වෝටර් ඒජ් -වතුරේ ගියා

ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ලබා දුන් විශිෂ්ඨ ගනයේ නඩු තීන්දු දෙකකටත් නියෝග කිහිපයකටත් පසු ගිය සතියේ අප අවධාණයට යොමු විනි. එකක් මහ භාණ්ඩගාරයේ ආචාර්ය පී.බි.ජයසුන්දර මහතාටත් අනෙක ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රකා බණ්ඩාරනායක මහත්මියටත් වීම අවධාණය යොමුවීමට ප්‍රධාන හේතුව විය.මෙම නඩු තීන්දු දෙකම තම බලය ඉක්මවා කටයුතු කිරීම හේතුවෙන් වරදක් සිදුව ඇතැයි පදනම මත ප්‍රකාශයට පත් වූ නඩු තීන්දුය.

මට මහින්දයන් ජනාධිපති තනතුරේ දිවුරුම් දීමෙන් අනතුරුව ජාතිය අමතා කළ ප්‍රථම කතාව සිහිපත් වේ. ‘‘මම මේ රටේ භාරකරුවා මිස අයිතිකරුවා නොවෙමි. මම පවතින නීතිය ක්‍රියාත්මක වීමට ඉඩ හරිමි’’. යන්නයි ඒ. එතුමා මිහිදු හිමියන් සහ මැකියාවෙලි දෙදෙනාම උපුටා දක්වන ලදී. අනාගතයේදීත් මෙරට පහල වන රාජ්‍ය නායකයින්ද මෙම ආදර්ශයම ගන්නේ නම් වර්ථමානයේ සිටින්නාවූ දේශපාලකයෝද යම් තරමකට අපේ දුප්පත් මවු බිම සූරාකෑමෙන් වලකිනු ඇත. මහින්දයන් ද තම ප්‍රකාශයේ පිහිටා සිටියාද නැද්ද යන්න අනාගතය විසින් තීරණ‍ කරනු ඇත.

ධාර්මිෂ්ඨ සමාජයකට අප රැගෙන ගිය ජනාධිපති ජේ.ආර්. ජයවර්ධන උතුමාණ මැති ඇමති වරුන් වංචනිකයන් වීම වැලක්වීමේ අරමුනින් නෛතික වරප්‍රසාද ඉහළ මට්ටමකට නැන්වූවා මතකය.එහෙත් පෘතග්ජන මිනිසුන් වන මේ සත්ව වර්ගයාද කොතෙක් ලැබූවත් සෑහීමකට පත්නොවන්නේමය. මේ මිනිස්සු ඡන්දදායකයාගේ දහඩිය සුවද අදුරන්නේත් ඉවසන්නේත් මැතිවරනය අවසන් වන පස්වරු හතරවන පැය දක්වා පමනකි.කොයිතරම් ප්‍රසන්න මුහුණක් පෙන්නුවත් ඉන්පසු නම් ඡන්දදායකයා මහත් කරදරයක් ලෙස මේ මිනිසුන් සලකන බව පැය ගනනක් පෝලිම සිට මුණගැසෙන විට අපට සිතෙනු ඇත.

පාර්ලිමේන්තුවේ කෙරෙන විවාදයකදී මේ උත්තමයින් දෙසා බාන්නේ මොනවාද කියා විමසා බලන්න. බාල දුවිඩ චිත්‍රපටියකත් පාර්ලිමේන්තුවේ කරන කතාවකත් වෙනසක් තිබේනම් ඒ භාෂාවේ පමනය. ධාර්මිෂ්ඨ සමාජය ඇරඹීමට පෙර පාර්ලිමේන්තුවේ හැන්සාර්ඩ් වාර්තා සහ වර්තමාන හැන්සාර්ඩ් වාර්තාත් කියවා බලනවිට මේ අහසත් පොලවත් අපට හමුවනවා ඇත.

වර්තමානයේ මුදල් නොමැති නම් මැතිවරනයකට තරග කල නොහැක.උසස් අධ්‍යාපනයට යොමුවු අය වෙත ඒ සදහා යොදවන්න තරම් මුදලක් උපයාගන්නට විශ්‍රාම යන තුරුවත් නොහැක. වර්තමානයේ දේශපාලනට එක්ව ඇති බොහෝ දෙනා ව්‍යපාරිකයෝය. මුදල් සමග තමන්ට නොමැති සමාජ පිලිගැනීම ලබා ගැනීමට දේශපාලනට පිවිසෙන මොවුන්ට ඇත්තේ ව්‍යාපාරික ඥාණය පමනකි. එයත් අධ්යාගපනයත් සමග ලැබෙන ව්‍යෘපාරික ඥාණයක් නොව වාසනාවට පහලවන ව්‍යාපාරික ඥාණයකි. මොවුන් පාර්ලිමේන්තුව තුල මෙන්ම පලාත් සභාව තුලද පාවිච්චි වන්නේ සිග්නල් කනු වශයෙන්ය.
මේ සිග්නල් කනු සියල්ලටම අත උස්සමින් කටයුතු කරන්නේ නොදැනුවත් කමත්, තම පැවත්මත් උදෙසා මිස රට ජාතිය ගැන හිතමින් නොවන බව පැහැදිලි ය. මෙවැනි රැළක් නිර්මානය කරගන්නා නායකයින් රට ජාතිය තම සාක්කුව තර කරගන්නා පිනිස විකුනා ගනිමින් සිග්නල් කනුවලටද ගරා ගැනීමට පුංචි ඉඩ කඩක් ලබාදීම මේ දේශපාලනයේ සංස්කෘතිය බවට පත්ව ඇත.

මේජර් ජෙනරාල් ජානක පෙරේරා විරුවානන්

මේජර් ජෙනරාල් ජානක පෙරේරා විරුවානන් ජාතියට අහිමි කරනු ලැබීනි. එතුමන් යුද බිමේ නිරූප්‍රදිතව තම ජාතික මෙහෙවර යුතුකමක් ලෙස සලකමින් මව් බිම අපේය යන උත්තරීතර හැගීමෙන් අනාගත දූ දරුවන්ට ඒකීය ශ්‍රී ලංකාවක් පුද කිරිමේ අරමුනින් දිවි පරදුවට තබා සටන් මෙහෙයවීය. විශ්‍රාම ගැණිමෙන් පසු යුද වීරයෙකු ලෙස ජීවත් වීමට ඉඩ නොහල ජරා දේශපාලනය එතුමා තම සතුරන්ට බිලි ගැණීමට නිරාවරනය කලේය. දැන් වැරැද්දේ දබර ඇගිල්ල හතර වටේ දික්කරමින් තමන් දෙසට ඉතිරි ඇගිලි දික්වී නැතැයි සිතා ගනිමින් පස් පඩංගුවේ බැණ අඩ ගසමින් සිටිති.
මෙම බෝම්බ සිද්ධිය වාර්තා වූ දිනම අප සහෘද බ්ලොග් ලියන්නෙක් අනාවැකි පල කරමින් හතර වටේ බැණ අඩ ගහන උදවිය ගැනත් සදහන් කරමින් තම සංවේගය සටහන් කර තිබිනි.
ඇත්තෙන්ම ජානක පෙරේරා විරුවානන් පලාත් සභා දේශපාලනයට යොදා ගැණීමට තරම් බාල ප්‍රභූවරයෙක් නොවේ.ජරාවෙන් පිරුන භාජනයකට පයින් ගසා බිද දමන විට සිදුවන්නේ තමන්ටද එම ජරාව ඇගපතේ නාවා ගන්නය. එසේ නම් ඒ සදහා සුදුස්සෙක් එතනට යෙදිය යුතුය.එජාප නායකත්වදය උතුරු මැද සහ සබරගමුව ජයග්‍රහණය කරමින් දිග ගමනක් යන්නට පෙරුම් පුරමින් යෙදු බළල් අතක් වූ ජානක පෙරේරා විරුවානන් මරා ගත්තේ රජයද?.

07 වෙනිදා පාර්ලිමේන්තුවේ ප්‍රකාශයක් කරමින් විපක්‍ෂ නායක රනිල් වික්‍රමසිංහයන් ජානක පෙරේරා විරුවානන් අගය කර ප්‍රකාශයක් කරමින් රජය ආරක්‍ෂාව ලබානොදීම, එතුමාගේ පෞද්ගලික ආරක්‍ෂක විධි අඩපන කිරීම, නිසා මෙම අවාසානාවන්ත සිදුවීම ට අවස්ථාව ඇති කල බවට වෝදනා කලා.එතුමන් වර්තමාන ආරක්‍ෂක ලේකම් වරයා අනියමින් හෑල්ලුවටත් දෝෂ දර්ශනයට ලක් කරමින් තිබුනා.ත්‍රස්තවාදයට එරෙහි සටනට නියම සුදුස්සා ජානක පෙරේරා විරුවානන් බවත් ඔහුට ඒ සදහා අවස්තාව ලබා නොදුන් බවත් පල කර සිටියා.ඔහු ආරක්‍ෂක ලේකම් වරයා ලෙස පත් නොකරගත් බවත් සදහන් කලා.
මහින්දයන් රනිල් වික්‍රමසිංහයන් නම් කරන පුද්ගලයෙකු අතිශය විස්වාසිවන්ත විය යුතු තනතුරකට පත්කරාවියැයි සිතන අයෙක් සිටියා නම් ඔහු යෝජිතයා පමනක් විය යුතුයි.
එජාප මහ ලේකම් තුමා නොනවත්වා කියවා ගෙන කියවා ගෙන යන අග මුල නැති තර්ක විතර්ක දකිමින් රජයට චෝදනා කරනවා. ආරක්ෂාතව සම්බන්ධයෙන් මේ සියල්ලටම ගැලපෙන උපදේශයක් අතිගරු ජනාධිපති ජේ.ආර් ජයවර්ධන මැතිතුමා අපට ඉතිරි කර ගොස් තිබෙනවා රනිල් වික්‍රමසිංහයන් ජනාධිපති තනතුරට පත්ව සිටියා නම් තමුන්නාන්සේලාගේ ආරක්ෂාවව තමුන්නාන්සේලා සලකා ගන්න ඕනී ඒක මට කොරන්න බෑ කියලා, එතුමත් අපට කියාව
මේ විකාර වලින් විශිෂ්ඨ ගනයේ වරිතයක් තව තවත් හෑල්ලුවට ලක් කරනවා විතරයි කෙරෙන්නේ.
කල යුත්තේ කුමක්ද? යන්න තෝරා බේරා ගන්න ජරා දේශපාලනයට පේන්නේ නෑ.
මැතිවරනයකින් පසු වැඩි ජනමතයකින් රාජ්‍ය නායකයෙකු පත් වූ විට ඔහු පිස්සු නටන්නේ නැතිව රට කරයි නම් , ඒ කටයුත්තට සහයෝගය නොදී වල කපනවා නම් ඒ වලේ වැවෙන්නේ රට බව මේ උත්තමයෝ කවදා තේරුම් ගනිද?. රාජ්‍ය නායකයෙකු තමන් අතින් සිදුවන වැරද්දක් පෙන්නා දුන් විට වැරද්ද නිවරදි කර ගැනිමට තරම් නිහතමානි වන්නේනම් නිවරදිවන්නේ රට බව කවදා තේරුම් ගනිද?.
මම මේ සටහන අවයන් කරන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහයන්ගේ ප්‍රකාශයේ අවසාන කොටසින්.
සැමදා උදැසන හිරු නැගෙනවිටදීත් , හිරු බැස යනවිටදීත් ජෙනරාල් ජානක පෙරේරා රණ විරුවානන් අපට සිහිවේවි. එතුමන්ට ආරක්‍ෂාව ලබා නොදීමේ තීරණයට සම්බන්ධවු හැම දෙනාටම හිරු නැගෙනවිටදීත්, හිරු බැස යනවිටදීත් තම තමන්ගේ හෘද සාක්ෂිකයේ චෝදනාවට හසු වී සදා කල් චේදනා විදිවි.
මේ ඡෙදයේ ජෙනරාල් ජානක පෙරේරා රණ විරුවානන් යන්නත් එතුමන්ට යන්නත් ඉවත් කර එතැන්වලට අපේ මවු බිම සහ මවු බිමට යන වචන දෙක ආදේශ කර රනිල් වික්‍රමසිංහයන්ට යලි කියවන ලෙස යෝජනා කරමි.එවිට එතුමන්ටත් සිදුවන්නේ තමන්ගේ හෘද සාක්‍ෂියේ චෝදනාවට හසු වී සදා කල් චේදනා විදින්නටය.

රටත් වැදු මවත් එක්වන්ය. රට රැකුම මවු රැක්කා වැනිය. ඒකිය ශ්‍රී ලංකාවක් වෙනුවෙන් තම දේශපාලන පක්‍ෂයේ මත වාදයනට ඔබ්බෙන් පෙනී සිටි මේජර් ජෙනරාල් ජානක පෙරේරා විරුවානන්හට නිවන් සුව අත්වේවා !.

කතා දෙකක්.
පසු ගිය දිනක රූපවාහිණී නාලිකාවක ලමා වැඩ සටහනකට සහභාගී වු ඌව පලාතේ පාර්ලිමේන්තු ඇමතිනියක වෙත ඉදිරිපත්වූ දැණුම මිණුම පුංචි ප්‍රශ්න කිහිපයකට පිළිතුරු දීමට නොහැකිවිය. රාත්‍රී කාලයේ අහාර සොයා යන පක්ෂිෙයෙක්, මීටරයට සෙන්ටි මීටර් ගණන නොදන්නා ඈ මංත්‍රීනියක ඇමතිනියක වීමට පෙර ගුරුවරියකලු. ගුරුවරියක නොවි සිට ඈ දේශපාලන වෘත්තියට පිවිසීම අපේ පිනට සිදුවුවකි.
මොණරාගල , බිබිල , පසුකර යන විට හමුවන පදියතලාව ග්‍රාමීය නගරයකි. පදියතලාවට අවට ගොවි ගම් වලින් දෛනික අවශ්‍යතා සදහා ගම් වැසියෝ පැමිනෙති . දේශීය වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර කරන වෛද්‍යචාර්යතුමෙකු වෙත දිනක ප්‍රතිකාර සදහා පැමිනි තරුන මවක් සහ ඇගේ තවමත් පාසල් නොයන වයසේ දරුවන් දෙදෙනාටත් මව තිදෙනාටම බෙහෙත් ලබා ගන්නා ලදී.
වෛද්‍යචාර්යතුමා පිලිවෙලින් මි.ලි.750,375,200 බෝතල් වලට බෙහෙත් පුරවා මව වෙත දෙමින් , මම මාරුවෙනවට ඔන්න වයසේ හැටියට බෝතල් වලට බෙහෙත් දැම්මා කියමින් බෙහෙත් පාවිච්චි කරන අන්දම විස්තර කලාය. මේ සියල්ල අසා ගෙන සිටි වයස අවුරුදු තුනක පමන බාලම දරුවා අම්මාගෙන් ප්‍රශ්නයක් අසනු වෛද්‍යචාර්යතුමා අසාගෙනය.
‘’ අම්මේ තාත්තා ආවානම් බෙහෙත් දාලා දෙන්න උනොත් වෙද මහත්තයා බෙහෙත් දාන්නේ මොකේද ? . තාත්තාට බෙහෙත් දෙන්න ලොකූ බූලියක් ඕනෑ විය යුතුයැයි දරුවා උපකල්පනය කලා විය හැක.
පුදුමයක මහත මේ දරුවාත් ඇමතිනියත් එකම ප්‍රදේශයේවීමය.

දෙවිවරුත් සටන්බිමේ

අපේ කාලේ ගුරු අභ්‍යාස විද්‍යාල හරහා පැමිණි ගුරුතුමන්ලාද රුපියල් සියයේ වැටුපට ගුරු සේවයට එක්ව රුපියල් අනූ නවයයි ශත අනූවක් අතට ගත් ගුරුතුමන්ලාද අධ්‍යාපන ක්‍ෂේත්‍රයේ නොයෙක් තනතුරු දරා අධ්‍යාපනයට විශාල මෙහෙවරක්කර විශ්‍රාම ගොස් හමාරය.
ඉන්පසු විශ්ව විද්‍යාල විද්‍යා පීඨ යුගය පටන් ගත් අතර ඉන් පැමිණි පළමු , දෙවන කාණ්ඩායම් දැන් විශ්‍රාම යමින් සිටී.මේ ගුරුතුමන්ලාගේ යුගය අතර මගදී ගුරුසේවය අවසන්ව ගුරු වෘත්තිය ආරම්භවෙයි. එහි ආරම්භය සටහන් වන්නේ 25,000 ක් ජනසවිලාභීත්ව ය සුදුසු කමක්වු මහත්ම මහත්මීන්ද තවත් අතුරු මාර්ග ඔස්සේ මංත්‍රී චිට් එකෙන්ද එක්වෙන මහත්ම මහත්මීන්ගෙනි. මේ ගුරු කන්ඩායමට එක්වන උපාධිධාරීන් සහ විද්‍යා පීඨ ගුරුවරුන්ද වෘත්තිකයන් බවට පත්වෙති. වෘත්තිකයෝ සේවය අත හැර වැටුපට සහ මුදලට වැඩ කරන්නට පටන් ගනී.
අවාසනාවන්ත ගුරු ගෝල සම්බන්ධතා සහිත ගුරුවරයාට නොසලකන යුගයක් නිර්මාණය වෙමින් ගන්ධබ්බ අවස්ථාවේ සිටින්නාවු ගුරුවරුන් මා පියන් දරුවන්ට දෝෂාරෝපනය කරන යුගයකට දැන් අප අවතීර්ණ වෙමින් සිටිමු.අනෙක් අය මෙම සංසිද්ධින් සාමාන්‍ය දෙයක් ලෙස සලකති.
පනහේ හැටේ දශකවල ගුරුවරයා දෙවිවරයෙකි. ගමේ ඉස්කෝලේට දුර බැහරින් පත්ව එන මේ ප්‍රභූවරයා ගමේම ඉහලින් වැජඹෙන පුද සත්කාර ලබන්නෙකි. වර්තමානයේ මෙන් අධ්‍යාපන මනෝ විද්‍යාව,ඉගැන්වීමේ ක්‍රම පොතෙන් නොව ප්‍රයෝගිකව දත් මෙතුමන්ලා වරද දුටු තැනම නිසි පිළියම කර නිවරදි කිරීමට දක්ෂායෝ වූහ.ගුරු ඇබැසි විදුහලේදී විවිධ විෂයයන් සදහා පන්නරය ලබා ඇති මෙතුමන්ලා ඕනෑම විෂය නිර්දේශක් පංතියේ පොත පෙරලන්නේ නැතිව ඉගැන්වීය. පාසල්වත්තද දැකුම්කළු තැනක් බවට පත්කර එළවළු පළතුරු මල් ආදියෙන් සුන්දර තැනක් බවට පත් කරමින් පල ප්‍රයෝජන දරුවන් අතරද බෙදා දෙමින් “අපි වවමු රට හදමු” වන් වර්තමාන දිරි ගැන්වීම් ආයාසයකින් තොරව දරුවන් ගේ මනස තුල පැල පදියම් කරවීමට සමත්විය.අද පාසල් වත්තද දරුවන්ගේ මනස මෙන් පාළු කාන්තාරයක් බවට ලත් වී ඇත.
වැඩි වන ජනගහණය , පීඩාකාරී ආර්ථිකය ,ජරා දේශපාලනය ආදී වර්තමාන සමාජ සාධක විසින් අතීතය උඩු යටිකුරු කර දෙවිවරයෙක්වූ ගුරුවරයා අද වැටුපට පවා ණය ගැති යෙකු බවට පත්කර ඇත. ඔහු වර්තමානය වන විට පෙලපාලි යන්නටත් සිසු දරුවන්ගේ අනාගතය ඇපයට තබා ගෙන වර්ජනය කර අයිතිවාසිකම් දිනා ගන්නට තරම් සාහසික වී සිටිති. අධයාපන පින් බිම මේ තත්වයට පත්කිරීමට එක් පසකින් අධ්‍යාපන අමාත්‍යංශයේ ඉහළ තලයේ නිළධාරීන් සහ රිචර්ඩ් පතිරණ ඇමතිවරයාගෙන් පසුව වරින් වර පත්වූ අකාර්යක්‍ෂමතම අධ්‍යාපන ඇමතිවරු සියල්ල වග කිවයුතුය.
මේ දේශපාලන හෝරාව ලියවි ඇත්තේ මහින්ද රාජපක්ෂයන් නමිනි. එතුමාගේ පාලන රටාව නීතී ගරුක ස්වභාවයක් දක්වන බැවින්දෝ අවසානයට ගත යුතු ආයුධය මුලින්ම ගන්නටත් මුලින්ම ගත යුතු ආයුධ බැහැර කරන්නටත් වෘත්තිය සමිති ක්‍රියා කරන බවක්ද පෙනේ.
නිවසක ‍රෝගියෙක් නැත්නම් සුවිශේස අවස්ථාවක් ඇතිවිටෙක අනෙක් ඕනෑ එපාකම් වලට වඩා ඒ සදහා ප්‍රමුඛතාවය දෙන සිරිතක් තිබේ. රටද අසාධ්‍යව සිට ප්‍රතිකර්ම කරන බැවින් ඒ සදහා ප්‍රමුඛතාවය ලබා දී කටයුතු සිදුවේ. ජනතාවද ඉතාමත් ඉවසිල්ලෙන් බලාසිටී.
මේ අල්ල පනල්ලේ ගුරුන්ද යුද්ධ ප්‍රකාශ කිරීම බලවත් වරදක් ලෙස අපි දකිමු.එහෙත් රථ පෙරහැරකින් ඩීසල් පෙට්‍රල් නාස්තිකරගෙන එකා යා යුතු තැනට විසිපහක් තිහක් කැදවා ගෙන යන දේශපාළුවන් මුලින්ම නාස්තිය පිටු දැකිය යුතුය. එහෙත් නාස්තිය ගණනකටවත් නොගන්නා දේශපාළුවන් හට මේ කිසිවක් නොදැනෙන විට සියළු පීඩාවන්ට ගොදුරුවී අපහසුතාවයන්ගෙන් පීඩීත කොටසකින් බලාපොරොත්තු විය හැකි සංහිදියාවක් නැත.