අවුරුදු 2, 2.1/5, 3 වෙද්දී දරුවන් තමන්ගේ කේන්තිය ප්‍රකාශ කරන්න අන් ළමුන්ට මෙන්ම දෙමව්පියන්ට අත උස්සනවා. පහර දෙනවා.
මේක සාමාන්‍ය දෙයක්ද? යැයි ඔබ ඇසුවොත් “ඔව් මේක සාමාන්‍ය දෙයක්!”
ඔබේ දරුවා, මගේ දරුවා කියල වෙනසක් නැහැ. මේ ලෝකේ බහුතරයක් පුංචි දරුවන්ගේ හැසිරීම එහෙම තමයි.
ඔබේ දරුවා කේන්තියෙන් ඔබට ගැහුවොත්, ඔබව හැපුවොත්, ඔබ මොනාද කරන්නේ ?
සමහර විට ඔබ කියනවා,
“මමත් ඔයාට ගහනවා, එතකොට ඔයාට තේරෙයි ඒක කොච්චර රිදෙනවාද කියලා”
ඔබත් දරුවට පහරක් ගහනවා, විය හැකියි.
ඔබේ දරුවා අන් දරුවෙකුට පහර දුන්නොත්, ඔබ මොනාද කරන්න ?
ඔබ කියනවා ඒ දරුවාගෙන් සමාව ගන්න කියලා. සමාව ගන්න ප්‍රතික්ෂේප කලොත් ඔබ දරුවට නැවත පහර දෙනවා. දරුවට දඬුවම් කරනවා, විය හැකියි.
ඔබ හිතනවා ඔබ මේ දේවල් කලොත් මීට පසු දරුවා ඒ දේවල් නොකර ඉඳියි කියලා.
හැබැයි ඒක එහෙම වෙන්නේ නැහැ.
මොකද, ‘කේන්තිය පාලනය කරන්න බැරිම තැන පහර දිය යුතුයි‘ කියන වැරදි ආදර්ශයක් දරුවන් ඔබ තුලින්ම ඉගෙන ගන්නවා.
‘දරුවන් කෙසේ හැසිරිය යුතුයි ද’ යන දේට විරුද්ද හැසිරීමක් ඔබ දරුවට පෙන්වා දෙනවා.
‘ඔයා නරක ළමයෙක්’ කියලා දරුවාව මානසිකව බිඳ වට්ටනවා.
මම නරක ළමයෙක් කියන හැඟීම දරුවා තුල ඇති කරනවා.
දරුවාගේ එම හැසිරීමට පිටුපස තියෙන හේතුව අපි තේරුම් ගන්නේ නැහැ.
ආදරණීය දෙමව්පියනී,
- දරුවන් පහර දීම ආවේගශීලී ක්‍රියාවකි.
- ඔවුන්ට තමන්ව පාලනය කරන්නට තරම් ශක්තියක් තවම නැහැ.
- වගේම ඔවුන්ගේ භාෂාව සහ සමාජ කුසලතා එතරම් දියුණු නැහැ.
- ඒ නිසා එම නිෂේධාත්මක හැඟීම් සහ දැනීම් ප්‍රකාශ කරන ආකාරය ඔවුන් දන්නේ නැහැ.
- ඔවුන්ට උපකාර කිරීම අපගේ කාර්යයයි.
- එම හැඟීම් තේරුම් ගැනීමට සහ වඩා හොඳ ආකාරයෙන් ඒවා ප්‍රකාශ කිරීමට ක්‍රම අපට ඔවුන්ට උගන්වන්න පුළුවන්.
- එම ක්‍රම දැන ගැනීමට පෙර, කරුණු කිහිපයක් මතක තබා ගැනීම වැදගත්:
- මෙම වයස්වලදී දරුවන්ගේ මෙවන් හැසිරීම දෙමාපියන්ගේ පිළිබිඹුවක් නොවේ.
- ඔබ නරක අම්මෙක් හෝ නරක තාත්තෙක් නොවේ.
- දරුවන්ගේ වර්ධනයේදී එය සාමාන්‍ය දෙයකි.
- ඔවුන්ගේ හැසිරීම පෞද්ගලිකව නොසලකන්න. සන්සුන්ව සිටින්න සහ ඔවුන් මේ මොහොතේ කොතරම් කලකිරීමට / බිඳීමට පත්ව ඇත්දැයි සිතන්න.
- අපිට අගෞරව කිරීම / අපව ලැජ්ජාවට පත් කිරීම ඔවුන්ගේ අරමුණ නොවේ.
- ඔවුන් නියාමනය කරන්නේ කෙසේදැයි තමන්ව පාලනය කරගන්නේ කෙසේදැයි ඉගෙන ගෙන නැත.
ඔබ කල යුත්තේ,
1. ඔවුන්ගේ හැඟීම් වැඩිහිටියෙකුට වාචිකව ප්‍රකාශ කිරීමට උගන්වන්න.
උදා:
“ඔහුගේ සෙල්ලම් බඩු මා සමඟ බෙදා නොගන්න නිසා මට තරහක් ඇතිවිය”
2.ඔවුන්ගේ කේන්තිය ප්‍රකාශ කිරීමට විකල්ප ක්‍රම උගන්වන්න.
උදා:
පහර දීමට හැඟෙන විට පිටුපසට අත තබා ගැඹුරු හුස්මක් ගන්න.
අන් කෙනාව මෘදුව ස්පර්ශ කරන්න.
3. දරුවන් බොහෝ විට ඔවුන් දකින දේ අනුකරණය කරයි. කලකිරීම හෝ කෝපය, පහර දීමකින් තොරව සහ සන්සුන්ව හැසිරවිය යුතු ආකාරය ඔවුන්ට පෙන්වන්න.
4. පැහැදිලි සීමා මායිම් සකසන්න: පහර දීම පිළිගත හැකි හැසිරීමක් නොවන බව පැහැදිලි කරන්න. පහර දීම වැරදි වන්නේ ඇයිද යන්න (කතන්දරයක් මගින් හෝ) සරලව කියාදෙන්න. පහර දීමේ ප්‍රතිවිපාක, ඔවුන්ට අවාසියක් වන ලෙසට සකසන්න.
උදා:
TV බැලීමට අවසර නැතැයි කියන්න.
සෙල්ලම් කරන්න උද්‍යානයට රැගෙන යන්නේ නැතැයි කියන්න.
5. ධනාත්මක ශක්තිමත් කිරීමක් ලබා දෙන්න: ඔබේ දරුවා පහර දීම වෙනුවට සුදුසු හැසිරීම් භාවිතා කරන විට ඔවුන්ව අගය කරන්න සහ විපාක දෙන්න (ස්ටිකරයක්/ තරු ලකුණක්). මෙම හැසිරීම් දිගටම භාවිතා කිරීමට ඔවුන් දිරිමත් කළ හැකිය.
6. සන්සුන්ව සහ ස්ථාවරව ප්‍රතිචාර දක්වන්න. කෑගැසීමෙන් හෝ ආපසු පහර දීමෙන් වළකින්න, මෙය තත්වය උත්සන්න කළ හැකි අතර දරුවා තවත් අකීකරු ලෙස හැසිරිය හැකිය.
7. අවධානය වෙනතකට යොමු කරන්න: ඔබේ දරුවා කලකිරීමට හෝ කෝපයට පත් වන බව ඔබ දුටුවහොත්, ඔවුන් සතුටු වන හෝ සන්සුන් වන වෙනත් දෙයකට ඔවුන්ගේ අවධානය යොමු කිරීමට උත්සාහ කරන්න. ඔවුන් කැමතිම සෙල්ලම් බඩුවක් සම්බන්ධව හෝ කැමතිම TV වැඩසටහනක් සම්බන්ධව කතාකරන්න. ඔවුන් සමඟ සතුටින් ගිය ගමනක් ගැන මතක් කරන්න.
- නින්ද නොමැතිකම,
- කාලසටහන වෙනස් වීම,
- අධික වෙහෙස,
- නිවසේ කටුක පරිසරය,
- දෙමාපියන්ගෙන් ධනාත්මක අවධානයක් නොමැතිකම,
- යන මේ දේවල්, දරුවාගේ හැසිරීම නරක අතට හැරවිය හැක.
- තරහින් ඉන්න දරුවාව සන්සුන් කරන්න,
- ඔබ සන්සුන්ව කතාකරන්න:
- "තරහ ගියාට කමක් නෑ. ඔයා කැමතිද මොකද වුණේ කියලා මට හරියටම කියන්න?"
- අවධානය වෙනතකට යොමු කරන්න:
- "ඔයාගේ හැඟීම් මට තේරෙනවා, අපට මෙය නිවැරදි කරන්න පුළුවන්. එන්න මාව වැලඳ ගන්න, නැතහොත් ඔබේ ප්‍රියතම ගීතය ගායනා කරමු" යනුවෙන් පවසා ඔවුන්ගේ අවධානය වෙනතකට යොමු කළ හැකිය.
- සමාව ගැනීමට දරුවාට කියන්න, හැබැයි බල නොකරන්න. ඒ වෙනුවට තුවාල වූ දරුවා ගැන පරීක්ෂා කිරීමට ඔවුන්ට යෝජනා කරන්න.
(පොඩ්ඩෝ හරි කැමතියි උදව් කරන්න)
අනාගතය සඳහා ඔවුන්ව සූදානම් කරන්න. ඊළඟ වතාවේ එවැනි දෙයක් සිදු වුවහොත් ඔවුන් ක්‍රියා කළ යුතු ආකාරය ඔවුන්ට උගන්වන්න.
කවිතා සෙල්වරාජ්
Happy Baby and Mom කතෘ අයිතිය සුරකින්න
A day in the life
