තරහට කියන කතා.

කලින් කලට අළුත් අළුත් වචන භාවිතයට එක් වෙනවා . ඩයස්පෝරාවත් අපේ වහරට යුද්ධයත් සමග එක්වු වචනයක් .

තමන් උපන් බිමෙන් පන්නා දමන ලද වෙනත් රටක ජීවත් වෙන ජන කොටසක් ඩයස්පෝරාව ලෙස හදුන්වනවා. බයිබලයේ පරණ තෙස්තමේන්තුවේ  තම නිජබිමෙන් පිට කෙරී ඊජිප්තුවේ ජීවත්වන යුදෙව්වන් මේ නමින් හදුන්වලා තියෙනවා. මේ අරුතින් ගත් කල නම් දෙමළ ඩයස්පෝරාව කියලා එකක් තියෙන්න බැහැ. 

මට හිතෙන්නේ දෙමළ ජනතාව තම මව් බිමෙන් පිට කරලා නැහැ. පිට වෙලා ගිහින් තියෙනවා. ඔවුන්ගේ සුඛ විහරණය උදෙසා. රැකියාවන්ට අධ්‍යපන අවශ්‍යතාවයටවගේ පෞද්ගලික උවමනාවන්ට. මෙ විධියට පිට වෙලා ගිය ප්‍රමාණය ලක්‍ෂ සංඛ්‍යාතයි.  මේ කොටසට දේශපාලනය විසින් හදුන්වන අන්වර්ථ නාමයක් තමයි ඩයස්පෝරාව.

ඕනම එකට දේශපාලනය ගෑවුනහම ඒක විනාශ වෙනවා.ගුණ යහපත් මිනිස්සුන්ට වගේම රටටත් වෙලා තියෙන්නේ ඒ සංගදියමයි.

මේ ආඩපාලි නෙමෙයි. යහපාලනයේ දවස් සීයය ගැන හිතමු.කරන ලද හොද වැඩ අස්සේ සාක්කු පිරෙන මහ බැංකු සෙල්ලම,කැපී පෙනෙන දෙයක් වුනා. පොදුවේ කවුරුත් දේශපාලකයෝ රටට , රටේ ජනතාවට ආදරේ ඇති අය නෙමෙයි.රණිල් වික්‍රමසිංහ මැතිතුමා ඇතුළු නඩය තම දේශනා තුල කියන්නේ   පහුගිය කාලේ රාජපක්‍ෂලා තර වුනා දැන් අපිට තර වෙන්න අවස්ථාව දෙන්න කියලා.බඩ පිරිලා ඉන්න එකා කන ප්‍රමානයට වඩා බඩ ගින්නේ ඉන්න එකා කන ප්‍රමාණය වැඩියි.

එක අතකට බඩ ගින්නේ ඉන්න එකාට බඩපුරවාගන්න දෙන එකත් ලොකු පිනක්.

පහුගිය කාලෙම කතා කලේ එතනෝල් ගැන. සුරා බදු දෙපාර්තමේන්තු කියන විධියට එතනෝල් සම්බන්‍ධ වෙන්නේ දේශපාලකයන් එක්ක. සත්ගුනවත් බලවත් ව්‍යාපාරික  දේශපාලකයන්ට මුදල් ගලන ව්‍යාපාරයක් සහ කළු සල්ලි උල්පතක් වෙන්නේ එතනෝල්. 2014 අවුරුද්දටම එතනෝල් ලීටර් ලක්‍ෂ 14.7 ක් බීපු අපිට2015 වසරේ මුල් මාස හයට ජනවාරි ඉදන් මැයි වෙන කොට බොන්න දෙන්න ලීටර් 13.9ක් රටට ගෙනවිල්ලා.තව මාස හයක් තියෙනවා.පසුගිය මාස හයට බාර් ලයිසන් 28 ක් දීලා. චන්ද්‍රිකාගේ පටන් මහින්ද දක්වා සලකන්න බැරිව හිටිය රණිල් ආව හැටියෙම තමන්ගේ ඇත්තන්ට සලකන්න පටන් අරන් තියෙන හැටි ඔහොමයි.

මේ හවු අස්සේ ජනාධිපතිවරයා කියනවා මම 20යි 20 දී ජාතික අයවැය හදන්නේ සුරා බදු දෙපාර්තමේන්තුවේ ආදායම නැතිව කියලා. දකුණු අත කරන දේ වම් අත දන්නේ නැතිවද ? නැත්නම් අපි රවටනවද ? කියලා හිතා ගන්න බැහැ.

notes of imaginary

සබද අපි කදු නොවෙමු .

දිනපොත ලියවෙන්නේ කාලෙකට පස්සේ. හැමදාමත් මේ පදවැලෙන් තමයි ලියන්න පටන් අරන් තියෙන්නේ. හෙටත් ලියන්ම් කියලා සමුගන්න මම ඒ හෙට උදා කරගන්න ලොකු කාලයක් ගන්නවා.

ජීවිතය ගෙවෙන්නේ එදාට වැඩිය වේගයෙන්. මම ඉස්සර කාලේ දිනපොතක සටහන් තිබ්බා වයසත් සමග මෝරන ජීවිතයට ඒ දිනපොත් අතර තියෙන සටහන් නැවත කියවන විට මළවිකාර කියලා මටම හිතුනා. මේ සටහනුත් දිනපතාම ලියවිලා තිබුන සටහන් නෙමෙයි.

පසුකාලෙක මගේ මාමන්ඩියගේ දිනපොත් කිහිපයක් කියවන්න ලැබුනා ඒ එතුමාගේ මරණින් පසුව. එතුමා ගිය ගමන් බිමන් වන්දනා ගමන් දවසේ දේශපාලන තොරතුරු සමග කාලගුනය.දවසේ වැඩකටයුතු හමුවු පුද්ගලයින් පිලිබද දීර්ඝ දවසේ සටහන් ඒ දිනපොත් වල සටහන්ව තිබුනා.

මම 1989 ප්‍රේමදාස කාලේ ඒ තාලෙට පැවත්වුන මැතිවරණයෙදී මගේ සහෝදරයෙකුගේ (ශ්‍රීලනිප) මැතිවරණ ජයග්‍රහණයට උරදීලා හිටියා.  මම නිතර ගැවසුන ගම්මාන එකල සහෝදරවරු දෙස හැදුන්වුන සහෝදර පිරිසගේ අර්ධ පාලනයට යටත්ව තිබුනේ. මගේ දෛවය මේ කාලේ දෙපැත්තට දෝලනය වුනා. මට මැතිවරණ ප්‍රචාරක කටයුතු පවත්වා ගෙන යන්න අවකාශ ලබා දුන් සහෝදරයෝ මහ මග මගෙන් සමු අරන් තිබුන වාර අනන්තයි. මට තිබුන ප්‍රජාතාන්ත්‍රික අරමුණ විරුද්ධ දේශපාලනිකයන් හදුනා ගෙන තිබුන නිසාදෝ මම නිරුපද්‍රිතව රැකුනා. ඒ දේව වරප්‍රසාදයකින් දෝ මගේ අදහස් ප්‍රකාශ කිරිම සහ මා හදුනාගෙන   තිබීම නිසා කියලා අවුරුදු  විසිහයකට පස්සේ මම හිතනවා.

දවසක දවස ගැන හිත හිතා ඉන්න මට කොල කෑල්ලක සටහන් වෙලා තියෙන මේ පදවැල හමුවෙනවා. අවුරුදු හතලිහක් විතර වෙන ඒ කාලේ මගේ වයස මේ ගීතය හදුනාගන්නේ අපි පසු බසිමු ,  අපි හෙමින් කතාකරමු, එකිනෙකා පරදා අපි ඉහල යා යුතු නැහැ කියන්නා වගේ. හැපෙන්න බැරි තැන පසු බහින්න මගේ හිත මේ ගීතය නිසා ඒ  කාලේ පුහුණු වුනා. පරිසරයේ ගොඩනැගෙමින් තිබුන මූසල නිහඩතාවය මැදින් මට විශාල වැඩිහිටියෝ පිරිසක් ඇතිවුනා.

මේ විවරණිකාවත් එක්ක අද දිනපොතේ ලියවෙන්නේ විශාරද ගුණදාස කපුගේ යන් ගැයු ගීතයක් ගැන සටහනක්.

සබඳ අපි කඳු නොවෙමු උනුන් පරයා නැගෙන

සුනිල දිය දහර වෙමු එකම ගඟකට වැටෙන.....//.

වියරු ගිනි දැල් නොවෙමු  වනය අවුලා තබන

සිහිල දෙන වැස්ස වෙමු දැවෙන කැළයට වසින......

සබඳ අපි කඳු නොවෙමු උනුන් පරයා නැගෙන

සුනිල දිය දහර වෙමු එකම ගඟකට වැටෙන......

නපුරු හීනය නොවෙමු  ළමුන් නිදි සුව බිඳින

සොඳුරු අඬහැරය වෙමු දනන් නින්දෙන් මුදන....

සබඳ අපි කඳු නොවෙමු උනුන් පරයා නැගෙන

සුනිල දිය දහර වෙමු එකම ගඟකට වැටෙන....//

1971 තරුනයන්ගේ අවදි වීම මම දැක්කේ සතුටු සිතකින්. ඒ කාලේ මගේ වයස අවුරුදු 23යි. 1989 දි මගේ වයස අවුරුදු හතලිස් එකයි.උදාසීන සිතිවිල්ලක් ඇති වෙලා තිබුනා වගේම කොහේදෝ බලපෑමකට අපේ රට විනාශය කරා ගෙන යනවා කියන හැගීමක් ඒ කාලේ ඇති වෙලා තිබුනා. පෞද්ගලීකරනය කරන්නට නොහැකිවූ රාජ්‍ය ආයතන විශාල ප්‍රමාණයක් සහෝදරවරුනුගේ ගිනුමට ලා ගිණිබත් කලා. ඒ තැන්වල සහෝදරයොත් වැටී ගිණි බත්වුනා.

පසුකාලයක මේ ආයතන පෞද්ගලිකරණය වුනා. නැත්නම් අර්ධ රාජ්‍ය සමාගම් බවට පත්වුනා.

අද මම 67 වියේ.

අද  දේශපාලන විකාර දැකලා මගේ හිත කම්පා වෙනවා. සියල්ලෝම උත්සහා කරන්නේ “ කදු වෙන්න !.“දේශපාලන කදු වෙන්න.

කිසිවෙකුට සොදුරු අඩහැරයක් , සිහිල දෙන වැස්සක් වන්න ඕන කමක් නැහැ. -අපේ දරුවෝ දකින්නේ නපුරු හීනයක් !.ඒ නපුරු හීනය එක් එක්  දේශපාලන කෝන වලින් කැමරා ගත වෙලා අපේ දරුවන්ගේ අනාගතය පේනවා.ඒ හීනය තුලින් ගීණි දැල් මැවෙනවා

1989 දරුවන් 2015 වන විට අවුරුදු විසි හයක තරුන තරුණියන්  බවට පත්වෙලා.මේ අයට සුනිල දිය දහරක් ,සිහිල දෙන වැස්සක සොදුරු අඩහැරයක් වෙන්න ඔන මේ මකබාස්ලාට ඕන කමක් නැහැ.

රාජ්‍ය නායකයා පටන් සියල්ලෝම විකාර දොඩවනවා.පිස්සන්ගේ දේශයක අපිත් පිස්සෝ බවට පත්වෙනවා. අපි බෙලහීන වන විට බාහිර බලවේග අපිව බිලි ගන්නවා.

notes of imaginary

මීදුම ස්වයං විවේචනයක.

අවිවේකී බව වියමන් කරන්න අවහිර වෙලා මාස ගනනාවක් කිසිදු වැදගත් කමක් ඇති  සිතුවිල්ලක් සටහන් වුනේ නැහැ.

බොහෝ දවසක පටන් ගත්ත වියමන එවර කරන්න බැරිවෙලා හිරවෙනවා. මේ අතර වාරයේ මීදුමගේ පරිගණක යන්ත්‍රාලයටත් නොයෙක් කාර්මික ආපදා අක්‍රමිකතා වලට මුහුණ දෙන්න සිද්ධවුනා .

ඒ අතරෙ  වියමන් මේසෙට පංගු කාරයෙකුත් එකතු වුනා. ‘ අම්මේ .  මේ කම්පියුටරේ සීයාගෙයි මගෙයි නේ “ කියාගෙන එන මුනුපුරා මාව කම්පියුටරය ලගින් පලවා හැරියා. ගොනුවෙන සිතිවිලි   ඊට පස්සේ හිරවෙලා ,  ආයෙත් මුලින් පටන් ගන්න ගියාම  රසවත් බවින් තොරවුනා . වැඩක් නැහැ කියලා DELETE වුනා.එය අතරේ DESK TOP එක මටත් හොරා විශ්‍රාම ගියා. පැරණි වර්ගයේ DESK TOP එක පැරණි නිසාම විශ්‍රාම ගන්වන්න වුනා. - එයයි මමයි එක වයසේ.

ඒ  අඩුව පුරවන්න ගෙනා laptop එක දවසින් දෙකින් මුණුපුරා අයිති කරගත්තා. සීයේ මේක මට දෙන්න කියලා. දැන් ‘අම්මේ මේක මගෙනේ “කියන  මුණුපුරා paint වට ගිහින් චිත්‍ර අදිනවා. laptop එ laptop කේ පුරවා තියෙන අධ්‍යාපනික වැඩ සටහන් වලින් අකුරු කරනවා. සීයට සීයගේ පුංචි කාලේ මතක් වෙනවා.සීයා ගල්ලෑල්ලේ- ගල්කූරෙන් ඉරි ඇන්ද හැටි. මිදුලේ වැලි මාලිගාවේ සක්විති වුන හැටි. මුණුපුරා ඒ සියල්ල කම්පියුටරේ මවා ගන්න හැටි බලා ගන්න එකත් සීයට ලොකු කමක්.

මාස දෙක තුනක් මුණුපුරාත් එක්ක laptop එක බෙදා ගන්න කරපු අරගලය නිමාවට පත්කරලා සීයත් laptop එකක් ගෙනාවා. එකෙන්  සීයගේ පරිගණක යන්ත්‍රාලය නවීකරණය වුනා. මුණුපුරා මේසේ එක කෙරවලක වැඩ කරන අතරේ සීයට අවහිරයක් නැතිව ජීවිතය දිය කරන්න පුළුවන් පරිසරයක් ඇති කර ගන්න පුළුවන් වුනා.කොහොමද ? ජීවිතය. කියලා අහන ප්‍රශ්නෙට සීයගේ උත්තරය “ නිදහසේ හිරවෙලා “ කියන්න සීයා පුරුදු වුනේ ඔහොමයි.

මාස ගාණක් පැත්තකට දාලා තිබුණ නිර්මාණ සිතිවිලි අවදි කර ගන්න එක මහ අසීරු වැඩක්.මේ අතරේ දින සීයයට සහයෝගය දෙන්න කියවීම ඇසීම බැලීම අත්හැරලා දාලා තිබුනා. තාමත් එහෙමයි. මහ මූදේ මැද ගිල්වලා දාන්න ඕන කුනු කන්දල් අපේ කනේ පුපුරවනවා. ඇස් ඉදිරියේ දිගාහරිනවා. හුස්ම ගන්න බැහැ ගන්ධස්කාරේ.මේ නිසා රට තොට ගැන ලියන එකත් අත්හැරුනා. නිර්මාණ සිත අවධිකරගෙන ලාම්පු තෙලේ ගිල්වලා මලකඩ සෝදා ගෙන අවදි කරගන්න මහත් පරිශ්‍රමයක් දරන්න වෙනවා.  ඒ ව්‍යායාමය තමයි මේ කරන්නේ.

අද මම පුංචි සිද්ධියක් කියලා  මේ වියමන නතර කරනවා.නැත්නම් මගේ පුරාජේරුව විතරක් මේ වියමනේ තියෙන්නේ කියලා ප්‍රතිචාර පලවෙයි මට සවුත්තුව දාලා.විශ්‍රාමිකයා ගේ දවල් කාලයේ ගතවෙන්නේ නිර්මාණ උල්පතක.  වනපොත් කරගෙන විත්  වියමන් කලොත් දවසට එක වියමනක් නෙමෙයි වියමන් දහයක් කරන්න පුළුවන්. ඔයගොල්ලන්ට මතකද දිවයින ඉරිදා සංග්‍රහයට  ලියන ‘තානායම් පල්ලාගේ සටහන “  තානායම්පල්ලා සිටින පරිසරයක වගේ කාලය ගෙවන මීදුම ට දකින්න අසන්න ලැබෙන දේවල් තුලින් මනා සමාජ විග්‍රහක් ගොඩ නගා ගන්න පුළුවන්.

මේ එක චරිතයක් . නමින් “සේකර“ කියමු.

සේකර ගේ වයස අවුරුදු පනහක් විතර වෙන්න ඇති. සතියේ දින දෙක තුනක් මනාව හැද පැළදගෙන නවයට දහයට බීමහලට ගොඩවෙන සේකර බීම හලින් පිටවෙන කොට හවස් යාමය වෙනවා.ඒත් කාගේ හෝ ඇනවුමකින් ගෙන එන ත්‍රි රොද රථයකින්.මේ අතර කාලය ඔහු පදමට මත් වෙනවා. බීම හලේදී මුණ ගැහෙන කවුරුන් හෝ සමග නැත්නම් මේසෙක ඉස්සරහ තියෙන පුටුවත් එක්ක බරපතල සංවාදයක්.මාතෘකාව විවාහය, තනිකම, පාළුව සෙනසුරාදා දිනක නම් ලංකාදීප සිළුමිණ පත්‍රදෙකේ  තියෙන වයස අවුරුදු හතලිහට වැඩි විවාහයෙන් වෙන්වුන මංගල යෝජනා සමග සංවාදයක්.

මට මතක් වෙන්නේ කරුනාසේන ජයලත් ලියු පසුකාලයක ලෙස්ටර් ජේම්ස් පිරිස් අධ්‍යක්ෂණය කල ගොළු හදවතේ  සුගත්. සුගත් දම්මි ආදර කතාවට සමාන නොවුනත් සේකර ඉන්නේ බලවත්ම පාළුවකින්.ආදරයට  සෙනෙහස ට කොයිතරම් දේවල් කරන්න පුළුවන්ද ?  

.තනියෙන් මේ ප්‍රශ්නය විසදා ගන්න ශක්තිමත් නොවු ඔහු “ අප්පුච්චා මට සලකන්නේ නැහෑ “ කියලා පියාට චෝදනා 
පත්‍රයක් දමනවා.මේ ගැටළු ප්‍රශ්න පත්‍ර විසදා ගන්න අනුගමනය කරන ක්‍රියා පිලිවෙත සුදුසු ම නැතිවුනත් මානසික රොහලක රොගියෙක්ව නේවාසික වනවාට වඩා මේක අපුරු විසදුමක්.

   

notes of imaginary

ඌරු බුරු සහ කුකුල් කොටු.

කාලය ගෙවී යනවා. පසුගිය දවස් වල ........ මාස කිහිපයකින් අළුතින් යමක් ලියවුනේ නැහැ.

බුරු පිටිය සහ ඌරු කොටුව දිහා බලා ගෙන හිටියට පිටියේ සෙල්ලම් කරන බූරුවෝ සහ මඩ කාගෙන දගලන ඌරන් ගැන කිසිවක්  ලියන්න හිතෙන්නේ නැහැ. ඒත් කා එක්ක කතා කලත් මේ බූරුවන්ගේ සහ ඌරන්ගේ කතාව අවසානයට මාතෘකා වෙනවා.

මගේ කරුමයටද  කොහේද මේ බුරු පිටිය සහ ඌරුකොටුව මාතෘකා කර ගත් කොළමක් ලියු මහත්තයෙක් ( මහත්මයෙක්  අර්ථකතනය වෙන්නේ වෙන විදියකට ) අද වන කොට ඌරු කොටුව තරනය කරලා බූරුපිටිය හරහා අමාත්‍යංශයක ලේකම් කෙනෙක් වෙලා ඉන්නවා  දකින මට හිතෙනවා මටත් රටට බණ දේශනා කරමින් ලෞකික සැප සම්පත් ප්‍රාර්ථනා කරන්න අපේ අම්මා ඉගන්නුවේ නැත්තේ ඇයි කියලා.

මේ ඌරන්ගෙන් සහ බුරුවන්ගෙන් ගැලවෙන්න සති අන්ත පත්‍ර කියවන එකයි රූපවාහිණි චැනල් බැලිල්ලයි ඔය දේශපාලන වෙබ් අඩවි වලට හොට දාන එකයි ජනාධිපතිවරණයටත් බොහෝම කාලෙකට ඉස්සර ඉදන් අත්හැරලා දැම්මා . ඌරු කොටුවට බුරුවෝ පැනලා කරන විගඩම් බලා ඉන්න බැරිව.. නොකියවා නොබලා ඉන්න ගියාම හිතන්න දෙයක් නැති නිසා දැනුනේ අපමන සහනයක්. වියමනක් කරන්න උත්තේජනයක් ලැබෙන්න හිත ඇවිස්සෙන්නේ නැහැ. ඒත් එක්කම වාගේ මගේ වියමනත් කල් බල බලා විඩා අරින්න වුනා

දැන් ආයෙත් සතියක් දෙකක ඉදන් තෝරා ගත්ත සති අන්ත පත්‍රයක දැන්වීම් බලන්න පටන් ගත්තා. ඌරන්ටයි බූරුවන්ටයි අතිරේක පන්ති පවත්වන්න පුළුවන් මාස්ටර්ලා ඉන්නවද බලන්න. ඒත එක්කම අපිට මොකද වෙන්නේ කියලා කියන්න පුළුවන් රාජකීය වන නොවන ශාස්ත්‍රාචාර්යොත් හොයනවා.

මේ ලියන්නේ වෙනමම කතාවක්.

මගේ ටෙලිපෝනය එහා කොනේ සක්විති ගනයේ ටියුෂන් මාස්ටර් කෙනෙක් !.කතා කරනවා.

 ටියුෂන් කියපුවම  එක එක  ජාතියේ මාස්ටර්ලා මතක් වෙනවා.රටටම සිංහල උගන්නන වගේම රටටම ඉංග්‍රීසි උගන්නන්න ඇවිත් “ රටටම උගන්නපු මාස්ටර්ලත් මතක් වෙනවා. මේ මාස්ටර් කතා කලේ තම ගෝල බාලයින්ට කටට රහට කෑම වේලක් දෙන්න තැනක් හොයන අරමුනින්. මාත් මෙනුව කියෝලා ඇස්තමේන්තුව ඉදිරිපත් කලා වැඩේ අඩමානයට තියලා. මාස්ටර්ට මගේ ගාන දිරවයිද නැද්ද සැකයෙන්, පෝන් එක ක‍නේ තියාගෙන ඉන්න මට ඇහෙනවා “ චීප් ප්‍රයිස් එකක්නේ. ඒත් ඔන්න ඔහේ දීලා දාමු “ කියලා.

මට මතක් වුනේ 1968 - 1970 අවුරුදු  වල අපේ ස්කෝලේ කාලේ. උසස් පෙල කරද්දී අපිට organic chemistry කරන්න ගුරුවරයෙක් හිටියේ නැහැ. පලවෙනි අවුරුද්දේ කොටසකුත්  ගෙවි යද්දී මේකට මැදිහත් වුනේ පංති භාර applied science  උගන්වපු ගුරුතුමා. එතුමා නාලන්දේ organic chemistryකරපු ගුරුතුමාව හවස් වරුවේ උගන්වන්න  ගෙන්වලා දුන්නා. දැන් සතියේ දින තුනක් හවස 3.00ට organic chemistry පංතිය පටන් අරන් 4.45ට විතර  පංතිය එවර වෙනවා.දෙවෙනි අවුරුද්දත් මෙහෙම ගෙවිලා ගිහින් විෂයය නිර්දේශය සම්පුර්න කරපු එතුමා වෙනුවෙන් අපිට වැය වුනේ මාසෙටම රුපියල් විස්සයි. කොළඹ ඉදන් හොරණට ගමන් ගාස්තු ගෙවා ගෙන අපිව එතෙර කරන්න ගත්ත වෑයමට අදනම් කීයක් ගනීද ?.

මට කතා කරපු මාස්ටර් සති අන්තයේ  එක් සෙනසුරාදාවක 9.00 පටන් ගන්න ටියුෂන් පංතිය එවර වෙන්නේ හවස 4.00ට. විෂයයන් තුනක වානිජ විෂයය ධාරා පැකේජය සදහා මසක අයකිරීම රු6 000/=යි!.සිසුන් දෙතුන් සියයක් එක් පංතියක ඉන්නවා. මේ ආදායමට ඉද හිටලා  මේ වගේ වෙනසකට සිසුන් යොමු කරපුවම පාඩු වෙන්නේ නැහැනේ !. ඒත් එක්කම එන අවුරුද්දට නිකම්ම පබ්ලිසිටි එකක් ලැබෙනවා. නරකම නැහැ ප්‍ර මෝෂන් එක.

දේශපාලන ඌරු කොටුවයි  -බුරු පිටියයි - අධ්‍යාපන කුකුල් කොටුවයි  1977 න් පස්සේ සීග්‍ර යෙන් වෙනස් වෙන්න පටන් ගත්තා. අවුරුදු  38 කට පස්සේ මේ ඔක්කොම නරා වලක් වෙලා තවත් නරකම පැත්තට වෙනස් වෙනවා.ඒත් මේක වෙනස් කරන්න කතාතරනවා මිසක වෙනස් කරන්නේ නැහැ.වෙනස් කලොත් ඌරන්ටයි බුරුවන්ටයි වස වැරද්දක් වෙන්නේ .

notes of imaginary