ශිල්පයා වට කොට කරගත් ගෙතුන සත්‍ය කතා අපමනය. නිතරම උරයක් ( ගෝණියක් ) කරෙ ඇති ශිල්පයා ගමේ ඇවිදගෙන යන අතර එක් ගැමි ගෙදර වත්තක ඔහුගේ දවසේ වියදම තියෙනු දුටුවේය.කඩුල්ල පාමුල උරය තබා ගෙට ගොඩ වැදුන ඔහුට නිවැසි මහළු කාන්තාව පමනක් සිටිනු දක්නට ලැබුනේය.ඇගේ සැමියා එවිට බැහැරක ගොස් සිටි බව ශිල්පයාගේ නිරීක්‍ෂණයට ලක්විය.
ආ ගිය කතා අතර තේ උගුරක්ද බී “ නැන්දේ
, මම බෙහෙතක්
සොගෙන ආවේ. මේ වත්තේ එහෙම නැද්ද “ ?. පොටිච්ච වැල් කාරිය ”
අනේ මන්දා ළමයෝ මම දන්න “ පොටිච්ච
වැලක් ” නෑ තියෙනවා නම් හොගෙන පලයන් නැන්දා උත්තර
බැන්දේය.
නැන්දා ගෙන් සමුගත් ශිල්පයා අවසරද ලැබුන බැවින්
බිය සැකකින් තොරව වත්ත පහලට ගියේය . “ පොටිච්ච වැල් ” වලින් උරය පුරවා ගෙන ඉක්මන් ගමනින් ඉඩමෙන්
පසු බැස්සේය.
සැමියා නිවසට පැමිනීමෙන් පසු ශිල්පයා පැමිණි බවත්
පැමිණි කාරණයත් විස්තරය දිගහැරියේය. ඔහුට එක වරම වත්ත පහල වැටී එක් කරගෙන නොතිබු “
පොටිච්ච වැල් ” ටික සිහිපත් විය. ඉන්තේරුවෙම්ම දැන් ලෙලි ගසා
මුදලාලිගේ කඩයටත් එතනින් මුදල් බවට පත්ව කසිප්පු
පොලටත් ශිල්පයා විසින් බැර කරන්න
ඇතැයි සිතු ඒ පිලිබද මතකය අත්හැර දැමුයේය.
වත්ත පහල වැටී තිබු පොල් ටික අහිමි කර ගත් නැන්දා
“ පොටිච්ච
වැල් ” ඖෂධයට
යොදා ගන්නා රෝගය කුමක්දැයි කල්පනා කරන්නට විය.
“ශිල්පයා ” …..උගතෙකු නොවීය. කුලියක් මලියක් කරමින් කීයක් හෝ
සොයා ගෙන දවස ගෙවු ඔහු නිතරම බීමතින් සිටියේය. කුලියක් මලියක් නොලැබුනදාට “ කිසියම්
ශිල්පයක් දක්වා ගතමනාව සොයාගන්නා ඔහු එය නිල හෝ නිල නොවන මත්පැන් සදහා දිය කර හරින
ලද්දේය.නැතිවු හරකෙකු හෝ වත්තක භව භෝගයක් ගැන විපරම් කරන ගැමියෙකු හට නිතතින්ම
ශිල්පයා ද සිහිවිය.ගම් ප්‍රදේශයේ ඇලක දොලක මසුන් හට ජීවත්වීමේ අයිතියපිළිබද
තීරකයාද ශිල්පයා ම විය.
පනස් වන වියේදී පමණ කිසියම් අබග්ගයකින් එක් පාදයක
අස්ථියක් බිදී කිහිලි කරුවක ආධාරය පතන්නට ඉතිරි ජීවිත කාලයේදී ඔහුට සිදුවිය. එක්
රැයක එකට කා බී නිදාගත් සගයෙකු විසින් ඒ කිහිලි කරුවම ගෙලට සිරකිරීම නිසා ශිල්පයක්
නොදක්වාම ශිල්පයා මිය පරලොව ගියාය.
