ඊයෙ හවස් අතේ තාත්තාව දොස්තර මහත්තයාට පෙන්නන්ඩ තිබුනනෙ. ඉතිං පහකුත් ගානට පිටත්වෙලා යන අතර මග මං ඕනවටත් වඩා කතා කර කර හිටියටමොකද වෙනදට තොරතෝන්චියක් නැතිව ගිරව් රෑනකට හරියන්න කතාකරන තාත්තා සෑහෙන්න නෙවෙයි නොසෑහෙන්න නිශ්ශබ්දයි.
මේ හවස් වරුවෙ, එක එක අසනීපවලට බේතක් හේතක් අහගන්න ආ හැම වයසකම ගැහැණුන් මිනිසුන් ළමා ලපටින්ගෙන් මේ පෞද්ගලික ඉස්පිරිතාලේ පිරිලා. තාත්තයි අම්මයි , මායි ආන් ඒ රොත්තට එකතුවෙලා බලා ඉඳිල්ල පටන් අරන් ඒ හැටි වෙලාවක් නොගිහින් අපිට දොස්තර මහත්තයව හම්බෙන්න පුළුවන් වුණා.
වෙනදාට තාත්තගෙ ලෙඩ ගැන දොස්තරටත් උගන්නන්ඩ තරම් කතාකරන අපේ තාත්තා ඊයේ ඒ පුංචි වෛද්‍ය කාමරය ඇතුලේ බොහෝම නිසොල්මනේ වාඩිවෙලා ඉද්දි ජීවිතයේ පළවෙනි වතාවට මට දැණුනා "කතා කරන මිනිසුන් "කතා නොකරන කොට දැනෙන මහා අමුතු, නුපුරුදු වේදනාව.
ආපිට එද්දි නිට්ම්බුවෙන් වම් පැත්තට හරවල ගෙදර එනවා වෙනුවට මං ඒ දෙන්නත් එක්ක අයිස් ක්‍රීම් දාපු ෆෘට් සැලඩ් කන්න ගියානේ. එතකොට මට මත්ක්වුනේම පහේ ශිෂ්‍යත්වෙ පාස් වෙලා ලොකු ඉස්කෝලෙකට යන දවසේ කොළඹ කොහේදෝ සයිවර් කඩයකින් තෝසෙ කාපු දවස...
" කන්න කන්න චූටි දුවේ, තව පොඩ්ඩක් කන්න, තව මොනවද ඕනේ?
එහෙම අහපු තාත්තාගේ ඒ දෙබසම මං ආපිට ඔහුට කියමින් හිටියා...
"කන්න කන්න තාත්තේ...තව චුට්ටක් කන්න...."
උසට උසේ කට කපලා තිබුණු අයිස් ක්‍රීම් තලියක්ම දාපු සැලඩ් වීදුරුවෙන් තාත්තා ඕන්නම් කටවල් තුනක් කන්ඩැති. මට දකුණෙන් හිටපු අපේ අම්මා ඒක බොහෝම රසවත් බවත් දැන් ආයෙ රෑට කන්න ඕනෙ නැතිබවත් කියමින් හිටිය.
කොහොමින් කොහොම වුණත් ඒ හැන්දෑවරුව
මට හරි ලස්සන මතකයක්. මං ටිකක් ඕනෙවට වඩා හිනහත් වුණා. ආපිට එද්දි පහුවෙවී යන කඩ සාප්පු දිහා බල බල එමින් හිටි අම්මයි තාත්තයි දිහා බලා ඉද්දි මට හිතුනෙම,
වරමක් ලැබුණොත්, මං "කාලය නතර කරනවා" ඒ අය නිරෝගීව සතුටින් ලස්සනටම හිටපු තැනක...
අමතක වෙන්ඩ කලින් තව බොහෝම හින්චි දෙයක් කියන්නත් තියෙනවා...
ලෙඩක් දුකක් හැදුණු දන්නා කියන මනුස්සයෙකුගේ සැප සනීප අහල දුරකථන ඇමතුමක් දෙන එක අපි සාමාන්‍යයෙන් කරන දෙයක් නේ.
හැබැයි,
ඔන්න ඔය ඇමතුම් අතරෙදි අපි ඒ හැටි හිතන්නේ නැතිව මේන් මෙහෙමත් කියනවා,
" ආං අහවලාට ඔහොම වෙලා මේන් මෙහෙම වුණානේ"
" ඕක මෙහෙමත් වෙලා ඇතිානේ. ඔය දොස්තර ගොල්ලන්ට හරියට ඕවා අහුවෙන්නේ නෑ අප්පා"
" අපේ පැත්තෙ මනුස්සයෙක් ඔහොම වෙලා ඉඳලා එකපාරට මලානේ"
" ඕවම තමා මටත් තිබුණේ, බේත් වලින් ඕක අඩුවෙයිද කියල කියන්න්ඩ බෑ අනේ"
බේතක් හේතක් වෙදකමක් විතරක් නෙමෙයි. ඕනෙම දෙයක් විශ්වාසයෙන් පටන් අරන් කරගෙන යනකොට ඒකෙන් ලැබෙන ප්‍රතිඵල ඉතාම ඉහළයි. ඒත් අපි එතරම් හිතන්නෙ නැතිව ලෙඩට දුකට පත්වෙච්ච මනුස්සයෙක්ගේ හිතට " අපි දන්න, දැනෙන, හිතෙන, අනුමාන කරන, ඇහුණු " සිතිවිලි ඇතුල් කරද්දි දෙතුන් පාරකට වැඩිය හිතන්ඩ ඕනය කියලයි මට නම් හිතෙන්නේ.
බේත් හේත් එක්ක " up lifting" වචනත් කවලම් කරොත් ඒවා මැජික් අරිෂ්ට වගේ වැඩ කරයි කියලා මට නිකමට වගේ හිතෙනවනෙ. ඔයාටත් එහෙම හිතුන වග මට සහතිකයි.
වචන හරියට දැලි පිහිය වගේ. හැඩ වැඩදාලා රැවුල කොන්ඩෙ බාලා හිතක් සතුටු කරන්න වගේම, පැත්තට තියලා ඇදලා දාලා ආත්මයක් ඔත්පල කර කර මරා දාන්නත් පුළුවන්.
සුභ දවසක් වේවා!
තුෂාරි විජේරත්න
Dove Greens Miracle Youtube Channel
2024/08/08
0 comments:
Post a Comment