මරණය හා මත්පැන්

මරණය ගැන ඉස්සෙල්ලාම කියන්න සිද්ධ වුනා.අපි කවුරුත් මැරෙනවා. ඒත් අකාලයේ මැරෙන විට විහින් මැ‍රෙන විට , අදහසක් පලකරන්න කාටත් හිතෙනවා.මම මේ මාස දෙක ඇතුලත මළ ගෙවල් දෙකක ගියා එකම ගමේ.මරණ දෙකටම හේතුව ග්‍රාමීය නිෂ්පාදිත මත්පැන් පානය කිරීම.මේ ගමේ වාසය කරන පවුල් හැත්තෑපහක් විතර ඉන්නවා.පිරිමි වයස් කාන්ඩයකින් තොරව බීමට ඇබ්බැහි වෙලා.සමහර කාන්තාවොත් ඉන්නවා බීමට ඇබ්බැහි වුන.මේ ජීවත් වෙන මිනිස්සුත් ඉන්නේ මරණයට අත වනමින් කිව්වොත් වැරදි නැහැ.ඉදිමුණ මූණු. වැඩක් කරන්න බැරි අලස ඉදිමුන ශරීර මේ මිනිස්සුන්ගේ පොදු ලක්‍ෂණ.මේ අය දැක්කම ඊලගට මැරෙන්නේ කවුද කියලා ඇගිල්ල දික්කරලා කියන්න පුළුවන්.මේ ගම් වල ඉහත පරම්පරා දෙකක තුනක මිනිස්සුත් ග්‍රාමීය නිෂ්පාදිත මත්පැන් පානය කළ බවට තොරතුරු තියෙනවා.මේ සමහර අය ගැන මතකයන් මටත් තියෙනවා. ඒ වුනාට මේ වගේ ව්‍යසනයක් පැරනි මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත තුල තිබුනා කියලා මට හිතෙන්නේ නෑ.ඒ කාලේ ග්‍රාමීය නිෂ්පාදිත මත්පැන් සදහා පාවිච්චි කල අමුද්‍රව්‍ය පලතුරු,සීනී,බිරමල් වගේ දේවල් .මත්පැන් ශරීරයට අහිතකර වුනත් මේ නිසා ක්‍ෂණික ආන්තරාවක් වුනේ නෑ.වර්තමාන අමුද්‍රව්‍ය ගැන අහපුවම මට හරි පුදුමයි. දැන දැන වස නිෂ්පාදනය කරලා අලවි කරන එකටයි , දැන දැන බොන එකටයි.

මේ නිෂ්පාදන සදහා යොදා ගන්නේ සීනි,යූරියා,යීස්ට් වගේ අමුද්‍රව්‍ය. ඉතින් මිනිස්සු මැරෙන එක පුදුමයක් නෙමෙයිනේ. සුරා බදු දෙපාර්තමේන්තුව, ආසන්න පොලිස් ස්ථානය වැටලීම් කරනවා.නිෂ්පාදකයන්ට, අලවි කරන අයට නඩු දානවා.දඩ ගෙවනවා.ආයෙත් පෙර පරිදි පවත්වා‍ගෙන යනවා.මිනිස්සු බොනවා. මාසයට එකා දෙන්නා මැරෙනවා. මේ දම්වැල කඩාදාන්න කාටවත් බෑ. මිනිස්සුන්ගේ චින්තනය වෙනස් වෙනකම්.