අත පා මුදු පය පා මුදු නැත දිලුණේසිත දහිරිය සත්කුළු පව් මෙනි රැඳුණේඅත හැරියේ හුස්මද අපවද මවුනේ .නෑරා අතින් අත ගම් දොර ළඟ හිටියාදීලා සෙවන සළුවෙන් වට කොට සිටියාපාලා ළතෙත් ගුණ කඳුළැලි පිස සිටියාමෝරා තලමලක් සේ සෙනෙහෙන් සිටියා .විලේ නෙළුම් පිපුණේ හිරු රැස් හින්දාමලේ බමරු රොන් ගත්තේ මධු හින්දාසිලේ පහන් රැකුණේ දුන් තෙල් හින්දාඅපේ ඔටුණු පැළඳුවෙ අපි නුඹ හින්දා .සුවඳ බොජුන් නැතුවත් නුඹගේ කුසටනිබඳ දරු සෙනේ දැනුණ යි හද ගැබටළමැද කිරි පොවා සා පැටවුන් හයටසුවඳ සමන් වැලකි ය නුඹ අප හැමට.නුඹ අප නැවත කිසිදින නෙත නො ගැටෙන්නේකළ පව් සමා අයදින්නම් පා වඳිනේදළ රළ පෙළ මැදින් එතෙරට යා ගන්නේබව ගිම් නිවා සසරට තිත තියපන්නේ .!
නිතර නිතර අළුත් වෙන වැදගම්මකට නැති සටහනකින් පිටුවේ මැද පිරවෙනවා. වැදගම්මකට නැති දේ කියන්නේ දේශපාලන කථා. මේවා නැවත නැවත කියවා බලන්න ගියොත් ඔළුව අල කලංචි වෙනවා. කියවලා ඉවත දාපුවහම කැළඹෙන හිත ටික වෙලාවකින් කාලෙකින් සන්සුන් කර ගන්න පුළුවන්. අපි මොනවටද කුණු පුරවා ගෙන ගද ගස්සවා ගස්සවා දවස ගෙවන්නේ.
උදාහරණ කීපයක් කියන්නම්. රණිල් මහත්තයා බ්රෙස්ලට් දාගෙන චුවිංගම් කකා අව්වට සන්ග්ලාස් දාගෙන ෆ්රී වයිෆය් දීලා අපි කුඹුරට බස්සන්න හැදුවා කාලයක්. අපේ අනුර සහෝදරයාට අනුව දකුණු අධි වේගී මාර්ගය මහින්දට ඇඹුල් තියල්, කිරිපැණි ගේන්න හැදුවේ. හම්බන්තොට වරාය, මත්තල ගුවන් තොටුපල, වරාය සංවර්ධණ ව්යාපෘතිය ගැන නොයෙක් කතා කිව්වා. උමා ඔය ව්යාපෘතිය ලොකු හිලක් ඉතිරි කරන ව්යාපෘතියක් කිව්වා. යථාර්ථය තුල අද වෙන විට ඒ්වා හෑල්ලුවට ලක් වෙලා.
සජිත් තාමත් දේශපාලන ළදරුවෙක්. අනුකම්පා කටයුතු. කියන දේවල් අවසාන විග්රහයේදී ඉල කැඩෙන විහිළු.
මහින්ද වේදිකාවෙන් බැස යන තරුවක්....
ඔය වගේ අය ගැන පහලින් පුංචි කොළමක් ලියවෙනවා.
මේ පුර්විකාව.
කොළම ආයෙත් ලියන කොළමත් ඒක්ක කුණු කූඩෙට දමනවා.