මීදුමත් සමග වසරක්.

පරිගනකයත් සමග ගනන් හදපු මම ලියුම් ලියපු මම. විවේක වෙලාවට spider solitaire එකේ කාඩ් ගහන එකයි කලේ .

අවුරුද්දකට විතර ඉස්සර 2008.06.13 ට පස්සේ දවසක කොළඹ විශ්ව විද්යාලයේ පරිගණක අධ්‍යයන ආයතනයේ භාෂා තාක්ෂ ණ පරීයේෂණාගාරයේ සිංහල යුනිකේත ( Unicode) හා (web 2) වැඩ මුළුවකදී බෙදා දුන්න පත්‍රිකා ගොන්නක් මට ලැබුනා.මම Unicode සිංහල අකුරු වලට මාරු වුනා. Symbol වලට ගිහින් අකුරු හොය හොයා කොට කොට හිටපු මම key board එකේ දඩි බිඩි ගාලා type කරන්න පටන් ගත්තා.

Blog එකට මට පාර කිව්වේ වමිල ලියනගේ blogs - අන්තර්ජාලයේ ඔබේ ඉඩ.

මම පලමුව WWW.blogs.sinhalabloggers.com අඩවියට පිවිසිලා කියවා කියවා ටික කාලයක් හිටියා.පරිගණක පිලිබද කිසිම පාඨමාලවක් විධිමත්ව ඉගණගෙන නැති මට පරිගණක සාක්ෂරතාවය ඉගන ගන්න උනේ ගෙදර වාහනෙන් .driving ඉගන ගන්නවා වගේ.
blog එකක් හදා ගන්නත් නඩත්තු කරන්නත් බැහැ. දන්න කෙනෙකුට වදින්න ඕනී. එහෙම කරලා තමයි ජුලි මාසේ මේ දවස් වන කොට මීදුම හදා ගත්තේ. පිටුව හදලා දුන්න එක්කෙනා මුලින්ම ගුරු මුෂ්ඨිය තියාගෙන තමයි පිටුව හදලා දුන්නේ.

මම විවේකයක් ලැබුනම word document එකක type කරලා තියාගෙන දවස් දෙක තුනක් ගුරුවරයාට වදිනවා. අන්තිමේදි ගුරුවරයා මගේ වදේට මීදුමට මගේ මනස්ගාතය එකතු කරනවා. කාලය කොතරම් නපුරුද ?.මම හිතනවා.

මගේ ජීවිතය ගෙවෙන්නේ බකමූනාගේ අවධියේ. අයිතිවාසිකම් තියෙන්නේ “හ්ම්’ කියන්න විතරයි. මගේ ඉල්ලීමට ලැබෙන ප්‍රතිචාරයට මම “හ්ම්’ කියනවා.profile එක දැක්කම හිතා ගන්න පුළුවන්නේ.

ටික දවසක් යන විට මට නිදහසේ කටයුතු කරන්න පුරුදුවුනා. මම පිටුවේ හැඩ රුව වෙනස් කර ගත්තා. පුංචි අඩුවකට තියෙන්නේ මගේ connection එක slt dialup එකක් වීම. මම තාමත් බර කරත්ත යුගයේ. හද්දා පිටිසර ඉන්න මට ADSL නෑ.

රට වටේ ඇවිදින කොට පරිසරයේ පින්තූර අරගෙන එන එක මගේ පුරුද්දක් ඒත් ඒවා බෙදා ගන්න මේ බර කරත්තයෙන් බෑ.
මීදුමත් එක්ක ඉන්න පුංවි එවුන් ගේ දැනීම නම් පුංචි නෑ. ඒගොල්ලත් එක්ක මම දැනුමෙන් නම් පුංචි එකෙක්. මම ඒ ගොල්ලා කියවලා ඉගන ගන්නවා.මගේ විවේකයත් දැන් ගෙවිලා යන්නේ යම් සතුටකින්. spider solitaire එකට ගෙවුන කාලය මොකක් හෝ සිද්ධියක් වියමන් කරන්න වෙන් වෙලා. නැත්නම් වියමන් කියවන්න යොමුවෙලා. ඒකත් සිම්පල් ප්ලෑන් එකක්.

අපි මීදුමත් එක්ක අළුත් අවුරුද්දක් පටන් ගනිමු. කියවන්න ... වැදගත් ලෙස විචාරවත් වෙන්න.මම ආරධනා කරනවා.

මතට තිත සහ කොත්තමල්ලි බීම.

බොහෝම කාලෙකට ඉස්සෙල්ලා මම මත ගැන මතකයක් වියමන් කලා.නීතී විරෝධී මත්පැන් නිෂ්පාදන දිනපතා පාවිච්චි කරන ප්‍රජාවකගේ මරණ කිහිපයක් සිද්ධ වෙමින් තිබියදී.වියමන් කරන්නෝ අදහස්ද comments දක්වලාත් තිබුනා.

මතට තිත තබන හදිස්සියක් 2007අය වැය යෝජනා වලින් පස්සේ රටේ තිබුනා. 2008 අය වැය ආවට පස්සේ ඒ උනන්දුව තිතට බැස්සා.2007-2008 අතර කාලය සුරාබදු නිලධාරීන්ගේ තදියම් වැටලිම් දිනපතාම වාර්තා වුනා. 2008 පස්සේ ප්‍රවෘත්ති පත්‍ර වල ඒකට ඉඩක් තිබුනේ නෑ. ප්‍රභාකරන් ප්‍රවෘත්ති මව මවා දුන්නා. පොලිසියටත් සුරාබදු නිලධාරීන්ටත් ආයේ පරන රටාවට හුරුවුනා.මෑන් ගියාට පස්සේ ආයෙත් මතට තිත තියන්න පටන් ගත්තා වගෙයි.මේ වැඩ පිලිවෙල මම දකින්නේ නම් සෝඩා බෝතලේ කැඩුවා වගෙයිකියලා.සූස් ගාලා සෝබනේ විතරයි.

ප්‍රදේශයේ පොලිසියටත් සුරාබදු නිලධාරීන්ටත් වැටලීම් කරන්න අවශ්‍යම නැහැ.සියළු නිෂ්පාදකයන්ගේ,බෙදාහරින්නන්ගේ සහ ලොකු පොඩි අලවි කරන්නන්ගේ පැටිකිරිය මේ දෙගොල්ලා ගාවම තියෙනවා.අළුතින් පත්වෙන නිලධාරින් වැඩ බාර ගන්නා ගමන්ම මේ අයගේ සජීවී ලිපි ගොනුත් බාරගන්නවා.ලගට එන්න කියලා මේ අයට නීතිය මාසිකවම අකුරටම ක්‍රියාත්මක කරවනවා.මාසිකව දඩ මුදල් නිල නොවන අන්දමින් පොලිසියටත් සුරාබදු නිලධාරීන්ටත් වෙන වෙනම ගෙවන්න ඕනී. ත්‍රෛමාසිකව අධිකරණයට දඩ මුදල් ගෙවන්න සිද්ධ වනවා වැටලීමක් සිද්ධ වෙලා නඩු වැටීමෙන්.හැබැයි ඒ මාසෙත් නිල නොවන දඩේ නම් ගෙවන්න ඕනි. මේක නිරන්තරයෙන්ම ක්‍රි යාත්මක වන ක්‍රියා දාමයක්.මේ දෙගොල්ලෝ ගහට පොත්ත වගේ.

බලපත්‍රලාභි බීමහල් වලටත් නොබොන අයගේ සදාචාරාත්මක අයිතිය ආරක්ෂාර වෙන නීති රීති මාලාවක් තියෙනවා. බොන අයගේත් යහපත ගැන හිතාගෙන සකස් කරපු නීතිත් තියෙනවා.මේවායේ පාලනාධිකාරි බලය පැවරෙන්නේ සුරා බදු නිලධාරීන්ට. සෑම බීම හලකම මිලදී ගැනීම් අලවි කිරීම් සහ ප්‍රමිතිය මාසිකව නිරන්තරයෙන් විගනනය කරනවා. මේකත් හරියට සෙල්ලම් කඩේ විගනනය කරන්නා වාගේ වැඩක් .මාසිකව එන නිලදාරියාට බීමහලේ අලවිය අනුව ගෙවිය යුතු ගාස්තුවක් තියෙනවා . රුපියල් 1500/= සිට ඉහලට වාගේ .ඒක ගෙවන්න ඕනී වැටුප වගේ. එහෙම ගෙවන්නේ නැත්නම් තොග පොත් පත් වල අඩුවෙන් තොග ගබඩා වෙලා .වැඩියෙන් ගබඩා වෙලා වැනි අඩුපාඩු, සහ සුරා බදු නීති පොතේ තියෙන ඒවයින් මොකක් හරි පෙන්නල දෙපාර්තමේන්තුවට ගෙවන්න දඩයක් නියම කරනවා.කොහොම වැටුප් ගෙව්වත් මාස හතරක් පහකට සැරයක් දෙපාර්තමේන්තුවටත් දඩයක් ගෙවන්න අඩුපාඩුවක් ලියනවා. නැත්නම් දෙපාර්තමේන්තුව හිතනවනේ නියමෙට රාජකාරිය කෙරෙන්නේ නෑ කියලා.

ඔය වගේ ක්‍රියා දාමයෙකුයි සුරාව සමග බැදුන නීතියේ ක්‍රියාත්මක පැත්තේ තියෙන්නේ.මතට තිත තියන එකත් යුද්දේ වගේ ඉවර කරන්න ඕනි නම් මේ දෙගොල්ලන්ගෙන් නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම තෙවෙනි පාර්ශවයකට අරන් දෙන්න ඕනී. නැත්නම් හෙම්බිරිස්සාවට කොත්තමල්ලි බොනවා වගෙයි. ආයෙත් හැදෙන්න පුළුවන්.

දුකාගේ ලිංගික අධ්‍යාපනය පිලිබද අදහස.

"පුතාට නිතර ටීචර් පහර දෙන නිසා පාසලින් අස් කරගත්තාට පසුව වෙනත් පාසලකට භාරනොගත් නිසා සිත් තැවුලට පත් පියා වස පානය කර මිය යයි - පුවතක් . . . !" මේ පුවත ඔස්සේ ජූලි 5 වෙනි ඉරිදා දුකා කල වියමනේ ලිංගික අධ්‍යාපනය පිලිබද අදහසක් වියමන් කරලා තිබුනා.දුකාගේ අදහස “2. ඉතාම පුංචි කාලයේ පටන් (සමහර විට පළමු වසරේ සිට ) දරුවන්ට ලිංගික අධ්යා පනයක් ලබා දිය යුතු වෙනවා” මෙහෙමයි. මීදුම මේ අදහසට කැමතිම නැහැ..

මේ විෂයය දරා ගත හැකි මට්ටමක මේ දරුවන්ගේ මනස අවුරුදු හයක් වන විට වැඩී නැහැ.පහ හය වසර වසරවල ඉන්නේ අවුරුදු 11,12 දරුවෝ. ලිංගික කරුණු පිලිබද යම් අවබෝධයක් ලබා දිය යුතු වයස් කාණ්ඩය අවුරුදු 14 වත් ඉක්ම වෙන්න ඕනී කියලයි මීදුම හිතන්නේ.
1995 වසරේ පටන් පංති මට්ටමේදී ලිංගික සෞඛ්‍ය අධ්‍යානපන වැඩ සටහන් ක්‍රියාත්මක වෙනවා.
වයස අවුරුදු 10 -14 යොවුන් වියේ මුල් අවධියයි.අවුරුදු 15 -19 මැද අවධිය ලෙස සලකන්න පුළුවන් අවුරුදු 15,16 වන විට තමයි ගැහැනූ පිරිමි දෙපාර්ශවයේම ශාරීරික වෙනස් කම් ඇති වන්නට පටන් ගන්නේ.එයා දැන් ලොකු ලමයෙක් ,ලමිස්සී,ඉලන්දාරියා නහඹුවා නෑම්බි, ගැටයා, ගැටිස්සී ලෙසින් අපි හදුන්වන්න පටන් ගන්නේ ඔය කාලේදී. ඉතින් අවුරුදු 12.13 වන විට ලිංගික සෞඛ්‍ය අධ්‍යාපනය පිළිබදව යොමුවිම ප්‍රමානවත් කියලයි මීදුම හිතන්නේ . ඒ කාලේ වන විට දරුවා හතවසරේ නැත්නම් අට වසරේ.

එක්සත් ජාතීන්ගේ ජනගහන අරමුදලේ අනුග්‍රහයෙන් ජාතික අධ්‍යාපන ආයාතනයේ ජනගහන හා පවුල් ජීවිත (ප්‍රජනක සෞඛ්‍ය ) අධ්‍යාපන ව්‍යාපෘතිය මගින් ප්‍රකාශිත “ “අසමු දැන ගනිමු - සුවෙන් සිටිමු” සහ “උදාවු යෞවනය” කියලා පොත් දෙකක් ‍නොමිලේ හත වසරේ සිට සිසුන්ගේ ප්‍රයෝජනයට ලබා දීලා තිබෙනවා.මේ පොත් වල අන්තර්ගතය තුල දරුවන් ගේ සිරුරේ වෙනස් වීමේ සිට කාන්තාවන් ගේ ආර්තවතාවය . පියයුරු , කන්‍යා පටලය යොවුන් වියේ ගැබ් ගැනීම,ලිංගික අතවර වලින් ආරක්ෂා වීම , පිරිමි දරුවන්ගේ ස්වයං වින්දනය සහ ස්වප්න මෝචනය.ආදී ලිංගික සෞඛය කරුණු සාකච්ඡාවනවා.

හොදින් කැපෙන පිහියක් මෝඩ ලෙසට පාවිච්චි කලොත් අනතුරු සිද්ධ වෙනවා. ඥානාන්විතව පාවිච්චි කලොත් අවශ්‍ය කාරනා නිවරදි ලෙස ඉටු කරගන්න පුළුවන්.ලිංගික අධ්‍යාපනය ඉගන ගන්නා දරුවෝත් එය නිවරදි ලෙස අපේ සංස්කෘතික උරුමයන්ට අනුව භාවිතා කලොත් දෙමව්පියන්ගේත් දරුවන්ගේ අනාගතයටත් යහපත් වෙනවා.ප්‍රජනනය පිළිබද මේ දැනුවත් භාවය සීමා කඩයිම් වලින් බැහැරට භාවිතා කර අනාගතයට ප්‍රශ්න හදා ගන්නා නාගරික මෙන්ම ගම්බද දරුවොත් ඉන්නවා.
බිය හිතින් දුරු කරගන ක්‍රම සහ විධි භාවිතාවෙන් දෙවිවරු පය ගහන්නත් බිය තැන් වල මේ මෝඩයෝ කරනම් ගහනවා.

දුකාගේ ටීචර්.

Commends වලට එන්නේ නැතිව මීදුමෙන් ඌණ පූරණයක් කලාට දුකා මාත් එක්ක අමනාප වෙන එකක් නැහැ කියලා හිතනවා. "පුතාට නිතර ටීචර් පහර දෙන නිසා පාසලින් අස් කරගත්තාට පසුව වෙනත් පාසලකට භාරනොගත් නිසා සිත් තැවුලට පත් පියා වස පානය කර මිය යයි - පුවතක් . . . !"
මේ පුවත ඔස්සේ ජූලි 5 වෙනි ඉරිදා දුකාගේ සිත අවදිවනවා. මේ පුංවි රටේ ජවිපේ භීෂණ සමයේ ඇඹිලිපිටියේ ජාතික පාසලේ සිටි මිණීමරු ගලප්පත්ති වගේ විදුහල්පතිවරු වගේම අනන්තවත් දුකාගේ වීර ගුරු මාතාව වගේ ගුරුවරු ජීවත්ව ඉන්නවා. මේ පියාත් ආත්මශක්තියක් ඇත්තෙක් නෙමෙයි.පුතාට ප්‍රශ්න ගොඩක් ඉතිරි කරලා ජීවිතයෙන් පලා ගිහින් . එහෙම තාත්තෙක් ඉන්නවට වඩා නැති එක පුතාගේ දිරිය වැඩීමට යහපත්.ටීචර් නම් උගන්නන්න දන්නේ නැති .පොලිසියට හරි බන්ධනාගාර දෙපාර්මේන්තුවේ රැකියාවකට සුදුසු පිස්සු හටනක් වෙන්න ඇති.
දුකාගේ ආවර්ජනය එක්කම මමත් ආයෙත් පාසල් ගියා. අපිට වීජ ගණිතය ජ්‍යාමිතිය උගන්නපු ප්‍රේමවර්ධන සර් , රසායන විද්‍යාව විජ්ජාවක් වගේ කියාදුන්න වීරසිංහ සර්, භෞතික විද්‍යාව කල් කදුරු තිත්ත කසායක් වගේ පෙව්ව සුගතදාස සර් , තාමත් අපේ දෙවි වරු.මට මතකයි එක දවසක සුගතදාස සර් “ඩස්ටර් එක” මගේ අතට දීලා පීඩනය වැඩිකරන්න කියපුවම අත ලිහිල් කරලා - පීඩනය අඩු කරන්න කියපුවම අත තදින් උන්ඩි කරපුවම ජාතක පොත් වහන්සේ විතර දිග පලල “වයිට්ලි ගේ භෞතික විද්‍යාව’ පොත මගේ ඔළුවට පියාසර කරවපු හැටි.ඒත් සර් තාමත් මගේ දෙවියෝ.අපිට ගුරුවරුන් ගැන හිතන්න පුළුවන් චින්තනයක් තිබුනා පුංචි කාලෙදිත්. අම්ම තාත්තා වගේම ගුරුවරුත් අපිට යහ මග පෙන්වනවා කියන සිතිවිල්ල දුකාටත් තියෙන්න ඇති.

හැත්තෑවේ දශකයට පෙර ගුරුවරු පාසලට ආවේ උගන්වන්න ඉගෙන ගෙන. ගුරු විද්යා ලවල පුහුණුවන කාලේ ගණිතය විතරක් නෙමෙයි නැටුම් සංගීතයත් එක්ක විෂයයන් ගණනාවක් හදාරා තමයි පත්වීම ලබා ගන්නේ. මේ අය ඕනෑම දේකට ඔට්ටුයි. දක්‍ෂයි. ඕනෑම විෂයයක් නිවරදිව ඉගැන්නුවා.මේ අය උගන්වන හැටිත් ප්‍රවීනයන් ගෙන් හදාරා ගෙනයි පත්වීම ගත්තේ. උසස් පෙල පන්ති වලදී තමයි අපට විශ්ව විද්යාාල උගතුන් මුණ ගැහෙන්නේ මෙයාලත් විෂයය නිර්දේශයට විතරක් යට වුන ගුරුවරුන් නෙමෙයි. වර්තමානයේ වගේ බ්‍රොයිලර් පන්නයේ උපාධි ධාරීන් එකල බිහිවුනේ නැහැ.මේ හැම කෙනාම උගන්නවාට අමතරව දරුවන් ගැන හොයා බලන්නත් කාලය යොදාගත්තා.අපි ගෙදර අම්මලා තාත්තලාගෙන් නිදහස් වෙලා පාසලට ආවේ පාසලේ අම්මලා තාත්තලාගේ තුරුලට.මේ ගුරු මව් පියවරුන්ගෙන් අද ඉන්නේ 1970 තරම් කාලයේ පත්වීම් දල සුළු පිරිසක් විතරයි අනෙක් ඇත්තෝ සේවයෙන් විශ්‍රාම අරගෙන.
සාහිත්‍ය - කලාව කන්නද? අහපු උත්තමයෝ අපේ ජන සමාජයේම මොළ සෝදලා යාන්ත්රීමකරනය කලා. අපි ඒ කාලේ වාර අවසන් වෙන කොට පුංචි උනත් හොද කලා සන්දර්ශණයක් තියලා නිවාඩු කාලේට ගෙදර ගියේ අප්‍රමාන සතුටෙන් .පසු කාලේ ජාතික මට්ටමේ නාටය උලෙලවල් වල ආන්දෝලාත්මක නාටය බිහිවුනේ මේ පුංචි එවුන්ගෙන්.මේවා ගුරු ගෝල සම්බන්ධතා ගොඩනගාපු වයාපෘති.අහල තියෙනවද හොරණ විදයාරත්නයේ “සුදු ඇතා ආවට පස්සේ” “ආඩි ටිකයි අම්බලමයි”. තක්ෂිලාවේ “අල කලංචිය” පැල්මඩුල්ල මධය මහා විදයා ලයේ “ නරි උගුල” .‍‍මේවයින් බිහිවුන අය තමයි ධර්මසිරි බණ්ඩාරනායක, ජනක ප්‍රේමලාල් ,ලාල් කුලරත්න නිශ්සංක දික්දෙනිය වගේ අය තවත් නම් තියෙනවා. අද පාසල් වල ඒ වගේ වැඩ බාහිර වැඩ වෙලා. අවුරුද්ද අවසන් වෙන්න කලින් විෂයය නිර්දේශය කොටල හරි පොවන්න තමයි අම්මලා තාත්තලයි ටියුෂන් මාස්ටරුයි උත්සහා කරන්නේ.වර්තමානයේ ගුරුවරයායි සිසුවනු අතර තියෙන්නේ වෟත්තීය බැදීමක් විතරයි.වැටුපට කරන කාර්යභාරයක් වෙලා ඉගැන්වීම.සල්ලි නැත්නම් අද මොනවත් කරගන්න බැරි සමාජයක් බිහි වෙලා ඒකට තමයි ධාර්මිෂ්ඨ සමාජය කියන්නේ.
ගුරුවරුන් බදවා ගැණිමේත් සීමා මායිම් නැහැ. ඉස්සර ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාල වලට ඇතුලත් වීමේදී ප්‍රවේශ විභාගයක් තිබුනා. සුදුසු අය ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාල වලට ගිහින් ඉගන ගෙන ඇවිත් ඉගැන්නුවා.විභාගයකින් සිසු ගුරුවරුන් ලෙස බදවා ගෙන ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාලවලට ඇතුලත් කර ගෙන පුහුණු කරපු කොටසින් පස්සේ විධිමත් පරිපාටියක් ගුරුවරුන් බදවා ගැණිමට තිබුනේ නැහැ.1970දී සිරිමාවෝ රජයේ මැති ඇමතිවරු දිගට හරහට ගුරු පත්වීම් දුන්නා. ගෙදරට පණිවිඩ යවලා ගෙන්නා ගෙන. නුපුහුනු ගුරුවරුන් ලෙස. Job bank කියලා ඉලව්වක් අටවගෙන 1977 පස්සේ ගුරු පත්වීම් ඇතුළු රාජ්‍ය සේවයේ පත්වීම් කලා “නැති බැරි අය ඇති හැකි අය” කල යුගයේ 25000 ක් ජන සවිය පදනම් කරගෙන ගුරු පත්වීම් දුන්නා. අධ්‍යාපන සුදුසුකම නොසලකමින්.වන්ද්‍රිකාකා යුගයේ උපාධිධාරීන් 25000ක් බදවා ගත්තා. ඌව සහ මධ්‍යමපලාත් පාසල් වල ඉන්නවා විජමු සහ එස්.බී. බදවා ගත් පිරිසක්. මේ අයත් ගුරුවරු. ඒත් ගුරු සහයක කියනවා.මේ කවුරුවත් උගන්නන්න ඉගන ගත්ත අය නෙමෙයි. මේ වකවානුව වන විට ගුරු අභ්‍යාස විද්යාල වසා දමලා. ඉතින් පුළුවන්ද ලමයින්ට උගන්නන් දන්නා පිරිසක් පාසලට එවන්න. ඒ වෙනුවට උසස් පෙල සමත් සීමිත පිරිසක් විද්යාපීඨ වලට බදවා ගෙනගුරු ක්‍ෂෙත්‍රයට මුදා හරිනවා. ඒ ගුරුවරයෙකුයි මේ ඉහතින් කියාපු වෟත්තීය නුපුහුනු ගුරුවරයෙකුගෙයි ඉගැන්වීමේ පන්නරය අහසට පොලොව වගෙයි.උපාධිධාරී ගුරුවරු උගන්වන්න ඉගන ගන්නේ දරුවන්ගෙන් . විෂයය දැනීම විතරක් තිබුනට උගන්නන්න බැහැ.පසුව අධ්‍යාපන ඩිප්ලෝමාව කරනවා වෘත්තීය සුදුසුකම ලබා ගන්න. ඒක නැත්නම් වැටුප් එක තැන නතර වන නිසා.ඉතින්මේ අය අතර යකා ආවේශ වන ආදරය කරුනාව ඉගනගෙන වත් නැති නුපුහුනු, අත්දැකීම් නැති , රක්ෂවට පමනක් පාසලට එන අය දාහකට එකක් විතර ඉන්න පුළුවන්.
මම වියමන් කලේ කාරනා දෙකක් විතරයි.දුකාගේ වියමනෙන් මතුවුන කාරනා බොහොමයි. මට වියමන් කරන්න ඉදිරියේදි මාතෘකා රැසක් ඉතිරි වෙලා තියෙනවා. දුකාත් සිහිපත් කරමින් ඒවාට පිවිසෙන්න මම හිතනවා මතු දිනක.

13 වෙනි සංශෝධනය නොහොත් වක්කඩයෙන් දිය නෑම..

13 නපුරු ඉලක්කමක් ලෙස මතයක් ඇත. ජේ.ආර් - රජිව් සුසංයෝගයෙන් බිහිවු ජේ.ආර් අකමැත්තෙන් වුවද එකගවු පලාත්සභා නම්වු සුදු අලියා බිහිකල 13 වෙනි ව්යතවස්ථා සංශෝධනය අද විවාදාත්මක මාතෘකාවකි.
රටේම හදිසි නීතිය ප්‍රකාශයට පත් කොට ජේ.ආර් - රජිව් අත්සන් කල ගිවිසුමෙන් ගාමිණි ජයසුරිය වැනි අමාත්‍යවරුන්ට දේශපාලනය සදාකාලිකව එපා කර රජිව් ගාන්ධි වැනි ප්‍රබල දේශපාලන චරිත හෑල්ලුවට ලක් කරමින් ( නාවික විරුවා ගේ තුවක්කු බදේ ප්‍රරහාරය ) 13 වෙනි සංශෝධනය උත්පත්තිය ලැබීය.

ජේ.ආර් අසරන වන තැනට පත් නූනානම් මේ උරචක්‍රමාලාව අප රටට කඩා පාත් නොවන්නට බොහෝ විට ඉඩ තිබිණි.ඔහුගේ ඇමරිකන් ගැති භාවයට ඉන්දියාව දුන් ප්‍රහාරය 13 වෙනි ව්යෝවස්ථා සංශෝධනය ලෙස මම දකින්නෙමි. අපේ හැම කරුමටම මුල ජේ.ආර්ය. වර්තමාන ව්‍යවස්ථාව ඇතිකර කර ඇති වින්නැහිය සහ ඉන් නිර්මානයවි ඇති අවුල් ශ්‍රී ලංකාවම ජරාජීර්ණ කලේය.
පාලනය විමධ්‍ය ගත වීම හොද ලක්ෂණයක් ලෙස මම දකිමි.එය ක්‍රමවත් සහ ලාභදායීවීම ද සිදුවිය යුත්තකි. අද පාලනය සදහා පිරිවැය ඉතාමත් ඉහලය රටට දරා ගත නොහැකිය.සත් භාවයෙන් සහ අවබෝධයෙන් කටයුතු කරන්නෝ විරලය.පාර්ලිමේන්තුවේ ඇමතිවරු 112 කි.පලාත් සභාවල 05 බැගින් 40 දෙනෙකි.ආණ්ඩුකාරවරු 09 දෙනෙකි. මේ සියළු දෙනා වෙනුවෙන් කාර්ය මණ්ඩල යාන වාහන අවශ්‍යතරමට වඩා බොහෝ සපයා ඇත. එහෙත් අමාත්‍යෘංශ, පලාත් අමාත්‍යෘශ රාජ්‍ය නිලධාරීන් හැර මේ අයගෙන් රාජ්‍ය පරිපාලනයට, ප්‍රතිපත්ති සම්පාදනයට වන කෙන් ගෙඩියක් නැත. එයට හේතුව මේ චන්ද ක්‍ර මයෙන් පත්වී යන නියෝජිතයෝ උසස් අධ්‍යෘපනය නොලත් උගතුන් වීමය. ඔවුන්ට පත්වු දා සිට සෝබනය මිසක වෙන වැඩක් නැත.යාන වාහන දැසි දස්සන් පිරිවරා‍ ගෙන පෙරහැරේ යාම මිස වෙන ජොලියක් නැත.

පාලනය විමධ්‍ය ගතවිමේ අවශ්‍යවතාවය ඩඩ්ලි - චෙල්වනායකම් ගිවිසුමෙන්, බණ්ඩාරනායක - චෙල්වනායකම් ගිවිසුමෙන් සහ දිස්ත්‍රික් සභා , සංවර්ධණ සභා ක්‍රමයෙන් එලි දැක තිබිණි.එය වඩාත් ක්‍රියාත්මක තලයෙන් ප්‍රදර්ශණය වන්න පටන් ගන්නේ පලාත් සභා පිහිටුවීමෙන් පසුය.

කොළඹින් විය යුතු බොහෝ දෙයින් කොටසක් අද පලාත් සභා මගින් ඉටු වන බැවින් ජනතාවට මහත් අස්වැසීමක් ඇතිවු විෂයයන් රාශියක් ඇත. විවාදයට බදුන් වී ඇත්තේ පොලිස්,ඉඩම් බලතල ආදී ගැටළු කිහිපයක් අරඹයාය.උදාහරණ ලෙස අධ්‍යාතපනය වැනි විෂයයන් අවුල් කරමින් ජාතික පාසල් මධ්‍යම ආණ්ඩුව යටතේද අනෙක් පාසල් පලාත් සභා යටතේද පරිපාලනය ක්‍රියාත්මක වන්නේය. පලාත් රාජ්‍යය සේවා කොමිසමක්ද ඇත. ජාතික රාජ්‍ය සේවා කොමිසමක්ද ඇත. රාජ්‍ය පත්වීම් මාරුවීම් .උසස් වීම් පිළිබදව සදහා බලතල අවුල් වියවුල් කරමින් මේ ආයතන ක්‍රියාත්මකය. මෙවැනි අවුල් නිරාකරණය කිරීම පලාත් සභාවටම පැවරීමට කොළඹ බලධාරීන් අකමැතිය. මෙයත් බාල බල ලෝභී දේශපාලන උපක්‍රමයක් මිස අන් දෙයක් නොවන බව නම් පැහැදිලි වන්නේය.
අපේ රටට මදි නොකියන්න චන්දයෙන් පත්වන පරිපාලන ආයතන තිබේ. ජනාධිපති,පාර්ලිමේන්තුව,පලාත් සභාව පලාත් පාලන ආයතන ( ප්‍රාදේශිය සභා.නගර සභා මහ නගර සභා) . මේ සියල්ල උපත ලබන්නේ ජනතා පරමාධිපතයය තුලින් යයි කියනු ලැබේ. වර්ථමානයේ පරිපාලනය සදහා ක්‍රියාත්මක වන්නේ නම් මින් එක ආයතනයක් පමනකි. අනෙක් ආයතන කකා බිබි කෙලි දෙලෙන් කයිවාරු ගසමින් හැසිරෙන සෙයකි.

විවාදාත්මක බලතල පැවරීම පසක තබා අද වැදගත් වන්නේ ව්‍යාකූලවු උතුරු නැගණහිර ජනතාවගේ මුලික අවශ්‍යතා සම්පුර්න කර ඔවුන් තම ගම් බිම් වල පදිංචි කිරීමය.ඔවුන් සුවපත් වූ විට දැනට මේ තියෙන හැටියට නැගෙනහිර මෙන් උතුරේද පලාත් සභාව ක්‍රියාත්මක කල හැක. ඉන් අනතුරුව යා යුතු මගට පිවිසිය හැකිය. ජනතාව ඉල්ලන දෙය මිස නොඉල්ලලන දේවල් දීමට යාමෙන් නැති අර්බූද මතුවන බව නම් සටහන් කල යුතුය.

අලියා නොනැගිටින්නම වැටී ඇත්ද ?.

අලියා නොනැගිටින්නම වැටී ඇත්ද ?. එසේ සිතනවා නම් එය වැරදිය. ශ්‍රීලනිපයේ ලේකම් වරයාට අනුව අලියා සියදිවි නසා ගෙනය. නැත්නම් සියදිවි නසාගැනීමට සූදානමින් සිටියි. පුරසාරම් දොඩන ඇත්තෝ 1977 දී ඇතිවු ධාර්මිෂ්ඨ සමාජයේ උදාව සිහිපත් කරන්නේ නම් මැනවිය. බින්දුවට බැස තිබු එජාපය නැගිට්ට වන්න JR 1970 පරාජයේ සිටම වැඩ කලේය. නරක ආදර්ශ ඇතිව වුවද පාසල් සිසුන්ගේ සිට විවිධ තරාතිරමේ ජනතාව හට දේශපාලන සටන් පාඨ , දේශපාලන බලාපොරොත්තු ලබා දෙමින් එජාපයට ජීවය ලබා දී 1977 වන විට 2/3 ක බලයක සිටි රජයක් අතු ගා දමන්නට සමත් විය.

අදත් තනි දේශපාලන පක්ෂ යක් ලෙස වැඩිම චන්දදායකයයින් පිරිසක් බුක්තියේ සිටින එකම දේශපාලන පක්ෂය එජාපය මිස වෙනත් පක්ෂයක් නැත. අද එජාපයට සිදුව ඇත්තේ නව JR කෙනෙකු නැතිවීමය. 1970 JRගේ දේශපාලන උපක්‍රම වර්තමානයේ ආදේශ කිරීමෙන් දණ ගාන්නවත් නොහැකිය. වලං බිදින කොට හෝන් ගහන කොට ජනතාවට හිනා යන්නේ ඒ නිසාය.

රනිල්ට නායකත්වනය අතහැර යා නොහැක. එතුමන් කෙරෙහි එජාපය බිම් මට්ටමේ සාමාජිකත්වකයේ විශ්වාසය ඇතැත් ජයග්‍රහණය උදෙසා ලං කරගත යුතු සාමාජික නොවන ජනතාවගේ විශ්වාසය නැත. එම විශ්වාසය සදාකාලිකවම එතුමාට නම් දිනා ගත නොහැක.මොනවා උනත් පක්ෂයට පමනක් කතිරය ගහන පිරිසගෙන් පාලක බලය ලබා ගත නොහැක. බලය ලබා ගැණිමට නම් මොන පක්ෂයකට වත් නැති අයගේ ඡන්ද ලබා ගත යුතුය.
මෙතෙක් කලක් මොන පක්ෂයකට වත් නැති අයගේ ඡන්ද ලබා ගැණිම සදහා වැඩ සටහනක් එජාපයට තිබුනේ නැත. මොන පක්ෂයකට වත් නැති අය බලයට පත් කරන පක්ෂයෙන් රැකී රක්ෂා . නිලතල , රට බීම බලපත්‍රල,මාර්ග බලපත්‍ර ආදී කී නොකී වරදාන බලාපොරොත්තුව ඡන්දය දෙන්නේ නැත. ඔවුන් ගේ එකම බලාපොරොත්තුව යහපත් සමාජයක් රට තුල ස්ථාපනයවීමය. යහපත් සමාජයක් ස්ථාපනය කරන බවට ඉගියක්වත් කිරීමට තප්පුල්ලන එජාපයේ නායක කාරකාදීන්ට මෙතෙක් හැකිවුනේ නැත.

JR 1970 දී මුලින්ම කලේ ධාර්මිෂ්ඨ සමාජයක් බිහිකරන අන්දම ගම් මට්ටමේ සිට තහවුරු කිරීමේ ප්‍රචාරක ව්‍යාපෟතියක් දියත් කිරීමය. 1977 වන විට ඇට අටක් ද එකතු කරගත් ඔහු සමාජයේ සියළු මට්ටම් අමතමින් ජයග්‍රහණයේ අවසන් අදියර දක්වා ජනතාව කැදවා ගත්තේය. ධාර්මිෂ්ඨ සමාජය බිහිවිය.

ඒ හපන් කම අදත් කරන්නට හැකි වුනත් ජනතාව ගමන් ගන්නා අත තේරුම් නොගෙන ජනතාව තමන් යන අතට කැදවා ගෙන යාමට දරන උත්සහාය තුල මොන පක්ෂයකට වත් නැති අයගේ ඡන්ද ලබා ගැණිමට එජාපය දරන උත්සහාය සාර්ථක වන්නේ නැත.
එයට පිළියම් යෙදිය හැකි කවරෙකු හෝ නායකත්වයයට පත්වු දාට අලියා කෙලින් සිටුවීම සරල කාරණයක් වනු ඇත. ඔන්න බබෝ බිල්ලෝ එනෝ යන කියමන් වලට මුලා වන්නේ නැතිව එජාපය නියම ලෙසින් වැඩට බැස්සොත් ශ්‍රීලනිපයේ ලේකම් වරයාට දුවන්න පාරක් වත් සොයා ගත නොහැකි වනු ඇත. ඒත් කාල සටහන දිග හැරෙන විදියට නම් දැන් හොදටම පරක්කුය.

සංකීර්න ප්ලෑන් එකක්.

අද බාලයින්ට නොයෙක් පූර්වාදර්ශ සිහිපත්වනවා . සිහිපත්වූවාට ක්‍රියාත්මක කරන්න ගියොත් සිද්ධවන්නේ ඒවා සිද්ධ කල පූර්වාචාරීන්ට සිද්ධවුන වින්නහැයියම තමන්ටත් අත්වෙන එකයි.තමන් ගැනම සිතූ ‘ධාර්මිෂ්ඨර්’ ඡන්ද සිතියම අකුලා දැම්මා.ඒ වකවානුවේ අසල්වැසි රටවලත් පාලකයෝ වෙලා හිටියේ සමාන මානසිකත්වයක් තිබුන අය.සියා උල් හක් සුල්පිකාර් අලිගේ බෙල්ලට තොන්ඩුව දමන කොට මෙහේ සිරිමාවෝගේ කකුලට ලොකු යකඩ බෝලයක් දමලා බැදලා දැම්මා. ඒවයින් ඇති වුන දේශපාලන මානසික පීඩනය තවමත් මේ හැම රටකම නිට්ඨාවට සුවපත් වෙලා නෑ. විවිධ රෝග ස්වරූපයෙන් යලි යලි මතු වෙනවා.

අපිට උරුම වෙලා තියෙන්නේ නියමිත කාලෙට ඡන්දේ පාවිච්චි කරන්න විතරයි. ජනතා පරමාධිපත්‍යය ජනතාව අතේ රැදී තියෙන්නේ සීමිත මොහොතයි. ඒ ජනතාව චන්දේ පාවිච්චි කරනකන් විතරයි.ඊට පස්සේ පරමාධිපත්‍යයයේ උරුමක්කරුවා වෙන්නේ චන්දෙන් දිනන නියෝජිතයායි. මේ උරුමක්කාරයා එතැන් සිට ජනතාවගේ කරුමක්කාරයා වෙනවා.ජනතාව වත්ත බද්දට දීලා ඇස්සට දත නියවනවා.
දඹුල්ලේ පැත්තේ මේ දවස්වල තදට පායනවා වෙන්න ඇති රස්නේ වැඩි උනාම පිස්සු තද වෙනවා. ප්‍රාදේශීය සභාවක යෝජනාවක් ගෙනාවා කියලා ඒ පැත්තෙම ඇමති කෙනෙක් කියනවා.ඡන්දේ ජනමත විචාරනයක් වී මහින්ද මහත්තයට අවුරුදු 12ක පාලන සමයක් නිර්මානය කරලා දෙන්න ඕනෑ කියලා .ජනාධිපතිවරනයක් තිබ්බත් වෙන්නේත් ඒකම තමයි.ඒත් ලිහන්න තියෙන මල්ල ඔබා බලන්නේ නැතිව ලිහලාම බලමුකෝ. වෙනසක් නෑනේ.නිකම් මඩ ගාගන්න ඕනීත් නැහැනේ. මතකද පරන කතාවක් තියෙනවා රජෙකුට හිටිය විශ්වාසවන්ත වදුරෙක් ගැන . මැස්සෙක් රජතුමාගේ බෙල්ලේ වහපුවහම කඩුව අරන් මැස්සව එක කඩු පාරින් මරලා දාපු. ඇමති තුමාත් ඒ චරිතය රගපානවා වගෙයි.

ආණ්ඩුව මාධ්‍ය. ප්‍රකාශ කරමින් අනේ අපිට එහෙම අදහසක් ඇත්තේම නෑ. තිබුනේමත් නෑ කියනවා.කලින්ම ඔය වගේ මෝඩ අදහස් කියන ඇත්තතන්ට ප්‍රතිකාර කලා නම් තමයි හොද.එතකොට නිකම්ම මඩ නාගන්න වෙන්නේ නැ.
ජනාධිපතිතුමා කිව්වා දැන් රටේ සිටිය යුත්තේ දේශප්‍රේමීන් සහ දේශද්‍රෝ හීන් යන කොටස් දෙක පමනයි කියලා. ඇත්ත .............. මේ කොටස් දෙක වෙන් කරන්න නිර්නායකයින් කොතෙක් තියෙනවද ?.එජාපය නිර්වචනය කරන විදිහට නෙමෙයි. ශ්‍රීලනිපය නිර්වචනය කරන්නේ.ජවිපෙය නිර්වචනය කරන විදියට නෙමෙයි ද්‍රවිඩ සන්ධානය නිර්වචනය කරන්නේ මේ හැම කෙනාම වෙන් වෙන්ව ජීවත්වන්නේ වෙන වෙන රටවල් වල.ඒ රටේ නායකයා තමන් කියලා හිතා ගෙන. තමන් හැර අනෙක් සියල්ලෝම දේශද්‍රෝහීන්.
දඹුල්ලේ ඇමති තුමාට සැකයක් ඇතිවෙලා වගෙයි මේ දේශප්‍රේමීන් සහ දේශද්‍රෝ හීන් යන කොටස් දෙක ගැන. සිංහල චන්ද වගේම අනෙක් ජාතීන්ගේ චන්ද දිනා ගත්ත දවසට ඇමතිතුමාට පුළුවන් එතුමාගේ දේශප්‍රේමීන්ගේ ගොඩ වැඩි කරගන්න. තවමත් එහෙම වෙලා නෑ.
උතුරේ ,වතුකරේ සහ නැගණහිර අපි හිතන නිර්ණායක තුල ජීවත්වන දේශප්‍රේමීන් සහ දේශද්‍රෝ හීන් නැහැ.උතුරේ සහ නැගණහිර ඔවුන්ට අහිමිවු දේපල, දූ දරුවෝ, අඹු දරුවෝ නෑ හිතවතුන් අහිමිවුනේ සිංහල හමුදාවක් සමග ද්‍රවිඩ හමුදාවක් කල සටනකින්.අපි ත්‍රස්තවාදය ලෙස හදුන්වතත් ඔවුන් LTTEය හදුන්වන්නේ ත්‍රස්තවාදීන් ලෙස නොවන්න පුළුවන් .අපිට මේ විරසක බව සමනයකට පත් කරගන්න වෙනවා.
ගියවර ජනාධිපතිවරණයේදී ප්‍රභාකරන් චන්දය පාවිච්චි කරන එක වැලක්වු නිසා ඇමති තුමාගේ දේශප්‍රේමීන් යාන්තමින් ජයග්‍රහණය කලා . ස්වාධීනව ද්‍රවිඩ ජනතාව චන්දය පාවිච්චි කලා නම් රනිල්ගේ දේශප්‍රේමීන් දිනනවා. අදත් මේ වෙනස සමනය වෙලා නෑ.මැතිවරන ඉතිහාසය විග්‍රහ කලොත් සිංහල ජනමතයට එරෙහිවු ගමනක නිරත වෙලා තියෙනවා ද්‍රවිඩ ජනමතය.
ඒ බයට ඇමතිතුමාට ලාම්පු කලගෙඩි හීනෙන් පේනවද ?.

ජනතා අපේක්‍ෂාවත් ඒකමයි.

රටේ දු දරුවන්ගේ තාත්තා රණවිරු උපහාර උලෙළදී ජාතිය අමතා කළ කතාව නම් බොහෝම හැගීම් බරයි. කතාවක් නොවී අපට ආවේනික දේශීය නිෂ්පාදනයකින් ජාතික ප්‍රශ්නයට විසදුමක් හොයාගන්නා ප්‍ර තිඥාව නම් යථාර්තයක් වෙන්න ඕනී.ජාතික ප්‍රශ්නය කියන්නේ උතුරේ නැගණහිර තිබුන ත්‍රස්තවාදය විතරක් නෙමෙයි. ත්‍රස්තවාදයේම අංග තමයි රාජ්‍ය දූෂණය, නාස්තිය,මේවත් මුලින් උපුටා දාන්න ඕනී.විදේශීය මූල්‍ය ආයාතන වලින් අයවැය පරතෙරය පියවගන්න බලා ඉන්නේ නැතිව දේශීය නිෂ්පාදනය ඉහල දාගෙන ,නාස්තිය බින්දුවට බස්සා ගත්තොත් මේ වැඩ කජ්ජක් නෙමෙයි.දැන් යුද්ධයට ගිය නාස්තිය සංවර්ධණයට පොම්ප කරන්න පුළුවන්නේ.
වර්තමාන පාලනය ගැන විශ්වාසයක් තියා ගෙන ඉන්න ජනතාව යුද්දේ ගැන හිතුවා වගේ ඉවසීමෙන් කටයුතු කරයි. නැත්නම් වෙන්නේ ජනතා සිතුම් පැතුම් ආයාලේ ගිහින් විකල්ප නායකයෝ ගැන සිතිවිලි ඇතිකර ගන්න එකයි. රට ආයාලේ යන එකයි. බඩ ගැන ගැන හිතන රට ගැන නොහිතන ලොකු ලොක්කෝ ආදර්ශයට ගන්න ඕනී අපේ රණවිරුවෝ. අතිකාල නොතිබුන පැය අටේ සේවා මුරයක් නොතිබුන කෑම පැයක් නොතිබුන අයිස් ගැහිල්ලක් නොතිබුනු රණවිරුවෝ ඇස් ඉස් මස් දන් දීලා ජීවිත පූජා කරලා අපට රටක් ඉතිරි කලා, නම් ඇයි බඩ ගිනි රජයේ සේවක හමුදාවට බැරි පැය අට හරියට වැඩ කරන්න.
පාසල් වල නිවරදි කාල සටහනට අධ්‍යයන වසර තුල ඉගැන්වීමේ කටයුතු නිසි අයුරින් කලොත් දරුවන්ට ටියුෂන් ඕනිද ?. පංතියේ බාගයක් උගන්වන ගුරුවරයා හවස ටියුෂන්. ටියුෂන් පංතියට නොගියොත් විෂය නිර්දේශය සම්පුර්න කරගන්න බැරිව දරුවා අතරමග. දරුවන් ගේ විභාග ,විභාගවල උත්තර පත්‍ර වෘත්තීය ගැටළු විසදා ගන්න දරුවන් ප්‍රාන ඇපේට ගන්නේ අපේ ගුරුවරු. රජයේ කාර්යාලවල මාසේ උපරීම අතිකාල පැය ගනන වැඩට යන සේවක මහත්වරු නෝනාලා කාර්යාල පැය තුල පත්තර සගරා නවකතා කියවමින් කල්මරනවා.පොඩ්ඩ බැරිවෙන්න බෑ වර්ජනය: ඉල්ලීම් දෙනතුරු. ඒත් තමන්ගේ රාජකාරි යුතුකම් ඉටු කරන්න නම් හරිම හොරයි. දේශපාලකයෝ ඇමති කම් , බලතල වරදාන නුදුන්නොත් අයවැය වගේ මර්මස්තානයකදී කරනම් ගහනවා . ඒචත් ත්‍රස්තවාදය තමයි. මේ එකෙක් වත් රට ගැන හිතනවාද.
එක් උදාහරනයක් සටහන් කරන්නම්. සමහර අය නව වගා ව්‍යාපෘති හදන්නේ හිස් වගා ඉඩම් තිබියදී පාරම්පරික වනාන්තර දිහා බලා ගෙන.ඒවා එලිපෙහෙලි කරලා අපනයන බෝග වගා කරන්න.දෙපැත්තෙම්ම ගලන්නේ ජරාව. ගස් කොලන් මොරටුවට යනවා. ඒත් සල්ලි.ව්‍යාපෘතිය පන ගන්වන්නේ ජාතික හෝ විජාතික සමාගම් . කොමිස් ( ජරාව) හැටියට සාක්කුවට .මේ වගේ තව කොච්චර වැඩ වෙනවද ?. ඇමති තනතුරුම ශතකයක් විතර තියෙනවනේ. හැමෝගෙම අධිෂ්ඨාණය මෙහෙම නම් රටක් හැදෙයිද ඉතින් ?.
මේ වගේ වැඩ නතර කරන එකත් මානුෂික මෙහෙයුමක්.
මම හිතන විදියට ඒ මෙහෙයුම පටන් ගන්න ඕනී පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයකින් . මේ දවස්වල ජනමතේට චන්දේ දෙන්නේ මහින්ද මහත්තයට නිසා 2/3 ක පාර්ලිමේන්තුවක් ගැත්තන්ගෙන් නිර්මානය වෙයි. නාමයෝජනා දෙන්න ඉස්සෙල්ලාම දින රහිතව පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී ධුරයෙන් ඉල්ලා අස්වෙන ලිපි අරගෙන නාස් ලණුව අතේ තියාගන්න ඕනී.ජේ.ආර් මෙතඩ් එකට. ඇමතිකම් සීමා කරගෙන ජරා වැඩ කලොත් පයින් ගහලා එලවන්න ඕනී.එක්කෙනෙක් දෙන්නෙකුට දුන්නම අනිත් අය පාඩමට අරන් නිකම්ම ජාති හිතෛෂින් වෙයි.සංයුතියට ගැටළුචක් නැහැනේ යටින් ඉන්න කෙනා ස්වය ංක්‍රීයව උඩට එනවානේ.ඡන්දේ දුන්නට පස්සේ ජනතාවට බලය නැහැනේ එලවා දාන්න. මේ පවතින ක්‍රමය තුල ජනතාව කරන්නේ වත්ත බද්දට දීලා ඇස්සට දත නියවන එකනේ. පරමාධිපත්‍ය එක මොහොතකදී තනි කතිරෙන් නැති කර ගන්නා ජනතාවක් අපි. ඉතින් හරි මනුස්සයෙක් ජනතා ප්‍රාතර්ථනා නිසි ලෙස හසුරනවට ජනතාව අකමැති වෙන එකක් නෑ.
කාගෙවත් කාබන් කොපියක් නොවී අපේ රට අපේ රටම විය යුතුයි.

ආවර්ජනක් සමග ප්‍රාර්ථනයක්.

වසරක් පුරා ගෙත්තම් කල මීදුම පසුගිය මාසය මන්දගාමී ගමනකට පත්වුනා. විවිධ තේමා සොයමින් ගිය මුල් කාලයත් පසු ගිය දීර්ග මාස කිහිපයත් පසුකලේ තත්කාලීන දේශපාලන තේමාවන් ගෙත්තමට මෝස්තර කරගනිමින්. මාවිල් ආරුවෙන් අරඹන ලද මානුෂික මෙහෙයුම අපේ ජීවිත අමුතු ඉසව්වක රිද්මයක් කරා යොමුකරමින් නන්දිකඩාල් කලපුව තෙක් ගමන් කළ රණවිරුවන්ගේ ගමනත් සමග බැදී තිබිණා . ඒ අතර රනිල්ගේ ගමන් මග නෝර්වේ පහසුකම් සපයන්නාගේ පා මුලින් අවසන් වුනා.

පලාත් සභා මැතිවරණ සියල්ලම ජයගත්තේ මානුෂික මෙහෙයුමේ ජනමතය. ජනතාව සියල්ල අමතක කර රට පමනක් පෙරටු කොට ගෙන ගමන් ගත්තා . පෙරමුනේ රාල වුනේ මහින්දයන් . එතුමා ලෙලවමින් ගෙන ගිය ජාතික කොඩියේ පංගුකාරයන් පොතේ න්‍යායට යටවී උඩුගං ගියා. ඹවුන්ට ජන ගග ගලන දෙසට පිහිනන්න දැන් කාලය ඇවිත් .නැත්නම් කැළෑ වදින්න තමයි සිද්ද වෙන්නේ. ඹවුන් හිතන්නේ එකවරම රට යටි උඩුකුරු කරන්න නම් ඒකත් යථා ස්වභාවය තුළ කොමඩියක්.

යුද්ධය ඉවරයි. දුෂණය තාම එතනමයි. සත් භාවයෙන් රාජ්‍ය සේවය කරන, දේශපාලනයේ නියුතු පිරිසක් නිර්මාණය කරගන්නා එක මානුෂික මෙහෙයුමට වඩා අමාරු කට යුත්තක් මේ අම්බරුවන්ගෙන් වැඩි කොටසක් රටට වඩා බඩ ගැන සිතන උදවිය. ටික දෙනෙක් තමයි රට ගැන හිතන්නේ. පාර්ලිමේන්තුවේ ඉන්න ඔක්කොම බලාපොරොත්තුවන්නේ ඇමතිකම් .ඇමති කමක් නැත්නම් සේවයක් කරන්න බෑ කියනවා .අනේ මන්දා රටටද ගෙදරටද ? කියලා.

රෙදි හෝදපු කට්ටිය විතරයි පසුගිය කාලෙම වැඩ කලේ . මේ කට්ටියම ශ්‍රීලනිපයට ආනනය කරපු අය. ශ්‍රීලනිපය තුල වැඩට තියා බුද්ධිමත්ව කතා කරන්න පුළුවන් අය පාර්ලිමේන්තුව තුළ ඉදලා නැහැ. මහින්ද සමරසිංහ, රාජිත,කෙහෙළිය,බන්දුල ගුණවර්ධන,දිනේෂ් ගුණවර්ධන,විමල් වීරවංශ වගේ අය විවිධ ඉසව්ව වල ඉදගෙන කරපු කාර්ය භාරය මිළ කරන්න බෑ. අපරාදේ 100 විතර ඇමතිවරු නඩත්තු කරන්නේ. ජනාධිපති තුමයි වැඩ පුළුවන් ඇමතිවරු ටිකයි රටට හොදටම ඇති . අපි චන්දේ දීලා යවලා තියන අයගේ මට්ටම රටටම පේන මේ මොහෙතේ රාජ්‍ය වියදම අඩු කරලා නාස්තියට තිත තියන්න එතනින්ම පටන් ගන්න ඹ්නී.
අල්ලසට හා දුෂණයට දැඩි දඩුවමත්, අල්ලසට හා දුෂණය අඹා යන හමුදාවක් ජනාධිපති තුමාගේ ආරක්‍ෂක අමාත්‍යාං ශය යටතේ පටන් අරන් ලොකු පොඩි සැමටම එක වගේ සැලකුවොත් මාසේ යන කොට රට හරියයි. කෘෂිකර්මාන්තය දියුණුවෙන්න කන්න දෙකයි ඕනී.
ජනතාවගේ මානසික පිබිදීමට පුංචි තල්ලුවකි ඕනී.ඒ තල්ලුව වේගවත් ගමනක් වෙයි ඉබේටම.
රට හැදෙන කොට අපිත් නිකම්ම හැදෙයි.

ජයග්‍රහණය පසුතැවිල්ලක්ව.

මීදුම සටහනක් තබන්නට පසුගිය කාලයම උත්සහාකලත් සිතිවිලි කටු සටහන තුලම සටහන්වී අසම්පූර්නව මකා දමන්නට අකාරුණික විය.පෞද්ගලික හේතුවක් නිශ්චිත නැති වුවද ජීවිතය කැළබී ඇති බවක් මනස ආකූල ව්‍යෘකූල වී ඇති බවක් දැනෙන්ට විය. මා වටා ගම් කිහිපයක දූ දරුවෝ සියයකට ආසන්න පිරිසක් හමුදා සේවයට එක්වී ඇත. මින් බොහෝ දෙනෙකුට හමුදාවට බැදීමට පුර්ව සුදුසුකම් සපයා ගැණීමට මට උපකාර කිරීමට සිදුවිය.මින් දහදෙනෙකුන් පමන විටින් විට පසු ගිය අසීරු ආක්‍රමික සමයේ තම ජීවිතය අප වෙනුවෙන් පුද කලාය.මේ විරුවන් මිහිදන්වු සොහොන් බිමේ තනිවු මා හැම විටම වගඋත්තර කරුවෙකුව කදුළු සැළුවාය.ඔවුන්ගේ ජීවිත නිරර්ථක වෑයමක් උදෙසා මිහිදන් වූවාද? යන්න ප්‍රශ්නයක්ව ඉතිරි කර ගත්තාය.
ප්‍රභාකරන් නන්දිකඩාල් කලපුවෙන් ජීවිතය අතහැර මිහිතලය සිපගත් පසු යලිත් ජීවිතය මා සොයා එන්නට පටන් ගත් සෙයක් දැනෙමින් පැවතීම යම් ආනන්දයක් විය.
මේ දැන් දකින්නේ තැන තැන කැවුම් කිරිබත් ‍ මහ මග පිසමින් බෙදා හදාගන්නා උද්වේග කර ජනතාවය. මහ මග පා පැදි, ත්‍රී රෝද , වැනි නන් රිය වල නැගී නොතේරෙන නොගැලෙපෙන සටන් පාඨ කියමින් බෙරිසන් දෙමින් යන හූදී ජනයාය. මොවුන් මෙහෙයන වන ගම් වැදි දේශපාලන බට්ටන්ට වීරයන්ව සිහිපත්ව ඇත්තේ මේ මානුෂික මෙහෙයුමේ සැබෑ වීරයන් වු ගමේ සිට හමුදා සේවයට එක්වු ගිනියම්වු අව්ව, ධාරානිපාත වැස්ස නොහදුනන වැලිතලා මඩ වගුරු කලපු පියමන් කල සහෝදර සහෝදරියන් හෝ ඔවුන් රටට ජාතියට දායාද කල මව්වරුන් පියවරුන් නොව ජනාධිපති තුමාය.
අවිවාදයෙන්ම එතුමා අපේ කාලයේ සැබෑ වීරයාය. නියමුවාය. අපේ සිත සතන් යාවජීව ව එතුමන් හැර නොයනු ඇත.
ඒත් ගමේ එකා පලමුව පෙරහැරෙන් ගොස් දන නමස්කාර කලයුත්තේ තවමත් නිවාඩුවක් නොලබා නිවසට නොආ සෙබළ විරුවාගේ මව් වරුන්ටය,පියවරුන්ටය. නැත්නම් බිරින්දැවරුන්ටය. අපේ ජීවිතවලට ආලෝකය ගෙන ඒමට හිරු සදුවු ඔවුන්ව අදම අමතක කර දමත් නම් එය කුමන අකෘතඥකමක්ද ?. සතුට බෙදා ගන්නේ හරයක් නොමැති ප්‍රදර්ශණයකට සහභාගීවී ලකුණු දමා ගැණීමේ වින්තනයෙන්වීම නම් බලවත්ම කනගාටුවකි.
මේ සෙබල විරුවන් බොහෝ දෙනා තරු පන්තියේ දෙමව්පියන්ගේ දූ දරුවෝ නොවෙති. බඩ ගැන දොඩමින් සිටින විට බඩත් රටත් ගැන සිතමින් හමුදාවට බැදුන මේ සත්පුරුෂයන්ගේ අගහිග කම් බොහෝය. හිසට නිසි වහළක් තමන්ට කියා බිම් අගලක් නොමැති මේ විරුවන් හමුදා සේවයේත් නිවසේදීත් ජීවත් වන්නේ බංකර තුළය.ප්රිටති ඝෝෂා කරන කොටස වහා ඒ දෙස හැරී බලන්නේ නම් කෙතරම් සුන්දරද.
සෝඩා බෝතලයක් කඩා හලවිට මිදී යන කාබන්ඩයොක්සයිඩ් වායුව මෙන් පෙළපාලි යන කිරිබත් උයාගෙන මහමග බෙදන හූදී ජනයා හට මේ බවක් සිහිපත්වන්නේ නම් නැත. උන්ගේ අස්වාභාවික සතුට තවදින දෙක තුනකින් වියකී ගිය පසු ඇස් මස් ලේ මව් බිම වෙනුවෙන් දන් දුන් විරුවන් අමතකය.