"කසුබා අපේ අනාගත දුවනේ .

පාන්දර අපි දෙන්නා වැඩට යන්න කඩිමුඩියේ ලෑස්තිවුනා.

පුංචි අතපසුවීමක් දෙන්නටම තියෙන හදිස්සියට ලොකු ප්‍රශ්නයක් බවට පත්වුනා එය මා සහ ඇය අතර වු පුංචි වරදවා වටහා ගැනීමක් .

අපි දෙන්නටම තරහ ගිහින්

මගේ මූණ දිහා බලන ඇයට තේරුනා මගේ ඉරියව් වෙනස් වෙලා කියලා.ඇය තේරුම් ගත්තා අද දවසම මම කේන්තියෙන් තමයි ඉන්නේ කියලා.ඇයද සිටියේ   කෝපයෙන් .

අපට වාහනයක් නැහැ. අපි වැඩට ගියේ පොදු ප්‍රවාහන සේවයෙන්. කේන්තිය නිසාම මම නිවෙසින් එලියට බැස්සා. ඇය නිවසේ දොරවල් ජනේල් වසා දමා මා පසු පස ආවා.වෙනදා එකම බස්රථයේ එකම අසුනක  මම මගේ ගමානාන්තයටත් ඈ ඇගේ ගමනාන්තයටත් යනතුරු ගමන් කරනවා.යන අපි දෙදෙනා අද අසුන් දෙකක .

මගේ ගමානානන්තය ඇගේ ගමනාන්තයට කලින් හමුවෙනවා.ඈ මට පසුවයි බසයෙන් බහින්නේ.

අද මට එයා ලගින් වාඩි වෙන්න හිතුනෙ නෑ. ඒ නිසා මම පිටුපස අසුනේ වාඩි වූ අතර ඇය ඉදිරියෙන් වාඩි වී සිටියේ හොඳ පෙනුමක් ඇති පොලිස් නිලධාරියෙකු අසල.

ඔහු  මගේ බිරිඳ දෙස බලනවා . ඔහු ඇගේ කොණ්ඩය සහ මුහුණ දෙස බොහෝ පැහැදීමකින් බලා සිටින ආකාරය මම දුටුවෙමි. ඊට පස්සේ ඔහු කිව්වා ඇය ලස්සනයි කියලා. මගේ බිරිඳ සිනාසෙමින් ඔහුට ස්තුති කළා.

ඔහු මගේ බිරිඳගෙන් ඇය යන්නේ කොහේදැයි විමසූ අතර ඇය ඔහුට පැවසුවේ ඇය රැකියාවට යන බවයි.

 

මේ හැම වෙලාවෙම මම පිටිපස්සෙ ඉඳගෙන එයාලගෙ කතා බහ අහගෙන හිටියා.

"මගේ නම Mwansa Mweemba. මගේ නිල ඇඳුමෙන් ඔබට පෙනෙන පරිදි මම පොලිස් නිලධාරියෙක්. මාව ලුසාකා වෙත පත් කළේ මාසයකට පෙරය. දැන් මම මගේ නව රාජකාරි ස්ථානයට යමිනුයි සිටින්නේ " ඔහු කියනවා.

මගේ බිරිඳ හිස සැලුවාය. කොන්දොස්තර මගේ බිරිඳට බස්  ගාස්තු ගෙවන ලෙස ඉල්ලා සිටි විට එම නිලධාරියා ගෙවීමට ඉදිරිපත් වුනා . ඔහු ඔහුගේ මුදල් පසුම්බිය ගත්තා.

මගේ බිරිඳ  , ඔහුට ස්තුති කර සිනාසුණා.

ඊට පස්සේ නිලධාරියා දිගටම කිව්වා.

"ඉතින් , මට චෙල්ස්ටන් පොලිස් කඳවුරේ නවාතැන් දීලා තියෙනවා.  ඔයාට කවදාහරි මට පෝන් කරන්න  පුළුවන් වෙයිද කියලා මම දන්නේ නැහැ. මට ඔයාගේ නම්බර් එක ගන්න පුළුවන්ද?"

 

මම තවත් කාලය නාස්ති කළේ නැහැ. මම වහාම මගේ බිරිඳගේ උරහිසට තට්ටු කළා.

ඇය ආපසු හැරුණා.

ඊට පස්සේ මම ඇගෙන් ඇහුවා.

"කසුබාස් කෑම පෙට්ටිය ඇතුලට හැන්දක් දාන්න ඔයාට මතක ඇති කියලා හිතනවාද? ඔයා දන්නවා ඔයාට හැමදාම අමතකයි කියලා."

මගේ බිරිඳට  මගේ කතාව ගැටළුවක් වුණා. කසුබා යනු කවුද, මා ඇය සමඟ කතා කිරීමට තෝරා ගත්තේ ඇයි දැයි ඇය කල්පනා කරන්නට ඇති. ඇය තවත් ප්‍රස්න  ඇසීමට පෙර මම  නැවත කතා කළා.

"අද වේලාසනින් ඇයව පාසලෙන් රැගෙන යාමට උත්සාහ කරන්න. මම ගෙදර එන්න පරක්කු වෙනවා. ඔබට රාත්‍රී ආහාරය සඳහා මට ඉෆින්කුබාලා උයන්න පුළුවන් නේ  . ඔබ නිදාගන්න, එවිට මම ආපසු එන විට ඔබට අවදිවෙන්න  ඕනි නැහැනේ. මම කෑම කාලා  නින්දට යන්නම්."

මගේ බිරිඳගේ සිත අවුල් වෙලා.

 

 ඇය පොලිස් නිලධාරියා දෙස බලා ඇගේ බැල්ම මා වෙත යොමු කළා. මම කරන්න හදන දේ ඇයට තේරුණා.

"ඔව් පැටියෝ." ඇය හිස වැනුවා.

පොලිස් නිලධාරියා හැරිලා මාව දැක්කා. ඔහු මට සුබ පැතුවා. එවිට ඔහු මගේ බිරිඳගෙන් ඇසුවා.

"ඒ ඔයාගේ මහත්තයාද?"

මගේ බිරිඳ හිස වැනුවා.

පොලිස් නිලධාරියා නැවත නැවතත් මා දෙස බලනවා මම දැක්කා.

ඊට පස්සේ එයා අන්තිම වතාවට මගේ දිහා බලලා ඔහු හිනා වුණා.

මම ආපසු සිනාසුනේ නෑ.

අපි චයිනාමයට යන විට,  මම බසයෙන් බැස මගේ බිරිඳත්  මා සමඟ බස් රියෙන් බස්සා ගත්තා.

මගේ බිරිඳට හිනාව නවත්තගන්න බැරි වුණා. අපි තවත් බසයකට ගොඩ වෙන්න හදනකොට ඇය මගෙන් ඇහුවා.

"පැටියෝ, කසුබා කවුද?"

"කසුබා අපේ අනාගත දුවනේ .

අපි  බසයට නගිමු . 

අපි යමු."

මගේ බිරිඳ සිනාසුණා.

අපි ඒ  බස් රථයට ගොඩ වූ අතර මෙවර අපි එකම අසුුනේ  වාඩි වුනා . 

ඒ වගේම මේ වතාවේ මම ඇයටත් සමග මුදල් ගෙව්වා.

 

ඔබ ඔබේ සහකරුගෙන්  චිත්තවේගීයව සහ ශාරීරිකව දුරස්ථභාවය ලබා දෙන විට, ඔබ යක්ෂයාට එම අවකාශය අල්ලා ගැනීමට ඉඩ දෙනවා.

ඔහු ඔබේ අවසරයකින් තොරව ඔබේ ස්ථානය ලබාගෙන ඔබේ ස්ථානයේ තමාට නිවසක් ඉදිකරනවා.

ඔබේ නිවසේ යක්ෂයාට ඉඩක් නොතබන්න. නිවස පුරාම ඔබ දෙදෙනාගෙනන්ම  සියලුම බිම් ආවරණය කරගන්න.

එවිට 

දෙවියන් වහන්සේ අප විවාහයට සහ සම්බන්ධතාවයට ආශීර්වාද කරයි.

My wife and I had an issue this morning before we left for work. It was a small misunderstanding between me and her.
We were both angry with each other. From my facial expression, my wife knew I was very prepared to keep malice with her that morning. She was also angry and didn't mind playing along.
I stepped out of the house and she locked the doors and followed me behind. Since we don't have a car, we always board the same bus to work every morning and ensure we sit together- side by side on the bus.
I was to drop at Manda hill and she was to drop at zesco.
But today, I didn't want to sit close to her. So I sat at the back seat and she sat in front, just beside a good-looking Police officer.
The man glanced at my wife. I saw the way he looked at her hair and face with so much admiration. Then he told her she looked beautiful. My wife smiled and told him thank you.
He asked my wife where she was going and she told him she was heading to work.
All this while, I was sitting behind and listening to their conversation.
"My name is Mwansa Mweemba. I am a police officer as you can see from my uniform. I was just posted to Lusaka a month ago. Right now I am heading to my place of assignment."
My wife nodded her head. When the conductor requested for my wife to pay her transport fare, the officer offered to pay. He pulled out a K50 and Said Two.
My wife thanked him and smiled.
Then the officer continued.
"So I will be dropping soon at Munali I am accommodated at Chelston Police Camp. I don't know if you can drop by someday to say hello to me. Can I have your number?"
I didn't waste any more time. I tapped my wife on her shoulders immediately.
She turned.
And then I asked her.
"Hope you remembered to put a spoon inside Kasubas lunch box? You know you always forget."
My wife was puzzled. She was probably wondering who Kasuba is, and why I had chosen to talk to her. Before she could ask any further questions I added.
"Try to pick her up from school early today. I will be coming back home late. You can cook ifinkubala for me for dinner so that when I return I will eat something before bed."
My wife was confused.
Then she glanced at the police man and returned her gaze to me. She understood what I was trying to do.
"Yes, honey." She nodded.
The police man turned and saw me. He greeted me. Then he asked my wife.
"Is that your husband?"
My wife nodded. The police man glanced at me again and again.
Then he glanced for the last time and smiled at me.
I didn't smile back.

A day in the life