ඉන්දියාවෙන් බුදු දහම තුරන් වූයේ කෙසේද?

බ්‍රාහ්මනිකයන්ගේ සහ පසුව පැමිනි මුසල්මානු ආක්‍රමණ හමුවේ ඉන්දියාව අසරණ වූයේ ‘මයුර්‍ය’ සහ ‘ගුප්ත’ රාජ වංශ වලින් යුතුවූ මහා මඝද රාජධානිය කාලයාගේ ඇවෑමෙන් අප්‍රකට වීමෙන් පසුවය. ඉන්දියාවේ උපන් බුදුන් වහන්සේගේ අනුගාමිකයන් වූ, බිම්බිසාර, චන්ද්‍රගුප්ත I , සමුද්‍රගුප්ත , චන්ද්‍රගුප්ත II, අශෝක අධිරාජයා වැනි මහා රජවරුන් නැතිවූ කල, ඉන්දියාව කොටස් වලට කැඩී, බල බිඳී තිබුන අවදියක, බුදු දහමේ පරිහානියද ආරම්භ විය.

‘සංකාරාචාර්‍ය’ වැනි හින්දු නායකයන්ද, බොහෝ හින්දු රජවරුන්ද, ස්ථූප සහ බුදු කුටි සහ පිළිම විනාශ කිරීමෙන් අපමණ ආශ්වාදයක් ලද බැව් පොත පතේ සඳහන් වේ. හින්දු පාලකයෙකු වන ‘පුෂ්‍ය මිත්‍ර’ විසින්, අශොක මහ රජතුමා විසින් තනවන ලද 84,000 ක් බෞද්ධ ස්ථුප සහ ගනන් කල නොහැකි තරම් විහාර සහ බෞද්ධ ලියවිළිද විනාශ කරන ලදී.

(මූලාශ්‍ර: Romila Thaper, Ashoka and Decline of Mouryas, London, 1961, p 200).

‘ජලාලුක රජු’ විසින් බෞද්ධ විහාර සහ පන්සල් විනාශ කලේ, බෞද්ධ ගාථා සජ්ජායනයෙන් වරක් ඔහුගේ නින්දට බාධා වීම හේතුවක් කරගෙනය. මේ අතර කාශ්මීරයේ සිටි කින්නාර රජු විසින් බෞද්ධ පන්සල් විනාශ කලේ, බ්‍රාහ්මණයන්ගේ සතුට සඳහාය.

මේ විනාශ කල බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන, හින්දු කෝවිල් වලට පරිවතනය කල අතර,හින්දු චාරිත්‍ර අනුව, කිසිම අඩු කුලයේ යයි සම්මත පුද්ගලයෙකුට හෝ බෞද්ධයෙකුට, එම කෝවිල තුලට ඇතුල් වීමට ඉඩ නොදෙන ලදී. දහස් ගනන් මෙම ස්ථානවලින් ප්‍රසිද්ධවූ ස්ථාන කිහිපයක් නම්, තිරුපති, උන්ඩවල්ලි, එල්ලෝරා, පූරි, බද්‍රනාත්, මතුරා, අයෝධ්‍යා, නාලන්දා, නාගර්ජුන කොන්ඩා, සහ කේරලයේ අති ප්‍රසිද්ධ සබ්‍රිමාලා කෝවිල වේ.

අතුරු කතාවක් :- එදා සහ අද දේශපාලනඥයන් පූ* උඩ දමාගෙන වඳින හින්දු කෝවිල් සියල්ල, බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන වේ ..

‘ආදි සංකර’ නම් හින්දු නායකයා, ‘නාගර්ජුන කොන්ඩාහී’ යක්ෂයෙක් මෙන් කටයුතු කර, බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන අති විශාල සංඛ්‍යාවක් විනාශ කර ඇති බව ‘ලෝන්ගස්ට්’ නම් යුරෝපීය විද්වතා විසින් ඔහුගේ කැනීම් වලින් සොයාගන්නා ලදී. {මූලාශ්‍ර: Memoirs of the Archaelogical Survey of India No: 54, The Budhist Antiquties of Nagarjunakonda (Delhi, 1938, p.6.).}

බ්‍රාහ්මණ ආගමට නොහැරෙන බෞද්ධයන්, ප්‍රසිද්ධියේම පන පිටින් පුච්චා දැමීමට මෙම ‘ආදි සංකර’ නම් හින්දු නායකයා කටයුතු කලේය. බෞද්ධයන් යයි අසුවූ සෑම පවුලකම අත දරුවන්, ඔවුන්ගේ මවුන් ඉදිරියේ කිඹුලන්ට විසි කල අතර, ගැහැනුන් දියේ ගිල්වා මරා දැමූහ. කේරළයේ ‘සුද්ධවනන්’ රජුගේ මස්සිනා කෙනෙකු වන ‘උජ්ජේන්’ බෞද්ධ බික්ෂූන්ගේ නාස් විද ගොනුන් ලෙස කරත්තවලට බැඳ වැඩගත් බව ප්‍රසිද්ධය. දහස් ගනන් නොව මිලියන ගනනක බෞද්ධයන් කේරළ ගං ඉවුරවල් වලදී දසවධ දී මරා දමන ලදී. මෙම අප්‍රකට අවධිය යුරෝපයේ කුරුස යුද්ධ වලට සමාන වූ අතර, ප්‍රසිද්ධියේම බෞද්ධයන්ට වධ දුන් ඝාතන ස්ථානය වන්නේ කේරලයේ ‘අලවි’ නම් ස්ථානයයි. ‘අලවි’ යන්නේ තේරුම විනාශයට අධිපති යයි සලකන,ශිව දෙවියන් දරන ත්‍රිශුලයයි.මේ ආකාරයටම, ටැමිල්නාඩුවේද ‘වයිග’ ගං ඉවුරේ, දහස් ගනන් බෞද්ධයන් මරා දමන්නට හින්දු ජාතික දරුණු මූලධර්මවාදියකු වන ‘සම්බන්තර්’ ක්‍රියා කලේය. {(මූලාශ්‍ර: The Tamil book Thevaram and complete works of Swami

Vivekananda, Vol.VII. p. 118, Calcutta, 1997).}

පසු කලක විකෘත කරන ලද බුද්ධ ප්‍රතිමා, බොහෝමයක් බ්‍රිතාන්‍ය පාලන සමයේදී කේරලයේදී හමුවිය. මූලධර්මවාදී බ්‍රාහ්මණනයන් විසින් මේ සියළු පොළොව නුහුලන අපරාධ කලේ, බුදු දහම ඉන්දියාවෙන් පමනක් නොව මුළු ලොවෙන්ම තුරන් කරන්නටය. එහෙත් ඔවුනට සියළු සාක්කි විනාශ කිරීමට නොහැකි විය. නොදැනුවත්වම, කෝවිල් වලට සහ ගම්මානවලට තිබූ ‘පල්ලි’ යන නම මකා දමන්නට ඔවුනට අමතක විය. පල්ලි යන නමේ තේරුම, ‘බෞද්ධ විහාරය’ යන්නයි. කේරලයේ බොහෝ ස්ථානවල මේ පල්ලි යන නාමය හමුවේ. උදාහරණ වශයෙන්, කුරුන්ගපල්ලි, කාර්තික පල්ලි, මෙහි සඳහන් කරමි.

අද ඉන්දියාවේ බුදු දහම පවතින්නේ, ටිබෙටයට මායිම් වූ කොටස්වලත්, අඩු කුලයේ යයි සම්මත ඩැලිට් ජාතිකයන් අතරේත් පමනි. බුදු දහම ඉන්දියාවෙන් සම්පූරණයෙන් පාහේ නැතිවී යන්නට තවත් හේතුවක් වුනේ ‘තුර්කි’ සහ ‘අරාබි’ ආක්‍රමණ හේතුවෙනි.

මුසල්මානුවන් කරන ලද ‘නාලන්දා සන්හාරය’ ඉතා ප්‍රකටය. වැඩිවෙන බ්‍රාහ්මණික ආගමික බලය හමුයේ, සාමකාමී බෞද්ධයන් මරනීය තර්ජන අතරේ සැඟව ගියහ. බ්‍රාහ්මණිකයන් බුදු දහම ලෝකයෙන් තුරන් කරන්නට කල තවත් උප්පරවැට්ටියක් නම්, බුදුන් වහන්සේ, හින්දු ආගමේ දශ අවතාර අතරෙන් තවත් අවතාරයක්, එනම් ‘බුද්ධි අවතාරය’ ලෙස සඳහන් කර, අඩු දැනුම ඇති බෞද්ධයන් හා, බෞද්ධාගමට කැමැත්තක් දැක්වූ හින්දූන් බ්‍රාහ්මණිකයන්ගේ ග්‍රහණයට නතු කර ගැනීමය.

මෙහිදී හින්දු ආගමේ ග්‍රන්ථවලද, බෞද්ධයන්ට විරුද්ධව නොයෙකුත් නීති කෙටුම්පත් විය. හින්දු ගුරුවරයකු වන ‘අපර්ණක’ මෙසේ කියයි. ‘බෞද්ධයෙක් බ්‍රාහ්මණික සිරුරක ගෑවුනහොත්, වහා ඔෂධ ස්නානයක් කර සුද්ධ පවිත්‍ර විය යුතුය.’ ඉතා ප්‍රසිද්ධ පොතක්වූ ‘අර්ථ ශ්‍රාස්ත්‍ර’ ලියු ‘චානක්‍ය’, මෙසේ කියයි. ‘දෙවියන්ට පුජා කරන ලද රාත්‍රී ආහාර පූජා උළෙලකට බෞද්ධයෙක්, ආජීවකයෙක්, ශුද්‍රයෙක් පැමුනුණහොත්, ඔහු පනා 100 ක දඩයකට යටත්ය’

ක්‍රිස්තු පූර්ව 505 දී, බෙන්ගාලයේ රජු වූ ‘සසන්ක’, බෝධි ගයාව ආක්‍රමණය කර, බුදුන් වහන්සේ පිට දුන් බෝධිය සම්පූර්නයෙන්ම විනාශ කලේය. එතනින් නැවතුනේ නැති ඔහු, බෝධි වෘක්ශය පාමුල තිබූ, බුදුන් වහන්සේගේ සිටිවන පිළිමය විනාශ කර, ශිව දෙවියන්ගේ පිළිරුවක් තැන්පත් කලේය. තවද එම ප්‍රදේශයේම සිටි සියළුම බෞද්ධ භික්ෂූන් ඝාතනය කිරීමට අන දුන්නේත් මොහුමය. ශිව වාදියෙකු වූ තවත් රජ කෙනෙකු වූ ‘මිහිඳුකුල’ විසින් බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන 1500ක් සහමුලින්ම විනාශ කර, ඒවායෙහි සිටි සියලුම භික්ෂූන් ඝාතනය කරන ලදී. අයෝධ්‍යාවේ අද තිබෙන සියළුම හින්දු කෝවිල් පෙර කල බෞද්ධ පන්සල් වශයෙන් තිබිණ. උදහරණ කීපයක් නම්, සබ්‍රිමාලා, තිරුපති, බද්‍රිනාත් සහ පූරි වේ.

අතුරු කතාවක් :- …ලංකාවේ සිටින බෞද්ධ යයි කියන පාලකයන්…එක්කෝ ඕනා නැහැ…

මෙවන් ශෝචනීය තත්වයක් තුල, ඉන්දියාවේ බුදු දහම පැවතුනාදැයි තහවුරු කිරීමට හැකි වූ ප්‍රධානම හේතුව නම්,ඉන්දියාවේ ඇති විශාලත්වයම වේ. බුදුන් වහන්සේගේ පරිනිර්වානයෙන් පසු, ඉන්දියාවේ බෞද්ධයන්ට අත්වූ ඉරණමෙන් බිඳක් වත්, සිරිළක බෞද්ධයන් පසුගිය අවුරුදු 2500 තුල අත් විඳ නොමැත. අශෝක ස්තම්භය නොවන්නට, නවීන විද්‍යා උපක්‍රම නොවන්නට, බුදු දහම තියා බුදුන් වහන්සේගේ නමත් ඉන්දියානු ඉතිහාසයෙන් අතුගා දමන්නට බ්‍රාහ්මණිකයන් සමත් වන්නට ඉඩ තිබුනි.

උපුටා ගැනිමකි.

SL Knowledge 

notes of imaginary