අහංගම කෙනෙක් අහංගම වෙනස දකින්නේ නැහැ.
අද ප්‍රදේශයේ හැමතැනම විදේශික සංචාරකයින්ගෙන් පිරිලා.
වෙරළ තීරයේ ,ප්‍රධාන මාවත දෙපස හෝටල් වල විතරක් නෙමෙයි ඇතුලත ගම්වලත් නිවාසවල , නිවාස කොටස්වල .විලාවල සංචාරකයෝ.
මීට අවුරුදු හැටකට විතර ඉස්සර තාත්තත් ඒක්ක මම අහංගම ඒනවා.
තාත්තගේ උපන් ගම , තාත්තගේ ඥාතීන් බලන්න මුණගැහෙන්න.
අපි මේ ගමන ඒන්නේ මධ්‍යම කදුකරයේ නැගණහිර බෑවුමේ පිහිටි බෙලිහුල්ඔය ඉදන්.
උදේ පාන්දර පාණදුර බස්සෙකක නැගිලා පාණදුරෙන් ගාල්ල හෝ මාතර බස්
ඒකක මේ ඒන ගමනට අඩුමතරමේ පැය දහතරක් පහලොවක් ගතවෙනවා.
රෑ නවයට දහයට බස් ඒකෙන් බහින තාත්තයි මමයි, කරුවල මකාගන්න අහංගම - ඉමදුව පාරේ තියෙන වෙළදසැලකින් ඉටිපන්දම් දෙකක් සමග පොල්කට්ටක් ඉල්ලාගෙන හැතැම්ම දෙකක් විතර දුර පයින් ඇවිත් තාත්තගේ මහගෙවල් තිබුන නාකන්දට ආපු ඒ ගමන් බිමන් මතක් වෙන කොට හරිම රසවත්.
මහ රෑ ගෙට ගොඩවෙන කොට ආත්තම්මා අපිව පිලිගන්නේ විස්සසෝප වෙමින්.
ඔලගන්දුවේ හණ්දියේ අරුන් හිටියැයි.
උන් උඹලා අදුරගත්තැයි.......හැමදාම අහන ප්‍රශ්නවැලට මුලට ඒකතු වුනා
බීමත්ව ඉන්න මංපහරන නැඩයෝ පිරිසක් ගැනයි මේ අහන්නේ.
මට අද ඉමදුව පාරේ ඔලගන්දුව පහුකරන කොට අර බෝක්කු කනු කිහිපය ඒදා වගේම පහුකරන්න සිද්ධ වුනා.
ඒතකොටත් ආත්තම්මා ඒදා කියපු කතාව මතක්වුනා.
දැන් පාර වැඩි දියුණු වෙලා , බෝක්කු කණු අළුතින් ඉදිිිිවෙලා.
බෝක්කු කණු උඩ රෑට ඉන්න නැඩයෝ දැන් නැහැ.
ඒදා අදුරේ ගිලිලා තිබුන ගම්මාන කළඒළිවෙලා.
අපි දැන් අහංගමට ඒන්නේ කලාතුරකින්.
තාත්තා වියෝ වෙලත් අවුරුදු විසිහතක්.
නෑදෑ සබද කම් වියෙකිමින් යනවා
අපිත් වයසට ගිහින්.
ඒදා පැය දාහතරක් පහලොවක් ගිය ගමනට දැන් පැයහතරක් විතරයි යන්නේ බරවකුඹුකෙන් කිරිපැණි -ඇඹුල්තියල් අරගෙන ඒන මාවතට ගොඩවුනාම විනාඩි ඒකසියපහක් දවලාන විට ඉමදුව හුවමාරු වෙන් අහංගමට ඒනවා.බරවකුඹුකට ඒන්න බලංගොඩ -වැලිගෙපොල -පල්ලේබැද්ද හරහා ඇඹිලිපිටිය ,බරවකුඹුක හුවමාරුවට ගොඩ වෙනවා.
මට තාත්තා හිටියනම් කියලා මතක් වෙනවා.
ඒහෙනම් හැම නිවාඩුවකටම තාත්තා ගමේ ඒයි.
වියකිලා යන ඥාති හිතවත් කම් සුරැකිලා තියෙයි.
