ප්‍රේමය මම දුටිමි.

මා පෙර දා කල වියමන කියවු බොහෝ දෙනා ජීවිතය කළකිරුනාදෝ යයි මගෙන් විමසන්නට විනි. සිදුහත් කුමරුන් තරුන වියේදී ම සතර පෙර නිමිති දැක සසර කලකිරී ගිහි ගෙය ගිණි ගෙයක් ලෙස දැක්කානම්  මහළුවිය එලිපත්තේ සිටින  මට  සසර පෙර නිමිති දකින විට සසරම කල නොකිරේද ? යන්න    විමසීමට සිත්විනි.

ඇයි ඔබට  ආදරේ  ගැන ලියන්න බැරිද ? තවත් කෙනෙක්ගේ ප්‍රශ්නයක්.

පුළුවන් නේන්නම් ............... මම සිතන්නට විනි.

කලක අම්මට තාත්තට  පාසලට ............................අධ්‍යාපනයට , රැකියාවට....ආදරය කල ත් අපේ ජීවිතය කාලය විශ්ලේෂණය කරන විට තරුන කාලය ඉක්ම යත්ම මුදල් දේපලවලට  ආදරය මාරු කල බව  කාටවත් සිහිපත් නොවේ. හැම දෙනාම  තමන්ටම ආදරය කල  බව සෑම ආදර බැදීමක් කෙළවරවි   ආපසු හැරී බලන විට  අවසාන විග්‍රයේදී  විෂ්ලේෂණය නොවන්නේ ද ?.

වර්තතමානයේ පොත් කියවන්නන් දුලබ වුවත් අපි අපේ තරුණ කාලයේ පොත් ගුල්ලන්වී සිටියෙමු. අපේ විවේකය නව කථාපොතක්  ,කෙටි කථා පොතක්  කියවා ගෙවා දමන්නට පුරුදුවී සිටියෙමු. අපේ ලෝකයට සමකාලීන පෙම්වතුන් ලෙස දම්මි -  සුගත් ලා පිවිසියේ ඒ පොත් තුලිනි. ( නව පරපුර ගොළු හදවතේ මේ චරිත හදුනන්නේ නැත ). පාසල් වියේ අපේ පරපුර ඒ චරිත අනුකරණය කර මින් ජය ගත්තෝද පරාජයවුවෝද වුහ.පරාජය වුවෝ වැටුන තැනින් යලිත්  නැගිට ජයගත්තෝද වුහ.

මේ සියල්ලෝම තමන්ටම ආදරය කළ අය බව කාලය ඉක්මයන විට තේරුම් ගත් බව මට  නම් විශ්වාශය.

ඉරට මුවාවෙන් ඉදගෙන හිස පීරනවා

සදට මුවාවෙන් ඉදගෙන  සළු පලදිනවා

දීප චන්ද්‍ර රේඛාවෙන් මූණ බලනවා

වළාකුලෙන් අහස්තලෙන් බිමට බහිනවා

පායන තරු ඇස් ඇරලා  බලාසිටිනවා

පායන තරු ඇස් ඇරලා  බලාසිටිනවා

පීදෙන මල් පෙති විදහා මුකුළු කරනවා

සුළංරොදින් ඇදී ඇවිත් ඇගේ වෙළනවා

ගහකොළ සෙළවෙන  තාලෙට රහස් කියනවා.

මේඝ මැදින් විදුලිය මෙන් නටා දිවෙනවා

මේඝ මැදින් විදුලිය මෙන් නටා දිවෙනවා

සීතල පොද වරුෂාවෙන්  සුසුම් සලනවා

ඇළ දොල ගං ඇද හැලිලා ගිමන් නිවනවා

මගේ හදට සදා සතුට ඔබෙන් ලැබෙනවා.

ඉරට මුවාවෙන් ඉදගෙන හිස පීරනවා

සදට මුවාවෙන්ඉදගෙන  සළු පලදිනවා

දීප චන්ද්‍ර රේඛාවෙන් මූණ බලනවා

වළාකුලෙන් අහස්තලෙන් බිමට බහිනවා

අමරදේවයන් ගයන මේ ගීතයේ පදවැල මහගම සේකරයන්ගේ විය යුතුය.

ප්‍රේමය ආදරය  මෙවන් සැහැල්ලුවක් වන්නට නම් ආදරය කරන ප්‍රෙමකරන පාර්ශවයන් ගේ කැපකිරීම් අතිවිශාලවිය යුතු බව සැහැල්ලුවෙන් ජීවිතය ගෙවා ලන ඇත්තන්ගේ අත්දෑකීම බව මම දනිමි. 

notes of imaginary