"ජැක් මේක ඔයාට හොද කෑම වේලක් ගන්න ලැබුනු අවස්ථාවක්.ඒක මග හරවා ගන්න එපා"
පොලිස් නිලධාරියා කිවුවා.
පස්සේ ඉතා අමාරුවෙන් මහලු ජැක්ව අවන්හලකට එක්ක යාමට පොලිස් නිලධාරියාට සහ අර කාන්තාවට හැකි වුනා.දහවල් ආහාරය ගන්න වේලාවට ඉතා ආසන්නව තිබුනා.ඔවුන් තිදෙන එකම මේසයල අසුන් ගෙන සිටියා.ටික වේලාවකින් අවන්හල් කලමනාකරු ඔවුන් ලගට ආවා.
"ඇයි සර්,මේ මනුස්සයාට කරදරයක්ද?" කලමනාකරු පොලිස් නිලධාරියාගෙන ඇහුවා.
"නැහැ මේ නෝනාට මේ මහලු ජැක්ට කෑම වේලක් අරන් දෙන්න ඕනේ කියනවා."
කිලිටි,මහලු යාචකාය දෙස පිලිකුලෙන් බැලූ කලමනාකරු
"ඒකට මගේ අවන්හලේ ඉඩ නැහ.මේ වගේ මිනිස්සු මේ වගේ තැන් වලට ආවාම අපේ බිස්නස් වලට හොද නැහ"
කලමනාකරු කිවුවා.
"දැන් ඔබට තේරෙනවාද මම මෙහෙ එන්න බැහ කිවුවේ ඇයි කියලා.මට මෙහෙ ඉන්න ඕනෙ නැහ.දැන්වත් මට යන්න දෙන්න"
යාචක ජැක් අර කාන්තාවට පැවසුවා.කාන්තාව කලමනාකරු දෙසට හැරුනා.
"මහත්මයා ඔබ දන්නවද එඩිසන් ඇන්ඩ් ඇසෝසියේට් කියන මූල්ය ආයතනය.පහල වීදියේ තියෙන?"
කාන්තාව ඇහුවා .
"අනිවාර්යෙන් මම දන්නවා.ඔවුන් හැම සතියෙම මේ අවන්හලේ කාමරයක් වෙන් කරගන්නවා ඔවුන්ගේ රැස්වීම් පවත්වන්නට "
කලමනාකරු පැවසුවා.
"මම හිතනවා ඔවුන්ගේ රැස්වීම් සදහා ඔබේ හෝටලයට සැලකිය යුතු මුදලක් ගෙවනවා කියලා"
කාන්තාව ඇහුවා.
"ඔබට ඒකෙන් ඇති වැඩේ මොකක්ද?
කලමනාකරු ඇහුවා.
"මොකද මම තමා ඒකේ හිමිකරු"
කාන්තාව පැවසුවා.
කලමනාකරුගේ විරෝධතාවය මැකී ගියා.ජැක් සහ අර කාන්තාව වෙත කෝපි සහ ආහාර මේසය වෙත ලැබුනා.පොලිස් නිලධාරියා පිටව ගියා.
කාන්තාව ජැක් ඇමතුවා.
"ජැක් ඔයාට මාව මතකද?"
ජැක් ඇගේ මුහුන දෙස හොදින් බැලුවා.ඔහුට ඇගේ මුහුන කොහෙදි හෝ මුණ ගැසී ඇති බව වැටහුනා.
"ඔබට මතකද ඔබ මෙහෙ වැඩ කරන කාලයෙර් නිතරම සීතලෙන් ආරක්ශා වීමටත් බඩගින්න නිවා ගන්නටත් මෙහෙ ආව දුප්පත් කෙල්ල?"
කාන්තාව කිවුවා.
ජැක්ගේ මුහුන වෙනස් වුනා.ඔහු පුදුම වුනා.එදා ඔහු දැක්ක කන්නවත් නැතුව දුක් විදපු කෙල්ල අද ඉතා ධනවත් ව්යාපාරික කාන්තාවක් වෙලා ඔහු ඉදිරියෙව් සිටීම ගැන.කාලය කොතරම් ගෙවී ගිහින්ද කියලා ජැක් පුදුමයෙන් කල්පනා කලා.
"ඒ වෙනකොට මම උපාධිය සම්පූර්ණ කරලා රැකියාවක් අපේක්ශාවෙන් හිටියෙ.ඒත් සෑහෙන කාලයක් යනකන් මට රැකියාවක් හොයා ගන්න බැරි වුනා.ටිකෙන් ටික මගේ ලග තිබුන සල්ලි ටික ඉවර වෙමින් තිබුනා.මම නැවතිලා හිටිය කාමරෙන් යන්න කියලා ගෙහිමියන් මට බල කලා.ඉතින් මම ඉට පස්සේ හිටියේ මේ වීදියේ.දවසක් මගේ ලග තිබුනු ඉතා කුඩා මුදල වැය
වැය කරලා කෑම ටිකක් ගන්න ඇවිදගෙන ආවේ මේ අවන් හලට.එතකොට ඔබ මෙහි මුදල් අයකැමිව හිටියා.
කාන්තාව කියවගෙන ගියා.
"හරි දැන් මට මතකයි ඔබව"
යාචකයා පිලිතුරු දුන්නා.
"ඔබ මගෙන් ඉල්ලා සිටියා පිගන් සෝදලා දෙන්නම් කෑමට යමක් දෙන්න කියලා."
යාචකයා කිවුවා.(Positive Thinking-ධනාත්මකව සිතමු page එකට ලයික් කරන්න)
"අන්න හරි.ඔබෙන් කෑම ඉල්ලගෙන ආව දුප්පත් කෙල්ල මම තමා.ඔබ කිවුවා එහෙම වැඩ කරන්න දෙන්න අවන් හල් හිමිකරුගෙන් අවසර ගත යුතු බවට.බලාපොරොත්තු සුන් වූ මම ආපසු හැරී එන්න හදනකොට ඔබ මට කතා කරලා ලොකු සැන්විච් පාර්ස්ලයක් එක්ක කෝපි කෝප්පයක් දුන්නා.මම ඒව කන අතරතුර මම දැක්කා ඔබ ඔබේ පසුම්බියෙන් මුදල් රැගෙන මට දුන් කෑම වේලට අදාල මුදල ලාච්චුවට එක් කල විදිය"
කාන්තාව කියවගෙන ගියා.
"ඊට ටික කාලයකට පසුව මට රැකියාවක් හම්බ වුනා.එයින් උපයා ගත් මුදලින් මම මගේම ව්යාපාරයක් පටන් ගත්තා"
කාන්තාව කිවුවා.
"දැන් ඔබ ඕනේ වෙලාවක මගේ ව්යාපාරයට එන්න.ඇවිත් ඔබට කරන්න පුලුවන් කාර්ය්යක් කරන්න.මම ඔබට වැටුප් ගෙවන්නම්"
කාන්තාව කිවුවා.
යාචකයා,එනම් මහලු ජැක් ගේ ඇස් වලට කදුලු ආවා.
ඔවුන් ගේ මේසයට කෝපි ලැබුනා.
"ආහ් මට අමතක වුනා.මේ කලු කෝපි.ඒ සදහා ඔබට අවශ්ය ක්රීම් ද සීනි ද?"
කාන්තාව මහලු ජැක් ගෙන් විමසුවා.
"නැහ මට ඒ කිසිවක් අවශ්ය නැහ.ඔබ සමග බොන කෝපි එක මට කොහොමය්හ් රසවත්"
දෙදෙනාම අවංක හදවති හිනා වුනා.