අයියනායක. - විමලරත්න කුමාරගම

සෙවණැලි අවදි නොමවන වැව් ඉවුරු කොනේ

කාලය විසින් හෑරුව නුග ගසක බෙ‍නේ

මළකා කළුව ගිය ආයුධ කැබලි පෙනේ

දෙවියෙක් නැතද මෙහි බලයක් තිබෙනු දැනේ

බුද ගුරු ශනි හිරුට හිමි හැම දවස් වල

මේ සන්හි‍‍‍ඳේ එළියක් ඇත සවස් කල

ලෙඩ දුක්වලින් මිදුමට බාරයක් කළ

හැම දෙන එතැන රැස්වෙති ගම ගෙවල් වල

වන පෙත දැවෙන විට වැද මළ හිරුගෙ රත

ගණ'ඳුර වසන විට ආලෝකයෙහි නෙත

සඳරැස් ගලන විට තෙරපී සෙවණ මත

එක දෙවියෙක් නොවේ දාහක් එතන ඇත

දෙවි දේවතාවුන් සැරි සරන මහ වනේ

පවතින බලය ඇඟ ලොම් තුඩකටද දැනේ

මොළයෙන් තමා ලෝකේ සුවය වැනසුණේ

මගෙ ගැරහුමට නැත ඒ පිරිස යොමුවුණේ

සන්හිඳ ළඟ බාරයට කිරි ඉතිරීම

කෙම්වර දවස්වල පානින් සැරසීම

වන අතු කඩා ගස් දෙබලක දැවටීම

මා නොකෙරුවත් නොකෙළෙමි එය ගැරහීම

සාගත වසංගත හා එන නියඟ වලින්

සහනය පතා වන දෙවියන් ළඟට කෙළින්

එන මේ පිරිස සැරසීමට නුවණ මලින්

පෙළෙඹෙන අයට අනුකම්පා කරමි මුලින්

ගංගොඩ ව‍ටා මෝරන වන ලැහැබ මැන

අහුමුලු නෑර සිය අණසක පතුරු වන

බලවත් අයියනායක, දෙන ගොදුරු ගෙන

මේ අය රකිනු මැන යන එන සියලු තැන

පත්තෑ ගැටුස්සන් දෙබරුන් සිටින තැන

මීමුන් මදින් මත්වී අං මදින තැන

වැව්වල මිනී කන කිඹුලන් ගැනද දැන

මේ අය රකිනු මැන යන එන සියලු තැන

මා පිල් පිඹුරු නයි පො‍ළඟුන් සිටින තැන

අලි කොටි වළස් මුළු කොළහල කරන තැන

නිතරම ඔබ පුදන මේ අය ඇඳින ගෙන

බලවත් දෙවිතුමනි දිව රෑ රකිනු මැන

notes of imaginary