Success is getting what you want. Happiness is wanting what you get.>

සාර්ථකත්වය යනු ඔබ කැමති දේ ලබා ගැනීමයි. සතුට යනු ඔබට ලැබෙන දෙය රැක ගැනීමයි.

Mind precedes all knowables, mind’s their chief, mind-made are they. If with a corrupted mind one should either speak or act dukkha follows caused by that, as does the wheel the ox’s hoof.

(වේදනාදි චෛතසික) ධර්‍මයෝ සිත පෙරටු කොට ඇතියහ. සිත ශ්‍රේෂ්ඨ කොට ඇතියහ. සිතින් ම උපදනාහ. ඉදින් පහන් සිතින් කියන්නේ නම් හෝ කරන්නේ නම් හෝ ඒ හේතුවෙන් සැපය ඔහු කැටුව යෙයි. නොහැර කැටුව යන සෙවණැල්ල මෙනි.

I think nature’s imagination is so much greater than man’s, she’s never going to let us relax.

ස්වභාවධර්මයේ පරිකල්පනය මිනිසාගේ පරිකල්පනයට වඩා බෙහෙවින් වැඩි ය, ඇය කිසි විටෙකත් අපට විවේකීව සිටීමට ඉඩ නොදේ.

But I say to you, Love your enemies and pray for those who persecute you, so that you may be sons of your Father who is in heaven; for he makes his sun rise on the evil and on the good, and sends rain on the just and on the unjust.

නමුත් මම ඔබට කියමි, ඔබේ සතුරන්ට ප්‍රේම කරන්න, ඔබට පීඩා කරන්නන් උදෙසා යාච්ඤා කරන්න, එවිට ඔබ ස්වර්ගයෙහි සිටින ඔබේ පියාණන්ගේ පුත්‍රයෝ වන්නහුය. මක්නිසාද ඔහු නපුරටද යහපත් අයටද තම හිරු උදා කරවනසේක.

“….so whenever guidance comes to you from Me, then whoever follows my guidance, then there will neither be any fear on them nor will they grieve.” Ayat 38

"....එබැවින් මා වෙතින් ඔබට මගපෙන්වීම පැමිණෙන විට, කවුරුන් හෝ මාගේ මඟ පෙන්වීම අනුගමනය කරයිද, එවිට ඔවුන් කෙරෙහි කිසිඳු බියක් හෝ ශෝකයක් ඇති නොවේ." ආයට් 38.

Tuesday, September 02, 2014

ප්‍රේමය.


යොවුන් ආදරය  වැඩිහිටි දෑසින් දකින්නේ විවිධාකාර කෝන තුලින් බොහෝ වැඩිහිටියන් තමන් ජීවිතයේ පසුකර ආ තරුන ගැටවර වියේ දුර තමන් ලද අත්දැකීම් දූ දරුවන්ගේ ආදර සම්බන්‍ධතා දකින විට  ඒවාට ආදේශ කරගන්නේ විරෝධාත්මක හැගීම් මතු කරමින්.  එක් වරම තම දූ දරුවන් කෙරෙහි  තද බල විරෝධතාවයන් වාරනයන් වලට එළබීම බොහෝ දෙනා තුලින් මීදුම දකිනවා. තම අත්දෑකීම් ඇසුරු කරගෙන වාරණයන්ට වි‍රෝ ධතාවයන් දක්වනවාට වඩා දූ දරුවන් සමග සාකච්ඡා කරන තැනකට යනවා නම් අපූරු බවයි මීදුම හිතන්නේ.
අප තරුන විය පසුකල හැත්තෑව දශකයට වඩා  ගෙවී ගිය දශක හතරක අතීත කාලය  - වර්තමානය වන විට කාලය විසින් අපේ ජීවන වට පිටාව වෙනස් කරලා.  ලිහිල් වෙලා. ඉතින් අපිට ඒ අතීතයේ ජීවත් වෙන්න බැහැ. අපි එදා බැද දමා තිබු තහංචි අද විහිළුවක් කෝළමක් ලෙස දකින දූදරුවන් සමගයි අද අපි ජීවත් වෙන්නේ. වැඩිහිටියන් අතර දියණියකට තියෙන වැට කඩොළු ඒ වැඩිහිටියන් අතර පුතනුවකට ඇත්තේ නැහැ. මේ වෙනස දෙමව්පියන්ගේ ආත්මාර්ථකාමී හැගීමක් වගෙයි කියලයි මීදුම දකින්නේ.
අද තරුන වියේ  දරුවන්ගෙන් වැඩි පිරිසක්  ආදරය ප්‍රේමය විවාහයම ඉලක්ක කරගත්ත ඉමක් සදහා තෝරා ගත් මාවතක ගමන් කරනවා කියලා නිශ්චිත කරන්න අපහසුයි. විවාහ වන විට ඔවුන් ප්‍රථම ප්‍රේමයන්  ගණනාවක් පසුකර විවාහය ප්‍රථම ප්‍රේමය බවට පත් කරගන්නවා යයි මීදුම හිතනවා. අහිමිවු ප්‍රේමය ගැන සිත සිතා හඩා වැලපෙනවාට වඩා තමන්ට ප්‍රේමකරන ආදරය කරන කෙනෙක් සොයා යාම වැදගත් බව බොහෝ දෙනා තේරුම් අරන් ඇති බවයි මීදුම සිතන්නේ. මේ දියුණු මානසික තත්වයක්ද විය හැකියි. මීදුම අනුමානය කරනවා.
මීදුම තම අත්දැකීම් වර්තමානය වන විට විග්‍රහ කරන්නේ අහිමිවු ආදරයට හඩා වැලපීම  නිශ්පල ප්‍රයත්නයක් ලෙසටයි. ඒ අත්දැකීම් මත සිට ගෙන අතීත කතා දකින්නේ   
වියෝ වූ පසුවයි දැනෙන්නේ
ප්‍රේමයේ අබිමන්
හැඞූ දා කඳුළයි දකින්නේ 
සිනාවේ සරදම්....
ඉවුරු දෑලේ හිඳ බැලූ විට 
ගඟ හැඩයි කදිමයි
දියට වන් විට එවන් ගඟුලම 
බිහිසුණුයි චන්ඩයි....
හඳක් නැතිදා අහස් තලයට 
තරුව දෙයි සැනසුම්
පුන් පොහෝදා එවන් තරුවම
ලබන්නේ ගැරහුම්....
මේ ගී පද වැල අයිති
ගී පද - බන්දුල නානායක්කාරවසම්
ගී තනු - රෝහණ වීරසිංහ
ගායනය - සුනිල් එදිරිසිංහ

මේ තුන්දෙනා  ආදරය ප්‍රේමය දිහා බලපු ආකාරයටයි. පනින්න පෙර සිතා බලන්න කියනවානේ. ප්‍රෙමයත් ඒ වගෙයි  පටන් ගන්න පෙරත් ඒ වගේ හිතා බලන්න ඕනි.  තම තමන්ගේ වැඩිහිටියන් අනුමත කරයිද ? යන ප්‍රශ්නයට කලින්ම විසදුම් සොයා ගත්තොත්  වැඩිහිටියන් හා කතා බහ කර ඇතිවිය හැකි බාධක  ප්‍රශ්න  සමනය කරගතහොත්  ආදරයෙන් වියෝවීමක් ඇතිවිය හැකිවෙන්නේ නෑ.


notes of imaginary

Friday, August 29, 2014

ජීවිතය

ඉද හිට හෝ ජීවිතය   බ්ලොග් පිටුවේ දියකරන්න සිද්ධවෙනවනම් හොදයි කියලා හිතුනත් ටයිප් කරපු පිටුව ආපහු කියවලා බැළුවම මේ වල් පල් කියවන්නෙකුට ප්‍රයෝජනවත් වෙන්නේ කොහොමද කියලා නැවත හිතන කොට සිද්ධ වෙන්නේ වමාරපු මතක - මතක පිටුවේම  Delete කරලා දාන එක.
හිස් පිටුවක් කොහොම පලකරන්නද ?. ඉතින් කවරදාවකවත් කියවන්නත් පලකරන්නත් නොලැබෙන මේ කතාව අද නැවත කියවන්නේ නැතිව පලකරනවා  කියලා හිත හදාගත්තා
සංස්කරණය නොවු මේ ලියවිල්ල පිස්සු මරගාතයක් වේවි.
ලයනල් මහත්තයා...... ඒ පිය බිරිද මා අමතන හැටියි. මට මේක ටිකක් අමුතු උනත් කාලයක් යන විට මේ ඇමතීමට මම පුරුදු වුනා. ඇමතීම රාජකාරී ස්වරූපයක් ,රිද්මයක් තිබුනත් ඒ හඩට මම ආදරේ කරන්න පටන් ගත්තේ මීට අවුරුදු තිස් අටකටත් ඉස්සර ඉදන්.
ඈ ගුරුවරියක්ව අවුරුදු තිහක් වගේ කාලයක් එකම ස්කෝලේ  ඉගැන්වුවා. ලමයි ආවා ගියා. ඒ ලමයින්ගේ දූ දරුවොත් පාසලට ආවා ගියා. ඒ දරුවන්ගේ දූ දරුවෝ එක දෙක වසර පන්තිවලට එනකනුත් ස්කොලේ හාමිනේ පරම්පරා තුනකට සමාජ අධ්‍යයනය සහ ඉතිහාසය පරිසරය කියන විෂයයන් උගන්වමින් ඉදලා විශ්‍රාම යන්න පස් වසරක් තියෙද්දී අධ්‍යාපන පරිපාලනයට එකතු වුනා.
තිස් වසරක් තිස්සේ වෙනස් නොවුනේ ස්කෝලේ හාමිනේ  විතරයි. අවුරුද්දෙන් අවුරුද්ද ලමයි ගුරුවරු .විදුහල්පතිවරු , පාසල් ගොඩනැගිලි , පාසලේ  පරිසරය පාසල් වත්තේ ගහ කොල වෙනස් වුනා.  දෙමව්පියෝ දරුවෝ කලින් කලට හිටි විදුහල්පතිවරු , ගුරුවරු ඈ හට කොයිතරම් කැමතිද අකමැතිද කියන එක කිසිම විරෝධයක් නැතිව දශක තුනක් එකම පාසලේ සිටිය නිසා මැන ගන්න පුළුවන්.
ඈ පන්ති කාමරේට ගියේ “ ආයුබෝවන්   කියලා ලමයින්ට අත් දෙක එකතු කරලා ආශිර්වාද කරගෙන . “ගන්න බලන්න පොත් ටික“  පලමු විධාණය. දෙවනි ප්‍රශ්ණය “අපි ඊයේ නතර කලේ...................... ?.“  පංතියට ප්‍රශ්නයක්. ඒ ටික අවුරුදු තිහක් තිස්සේ හැමදාමත් මේ වාක්‍ය පේලි දෙක පන්ති කාමරේට අහන්න  සිද්ධවුනා. දශක තුනක් තිස්සේ  ඈ ඇසුරු කල සිසු දරුවෝ අදත් වැඩිහිටියන්ව  හමුවු  විටක් සිහිපත් කරන්නේ  “ඊයේ අපි නතර කලේ........... “ ටීචර් කියාගෙන.
අවුරුද්දටම ගනන නිවාඩු ගාන වසර තිහක් තිස්සේ දහයට පහතයි.මම මෙවට උදව් උනාද නැද්ද කියන එකත් තීරණය කරන්න ඔබටම බාරයි. මම උදව් උනා නම් හිටපු එකම දරුවා බලා ගෙන තමයි.
එක දවසක කට  කාර සිසුවෙක් - අපි ඊයේ නතර කලේ...................... ? කියන ප්‍රශ්නයට දීලා තිබුන උත්තරේ “ බණ්ඩාරනායක මහත්තයට වෙඩි තියලා“ ................ කියලයි . “ ඔව්“ ඊට පස්සේ විජයානන්ද දහනායක මහත්තයා අගමැති වුනා කියලා ඈ සිසුවාගෙන් ෂේප් වෙලා එතැන් සිට පාඩම පටන් ගත්තා කියලා ගෙදර ඇවිත් වමාරන්නේ බොහොම සැහැල්ලළුවෙන්. සහ විනෝදයෙන්.
ගෙදර ජීවිතය නම් මට හරි කරදරයක්.
ඈ ගෙදර ඇවිදින් කලෙත් උගන්නන එක. ගෙදර පංතියේ එකම සිසුවා මම. මට තාමත් ඈ උගන්නනවා. මම තාමත් ඉගණ ගන්නවා. “ ලයනල් මහත්තයා ........ “ කී පමණනින් මම උත්තර දෙන්න ඔනී. නැත්නම් ඒ කටත් සද්දේ දානවා. මම “ඉන්නවා .............. . කියලා උත්තර දෙන්න මුලින්ම පුරුදු වුනේ ඔලොක්කුවට. ඒත් දැන් ඒක පුරුද්දක් සාමාන්‍ය දෙයක් වෙලා. ටීචර් නම් අඩ ගහනවා - පංති කාමරෙන් ඇහෙන්නේ ඉන්නවා හඩ විතරයි.
ජීවිතයේ හොදයයි සම්මත පුරුදු සියල්ලට මා පුහුණු  කලේ ටීචර්. ඇගේ හොදම ශිෂ්‍යා මම කියලා ඈ හිතනවා ඇති. දැන් අපේ පංතියේ මුණුපුරෙකුත් එක්ක හතර දෙනයි. අපි හතර දෙනාගේම ටීචර් වෙලා ඈ  සතුටු වෙනවා.

අදට මේ ලියවිල්ල නතර කරනවා. මේවගේ සංස්කරණය නොකරන ලද ලියවිලි පලකරන්න “ ජීවිතය “ කියලා ලේබලයක් අළුතින් අලවා  ගත්තා ලිපි එකතුව කොහොම වෙයිද කියලා බලමු.

notes of imaginary

Wednesday, August 27, 2014

නොදන්නා දෙමලේ .


එළ හරකයි - මී හරකයි.

ලෙව්කේ මැතිදුත් වෙල මැද්දේ තනිවුනා . ඒ වගේ අපේ සෞඛ්‍ය ඇමතිතුමා ත් අමාත්‍යාංශයේ තනි වෙලා කියලා එතුමාම කියනවා.  පහුගිය දවස් වල මේ කතාව අහන්න ඇති. මතක් වෙන්න  මම ආයේ ලියන්නම්.

සෞඛ්‍ය  ඇමැතිතුමා  පසුගිය සතියේ  (22 වැනිදා) ගාල්ල කරාපිටිය ශික්ෂණ රෝහලේ පැවැති උත්සවයකට ගිහිල්ලා.

ඇමතිතුමා යන කොට සහ පිරිවරත් එතුමන්ලා පටිපස්සෙන් යන්න එපාය. වතුර...........   කියනකොට වීදුරුව අතට දෙන්නත් සර්ව්යට් පේපරය අතට වඩම්ම්මන්නත්. ටොයිලට් පේපරය දික්කරන්නත් පිරිවර ඉන්න එපාය .නැත්නම් පුළුවන්ද රාජකාරි කරන්න ?. ඒත් සෞඛ්‍ය දෙපාර්තමේන්තුවේදී ඒ පිලිවෙල බිදවැටිලා. එතුමාගේ අදෝනාව පිටවුනේ මේ විදියටයි - සෞඛ්‍ය  අමාත්‍යාංශයේ ජෙනරාල්ලා අට දෙනෙක්ඉන්නවා. නියෝජ්‍ය ජෙනරාල්ලා පඳුරු ගාණක්ඉන්නවා. නමුත් අද මේ උත්සවයට ජෙනරාල්ලා, නියෝජ්‍ය ජෙනරාල්ලා පඳුරු නෙමෙයි, සෝල්ජර් කෙනෙක්වත් ඇවිත් නැහැ. එහෙම අයත් එක් තමයි, අපට වැඩ කිරීමට වෙලා තියෙන්නේ.

"ඇත්තටම මට තියෙන්නේ කනගාටුවක්‌. මම තනිවෙලා වගේ කියලා තමයි හිතෙන්නේ. මම ඇළේ, දොළේ, කුඹුරේ හැදුණු වැඩුණු මිනිහෙක්‌. මේ රෝහලේ විශේෂඥ වෛද්‍යවරු මගෙන් සාකච්ඡාවක්ඉල්ලුවා. මට සාකච්ඡාවක්දෙන්න පුළුවන්. නමුත් අද සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙන් කවුද ඇවිත් ඉන්නේ. මම දන්න දේවල්වලට උත්තර දෙන්න පුළුවන්. නමුත් මම සෞඛ්‍ය ක්‍ෂේත්‍රයේ ප්‍රවීණයෙක්නෙවෙයි නේ. මේ වගේ අයත් එක් තමයි වැඩ කරන්න වෙලා තියෙන්නේ.

ඇමතිතුමා කනගාටුවෙන් වුනත් තමන්ගේ නොදන්න කමත් පිලිගත්තා. මොන දේශපාලනඥයාද තමන් දන්නා විෂයය පථයක ඇමති තනතුරක් දරන්නේ. අපිට වැරදිලා තියෙන තවත් තැනක් එලියට පැන්නට මට නම් හිතේ ඇතිවුනේ සතුටක්. විදුලිය ගැන දන්න කෙනා ට යන්න කියලා නීතිය ගැන දන්න කෙනෙකුට විදුලිය භාර දුන්න රටක් මේක. 

මේ  ඇළේ, දොළේ, කුඹුරේ හැදුණු වැඩුණු මිනිහාට දොස්තර වැඩේ භාරදීලා පාලනය කරගන්න බැහැ කියලයි මේ මැසවිල්ල.ඉතින් ලෙඩ්ඩුන්ට ලඩ්ඩු හමුවුනාට පුදුම වෙන්න දෙයක් නැහැ.

අමාත්‍යාංශයේ ඉන්න ජනරාල්ලා අටදෙනා වගේම ‌ නියෝජ්‍ය ජනරාල්ලා පඳුරම කියන්නේ මේ වගේ කතාවක්.

 සෞඛ්‍ය ඇමැතිතුමා -  ඇමැති තනතුර ගත් දා පටන් අමාත්‍යාංශ නිලධාරීන්ට එරෙහිව කරන ප්‍රකාශ නිසා තමන්ට පාරේ බැස යැමට නොහැකි තත්ත්වයක්‌  ඇතිවෙලා. අප කලින් යොදාගත් වැඩසටහන් තිබුණා. අනෙක එදා ගාල්ල කරාපිටිය රෝහලේ තිබුණේ මුල්ගල් තැබීමේ උත්සවයක් .
අපිට දේශපාලකයන්ගේ පසුපස යන්න වුවමනාවක්‌ නෑ. 

අපි වෛද්‍යවරු. වෘත්තියෙන් හොරකම් කරන පිං බතාලා ලෙසයි ඇමැතිවරයා අපව හඳුන්වන්නේ. ඇමැතිවරයා සෞඛ්‍ය විෂය භාර අරගෙන වසර හතරයි. මේ අවුරුදු හතර තිස්‌සෙම නිලධාරීන් හොරු කියමින් ඇමැතිවරයා චෝදනා කරනවා. ඒත් කාටද දඬුවම් දුන්නේ? වෛද්‍ය සැපයීම් අංශයේ ලිපිකරුවකු විතරක්‌ ගෙදර යෑව්වා. මේ අවුරුදු හතරටම කළේ එපමණයි වෛද්‍යවරු කියන හැටියට සද්දේ විතරයි තිබිලා තියෙන්නේ . වැඩක් වෙලා නෑ මේ අවුරුදු හතරටම.
 

වැරද්ද කොතනද කියලා හිතා ගන්න පුළුවන්නේ. හුණුවටයේ කතාවේ මෙහෙම තියෙනවා. “ දෙයක් වේ නම් හිමිවිය යුත්තේ සුදුස්සාටමැයි “ කියලා. දැන් කාලේ සුදුස්සනට හිමි වෙන්න දෙයක් ඉතිරි වෙලා නැහැ. පුස්සෝ සියල්ලම ඩැහැගෙන.වෛද්‍යවරුත් දේශපාලනඥ යනට එරෙහිව මෙහෙම කතා කරන එක ආදර්ශයට අරගෙන අනෙක් ක්‍ෂේත්‍රවල අයත් කෙලින් කතා කලොත් දේශපාලකඤයෝ නොදන්නා දෙමලෙට ගිහින් වරිගේ නසා නොගන්න කටයුතු කරාවි.

notes of imaginary

Tuesday, August 26, 2014

ඉවසන්න බැරිම තැන




පෙරදා ලියු වියමනේ මත්පැන් වලට  ඇබ්බැහිවුවන් වියපැහැදම් කරනා අකාරය පිලිබද සටහනක් කලෙමි. දවසේ අදායමෙන් දෙකෙන්  කොටසකටත් වඩා වියදම් කරන සැමියන් බිරිදටත් දරුවන්ටත් යැපෙන්න නිවසට ගෙන යන්නේ තම ආදායමෙන් අඩකටත් වඩා අඩුවෙනි. බිරිදත් උපයන්නියක නම් යම් තරමකින් නිවසේ කටයුතු පිරිමසා ගන්නට හැකිවන අතර එසේ නොවුන විට නිවසේ නිර්මාණය වන්නේ අපායකි.

පසුගියදාක බිරිදක විසින් බීමත්ව නිදා ගත්  තම සැමියා සමග නිදා සිට් ඇඳටත් ගිනි තබන ලද ප්‍රවෘත්තියක් පලවිය. මත්පැන් නොබොන යහ සිහියෙන් සිටින බිරිදකට  දිනපතාම  බීමත්ව නිවසට එන සැමියෙකු ඉවසිය නොහැක. ඒ පීඩනය හැමදාමත් දරාගත නොහැකිවු විට  මේ බිරිද  සැමියාත් සිරි යහනත් ගිණි තැබීය.

ඈ මේ බිහිසුණු කටයුත්තට ක්‍ෂණිකව පෙලබුනා විය නොහැක. මෙැවැනි කටයුත්තකදී අවසානයේ අත්වන ප්‍රතිපලය  වන මිනීමැරුම් චෝදනාවට වරදකාරිය වී හිරේ තැපීමට සිදුවන බව දැන දැනත්  “ ඉවසන්න බැරිම තැන ඈ සැමියා ගිණි තැබීය.“ යන්න සාධාණියකරනය කරන්නට අපට හැකිය.
ඈ මේ අවධානමට ලක් වන්නේ විද දරා ගත නොහැකි ආතතියකින් පෙළුන නිසාවෙන් විය හැක.

පසුගියදාක බඩල්කුඹුර අලුපොත බලකොටුව ප්‍රදේශයේ පදිංචි අවුරුදු හයක්‌ වයසැති දැරියක ඇයගේ එකොළොස්‌ හැවිරිදි සහෝදරිය විසින් පිහියෙන් ඇනීම නිසා මියගියාය. මෙයත් පසුගිය සතියේ අසන්න ලැබුන “ඉවසන්න බැරිම තැන“ ප්‍රවෘත්තියක් විය.
මියගිය දැරියගේ පියාත්   මවත් දෙදෙනාම දෙවන වරට විවාහ කර ගත් අය වුහ.  පළමු විවාහයෙන් දෙදෙනාටම දරුවෝ සිටියේය.  දෙවැනි විවාහයෙන්ද ඔවුන්ට  දියණියන් දෙදෙනකු සිටින අතර දහතුන් හැවිරිදි හා සය හැවිරිදි එම දියණියෝ දෙදෙනා ගේ මව මැදපෙරදිග ගෘහ සේවිකාවක ලෙස සේවය කොට මීට මාස තුනකට පමණ ඉහතදී මෙරටට පැමිණ ඇත.

ලබන සතියේ නැවත වරක්‌ ඇය මැදපෙරදිග සේවයට යැමට සූදානම්ව සිට ඇත.වැඩිමහල් දැරියගේ පාසල් ගමන ද ඇනහිට ඇත්තේ මව විදේශගත වීම නිසාවෙනි. තම නැඟනිය කුඩා කාලයේ සිටම රැකබලාගෙන ඇත්තේ අක්‌කා විසිනි. එපමණක්‌ ද නොව ඉවුම් පිහුම් ඇතුළු නිවසේ සියලු කටයුතු කර ඇත්තේ ද ඇය විසිනි. ඇය අම්මා නැවත විදේශගතවීම පිළිබඳව කැමැත්තක්‌ දක්‌වා ද නැත.ඇය නංගීව නිවස පිටුපසට කැඳවාගෙන ගොස්‌ පිහියෙන් යටි බඩට ඇන්නේ  මේ දුක් කන්දරාව උහුලා ගෙන තවත් දවස ගෙවන්නට බැරි නිසා වෙන් විය යුතුය.

අවුරුදු එකොළහ යනු තුන් වේලට උයමින්, ළමයින් බලා ගනිමින් ගෙදරක වැඩිහිටි  භූමිකාවක් රගපාන වයසක්‌ නොව සෙල්ලම් වයසකි.  ඇය නංගිට පිහියෙන් අනින්නට ඇත්තේ අම්මා නැවත පිටරට යැමට එරෙහිව ඇය තුළ හටගත් විරෝධාකල්පය හෙළිදරව් කිරීම සඳහා විය යුතුය.

ඈ පීඩනයට පත් කල ආතතිය අසරණ නංගී හරහා මුදා හැරියේය. ඒ සිගිත්තිය අකාලයේ මියගියාය. මෙහි වැරද්ද කර ඇත්තේ දෙමාපියන් මිස නංගී ට පිහියෙන් ඇන්න අක්කා නොවන බව ඇත්ත වුවත් නීතිය හමුවේ දඩුකදේ වැටෙන්නේ අසරන අක්කාය.

සමාජයේ පැවත්ම  ඉතා සංකීර්ණය.  සියලුම දෙනාගේම හිත් පීඩනයට පත්ව  දූෂණයවී ඇත. පීඩාවට පත්ව ඇත. අප රටේ අතලොස්සකට හැරෙන්න බහුතරයකගේ ආර්ථිකය දිළිදුය. මේ දිළදු බව තිබෙන තුරු අපට මෙවැනි සිද්ධීන දිනෙන් දින වැඩියෙන් අසන්නට සිදුවනු ඇත. මෙයට පිළියම් සොයන්නට  නම් අපි  පලමුව අපේ ආර්ථික විමුක්තිය සොයා යායුතුය. ඒ ගමන් අපේ අතීතයේ අපේ පැවතුම් රටා සොයා යා යුතුය.

ආර්ථික විමුක්තිය සොයා වැලි කතරක සිට දැලි වලං සෝදන  “ රට විරුවන් “ නොවී මේ රටේ ජීවත් වෙමින් මේ රටේ නිෂ්පාදනය තර කරමින් නැගී සිටින විරුවන් බිහි විය යුතුය. 




notes of imaginary

Monday, August 25, 2014

සිත් පාලනය කරගත නොහැකිද ?


හිරු නැගෙන පැය ගෙවී පෑ දෙක තුනක  සිට  අදුර තුල ගිලි  ඝණ අදුර ගලා එන පැය තෙක් ප්‍රශ්න හා ගැටළු වලින් පිරී ඇති  පරිසරයක මා කල් ගෙවන බව මට සිතෙන්නට විය.  
මට  දිනපතා හමුවන මේ මිනිසුන් කෙනෙක් බේබද්දන් යයි හැදුන්වුවත් , සියල්ලෝම බේබද්දන් යයි මට එකගවිය නොහැකිවේ.

 Bed tea එකද  නොගෙන දිව ගෙන එන නිමල් රුපියල් හැටක අති විශේෂ මිලි 50කින් පටන් ගන්නා  Game  එක පැය භාගයෙන් පැය භාගයට හිරු අවරට ගිය හත අට වන විට  මිලි ලීටර් 600කට වඩා ගිල දමමින් අවසන් කරන්නේය.

මෝටර් කාර්මිකයෙකුවු නිමල් ගේ ආදායම අති විශේෂ සමාගමේ බැරට යොමු වී දරුවන් හාමතේ නිදන්නේය.බිරිද මැද පෙරදිගය. දරු දෙදෙනා ට පාසලේ නිතරම පැමිණිලිය. ගම්මුන් මේ දරු දෙදෙනාට අනුකම්පා කිරීමට නොහැකිව කම්පා වෙන්නේය.

තවත් කෙනෙක්  දිනපතා මිලි ලිටර් 475ක් ගනිමින් අහස පොලොව ගැටලමින් සිට  අදුර ගලන්නට ඔන්න මෙන්න කියා තිබියදී නිවස මතක් වී දෝ දඩි බිඩියේ දුවන්නේය. දිනපතාම සිදුවන මේ සිදුවීම නිරීක්‍ෂණය කරමින් සිට විවේකයක් ලද සෙනසුරාදාවක මිලි ලිටර් 475 හේ මේසයයේ පුටුවක් ඇද  ගනිමින් මමද වාඩිවී කතාවක ගිලෙන්න උත්සහා කලේය. ඔහුට ගැටළුවක් ඇතිවී ඇත.නිවසේ හුදකලාවී හිතන්නට ගියොත් ආතතිය ඉහල ගොස් නිවස අවුල් වී යන නිසා කාලය මුදල් සමග ගෙවා කා නිදන්නට නිවසට ගොඩ වෙන්න ඔහු කැමතිය. ඔහුගේ ආතතියේ මාසික වටිනාකම රුපියල් 620 * 30 ක් විට රුපියල් 18600/= කි.

තවත් කෙනෙක් සිටී හිටගෙනම මිලි ලීටර් දෙසීයක් ගිල දා ගනී.  ඔහු මට විශේෂ වුයේ වීදුරුව එක අතකින් අල්ලා ගත නොහී වෙවුලන දෑතින් බදා ගෙන එක හුස්මට වීදුරුව හිස් කරන නිසාවෙනි. පුංචි සිරුරුක් ඇති ඔහු මට සමාන කරන විට බෝතලයක උසවත් නැත්තෙකි. ඔහු මසකට වරක් ගෙදර යන  අනේවාසික රාජ්‍ය සේවකයෙකි. නේවාසිකයේ සිට ට්‍රයිසෝවකට එකසිය පනහක් ගෙවමින්  දිනකට රුපියල් 260/= බැගින් වියදම් කරන මේ වීර පුරුෂයාට දිනක ගානක් හදන්න දුනිමි. 

410/+ තිහෙන් වැඩි කර  12300/= * 12 වු විට වාර්ෂික වියදම රුපියල් ලක්‍ෂ 1. 5ට ආසන්න බව පෙන්වා දුනිමි. එදින මට සිනහවකින් සංග්‍රහ කර ආ ට්‍රයිෂෝවේම නැගී ඔහු අතුරුදහන් වුනි. 
නැවතත් පසුදා පස්වරුවේ ඔහුට නියමිත පැයේදී සිරිත් පරිදි  මට හමුවුනි.


මිනිස්සුන්ගේ හිත් පාලනය කර ගත නොහැකිද ?. 

notes of imaginary

Saturday, August 16, 2014

රැකගන්න ජීවිතය.

ලස්සනට ඉන්න කවුරුත් කැමතියි.මේ දවස් වල ලස්සන ගැන ගොඩක් කතාවෙන්නේ තම සුරූපිත්වය රැක ගන්න රූපලාවණ්‍යාගාරයකට ගිය වෛද්‍යවරියක් මල්ශාලාවකින් හැඩවැඩවී මිණී පෙට්ටියකින් ගෙදර යන්න සිද්ධවීමක් වාර්තා වීමෙන් මැවෙන ප්‍රවෘත්ති තුලින්.

මේ මරණය  නොයෙක් රූපලාවන්‍ය පිලිබදව මතවාදයන් ගොඩනැගෙන්න පරිසරයක් ඇතිවී ඇත. කෙනෙක් රෑපලාවන්‍ය කිරීම හොදයි කියති. තවත් කෙනෙකුට නම් නොකටයුත්තකි.

බුදුන් වහන්සේට අනුව සියළු සංස්කාරයෝ අනිත්‍යයය.

උන්වහන්සේට අනුව  “ මේ ශරීරය ජරාවත් මරණයත් මානයත් ගුණමකු බවත් ඔබ්බා (තුන්සියයක් ඇටකටු පිහිටුවා නවසීයයක් නහර මැදින් වෙළා)  මස් හා ලේ ගල්වා කරන ලද නගරයකි“.

අට්ඨිනං නගරං කතං - මංසලෝහිත ලෙපනං
යත්ථ ජරා ච මච්චු  ච - මානො මක්ඛො ච ඔහිතො
ධම්ම පදය  ජරා වග්ගය.

සදාකාලික නොවු පංචස්කන්ධය දිරා යන විට මළකඩ කනවිට  රූපලාවන්‍යාගාර වලට දිව යන අපේ ඇත්තෝ රසායණිකයන් උලා ගෙන එන්නත් කරගෙන දිරාපත් වෙන කොටස් මළ කෑ කොටස් පිලියම් කරන්නට වෙර දරති.
තරුණකලට දිලිසී දිලිසී ඇති පිටත ස්වරූපය මහළු වන්නට වන්නට  හැකිලෙන්නටත් වියකෙන්නටත් පටන්ගනී.  එය ස්‌වභාවධර්මයයි.

සිදුහත් කුමරා සතර පෙර නිමිති  දැක  ස්වභාව ධර්මය අවබෝධ කර ගැණීමෙන් ජීවිතය ජය ගත්තේ ය. එහෙත් එමග අවබෝධකර නොගැනිමෙන් අපි තවමත් සංසාරෙ අතරමංව සැරිසරමින් තවමත් දුක් විදින්නෝය.

අපි ස්වභාවධර්මයා ජය ගන්නට උත්සහා දරමින් සිටිමු . අපි අපේ මනස රවටා ගනිමින් සිටිමු.  අප මේ කරන්නේ විගඩමයක් යයි අවබෝධ කරගැන්මට අකමැත්තෙන් සිටිමු. ජීවිතයේ දශක හතර පහ වන විට කොණ්ඩය සුදුවේ. එයට එරෙහිව කොණ්‌ඩය ඩයි කරන්නට පටන් ගනී. පොඩ්ඩ බැරිවුවහොත්   අසාත්මිකතා ඇති වී මරණයට පත්වීමට සිදු වෙයි. දීර්ඝකාලීන ව පිලිකාකාරක හිසේ ගලවා ගනිමින් සිටි.

හමේ රැලි හැකිලෙන්නට රැලි වැටෙන්නට පටන් ගනී දිරන්නට පටන් ගනී  විට, විවිධාකාර ආලේපන යොදයි. ප්ලාස්ටික් සැත්කම්වලට යොමුවෙයි. ඩිංග එහාමෙහා වන විට 'ඇන්ටිබයිටික්‌'  විස වී මිය යන්නට සිදු වෙයි. බඩ මහත්වී නෙරා එනවිට උදරය වටා තිබෙන තෙල් තට්‌ටුව ඉවත් කරන Lipo Suction වැනි සැත්කම් කර ගැණිමට යොමුවෙයි.තම පරම්පරාවේ පසුබිමේ මෙවැනි ස්වරූපයේ අය සිටියේදැයි නොවිමසයි. එවැනි සැත්කමක් කරනවිට දරන්නට සිදුවන වේදනාව කොයිතරම් අමිහිරිදැයි දන්නේ කරගත්තෝ පමනි. 
ජීවිතයත්  වානිජ කරණය වී තිබේ. මරණයද තීරණය කරනුයේ වෙළදපලින් ගලා එන ප්‍රචාරණයෙනි.  ප්‍රචාරණය අපේ ජීවණරටාවම ගිලගෙන ඇත්තේ මකරෙකු පරිද්දෙනි. අප ගිල ගෙන ගිණිදැල් පිට කරමින් මකරා ඉදිරියට ඇදේ.


ඉඩ දෙන්න  ස්‌වභාව   ධර්මයට - රැකගන්න ජීවිතය.




notes of imaginary

Wednesday, July 23, 2014

සදාකාලික නොවු ලෝකයේ...........



තක්කාලි ගෙඩිය මොකද කරන්නේ ?
මම රාබු අලෙත් එක්ක අද  ඉන්නම්.
තක්කාලි ගෙඩිය යන්න.
මට විරෝධයක්  නොදක්වාම  උදෙන්ම අර්තාපල් අලේ ගමන් බලපත්‍රය  නිකුත් කලේය.
වෙනදා මාත් සමගම පෙර ගමන් යන්න සුදානම් වන  අර්තාපල් අලයට  අද ආත්තම්මාත් එක්ක  ප්ලාස්ටික් කෑලි ටිකක්  ඒකතුකරමින්  කෝච්චියක් හදන්න  අදහසක් පහල වී ඇත..
තවත් දවසක අර්තාපල් අලයක් නොවන සීයා කන්ටේනර් එකක් බවට පත්වන්නේය. එදාට   පුතා නිල් පාට ට්‍රේන් එකක් බවට පත්වන්නේය.
මමත් පුංචි එකාගෙන් මිදී සුපුරුදු කටයුතු  සදහා යොමු වුවත්  අපි දෙදෙනා අතර තහවුරු වී ඇති සෙනෙහසේ බැදීමෙන්  ඇතිවන සිතිවිල්ලෙන් නම් නිදහස් වන්නට නොහැකිය.

වැඩිහිටියන් ගේ ලෝකය වෙනස්ය. රළුය .
පුංචි එකාගේ ලෝකය සුන්දරය .සියුමැලිය.

සෙනහස කාලෙයන් කාලයට අප බැද ගන්නේ  විවිධ ස්වරූපෙයන් යයි මගේ සිත කියන්නට විය.  ජීවිතයට හමුවු  විවිධාකාර  අදුරු  මෙන්ම සොදුරු සෙවනැලි  වලින් මිදී  ජීවිතය ගීතවත් කල කුඩුම්භයේ  සෙනෙහස තුල පැල පදියම් විය.  වර්තමානයට වන විට පුංචි මුණුපුරා  සීයාගේ සෙනෙහසේ    ප්‍රමුඛත්වය  දිනා ගෙන ඇත. 
අතීතයත් වර්තමානයත් යා කරමින් ගලපන සිතට එක් තැනක සිරවු සෙනෙහසේ එක් කතාන්දරයක්  සුනිල් එදිරිසිංහගේ හඩින්  අවදිවී ගලා යන්නට විය.

සදාකාලික ලෝකයේ - සදාකාලික ප්‍රේමයක්
සොයා  නෙක ගම් දනව් පීරා ගෙවු කාලය සිහිනයක්

මගේ දුක දැක - ඔබේ දෙනයන  - උපන් කදුලින් සේදිලා //
ඔබේ වත නොව - ඔබේ හදවත - පුරා සදසේ පෑදිලා.

සදාකාලික ලෝකයේ - සදාකාලික ප්‍රේමයක්
සොයා  නෙක ගම් දනව් පීරා ගෙවු කාලය සිහිනයක්

එදා ලග සිට - දුටුව ඔබ නොව
මෙදා දුර සිට -මා දකින්නේ

සදාකාලික නොවු ලෝකයේ
සදා කෙලෙසද පෙම් බදින්නේ ?

වයසින් මුහුකුරා යන විට බාල තරුන වියේදී කල කී දෑ තක්සේරු වන්නේ සුනිලුන් ගයනා ලෙසින්
යයි මම තේරුම් ගනිමි.
එදා ලග සිට - දුටුව ඔබ නොව - මෙදා දුර සිට -මා දකින්නේ
මම මගේ බාලයින්ට අතීතය  කියමි.

එහෙත් මගේ බාලයන්
සදාකාලික ලෝකයේ - සදාකාලික ප්‍රේමයක් සොයා  නෙක ගම් දනව් පීරමින් කාලය  ගෙවීමින් සිටිති.

මෙය නිස්සාර කටයුත්තක්යයි මම පහදා දුන්නද ඔවුන් ඒ බව පිලි නොගනී. 
කාලය ගතවී ඔවුන්ද මා තරමට මුහුකුරා යන තෙක්
සදාකාලික නොවු ලෝකයේ -සදා කෙලෙසද පෙම් බදින්නේ ?
යන්න තේරුම් නොගන්නවා ඇත.

මම සිතිවිලි දැහැණින් මිදී ජීවිතයේ ස්වරූපය මෙයයි සුසුමකින් සහැල්ලුවට පත්විය.





notes of imaginary

Wednesday, July 16, 2014

මාතෘකාවක් නැත.


පසුගිය සති අන්තය අප ප්‍රදේශය හරහා හමාගිය  හුලග තදබල ලෙස  අපට  පීඩා කලේය. ඌව සබරගමුව මායිමේ පිහිටි සබරගමුවේ ගම් දෙක තුනකට තද බල හාණි සිදුවී ගම්වාසීන් පාසල් සහ පන්සල් වල සරනාගතයන් බවට පත්විය. මේ අතර ඌව පලාත් සභාව  පසුගිය සති අන්තයේ  විසුරුවා හැරියේය. සුලග නිසා පීඩාවට පත්වු ජනතාව “ අනේ අපි ඌව පලාත් සභාවට අයිති වුනේ නෑහැනේ ” කියමින්  කම්පාවට පත් වෙමින් සිටින්නීය.
මේ ගම්වාසීන් ඌව පලාත් සභාවට අයිතිවූවානම් අදවන විට තම ගෙවල් දොරවල් පිලිසකර කර ගණිමින් සුලගට කලින් සිටියාටත් වඩා යහපත් ජීවිතයක් අරම්භ කර සිටිනවාට සැක නැත. ඒ අපේ රටේ හැටිය.

මීදුමගේ දවස වෙනස් වුවාට පසු චරිත කිහිපයක් හදුන්වා දුන්නා මතක ඇත. සාජ් සහ විශ්‍රාමික සංගමය සමග ගිය පසුගිය සතිය ගතකර මේ  සති අන්තයේ දේශපාලන සුලි හුලගට පහත්වු කණ්ඩායමක කතා බහකට වරින් වර ඇහුම් කම්දී සිටිමට මීදුමට හැකිවිය. 

මොවුන් වේදිකාවේ විවිධ දේශපාලන කණ්ඩායම් වලට “ චු බර හැදෙන තුරු බෙරිහන් දුන්නත් “ එකම මේසේ ගල් බෝතලය අන්තිම බිංදුව දක්වා සකසුරුවමින් සහ සහෝගයෙන් බෙදා ගැණිමට රුසියෝය.

සර්, මේ මිනිස්සුන්ට වැඩි වුනාම මොනවයින් මොනවා වෙයිද ?. ඊයේ පෙරේදා සේවයට එක්වු සිරිපාලගේ විමතිය මා වෙත විසි කර බලාසිටින්නේය. මම “කලබලයක් නොකර බිල ගැන විතරක් බලමු “ යයි නිහඩ වීය.

සිරිපාලට මේ කණ්ඩායම අමුත්තක් වුනත් මේ කණ්ඩායමට මෙය පුරුද්දක්ය. 

එක දෙක වදින විට දේශපාලන විග්‍රහයකට  මුල පුරන හඩ කරන කතා බහින් මම ඇහිද ගත්තේය. “ විමලවංශ මහත්තයා” ගේ කඩහඩ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්‍ෂය වෙනුවෙන් බව මම තේරුම් ගත්‍තාය. 

2009 වන විට අපේ ලොක්කාට පක්‍ෂයක්‌ වත් තිබුණේ නැහැනේ . ලොක්කගේ වාහනේ රෝද හතර එකක් එ.ජා.ප., අනික ජ.වි.පෙ.,  ඉතිරි දෙක දෙමළ සන්ධානයයි , මුස්‌ලිම් කොංග්‍රසයයි. ඒත් ජනාධිපතිවරණයේදී ලස්සනට වැඩේ ගියානේ ?.

අතුකෝරල පලා බබෙකුගේ ලේකම් වරයෙකි. වයස අවුරුදු හැටට ආසන්න ඔහු ජීවිත කාලයටම කර ඇති රැකියාව දේශපාලන අම්බරුවන්ට කඩේ යාමය. වාසනාවට එජාපය කාලෙකින් බලයට පත් නොවු නිසා අතමිට සරුය. ඇස් රතු ලොවි ගෙඩි දෙකක් තරමට නෙරා පොලොවේ කෙලින් හිට ගන්න බැරිවුනත් නිවසට යාමට  දක්‍ෂය.

ඒ වුනත් විමලේ ,   මහ ඡණ්දෙට එනකොට රෝද හතරෙන් තුනක්ම ගැලවිලා සීනුව මාක් එක විතරයි නේ ඉතිරිවුනේ ?. ඒකත් ඡන්දෙන් පස්සේ ගැලවිලා ගියානේ ?
විමලේ පසු බාන්නේ නැත “ ඩ්‍රයිවර් විතරක් ඉතිරි වෙලා රටේ තුන්වෙනි බලවේගය වුනා. ඔය සෙල්ලම කාටද කරන්න පුළුවන් ?”

ජ.වි.පෙ. යට රට පුරා පැතුරුන සංවිධාණ ජාලයක් ඇත . අදත් එක් රැයකින් එකම ෆෝස්ටරය  රට පුරා ඇලවෙන්නේය. මේ තරම් වන සංවිධාන ජාලයක්‌ සහ  අතීතයක්‌  ජවිපෙය සතුය.

එහෙත්  ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්‍ෂයට  එවැනි අතීතයක් හෝ රට පුරා විසිරී සිටින පාක්‍ෂික පිරිසක් නැත.   රටේ තුන්වන බලවේගය බවට පත්ව සිටි ජවිපෙය අභිබවා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්‍ෂය  ඉදිරියට යාම වෙනදා ජවිපෙට තිබෙන වටිනාකම  ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්‍ෂය සතුවීම මෙහිදී වැදගත් දේශපාලන රික්තයක් ඇතිවී ඇති බවට මගේ මනසේ තක්සේරු විය. 

notes of imaginary

Thursday, July 10, 2014

ජාත්‍යන්තර පාසල් .


ගුරුවරයෙක් විදුහල් පතිවරයෙක් සහ අධ්‍යාපන මාණ්ඩලික නිලධාරියෙක්ව සේවය කල  දිසානායක මහත්තයා මට හමුවෙන්නේ මාසෙකට වරකි. අද එතුමාගේ විශ්‍රාම වැටුප් දවස. ලගම තියෙන තැපල් කන්තෝරුවෙන් විශ්‍රාම වැටුප ගන්න පුළුවන් උනත් ,කිලෝ මීටර් 15ක් විතර දුර ගෙවලා නගරයේ බැංකුවකින් තමයි එතුමා තම විශ්‍රාම වැටුප ගන්නේ.

එදාට එකට එකතු වෙන දහයක දොලහක සෙට් එකක් ඉන්නවා. මේ කට්ටිය රජයේ විවිධ තනතුරු දරාපු උදවිය. එයාලටත් ලගපාතින් විශ්‍රාම වැටුප ගන්න පුළුවන් උනත් නගරයට එක් දිනකදී එකතුවන්න සම්මුතියක් අරගෙන තියෙනවා. 

විශ්‍රාම වැටුප අරගෙන දරු මුණුපුරන්ට අඩුම කුඩුම පොදි ගහගෙන මේ සෙට් එක දවසේ අවසාන ප්‍රෝග්‍රෑම් එකට විවේක තැනක් තෝරා ගෙන තියෙනවා. පස්වරු එකට විතර සෙට් වෙන මේ කන්ඩායම හතරට පහට ගන්න ලන්ච් එකෙන් දවස එවර කරලා විසිර යනවා.   
මේ වැදගත් තලතුනා මහත්තුරු කණ්ඩායම මේ මාසේ මුල් අගහරුවාදා  මට මුණගැහුනා.

මෙයාලා නිත්‍යවම  මාසිකව එක් රැස්වන සංගමයක  සාමාජිකයෝ පිරිසක් නිසා බිස්නස් ප්‍රොමෝෂන් එකක් විදියට  දීමනාවක් දීලා තියෙනවා !.. මෙතුමන්ලා  vat  එකෙන් සහ service charge එකෙන් නිදහස් කරලා ආහාර පාන සදහා පමනක් බිල් පත ගණනය  කරගන්න  විශේෂ පහසුකම්  ඇති කරලා තියෙන්නේ වෙනත් තැනකට සෙට් වෙන එක වලක්වා ගන්න .

දිසානායක මහත්තයාගේ බුද්ධි මණ්ඩලයේ  අද සාකච්ඡාවට යොමු වෙලා තියෙන්නේ ජාත්‍යාන්තර පාසල් .

දිසානායක මහත්තයා වාමාංශික අදහස් තදින්ම වැලදගත් දේශපාලන පක්‍ෂයක් බදා නොගත් චරිතයක්. දිසානායක මහත්තයාගේ කෝණයෙන් වාමාංශික පක්‍ෂවුනත් තදින්ම විවේචණය කරනවා.  1970 -1977 සංවෟත ආර්ථිකය කුඩු පට්ටම් කරලා 1977 විවෘත ආර්ථිකය උපදිනවා. 1977 විවෘත ආර්ථිකයෙන් හැම රෙද්දම විවෘත වෙනවා. දිසානායක මහත්තයාගේ උස් හඩ දේශපාලන වේදිකාවක වගේ නැගිලා ඇහෙනවා.

මම එහාට මෙහාට දුවන තිලකසිරිගෙන් “පටන් ගත්ත ගමන්ම වැදිලාද කියලා අහනවා” . “නෑ සර් ගැම්ම ගන්නවා “ වේටර් තිලකසිරි හිනහා වෙනවා.

“ඔව් !  ඔව් !! අධ්‍යාපනයත් විවෘත වුනා. ජාත්‍යන්තර පාසල්  ඇරිලා.”  කන්ඩායමේ කෙනෙක් විවෘත ආර්ථික මාතෘකාව  - මාතෘකාවේ එක් කොටසක්වන  අධ්‍යාපනය පැත්තට හැරෙව්වා.

බලන්න මාතුපාල මහත්තයා,  අපේ කාලේ ඉදන් රජයේ පාසල්, පෞද්ගලික පාසල්, ක්‍රිස්‌තියානි පාසල්, ඉස්‌ලාමීය පාසල්, හින්දු පාසල් කියලා පාසල් තිබුනා. මේවා ව්‍යාපාර නෙමෙයි.

ජාත්‍යන්තර පාසල්  කියන්නේ කඩනේ !. සිරිපාල මහත්තයාගේ  හඩට
“මේවයේ කිසිම කිසිම ප්‍රමිතියක් නැහැ සිරිපාල මහත්තයෝ “පිලිතුර මාතුපාල මහත්තයාගෙන්ය.

මේ පාසල්වලට ප්‍රමිතියක්‌ හඳුන්වා දීමට කාටවත් උනන්දුවක්‌ නැහැනේ .  තවත් හඩකි.

ප්‍රාදේශීය ලේකම් කාර්යලයෙන්  විශ්‍රාමික එදිරිසිංහ මහත්තයා කියන්නේ ‘ පුංචි වැඩක්නේ ජාත්‍යන්තර පාසලක් ලියාපදිංචි කරන එක කඩ කාමරයක්‌ කුලියට ගන්නවා.  ඒකට ඩෙස්‌  බංකු විසිපහක් තිහක් දානවා සමාගම ලියාපදිංචි කිරීමේ නීතිය යටතේ "අධ්‍යාපන සේවාවක්‌" ලෙස ලියාපදිංචි කරනවා  ඔන්න ජාත්‍යන්තර පාසලක් !.

මේ නීතිය යටතේ අපේ රටේ පවතින සියළුම ලොකු කුඩා ව්‍යාපාර පවත්වා ගෙන යන බව මගේ මතකයට එයි. 

ජාත්‍යන්තර පාසල් වැඩි හරියක සුදුසුකම් ලත් ගුරුවරුන් නැත. රජයේ පාසල්වල මෙන් ගුරුවරුන් පුහුණුකිරීමේ ක්‍රමවේදයක් නැත . ජාත්‍යන්තර පාසල් මේ රටේ විවෘත කර දශක හතරකට ආසන්න වුවත් රජයේ අවධානය අධ්‍යාපන කෝනයකින් ජාත්‍යන්තර පාසල්  දෙස යොමු වී නැත .ඒ
වා ව්‍යාපාරය. 
මේ කතාබහට අහමින් සිටින විට මට සිහිපත් විය.


මේ වියපත් සංගමය ලබන මාසේත් විශ්‍රාම දිනයට එක්වනු ඇත පුංචි සාදයක් සමග කාලීන ප්‍රශ්නයක් විසදන්න උත්සහා කර සතුටින් විසිර යනු ඇත . ඒකාකාරී ජීවිතයට විශ්‍රාම වැටුප් දා සිසිලක් පවනක් වෙන්න සෙවනක් වීම මටද සතුටක් වනු ඇත. 

notes of imaginary