කදුළක්

කදුළක්
දවස පටන් ගත්තේ නෙතට කදුළක් ඇති කළ දුරකතන ආරංචියකින්. උදේ හතට පමන තේ එකක් බොමින් සිටියදීම ක්ලාන්තගතියයි කියු ‘දැත්තා ‘රෝහලට වත් ගෙන යාමට ඉඩ නොතබා ඊ ලග මොහොතේ මියගොස් . ආරංචිය මට කිවේ ලෑල්ලා විසිනි.
මම වායු අවපාතයකට වැටනු යානාවක් මෙන් අසුනකට කඩා වැටිණි.
අපිට පාසල් සමයේ ගජ මිතුරු කන්ඩායම් සිටියෝය. පාසලත් මගේ නිවසත් අතර දුර කි.මි 140 ක් පමනවු බැවින් මම නේවාසිකයෙක්විමි. නාගරිකයන් අතර මම ගමයෙකුවුවද සියළු කන්ඩායම් අතර අන්තර් සම්බන්ධසතා පවත්වා ගෙන යාමට සුප්‍රසිද්ධ නමක් - හිමිව තිබු මගේ ගම මට උපකාරීවිය. මගේ ගමට පෙම් බැන්දෝ මටද පෙම් කළහ. පසුගිය දශක තුන හතර තුළ අප සියළු දෙනාටම පොදුවූ ජීවිතයේ අභියෝග අතර ඇතිවූ හැලහැප්පලි මැද දුරින්ම සිටි ගමයා ටිකින් ටික අමතකවිය. ජිවන මාර්ගය සදහාද රැකියාවක් කළයුතුයැයි චින්තනයක් නොතිබූ ගමයා ගත් මග සරළ නොවීය.මිත්‍රයෝ නගරයේද ලෝකයේ විවිධ රටවල විසිර යද්දී ගමයා ගමේම පැල විය.
එක් එක් අයට වෙන් වෙන්ව අන්වර්ථ නම් පට බැදී තිබූ අතර දැත්තා ගේ දත් ‍කිහිපයක් ඉදිරියට නෙරා තිබූ බැවින් ඔහු දැත්තා නම් විය.නාගරිකයෙකු නොවු මම ගමයා විය.
දැත්තා ගුවන් හමුදාවේ සේවයට බැදී කාර්මිකයෙකු ලෙසත් පසුකාලයක සිවිල් ගුවන් සේවාවලත් සේවය කර අරාබි කරයේ ගුවන් සේවාවක රැකියාවක් ලැබ විදේශ ගතවී ඇත.දශක දෙකකට පමන කාලය ඉකුත්වූ එක් දිනක පෙර පුරුදු නමින් අමතන්නෙක් කෑ ගසමින් ගමයාගේ නිවස ඉදිරිපිට ගමයා සොයමින් සිටියේය. ආ ගිය කතා මැද දැත්තා විවාහ වූයේ ලගදී බවත් විදේශ රැකියාවෙන් උපයා ගත් මුදල් අවසන්වූ බවත් පැවසුවේ ‘මචං මම ඔළුව සෞදියේ තියලා ආවනේ ‘ යන සැහැල්ලුවෙනි. ඉන් ටික කලකට පසු දැත්තා නැවත විදේශ ගතවිය.
ඒ හමුවීමත් නැවත ලංකාවට පැමිනිමත් අතර ඔහුගේ ඉතුරුම් සහ බිරිදගේද සහයෙන් නගරයේ තමන්ගේම තෙමහල් ගොඩනැගිල්ලකුත් සාර්ථක ව්‍යාපාරකත් හිමි කරුවෙක් බවට පත්ව සිටියේය. ඔහු ලංකාවට පැමිනිමත් සමග දවසක මට දුරකතනයෙන් කතාකර කීවේ ‘මචං ගෑණී ඔළුව සෞදියන් ගෙන්නා ගත්තා.’ යනුවෙනි.
කාලය ගෙවී යද්දි දැත්තා නගරයේ සිටි ආදීන් හා නිතර නිතර මිත්‍ර සමාගම් පිලියම් කර ගනිද්දී දුරකතනයෙන් ගමයා මුණගස්වා දීම විනෝදාස්වාදයක් කරගත්තේය. කාලයත් සමග පසුගිය දශක තුන හතර දුරස්ව සිටි ගමයා ට ආදීන්ද, ආදීන්ට ගමයාද දැත්තා විසින් සමිප කරවීය. වසරකට වරක්වත් මේ ගෙම්බෝ ලාහකට එකතු කරන්න දැත්තාට බලවත් උවමනාවක් විය. ඔහු එයද මහත් ආයාසයෙන් ඉටු කලේ පාඩු ලබා ගනිමින් කාලය වියදම් කරමිනි.අවන්හලක හෝ ඉඩකඩ ඇති නිවසක අල්ලාප සල්ලාපයෙන් ආහාර පානයෙන් පැරණි පංති කාමරය මැවීමෙන් දැත්තා අපට අපූරු දවසක් නිර්මාණය කර සතුටු විය.
එහෙව් දැත්තා අපට අහිමි විය.

බේසමේ කිඹුල්ලු.

1971 තරුණයන්ගේ අවධිවීම ගැන ඇත්තේ මට මතකයක් විතරයි.1989 ජවිපෙ සක්‍රීයවිම නිහඩ රටවැසියෙක් ලෙස මට වේදනාවක් වුනා. වරෙක එජාපයට හිතවත් ඤාතීන්ට හිතවතුන්ට අනතුරු සිදුවුනා.මරණයට පත්කලා. තවත් වරෙක ජවිපෙ යයි කියා ඤාතීන් හිතවතුන් ආරක්ෂික අංශ භාරයට පත්වුනා. අතුරුදහන් වුනා.
මට මේ කාලය තුළ සිදුවුන සමහර විනාශකාරී සිදුවීම් සහ පසුව එම විනාශයන් යලිත් ප්‍රතිශංස්කරණය වු අයුරුත් ගලපනවිට මැවෙන්නේ වෙනස් චිත්‍රයක්.මෙම වකවානුවේ විවෟත ආර්ථීක ප්‍රතිපත්තිය තුළ බොහෝ රාජ්‍ය ආයතන පෞද්ගලිකකරණය වුනා. නැත්නම් පෞද්ගලික අංශයට විකුනා දැම්මා.මෙම කාල වකවානුව වන විට වැවිලි අංශය,ගමනාගමනය (ලංගම), රාජ්‍ය ගොවිජන සේවාවන් කෟෂි රසායන.පොහොර බෙදා හැරීම වැනි අංශ පෞද්ගලිකකරණය කිරීම කෙරෙහි ජනතාව දැඩි ප්‍රතිරෝධයක් දැක්වුවා. පැවතුන රජයට මෙම අංශ ඇතුළු තවත් අංශ කිහිපයක් විකුණා දමන්නට අවශ්‍ය වූවත් එය කළ නොහැකිව සිටියා.
ජවිපෙ භීෂණ සමයේ වැවිළි අංශය අඩපන කරන ලෙස තේ රබර් කර්මාන්ත ශාලා ගිණිතබා විනාශ කලා.ලංගම බස් ඩිපෝ පිටින්ම ගිණිතබා විනාශ කලා. ග්‍රාමීයව ස්ථානගතවු ගොවිජන සේවා මධ්‍යස්ථාන ගිණිතබා විනාශ කලා. තවත් රාජ්‍ය දේපළ, ආයාතන විනාශ කරමින් ආර්ථිකය අඩපන කලා.
මේ සියළු විනාශයන් බැරවුයේ ජවිපෙ ගිණුමට.
ඉන් පසු රජය මෙම අංශ කාර්යක්‍ෂමව පවත්වාගෙන යාමට නොහැකිබව දක්වමින් පෞද්ගලිකකරණය කලා. කළ හැකි දෙයක් නැති ජනතාව නිහඩව බලා සිටියා. සද්ද කරන අයට උරුමයක් මේ දවස්වල නිර්මාණය කර තිබුනා.අපි පෝර කෟෂී රසායන පෞද්ගලික වෙලෙන්දන් ගෙන් අධීක මීළට ගන්නත් කෟෂී උපදේශණය වෙළද නියෝජිත ගිරවුන්ගෙන් ගන්නත්, කොල්ලන්ගේ රැවුම් ගෙරවුම් මැද අධීක ගාස්තු දරමින් පෞද්ගලික බස්වල තෙරපි තෙරපි කොට කොටා යන්නත් පුරුදුවුනා. තේ රබර් කර්මාන්තය පෞද්ගලික අංශය හිමි කර ගත්තා. මේ උදාහරණ ටිකක් පමනයි.අනෙක් විනාශයන් හා පුනරුත්ථාපනයන් ගලපා බලන්න. අවසාන ජයග්‍රහණය අත්කරගෙන ඇත්තේ විවෟත ආර්ථීකය කියන ප්‍රතිපත්තිය බව වැටහේවි.
ජවිපෙ කාගේ කොන්ත්‍රාතුවක් කලාද? නැත්නම් රජය බොර දියේ මාළු බෑවාද? යන්න අපිට හිතා බලන්න ඉතිරි වෙනවා.
දේශ හිතෛෂි මනසකින් යුත් ජවිපෙය ද්වේශ සහගතව කටයුතු කලා යැයි හිතා ගන්නත් බැහැ.
උතුරේ යුද්ධයත් මම දකින්නේ මේ වගේම කොන්ත්‍රාතුවක් සමග බැදුන විකෟතියක් ලෙසයි.
ලංකාවේ සිතියමේ මුහුදු තීරයෙන් 3/2 ක්ම අයිතිය ප්‍රභාකරන් මහත්තයාටය. ( මේ යක්ෂ යාට කාලෙන් කාලෙට අපේ බූරුවෝ එක එක විධියට ආමන්ත්‍රණය කරනවා. මහත්මා ගති ඇත්තෝ මහත්වරුන් වුනාට ‘මහත්තයා’ ට ඒ වගේ තේරුමක් නෑ.)
ස්වභාවික වරාය, ඛනිජ සම්පත් මත්‍ය සම්පත් මේ තීරුවේ තියෙනවා. නෝර්වේ වගෙ රටවල් මේවට කෙළ හලන්නේ නෑ කියලා විශ්වාස කරන්න බැහැ.
ඉන්දියාව අපේ අසල් වැසියා. JR මහත්තයා ගේ කාලේ අමරිකානු හිතවාදී ප්‍රතිපත්තියක් ඔහුට තිබුනේ. ත්‍රිකුණාමළයේ තෙල් ටැංකි ටික අමරිකානු සමාගමකට බදු දෙන රාවයක් එකල තිබුනා. පිලිපීනයේ තිබුන අමරිකානු යුද කදවුරු හකුලාගෙන යන කතාවකුත් ඹවුන් ලංකාව දෙස බලාගෙන ඉන්නා බවත් අහන්න ලැබුනා. මේවට ඉන්දියාව කැමැති නොවු නිසා ප්‍රාභෘකරන් බිහිවුනා. ඉන්දියාව කවලා පොවල හදලා වඩලා අපිට ප්‍රතිවිරෝධයක් නිර්මාණය කලා. අන්තිමේ පරිප්පු දීලා JR මහත්තයා මෙල්ල කරගත්තා. ප්‍රාභෘකරන් ඉතිරි කලා. විකෟතිය ඇරඹෙන්නේ එතැන් සිට. රජිව් ගාන්ධි මියයන්නෙ තම සුරතලා අතින්.
ඉන්දියාවෙන් ගිලිහෙන ප්‍රාභෘකරන් මිළදී ගන්නේ නෝර්වීජීයානුවන්. ප්‍රාභෘකරන් විතරක් නෙමෙයි චන්ද්‍රිකා රනිල්ලත් මිළදී ගන්නවා. මංගල ලා වගේ අයත් නොයෙක් රාජ්‍ය නොවන සංවිධානත් කවලා පොවලා හදා වඩා ගන්නවා. මේ ඹක්කොම යොදාගෙන උතුර සහ නැගණහිර වෙන් කරගන්න ව්‍යාපෟතියක් ඇති කරනවා. ප්‍රාභෘකරන්ට කිසිදා ගහන්න අපේ හමුදාවට බැහැ කියන මානසිකත්වකයක් මහින්දාගමනය තෙක් රටට මේ අය අනියමින් ඒත්තු ගන්වමින් හිටියා . ගහන්න පුළුවන්වු කොබ්බෑකඩුව වගේ අය විනාශ කලේ රටට ප්‍රශ්නාර්ථයක් ඇති කරමින්.
කවුරුත් සිහිපත් නොකරන ඩී.බී.විජේතුංග ජනාධිපති තුමාට විතරයි මේ අතරින් අවංකවූ චින්තනයක් තිබුනේ. නමුත් ඔහු ක්‍රියාශීලී පාලකයෙක් නෙමෙයි. වර්ථමානය සහ අතීතයේ සිදුවිම් ගලපන විට හැම සිදුවීමක් තුලම වෙනත් අතුරු බලවේගයන් ක්‍රියාත්මක වන බවයි මම හිතන්නේ.
මේ මට හිතෙන හැටි මිසක් විශාරද මතයක් නෙමෙයි.

සුන්දර ‍ ගින්දර

යොවුන් විය චමත්කාරයි. ජීවිතයේ අඩිතාලම සකස් කර ගත යුතු මේ කාලය නිසි පරිද්දෙන් කළමනාකරගන්නා අය අනාගත ජීවිතය ජයගන්නවා.අනෙක් අය පසු කාලයේ පසු තැවෙනවා.බොහෝ දෙනා තමන් යන මග නිවරදි කියන ස්ථාවරයේ ඉදගෙනයි බොහෝ කටයුතු කරන්නේ. තමතමන්ගේ චර්යා රටා සකස් කරගෙන තියෙන්නේ. පිටතින් ඉදගෙන බලන අයට නොයෙක් විවේචන තියනවා කියලා හිතන්නෙ නෑ. නැත්නම් ඒවා ගැන නොසලකා හරිනවා.
ආදරය විවිධාකාරයි. මව්පියන් දරුවන්ට දරුවෝ මව්පියන්ට ආදියෙන් පටන්ගෙන සතුන්ට පවා අපි ආදරය කරනවා . සමහරු බීමත් කම වගේම නොසන්ඩාල කමටත් ආදරේ කරනවා .
යොවුන් ආදරය ජනප්රිකය ලෙස සාකච්ඡා කල පලමු නවකතාව ගොළු හදවත කියලයි මම හිතන්නේ. ගොළු හදවතේ පලවු හැත්තෑවේ දසකයේ තිබු විනීත සංවර බව යොවුන් ආදරයේ වර්තමානයේ නැහැ. පසුකාලීනව අසම්මත ආදර කතා වියත් ලේඛකයන් අතින්ද ලියවී එම ආදර්ශයන් සමාජයටත් කාන්දු වුනා. වර්තමානය වනවිට විද්යූවත් මාධ්යව වල පෙන්වන ටෙලි නාට්යනවල සාකචඡා වන යොවුන් ආදරය දු දරුවන්ට යහපත් ආදර්ශයක් ලබා දෙන්නේ නැහැ.
කාලයෙන් කාලයට යොවුන් වියඇවතුම් පැවතුම් දකින්නට ලැබෙන්නේ එක එක ආකාරයට. සමහර ප්රේ මවන්තියන් ප්රේෙමවන්තයන් දිනපතා ප්රදවෟත්ති පත්රල සති, වාර සගරාවල පලවන වෛද්ය ගැටළු තීරවලින් අහන ගැටළු කියවන කොට මේ අයගේ හැසිරීම් රටා ගැන අදහසක් ඇතිකරගන්න පුළුවනි.පසුගිය අවුරුදු කිහිපයක වරින් වර මම දිසා අධිකරණයක නඩු විභාගයක් සදහා පෙනී සිටින්නට සිදුවුනා . මම මෙම කාලය තුළ නිරීක්ෂරණය කළ එක් දෙයක්වූයේ දික්කසාද අයදුම් කළ පිරිසෙන් වැඩි දෙනෙක් තරුණ ජෝඩුවීමයි. විවාහයෙන් අවුරුදු දෙක තුනකින් වෙන්විමට සුදානම්වන මේ අයගෙන් වැඩි දෙනෙක් දෙමව්පිය මැදිහත්වීමකින් තොරව විවාහවුවන්.මේ අය විවාහයකට පත්වීමත් සමග ඇතිවන තමතමන් ගේ වගකිම් අවබෝධ නොකරගැනීම නිසා මේ තත්වයට පත්ව තිබෙන බවයි මගේ අදහස.
අපොසප සා.පෙල හැලෙන කොටසක් පලමුවෙන් ටියුෂන් පංතිවලටත් අපොසප උ.පෙල හැලෙන කොටස දෙවෙනුව ටියුෂන් පංතිවලට නිදහස්වනවා. පාසලේ නොතිබු අසීමිත නිදහසක් මේ දරුවන්ට ලැබෙනවා. මේ දරුවන් කීදෙනෙක් පංති යන බව අගවා වෙනත් ගමන් බිමන් යනවාද?. කොළඹ ගමනාන්තයවූ නගාරාන්තර බස් ‍රිය නිරික්ෂ ණය කලොත් කොළඹට ගොස් ආපසු අනෙක් බස්රථයක එන දරුවන් අපට දක්නට ලැබේවි.බොහෝ නගරවල ඉතාමත් අඩු ගාස්තු යටතේ නවාතැන් ගත හැකි නවාතැන් බිහිවි තිබෙනවා. දිවා කාලයේ මේවායේ නවාතැන් ගෙන පංති අවසන්වන වෙලාවට නිවසට යන දරුවන් සිටිනවා.නගරයේ මෙන් උද්යානන නැති ග්රානමීය නගරවල පාළු ස්ථානවල මෙවැනි ලාබාල ජෝඩු බහුලයි. උසස් අධ්යාිපනයට යොමූවු නිවසින් බැහැරව නවාතැන් ගෙන සිටින දරුවන් මීටත් වඩා නිදහස්ව කටයුතු කරනවා.
යොවුන් විය ආදරය විවාහයෙන් කෙළවර යුතුයැයි මම විස්වාස කරන්නේ නෑ.අපි එම ඉමට පැමිනෙන්න සපුරා ගතයුතු තවත් කෙතරම් දේ තියෙනවද ?. ස්වාධීන ආර්ථිකයක් නොමැතිව කිසිවක් කරන්න බැහැ. ආර්ථිකය අවසාන දත්තය කර ගෙන ආපස්සට හිතනවානම්. අපිට අපි අනාගතයට බරක් කැළලක් නොවන හැටියට යොවුන් විය ආදරය සුන්දර ලෙස ආවර්ජණය කල හැකිවන පරිද්දෙන් හැසිරෙන්න සීමා ඇතිකරගන්න හැකිවේවි.

පලාත් සභා ඡන්දය ඉවරයි.

මේ දවස්වල එක එක්කෙනා නොයෙක් මත ප්‍රකාශ කරනවා. හරියට අන්ධයෙක් අලියෙකුගේ හැඩරුව කිවුවා වගේ.
මගේ වපසරිය වන්නේ රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කය.අපිට තියෙන්නේ වැවිලි ආර්ථිකයක් වී වගාව ලාභ ලබන වගාවක් වන්නේ කොලොන්න සහ බලන්ගොඩ මැතිවරණ කොට්ඨාස වලින් කොටසකදි පමනයි. අනෙක් ප්‍රදේශවලදී බතට සරිලන වගාවක්.
බලන්ගොඩ,පැල්මඩුල්ල, රක්වාන,රත්නපුර,නිවිතිගල, ඇහළියගොඩ, සහ කළවාන කුඩා තේ වගාවන් නිසා ආදායම් ලබනවා. පැල්මඩුල්ල රත්නපුර,නිවිතිගල ඇහළියගොඩ,සහ කළවාන මිට අමතරව රබර් සහ මැණික් කර්මාන්තයත් රක්වාන සහ කොලොන්න මැතිවරණ කොට්ඨාස පහත රට එළවළු වගාවත් කෙසෙල් වගාවත් ආදායම් මාර්ගයි. වගා ඉඩම් හිමියන් නොවන ජනතාව මේ ආශ්‍රිතව ඇතිවන දෛනික රැකියා රික්තයේ කුළි කරුවන් ලෙස ආදායම් ලබනවා.
සිංහල බෞද්ධ බහුතරයකුත් තේ සහ රබර් වතු ආශ්‍රිතව කොලොන්න හැර අනෙක් මැතිවරණ කොට්ඨාසවල ද්‍රවිඩ ජනතාව සුළුතරයකුත් ඡන්දදායකයෝවනවා.
බඩුමිළ ඉහළ යන විට සමාගම් වතුවල සේවකයෝ හැර අනෙක් විවිධ ශ්‍රමික ශ්‍රේණින්ගේ වැටුපද ඉහළ යනවා. සැමගේම ආදායම වියදම යම් තරමිකින් තුළනයවනවා. මේ නිසා බොහෝ ජනතාවගේ ආර්ථික මැසිවිලි අහන්න ලැබෙන්නෙ නැහැ. රජයේ සහ පෞද්ගලික අංශයේ සේවානියුක්තියන්ද වැවිලි ක්‍ෂෙත්‍රයේ යම් තරමකින් අතිරේක ආදායම් ලබන්නෝ.වතුකරයේද එළවළු වගාව වැනි අතිරේක ආදායම් ලබන පිරිස් සිටිනවා . මෙයින් 100% සමෟද්ධිමත් බව සදහන් කරනවා නොවෙයි. දැඩි ආර්ථික පීඩනයකට පත්වු ජනතාවක් රත්නපුර දිස්ත්රි‍ක්කය තුළ ජීවත් නොවනබව පැහැදිලිවනවා
මේ ජනතාවගේ විඥාණය දැඩි කම්පණයකින් මිස උඩුගංබලා රැගෙන යා නොහැකි බවයි මගේ අදහස. ඡන්ද කාලය තුලම ජනතාව තුළ පැවතියේ නිහැඩියාවක්. කුළප්පුව පැවතුනේ අපේක්ෂේකයින්ටත් ඔවුන්ගේ කුඩා ප්‍රචාරක කන්ඩායම්වලට පමනයි. මේ නිහැඩියාව අවසාන දවසවන විට අපේක්ෂිකයින්ට තේරුම් ගැනිමට නොහැකිව නන්තාරව සිටි බව දක්නට ලැබුනා.
ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකෙන් රජය පමනක් තම ඡන්ද ප්‍රමානය වැඩි කරගැනිමේ සහ සුරකීමේ වැඩ පිළිවෙලක සිටියා.ඔවුන් අනුගමනය කළ සමෟද්ධි , කෟෂිකර්ම සංවර්ධණ සහකාරවරුන් සහ ග්‍රාමසේවා නිලධාරීන් යොදවා ගනිමින් ග්‍රාමීය මට්ටමේ රැස්වීම් සංවිධාණය කර ජනතාව අමතමින් රජයට ඡන්දයදීමේ වැදගත්කම පෙන්වා දීමේ උප්‍රකමික වැඩ සටහන පාවෙමින් තිබු ජණවිඥාණය ආපසු කැදවා ගත්තා.එක්සත් ජාතික පත්‍ෂයට එවැනි වැඩසටහනක් තිබුනේම නැහැ.පොදුවේ සියළුම අපේක්ෂණකයෙක්ම තම මනාප ගොඩ වැඩිකර ගැනීමේ පරමාර්ථයෙන් මිස තම පක්ෂ ජයග්‍රහණය කිරීමේ අදහසක සිටියේ නැහැ.ජවිපෙ අපේක්‍ෂකයනට සන්ධානගතව සිටියදි ශ්‍රීලනිප චන්ද බැංකුවෙන් මනාප ලැබුනා. මෙවර ලැබුනේ ඔවුන්ගේ පක්ෂ්යේම චන්ද පමනයි. ජවිපෙ බෙදීම නිසා ඔවුන්ගේ චන්ද බොහෝම විට කාටවත් ලැබුනේ නැහැ.
ඡන්දදායකයා තම මැතිවරණ බලප්‍රදේශයෙන් පිටත අපේක්ෂනකයනට ඡන්දයදීමට ප්‍රතිරෝධයක් දැක්වුවා. එයින් මිදි මනාප ගත් අපේක්ෂණකයෙක් වෙත් නම් ඔහු අසීමිතව මුදල් වියදම් කර තිබුනා. දිනකට වාහන 50 ක් පමන යොදමින් 200 කට පමන ආහාර පාන සපයමින් මැතිවරණ ව්‍යපාරයේ රත්නපුර දිස්ත්‍රික්කය පුරාම මැතිවරන කොට්ඨාස අටේම ප්‍රචාරක කටයුතුවල(ව්‍යාපාරයක මිස සමාජ සේවයක් සදහා මෙතරම් මුදල් යොදවන අයව හදුන්වන්නේ කෙලෙසද මම නොදනිමි.) යෙදුණ අපේක්ෂිකයෙක් වෙත්නම් ඔහුට අසමාන මනාප ප්‍රමානයක් ලැබුනා.
පලාත් සභාවක මන්ත්‍රිවරයෙකුට ඇමතිවරයෙකුට ලැබෙන දීමනා සහ පහසුකම් සලකා බලන කොට මේ වියදම තම ජීවිතකාලෙදීවත් පියවාගන්න පුළුවන් වෙන්නේ නැහැ. අපි දියළුනු කැටේට පවා බදු ගෙවනවා . අවසානේ ඒකත් හොරකම් නොකරයි කියලා විශ්වාස කරන්න පුළුවන්ද ?
ඡන්දදායකයාගේ අදහස ප්‍රකාශවුනේ ඉතාමත් නිහඩව. නිහඩවම ඒ අදහස ආපසු කැදවන්නත් ඔහුට කාගෙවත් මග පෙන්වීමක් අවශය නැහැ කිසලා මට හිතෙනවා.