මහජන කැමැත්ත

 

මේ දවස්වල කොතැන ගියත් අසන්නට ලැබෙන්නේ "චන්දය" ගැන ප්‍රශ්ණය.

"කවුරු එයිද?"

"කවුරු දිනයි ද?"

"අහවලාත් එනවලු නේද?"

"මේපැ නම්.....

මෙ,ආදී වශයෙන් නැගෙන සාකච්ඡාවලින් කියවෙන්නේ

මිනිසුන් "නිහඬව දරා සිටිනා පීඩනය"යැයි සිතමි.

හතළිස් අටේ ඉංග්‍රීසීන් බාර දී,යනවිට "ආසියාවේ දෙවන ආර්ථිකය" වූ

මේ රට "බංකොලොත්" තත්වයට ගෙන ආවේ

මෙතෙක් රට කරවූ දේශපාළකයන් බව නොකිවමනාය.

මහජන චන්දයෙන් පත්ව අවුත්,

මහජන දේපොල මංකොල්ලකා අවසානයේ එහි අනිටු ප්‍රතිඵල

භුක්ති විඳින්නට සිදුව ඇත්තේද ජනතාවට ය.

මහජන දේපළ මංකොල්ල කෑ එවුන් යෙහෙන් වැජඹෙමින් සිටිනා,තර

ජනතාව තලා පෙලා බදු අයකරමින් සිටිති.

දැන් යළිත් "මහජන චන්දය" හෙවත් "මහජන කැමැත්ත"

ගැන කතා බහ කරළියට පැමිණ ඇත.

හතළිස් අටේ ඉංග්‍රීසීහු මෙරට හැර යනවිට

රට බාර ගතුයේ ඉංග්‍රීසීන් විසින්ම නිපදවන ලද

අභිනව ධනපති පැළැන්තියකි.

ඇතැමුන් ඔවුනට "කළු සුද්දන්"යැයි කියති.

එහෙත් එදා ජාත්‍යන්තර තලයෙහි ඉංග්‍රීසීන් පැමිණ සිටි

ප්‍රජාතන්ත්‍ර තලයට මොවුහු පැමිණ නොසිටියහ.

කොටින්ම "ඉංග්‍රීසීන්ගේ හැර යාම පවා "ප්‍රතික්ෂේප කළ හ.

"සර්ව ජන චන්දය" පවා නොපිළිගත්තවුන් වූහ.

කොටින්ම ටයි කෝට් ඇන්දද

අන්ත පසුගාමී පිරිසක් වූහ.

අවසානයේ රට කරවීමට බාර ගතුයේ

"කොමිනිස්,කාරයන් අතට යතැයි" බියෙනි.

ඒ කෙසේ වුවද හැත්තෑ හත තෙක් රට කරවූ හ.

ඒ පක්ෂ දේශපාලන යාන්ත්‍රණය මඟිනි.

එම කාල පරාසය තුළද මහජන චන්දය නමින් කෙරුනේ

ඔවුන්ව බොරුවෙන්,රැවටීම මිස අනෙකක් නොවේ.

"හඳෙන් හාල්" ඇට අට"කාටත් අමතක නැත.

ඉන් පසු හැත්තෑ හතෙන් පසු "මැතිවරණ නමින්

සිදුවුණේ මහජන කැමත්ත මංකොල්ල කෑමයි.

"ලාම්පු කළ ගෙඩි සෙල්ලම"

හොර චන්ද,මැර චන්ද කාටත්,අමතක නැත.

කොටින්ම මැතිවරණ ඉතිහාසය පුරාම සිදුව ඇත්තේ

මහජනතාවට කෙළවන ඉතිහාසයකි.

එළඹෙන මැතිවරණයද එම ගමණේම දිගුවක් මිස.

යහපතක් ඉටුකෙරෙන්නක් වනු නොමැති බව

මගේ අදහස යි.

සටහන

කමල් පී අලහකෝන්

A day in the life