිය ඉදිරියට ගෙනියන්න මම දුම්රියෙන් බැහැල ඉදිරියට ගියා.

ඒ බැහැල යන්න ඉස්සර මට තේරුණා සංඥා කණුවට සමීප මල්වැන්න දුම්රිය හරස් මඟේ වේගයෙන් වාහන එහේට මෙහේට යන බව. සමහර විට කෝලාහලයක් වෙන්න ඇති කියලත් මට හිතුණා.

වෙලා තියෙන දේ ගැන මට තවත් අමුතුවෙන් හිත හිත ඉන්න කාලයක් තිබුණෙ නෑ. අඩි 10 - 15 ක් විතර උස වතුර කඳක් මුහුදෙන් ඇවිත් අපේ දුම්රිය මැදින් එහා පැත්තට ගියා. ඒ වතුර පාර හරිම වේගයෙන් ආවෙ. ටික වේලාවක් දුම්රියේ ජනෙල් මට්ටමට ආසන්නවම වතුර පිරිල තිබ්බ. වේගයෙන් එන වතුර පාර දැකපු බිම හිටපු මිනිස්සුත් කෝච්චියට නැග්ග. කෝච්චිය උස නිසා ආරක්ෂාව පතා තමයි එහෙම කරේ. දුම්රියේ හිටපු මඟීන් ‘ඉතිපිසෝ ගාථාව...’ කියනව මට ඇහුණා. තවත් සමහරු බයෙන් කෑ ගහනවා. පොඩි ළමයි ඇඬූ ගමන්මයි. වතුර මට්ටම අඩු වුණාට පස්සෙ මම මුහුද දිහා බැලුවා. මුහුද කාන්තාරයක් වගේ... මුහුද හිඳිලා. වතුර නෑ. වැලි කාන්තාරයක් දකින්න ලැබුණා.

මේ වෙලාවේ ලයිට් කණුවක එල්ලිලා හිටපු පිරිමි ළමයෙකුයි ගහක එල්ලිලා හිටපු ගැහැනු ළමයෙකුයි මර ළතෝනි දුන්නා එයාලව බේර ගන්න කියල. දෙන්නම කෝච්චියෙ ආපු අය බව මට තේරුණා. කවුරු වුණත් කොහොම වුණත් ජීවිතයක වටිනාකම කියල නිම කරන්න පුළුවන් ද? මම නියාමක නිල ඇඳුම් ගලවලා යට ඇඳුම පිටින් ගස් නැග්ගා ලයිට් කණුවටත් ආධාරක ඇතිව ගිහින් මේ දරුවන් දෙන්නව බේරගෙන ආවා. ඒ දෙන්නව යළිත් දුම්රියට නංවලා මඟීන්ට කිව්වා වතුර අඩුවෙනකල් කෝච්චියෙන් බහින්න එපා කියල. වතුර පාර දුම්රියෙන් අඩු වුණත් පොළොවෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම බැහැලා ගිහින් තිබුණේ නෑ.

මම උප නියාමක මැදිරියටත් එන්ජිමටත් යන්න කියල ගියා. එතකොටයි දැක්කෙ දෙවෙනි පන්තියෙ මැදිරියක් ගැලවිලා ගිහින් තියෙන බව. ඈතට ගිහින් තිබුණෙ නැහැ. නමුත් දුම්රිය ඉස්සරහට ගෙනියන්න බැරි තත්ත්වයක් තිබුණා. නමුත් අපි මොකක් හරි ආරක්ෂිත ක්‍රියාමාර්ගයක් ගන්න තීරණය කළා වතුර අඩු වුණහම. උප නියාමක ගුණරත්න මහත්මයා හමුවෙලා පස්සෙ එන්ජිමට නැග්ගා. රියැදුරු ජනක ප්‍රනාන්දු මහත්මයා මාව බදාගෙන අල්ලගෙන ඇහුවා මොකද අපි කරන්නෙ කියලා. වතුර පාර ටිකක් අඩු වුණාම කෝච්චිය පුළුවන් විදිහට එහා මෙහා කරගන්න අපි තීරණය කළා. වතුර පාරට යට වුණත් එන්ජිම හොඳින් තිබුණා.

ඒත්...

සිදුවුණේ හිතාගන්නවත් බැරි දෙයක් වැලි තලාවක් වෙලා තිබිච්ච මුහුද අඩි 50 ක් 60 ක් විතර මහා උසින් අපි දිහාට එනව දැක්කා. මම එන්ජිමෙන් බැහැලා මඟී මැදිරිවලට ගියා. මඟීන්ට ආරක්ෂක උපක්‍රම ලබා දෙන්නයි එහෙම කළේ.

තත්පර කීපයකින් විශාල ඝෝෂාවක් එක්ක ආපු මුහුදු රළ කෝච්චිය එහාට

මෙහාට විසි කළේ සෙල්ලම් බඩුවක් වගෙයි.

මම හිටපු දෙවෙනි පන්තියෙ මැදිරියේ ජනේලයකින් මම දුම්රියේ බඳට ගොඩ වුණා. දුම්රිය මැදිරි පෙරළිලා. සමහර මැදිරි පාවෙලා යනවා දැක්කා. මං හිටපු මැදිරියත් පාවෙලා ගිහින් ගෙදරකට හේත්තු වී නතර වුණා. ඒ අසලම ගහකුත් තිබුණ නිසා දුම්රිය මැදිරිය එහෙට මෙහෙට හෙළවුණේ නැහැ. ඒකත් මට හොඳට හිටියා. පුළුවන් තරම් මඟීන් එම ජනේලයෙන් වහලට ගත්තා.

මම මරණය පෙනි පෙනී මේ සේරම කරේ. මේ වේලාවෙ දුම්රියෙ බඳට නැගුණු සමහරු ගෙවල්වල වහල උඩ තව සමහරු ගස් උඩ ඉන්නවා මම දැක්කා.

දුම්රිය අනතුරට පත්වෙච්ච හරියෙ පොල් වළවල් තියෙනවා. ඒක නිසා හරිම පරිස්සමින් ඇවිදින්න ඕන බව මම දැනගෙන හිටියා. ජීවිත බේරා ගන්න අයත් එක්ක උස් බිමක පිහිටි පන්සලකට ගියා. ඒ තොටගමුව විහාරයයි. එතන බොහෝ දෙනෙක් විපතට පත් වෙලා ඇවිත් හිටියා.

සමහරු අඬනවා, සමහරු බයවෙලා, එතන තිබුණු තත්ත්වය විස්තර කරන්න බැහැ. ඒ තරම් ශෝචනීයයි.

මට පන්සලේදී තමයි දැනගන්න ලැබුණෙ ඒ වෙනකොට ලංකාවේ මුහුදුබඩ පළාත් යට කරගෙන මුහුද ගොඩ ගලා තියෙන බව. මගේ ගේ තියෙන්නේ වැලිගම මුහුද අයිනෙ. එදා ඉරිද පෝය දවසක්. මගේ දරුවො දෙන්න, බිරිය, මගේ තාත්තා මේ සේරම අය එදා ගෙදර හිටියා...’

ඔහුගේ මානසිකත්වය ඒ මොහොතේ කුමන තත්ත්වයකට පත්වන්නට ඇත්ද? තම දරු දෙදෙනා, බිරිය, පියා ගැන කිසිදු ආරංචියක් නොමැත. එහෙත් ඒ සියල්ල ගැන කිසිදු තොරතුරක් නැතත් තම රාජකාරිය අකුරටම කළ යුතු බව ඔහු පසක් කර ගත්තේය. ඔහු සිතට ධෛර්යය ගත්තේය. ශක්තිය උපදවා ගත්තේය. තම රාජකාරිය අකුරටම ඉටු කළ යුතු යැයි අදිටන් කර ගත්තේය. ඔහු ඒ සඳහා යළිත් පන්සලෙන් එළියට ආවේය. දිවි ගලවා ගැනීමට හැකි අයෙක් සිටීදැයි සොයා බැලුවේය. බැලු බැලු සැම තැනම මළ සිරුරු විසිරී ඇත. දකින්නට අපහසු මේ දර්ශනයන්ගෙන් සිත කලඹවා නොගත් ඔහු තව දුරටත් ඒ සම්බන්ධව සොයා බැලුවේය.

තමා භාරයේ තිබූ දුම්රිය පෙරළී ගොසිනි. එය යළි තම භාරයට ගෙන පාලනය කිරීම කළ නොහැකිය. ඔහු යළි දුම්රිය එන්ජිම වෙත ගියේය. එන්ජිම පෙරළී ගොසිනි. ටොන් 92 ක් බරැති මෙම එන්ජිම සුනාමිය විසින් මෙසේ පෙරළා දැමීමට නම් කොතරම් බලයක් ශක්තියක් සුනාමියට තිබෙන්නට ඇති ද? කරුණාතිලක මහතා පෙරළී ඇති දුම්රිය එන්ජිමේ බඳ මතට ගොඩ විය.

“එන්ජිම උඩට නඟින එක ලේසි වැඩක් වුණේ නැහැ. තෙල් නිසා අල්ලන්නවත් පය තියන්නවත් විදිහක් තිබුණේ නැහැ. ඒත් ශක්තිය අරගෙන නැඟලා බැලුවා. එන්ජිම ඇතුළෙ අඳුරගන්න අපහසු මළ සිරුරක් තිබුණා. එය රියැදුරු ජනක ප්‍රනාන්දු මහතාගේ හෝ රියැදුරු සහායකගේ බව මම තේරුම් ගත්තා”

වෙනත් ගලවා ගැනීමට අයෙක් සිටින බවක් නොපෙනුණු හෙයින් කරුණාතිලක මහතා යළිත් තමා පෙර ගිය පන්සල වෙත ගමන් කරන්නට විය. පන්සල අවට එකම මළ ගෙයකි. දකින දකින සෑම දෙසින්ම බලන්නට තිබුණේ මළ සිරුරුය. අහන්නට ලැබුණේ විලාපයන්ය. තම දරු පවුල ගැන ඔහුගේ මනස එක් පසෙකට දිව යයි. තමා භාරව සිටි දුම්රියේ ව්‍යසනය තවත් පසෙකින් ඔහු අවුල් ජාලයකට පත් කර ඇත. තොටගමුව විහාරයට ගිය ඔහුට තවත් වගකීම් රැසක් ඇති නිසා ඒ කර්තව්‍යයට සිත යොමු විය.

යට ඇඳුමෙන් පමණක් සිටි මට ඒ වෙලාවෙ ගැහැනු ළමයෙක් බුදු ගෙයක් ළඟ හැංගිලා ඉන්නවා දැක්කා. ඒ ළමයා මම අර ගහ උඩ ඉඳල බේර ගත්ත ළමයමයි. එයා හැංගිලා හිටියෙ ඇඳුමක් නැති නිසයි. මම බෝධියේ අපලෙකට එල්ලල තිබුණ රෙදි කෑල්ලක් ඒ ළමයට ගිහින් දුන්න.

හතර වටින්ම මාර්ග ඇහිරිලා තිබුණත් මට පොලීසියට ගිහින් මේ ගැන දෙපාර්තමේන්තුවට දැනුම් දෙන්න ඕන වුණා. ඒ වෙනකොට පන්සල කිට්ටුව තිබුණ මොලපු ඔයත් පිටාර ගලලා මට මොලපු ඔයෙන් එගොඩට යන්න සිදුවුණා. නමුත් ඒ පාලම කඩාගෙන ගිහින්. පිරිසක් එක්වෙලා කේබල් දාල එහා පැත්තට යන්න පුළුවන් විදිහට අවදානම් වුණත් ක්‍රමවේදයක් හදලා තිබුණා. කෙසේ හෝ මේ ව්‍යසනය දෙපාර්තමේන්තු ප්‍රධානීන්ට වාර්තා කිරීම මගේ වගකීමක්. දුරකතන පද්ධතිය මුළුමනින්ම බිඳ වැටිලා. කිසිම දෙයක් කරගන්න නැති නිසා කේබල් එකේ එල්ලිලා යන්නෙ නැතිව මම ඔයෙන් එහාට පීනල ගියා. යට ඇඳුම පිටින් සිටි මට එකවරම කතා කරා.

‘කරුණේ...’

ඒ ගාල්ලේ ධාවනාගාරයේ ෆෝමන්වරයෙකි. ඔහු ඉතා හොඳින් කරුණාතිලක දන්නා අයෙකි.

ඔහුගේ නිවස පිහිටියේ ඒ අසල බැවින් ඔහු කරුණාතිලක කැඳවාගෙන ගොස් සාත්තු සාප්පායම් කළ අතර සරමක් සහ කමිසයක් ද ලබා දුන්නේය. “ඒක ඇඳගත් මම ඔහුත් සමඟ පයින්ම මීටියාගොඩ පොලිසියට ගියා.”

ඔහු එසේ පොලිසියට ගියේ දුම්රිය අනතුර වාර්තා කිරීමටය. තම අඹුදරුවන් පවා සුනාමි ව්‍යසනයට මුහුණ දී සිටියදී ඔහු එසේ තම රාජකාරිය දේවකාරියක් සේ සලකන ලදී.

“මම මීටියාගොඩ පොලිසියට ගියේ වෙච්ච විනාශය ගැන කියන්න. උදේ 9.30 ට විතර අනතුර වුණේ එතකොට හවස 4.30 ට විතර ඇති. නමුත් මට සිදුවුණේ බලාපොරොත්තු නොවූ දෙයක් මම එහි යන විට ඕ අයි සී මහතා හිටියේ නැති නිසා කොස්තාපල්වරයා පැමිණිල්ල ලියා ගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කළා.”

මෙතරම් ව්‍යසනයක් සිදුවී තම දිවිය පවා පරදුවට තබා අඹුදරුවන් අනතුරේ බව දැන දැනත් තම රාජකාරියට ලැබුණු පිළිතුර ගැන ඔහුට මොනවා සිතෙන්නට ඇත්ද? මිනිසුන් දහස් ගණනකගේ ජීවිත දුම්රිය ව්‍යසනයෙන් පමණක් අහිමි වී ඇත. දේපළ ද අතිවිශාලය. කරුණාතිලකගේ ඉවසීමේ සීමාව පැන ගියේය.

“මම දුම්රියේ ප්‍රධාන නියාමකවරයා මේ ගැන කියන්න පොලිසියට නැතිව වෙන කොහේටද යන්නෙ, දෙපාර්තමේන්තුව මේ ගැන මුකුත් දන්නෙ නැතුව ඇති.” කරුණාතිලකගේ හඬ පොලිසිය පුරා තරමක් උස් හඬින් ඇදී ගියේය. ඔහු දෙස තරහින් බලා සිටි කොස්තාපල්වරයා ඉවතට ගියේය. පැයකට ආසන්න කාලයක් පොලිසියේ ගත කිරීමට ඔහුට සිදු විය. ස්ථානාධිපතිවරයා නොපැමිණි නමුත් වෙනත් උසස් නිලධාරියෙක් පැමිණි පසු කරුණාතිලක තම අවශ්‍යතාවය ඔහුට ඉදිරිපත් කෙළේය. හෙතෙම කරුණාතිලකගේ කතාව සාවධානව අසා සිටියේය. ඔහුගේ කට උත්තරය ලියා ගන්නා ලෙස ද පොලිස් නිලධාරියකුට නියෝග කෙළේය.

‘නමුත් දෙපාර්තමේන්තුවට පණිවුඩය දෙන්න විදිහක් තිබුණෙ නැහැ. මා ඒ සම්බන්ධවත් එම අවස්ථාවේ මගේ දුක් ගැනවිල්ල පැවසූ උසස් නිලධාරියාට දැන්වූවා. මරදාන පොලිසියට පොලිස් පණිවුඩයක් යවා එමඟින් දෙපාර්තමේන්තුවට යවන බව ඔහු මා හට දැන්වූවා.”

හතර වටින් අඳුර ගලා එද්දී කරුණාතිලක පොලිසියෙන් එළියට ආවේ තම දරු පවුල බැලීමට යාමේ අරමුණෙනි. වැලිගම වෙරළ ආසන්නයේ සිටින තම දරු පවුල ගැන මතක් වන විට ඔහුට කිසිවක් දරාගත නොහැකි විය.

‘මට ඇඬුණා දරු පවුල මතක් වෙලා. නමුත් මං ඒ වෙලාවෙ අසරණයි. හතර වටින්ම මුහුද ගොඩ ගලලා ගාලු පාරේ එක වාහනයක්වත් නැහැ. මම මීටියාගොඩ ඉඳල දහදුක් විඳගෙන කොහොමහරි වැලිගමට ආවා. ඒ ආවෙ මහ රෑ. මං දැක්කෙ කලින් දවසෙ ගෙදරින් යනකොට තිබිච්ච වැලිගම නෙමෙයි. වැලිගම වෙරළ සම්පූර්ණයෙන්ම සුනාමියට යට වෙලා මං කකුල් දෙක පුළුවන් වීරිය දාල ගෙදරට ආවෙ ආත්ම ශක්තිය දැඩි කරගෙන. මගේ දරු පවුලට ආශිර්වාද කරමින්.’

‘දෙයියනේ මගේ ගේ සම්පූර්ණයෙන්ම විනාශ වෙලා. ඒත් මගේ බිරිය දරු දෙන්නා මගේ පියා නිරුපද්‍රිතව සිටියා. මට එදා සැනසිල්ලකට දැනුණේ එච්චරයි. සුනාමිය මගේ මුළු සේසතම විනාශ කරල දාල තිබුණා. ඒත් මගේ මිත්‍ර නියාමක වරයෙක් මගේ දරු පවුල ඔහුගේ නිවසට එක්කරගෙන ගිහින් තිබුණා. මුහුද ගොඩ ගැලුවා වගේ මගේ දෑසින් කඳුළු කඩාගෙන වැටුණා. මගේ ජීවිතේ අමතක නොවන තවත් අවස්ථාවක් තමයි ඒ වෙලාව. ඒ වෙලාවෙ තමයි ඔවුන් මාව දැකල සතුටු වුණේ.”

අංක 50 දුම්රියේ ගමන් කළ මඟීන් 1302 ක් මිය ගිය බව දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුවේ සංඛ්‍යා ලේඛන පෙන්වා දෙයි. එහෙත් දුම්රියේ සිට සුනාමි ව්‍යසනයෙන් මියගිය පිරිස ඊට වඩා වැඩිය.

අවම වශයෙන් එම සංඛ්‍යාව 1500 ඉක්මවා ගොස් ඇත. අවට සිටි පිරිස් ද දුම්රියට නැඟ තිබුණේ මුහුදු වතුරෙන් ආරක්ෂා වීමටය. එහෙත් සුනාමිය දුම්රියත් සමඟම ඔවුන් රැගෙන ගියේය.

සුනාමියට දුම්රිය අසුවීම වළක්වා නොගැනීම ගැන පරීක්ෂණ පැවැත්විණි. දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව 44 දෙනකුගෙන් සාක්ෂ්‍ය කැඳවා පරීක්ෂණ පැවැත්වීය. එම පරීක්ෂණයේ ප්‍රතිඵල ගැන දැන් කතා කර පලක් නැත. ප්‍රතිඵල හරි හෝ වැරැදි හෝ වේවා විනාශය සිදු වී අවසන්ය. එහෙත් වනිගරත්න කරුණාතිලක මහතා ඒ ගැන දරන්නේ වෙනමම අදහසකි.

“දකුණු කළුතර රුහුණු කුමාරි එනකල් ඉන්න අපි එදා දකුණු පයාගලට ගියෙත්, අළුත්ගමදි සාගරිකා එනකල් ඉන්න අපි එදා ඉඳුරුවෙදි සාගරිකා හමුවෙන්න ගියෙත් අම්බලන්ගොඩදී ඉක්මනින් ගියෙත් දෛවය අනුවම කියලයි මං හිතන්නෙ. මේක මැරෙන්නම ගිය ගමනක්. ‘ඒත් එක්කම තව එකක් කියන්න ඕන. මේ සිද්ධිය අදින් වසර 15 කට පෙර වෙච්ච මහ අවාසනාවන්ත සිදුවීමක්. මේ ගැන කතා කරන්නවත් මම කැමැති නෑ.’

මැනිටොබා Class M2 591 දරණ එන්ජිම අදත් ශ්‍රී ලංකාවේ වැදගත්ම දුම්රිය කීපයක් අරන් යන්නේ සුනාමියෙන් පසු අඩපණ වූ තමාව ශ්‍රී ලංකා දුම්රිය සේවයේ සේවකයන්ගේ අති විශිෂ්ඨ දක්ෂතාවය උනන්දුව කැපවීම මත යලි පණ ලැබූ නිසයි.......

ඔවුන්ද අප ගෞරව පූර්කවකව සිහිපත් කරන අතර,

සුනාමි ව්‍යවසනයෙන් අනතුරට පත් මියගිය සියලු දෙනාද මා මේ මොහොතේ සිහිකරමි..

නැවත මෙවන් විපතක් සසර වසනා තුරු අසන්නටවත් නොලැබේවායි මාගේ ප්‍රාර්ථනය...

ශශින් විජේතුංග (උපුටා ගැනීමකි)

( දුම්රිය නියාමක සංගමය නිකුත් කරන සඟරාවකට ලියූ ලිපිය ඇසුරෙනි)

ජායාරූප වල මුල් හිමිකරුවන්ට ස්තූතිය A day in the life

ප්‍රීතිමත් නත්තලක් !.

"දෙව්මිනට" -  ශෝන්මැක්සිමස් දිසානායකයන් ලියු  නත්තල් ලිපිය

'Silent Night, Holy Night' ගීතයේ ඇරඹුම'

වර්ෂ 1816 දී නත්තල් සතියක ඔස්ට්‍රියානු පූජකයෙකු වූ ජෝශප් මෝර් නගරයේ නිස්කලංකව ඇවිදිමින් සිටියේය. ඒ ශීත සෘතුවේද ඔහු එසේ ඉමහත් ආශ්වාදයක් ලබමින් ඇවිදින අතර ඔහු කවියක් සිතේ ධාරනය කර ගතී. පසුව ඔහු එය කොළයක සටහන් කර ගතී. ඔහු එය සටහන් කළේ ජර්මානු භාෂාවෙනි. එය Stille Nacht, Heilige Nacht, යනුවෙන් හැඳින්විනි.

ජෝශප් මෝර් කතෝලික ජූජකයෙකුට අමතරව ගීත රචනා කිරීම හා ගායනා කිරීමට ද දක්ෂයෙක් විය. ඔහු වඩාත්ම ගීත රචනා කළේ කුසගින්නෙන් පෙළෙන සහ කම්පනයට පත් වූ මිනිසුන්ට දෙවියන්වහන්සේ සැලකිල්ල දක්වන බවට බලාපොරොත්තු ඇති කිරීම පිණිසය.

ෆ්‍රාන්ස් ක්සාවර් ගෘබර් ඔස්ට්‍රියන් ජාතිකයෙකි. ඔහු වෘත්තියෙන් ගුරුවරයෙකු වූ අතර, ඔස්ට්‍රියාවේ දේවස්ථානයක් බලා ගන්නා පුද්ගලයෙක් ලෙසත්, එම පල්ලියේ ඕගන් වාදකයා ලෙසත් ස්වෙච්ඡා සේවයේ යෙදුනි. ඔහු ඉතාම දක්ෂ තනු නිර්මාපක වරයෙකි. පසු කලෙක එනම් 1829 වන විට ඔහු පල්ලි කන්තාරු කණ්ඩායම් අධ්‍යක්ෂක යෙක් මෙන්ම, දක්ෂ ඔර්ගන් වාදකයෙකු හා ගායකයෙක් ලෙසටද ප්‍රචලිත විය.

පූජක ජෝශප් මෝර් තම 'Stille Nacht, Heilige Nacht කවියට තනුවක් දමා ගැන්මට ගියේ මේ ෆ්‍රාන්ස් ක්සාවර් ගෘබර් වෙතටය. ඔහු එය භාර ගෙන එහී තනුව තම ඕගනය ආධාරයෙන් නිර්මාණය කරන්නට පටන් ගතී. පළමු දින එහී අඩක් කර, ඉතිරි අඩ පසු දින කරන්නට තැබුවද, එදින රාත්‍රියේ විශාල වර්ෂාවක් ඇති වී පල්ලියේ තිබූ ඕගනයට වතුර වැටි එය විනාශ විය. පසු දින නත්තල් රාත්‍රිය නිසා පූජක ජෝශප් මෝර් මෙම කන්තාරූ ගීතය ගැයීමට උවමනාම විය. ගෘබර් එයට පිළියමක් යෙදීය. ඒ තනුවේ ඉතිරි කොටස ගිටාරය උපයෝගි කර තැනීමය. එම ගිටාරය තිබුණේද හොඳ තත්වයකින් නොවේ.

කෙසේ හෝ එම නත්තල් දා රාත්‍රියේ ඔවුන් එම ගීතය සම්පූර්ණ කර ගැයුහ. පසුව ලෝ පතල වූ මෙම ගීතය මුලින්ම ගායනා ක⁣ර ඉතිහාසයට එක්වන්නේ ද මෙම ගීතය ලියූ තරුණ පූජක ජෝශප් මෝර් සහ එයට තනු සැපයූ ෆ්‍රාන්ස් ක්සාවර් ගෘබර් ය. එම නත්තල් රාත්‍රියේ ඔවුන් එය ගායනා කර ඇත්තේ ද එහී තනුවේ ඉතිරි කොටස තැනූ ගිටාරය ම වාදනය කරමිනි. ඒ එම දේවස්ථානයේ ඕගනය අක්‍රීය තිබූ නිසාය. ජර්මන් බසින් ලියූ Stille Nacht, Heilige Nacht ගීතය පසු කළෙක ලොව පුරා ප්‍රචලිත වූයේ 'Silent Night Holy Night' ලෙසට ය. මෙම ගීතයේ රචකයා ලෙස පූජක ජෝශප් මෝර් මෙන්ම එහී තනු නිර්මාපකයා ලෙස ෆ්‍රාන්ස් ක්සාවර් ගෘබර් ඉතිහාස ගත වන්නේ එසේය.

මුලින්ම මෙම ජර්මන් ගීතය ජනප්‍රිය කර ඇත්තේ ජනගීත ගායනා කල පවුල් දෙකකි. ඔවුන් 'ස්ට්‍රෙසර්ස් පවුල හා රෙයිනර්ස් පවුල විය. ඔවුන් නත්තල් කාලයේදී ගෙයින් ගෙට ගොස් මෙම ගීතය ගායනා කළහ. එසේ නිවෙස් වලට ගොස් ගායනා කරන කැරොල් ගීත සම්ප්‍රදාය පටන් ගත්තේද, මේ අයුරිනි. මෙහී පළමු තැටිගත කිරීම සිදුවී ඇත්තේ 1905 වසරේදීය. එහෙත් මෙම ගීතය ප්‍රථමයෙන් ඉදිරිපත් වීමක් සිදුවූයේ 1818 දෙසැම්බර් 24 වන දිනයේ වූවද, එය ප්‍රසිද්ධ කර ඇත්තේ 1833 වසරේය. 1905 වසරේ තැටි ගත කිරීමෙන් පසු මෙය භාෂා 300 යකටත් වඩා පරිවර්තනය විය. එමෙන්ම මෙය 137,000 වාරයන්ටත් වඩා තැටි ගත විය

නමුත් පසු කළෙක පූජක ජෝශප් මෝර් ලියූ මෙම පදපෙල සහිත කොලය නැතිවී යාම නිසාත් , මෙම තනුව ලෝකප්‍රසිද්ධ සංගීතඥයන් වූ මොසාට්,බීතෝවන්, හයිඩ්න් සහ ෂෙර්බට් වාදනය කර ලොව පුරාම ප්‍රසිද්ධ වූ නිසා ඉන් පසු බිහිවුනු පරම්පරාවන් සිතුවේ මෙම 'Silent Night Holy Night ' ගීතයේ තනු නිර්මානය ඔවුන් විසින් කල එකක් බවය. එය ලියූ ජෝශප් මෝර්ව කොලය නැතිවීමත් සමඟම ඔහුගේ නම යටපත් වූ අතර, මොසාට් සහ බීතෝවාන් නිසා එහී තනු නිර්මාපක ගෘබර් ගේ නමද යටපත් වී ගියේය.

1859 වසරේදී ඇමරිකාවේ 'එපිස්කෝපල්' පූජකවරයෙකු වූ ජෝන් ෆ්‍රීමන් යංග් නිව්යෝක් නගරයේ ට්‍රින්ටි දේවස්ථානයේ නත්තල් මෙහෙය සඳහා Stille Nacht ගීතය ඉංග්‍රිසියට පරිවර්තනය කළේ මෙසේය

'Silent Night, Holy Night

All is calm, All is bright

Round yon virgin, mother and child

Holy infant so tender and mild

Sleeping heavenly peace

Sleeping heavenly peace

Silent Night, Holy Night

Shepherds quake at the sight

Glories stream from heaven afar

Heavenly hosts sing alleluia

Christ the savior is born

Christ the savior is born

Silent Night, Holy Night

Son of God, love's pure light

Radiant beams from thy holy face

With the dawn of redeeming grace

Jesus, Lord, at thy birth

Jesus, Lord, at thy birth

පසු කලෙක මෙය ලොව පුරා ගායක ගායිකාවන් ගනනාවක් ගයා තැටි ගත කරන ලදී. බින් ක්‍රොස්බි ගායනා කෙරූ තැටියේ පිටපත් මිලියන 30 කට අධික සංඛ්‍යාවක් විකිණී තිබූ අතර, එය, දැනට වැඩිම ප්‍රමාණයක් අලෙවි වූ 'Silent Night Holy Night තැටිය ලෙස ගනනය කරනු ලැබේ. පසුව මෙය ජිම් රීව්ස්, එල්විස් ප්‍රෙස්ලි , ෆ්‍රෑන්ක් සිනාට්‍රා, පෙරි කොමෝ, කෙනි රොජර්ස්, විලී නෙල්සන්,සෙලින් ඩියෝන්,ජෝශ් ටර්නර්,සාරා ඉවන්ස්, වැනි ගායක ගායිකාවන් ද ගයා තැටි ගත කර ඇත.

'Silent Night Holy Night ගීතයේ සංගීත ස්වරය ඉතාලියානු සංගීතය අනුව නිර්මාණය වූ බවක් කියවෙි. එය ඉතාලි සංගීත ස්වර රටාවක් වූ 'සිසිලියානා' අනුව C Major වැනි පහසු ස්වරයකිනි ෆ්‍රාන්ස් ක්සාවර් නිර්මාණය කර තිබුණේ.

මෙම ගීතය නිර්මාණය කිරීමේදී එකල යුරෝපය පුරා ඇතිවූ නැපෝලියන් යුද්ධය නිමවීමෙන් පසු ව මිනිසුන් පත්ව තිබූ දුක්බිත තත්වයත් එයින් ලද මානසික පීඩාවන් යම් තාක් දුරට හෝ සමනය කිරීමේ අදහස මෙම ගීතය තුළ ට ගැබ් කෙරූ බවක් මෙම නිර්මාණ කරුවන් කියා තිබුණි. එම ගීතයේ තනුවේ තිබෙන ලයාවන්තික බව එම කරුන,සනාථ කළේය.

නත්තල එළැඹෙන දෙසැම්බරය, යුරෝපය පුරා ඇත්තේ තද ශීත කාලගුණයකි. එමෙන්ම මුලු යුරෝපයම හිමෙන් වැසෙන සමයකි. ගහ කොළ පවා හිම තැවරී තිබෙන විට දැක ගත හැකි වන්නේ අමුතුම චමත්කාරයකි. විශේෂයෙන් හිම වැටුණු රාත්‍රියන් තුළදී පවතින නිහඬ බව මුල් කර ගෙනය මෙම ගීත රචක පූජක ජෝශප් මෝර් ගීතය ලියා තිබුණේ. Stille Nacht (Silent Night)යනුවෙන් ඔහු එම ගීතය පටන් ගෙන තිබුණේ ඒ නිසාය.

එමෙන්ම Stille Nacht, Heilige Nacht තුළින් ⁣පූජක ජෝශප් මෝර් පනිවිඩයක් දීමටද උත්සහ කර ඇත. ඒ 'යුද්ධය, කුසගින්න, රෝග සහ ස්වාභාවික විපත් වලින් ගහනවු මෙම කාලයට අවශ්‍ය වන්නේ සාමය ' බවය.

'ඔබ සැමට ශුභ නත්තලක් වේවා.'

-ශෝන් මැක්ස්මස් දිසානායක-

සියලු ප්‍

A day in the life