ජරමරයක්.

 මහ  රෑ මගේ ජංගම දුර කතනය මට කරදර කරන්න පටන් ගෙන තිබේ. අනිත් කොනෙහි වසන්තය.

 ඇයි වසන්ත ?

සර් ! අර හවස කාමරේට ආපු කපල්  එක ......

ඔව් ,  වසන්ත

ඒ නෝනාගේ තොල පුපුරලා ලේ  ගලනවා.

වැටිලාද ?

අයිස් ටිකක් දෙනවා ලේ ගලන එක නතර වෙයි.

මම නිදිමතේ ඔරලෝසුව දෙස බලමි .වෙලාව රාත්‍රී එකයි තිහ පසුවෙමින් තිබේ.මේ මහ රෑ රොහල් යන්නද ? පොලිසියට කෝල් කරනවද ? .යන සිතිවිල්ලට මාරුවෙමි.

වසන්ත ., ගොඩක් අමාරුද ?.

ඔව් සර්. කාමරේ පුරාවට ලේ . රෙදි පෙරදි ලේ වලින් තෙමිලා.

මොකද ? මහත්තයා කියන්නේ ?

තරහෙන් පිපිරි පිපිරී එහාට ඇවිදිනවා මෙහාට ඇවිදිනවා.

ඇයි ? ප්‍රථමාධාරයකටවත් මැදිහත් වෙන්නේ නැද්ද ?

නෑ සර් ........මැරුනත් කමක් නැතිළු.

ඉතින් වසන්ත ............ඔයා මහ රෑ ඒ නෝනා අරගෙන රෝහලට යන්නද හදන්නේ?

බැරෑරුම් කරුනක් වුනත් වසන්තට සැහැල්ලු කතාවක් කිව්වා.

සර්ට විහිළු. සොලියුෂන් එකක් දෙන්න .

නැත්නම් මම අමාරුවේ.

මම එන්නද ?. මේ මහ රෑ නිවසින් පිටවීම මහත්ම අපහසු වැඩක්වුවද මා  මැදිහත් විය යුතුය. මගේ ප්‍රධාන ආරක්‍ෂිකාවගේ අවසරයෙන් මීටර් හයසියයක පමණ දුර මහ රෑ වීරයෙකු මෙන් යන අතර   මා කුමන විසදුමකට එලබිය යුතුදැයි සිතන්නට විමි. අනන්‍යතාවය පමනක් තහවුරු කර ගන්නා පිලිගැණිමේ කවුන්ටරයේ කටයුතු කරන්නා හට විවාහ සහතිකයත් මින් පසු පරීක්‍ෂා කර  නවාතැන් පහසුකම් සැපයීමට උපදෙස් දෙන මෙන් මගේ හිත බලකලත් මාසේ අන්තිමට එකතු වන පිරිවැය කන්දරාව හමුවේ නිරුත්තර වීමට සිදුවිය.

මා  දුටු විට වසන්තගේ මුහුණට වසන්තය උදාවිය.

මොකක්ද ? සර් කරන්නේ ?

නෝනා සමග කතාවට නොගොස් මම මහත්තයා ගෙන් උත්තර සොයන්න තීරණය කලෙමි.

මා දුටු විට ගිණි කන්දක් මෙන් පිපිරෙන මහත්තයාගේ මුහුණට  ගලන ලාවා ගග මිදුනාක්  මෙන් ගල් වන අන්දම නිරීක්‍ෂණය කරමින් බැරෑරුම් ලෙස ප්‍රශ්ණයට  පිවිසියෙමි.

මොකද ? මේ රෑ අරගලේ ?.

නෑ අන්කල් මේ පට්ට ....................... මාව රැවට්ටුවා.

මම පුතාගේ කතාව අහන්නම්............. මේ දුවට මොනවද කරන්න ඕන ප්‍රතිකාර.දුරින් බිත්ති කණුවකට මුවාවී ලේ ගලන තඩ ස්සිවු මුහුණුන් ඉකි ගසනා   යුවතිය විමසු මම වසන්ත සහ කාර්ය මණ්ඩලයම මේ මහ රෑ කරන්න සිදුවු අමතර රාජකාරිය පිලිබද කණගාටුව පල කලා. නැතිත්නම් හෙට හිරු නැගිලත් කාර්ය මණ්ඩලය අවදි කරවා ගන්න අසීරු වෙයි කියලා කල්පනාවක් ඇතිවුනා.

ප්‍රථමාධාර පෙට්ටියෙන් සුළු තුවාල සදහා ප්‍රතිකාර කර ගන්නට සලස්වා. වහා  වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර  ගැණිමට  ලගම ඇති රෝහලේ වෛද්‍ය වරයා ගේ නින්ද   නැති කලා.

හෙටට උත්තර දෙන්න වෙයි කියන සිතිවිල්ලෙන් ආගන්තුකයන්ගේ පොතේ නිවරදි සටහන් ඇතුලත්ව ඇත්දැයි පරීක්‍ෂාවෙන් නිසි පරිදි බිල්පත පියවා ගෙන ආදරණිය පුත්‍රයා කාමරයෙන් පිටමන් කරන්න වසන්තට උපදෙස් දුන් මම  මගේ ආරක්‍ෂිකාවගේ දුර කතනයට ඇහුම් කන් දුන්නා

ගෙදර එන්නේ නැද්ද ?

මේ එනවා............

අවුරුදු හතලිහයක් නිය පිටින් සුරන්නේ නැතිව මාව ආරක්‍ෂා කරපු මනුස්ස දුවට සමාන කරන්න පුළුවන්ද මේ දූ පුතුන්.

මම යලිත් නිවසට ආවා.notes of imaginary

පුංචි පෙම් යුවලක් .

අහස හැමදාමත් දොස් අහනවා. වැස්සත් වැරදියි පෑව්වත් වැරදියි.මධ්‍යම කදුකරේ බස්නාහිර බෑවුමේ වාසය කරන අපිට මද සුලගත් එක්ක දීප්තිමත්ව ඉර පායනවා.

මගේ කල්පනා ලෝකය බිද වැටුනේ  පුංචි පෙම් යුවලක්  දැකලා.

සතියේ දවස් ගැන හිතලා බලන විට අද සෙනසුරාදා .

බිද වැටුන මගේ කල්පනා ලෝකය  පියවි ලෝකය හා යා වෙන විට සති අන්ත අතිරේක පන්ති තියෙන දවසක් නේද කියලා අවබෝධවුනා.

ආසන්න පොලිස් මුලස්ථානය මාස දෙක තුනකට වරක්වත් සංචාරක ව්‍යාපාරයේ  මතුවෙන ගැටළු ගැන කළමනාකරුවන්ගේ සහ හිමිකරුවන් සමග  සාකච්ඡා වෙනවා .සංචාරක ව්‍යාපාරයේ යෙදී සිටින බොහෝම කළමනාකරුවන් , ව්‍යාපාරිකයින් හට ගැටළු ඇතිකරන්නේ දේශීය සංචාරකයින්. ව්‍යාපාරිකයෝ කවුරුත් ව්‍යාපාර වල යෙදෙන්නේ ලාභ අපේක්‍ෂා වෙන්. එහෙත් ලාබ ලබන ගමන් ව්‍යාපාරයේ  වැදගත් කම ආරක්‍ෂා කරගන්න උත්සහා දරන ව්‍යාපාරිකයොත් ඉන්නවා. පුද්ගල වැදගත් කමත් ඒත් එක්කම ආරක්‍ෂා වෙනවා.

ලාබම අපේක්‍ෂාවෙන් මෙම ව්‍යාපාරයේ යෙදී සිටින්නන් සිටින බවත් අපි අමතක කරන්න හොද නැහැ.ඉතාමත් අඩු මිලට පැයට  දෙකට නේවාසික පහසුකම් සපයන ආයතනත් දැන් ග්‍රාමීය පෙදෙස් වලට පවා  පැතිරිලා.සමහර ටියුෂන් මාස්ටර්ලා ටියුෂන් කඩ පවත්වා  ගෙන යන ගමන් නේවාසික පහසුකම් සලස්වන්න විවිධ නම් වලින්  rest inn , restureant නුත් පටන් අරන් “ මම උගන්නම උපන් අයෙක්මි “ කියලා රටට ම උගනනපු ගුරුන්නාන්සේලා හිටපු රටේ  මේ ඇත්තෝ ටියුෂන් කඩ වගේම ඊට ගැලපෙන මල්ශාලාත්  කාලේකදී පටන් ගනී.  ටියුෂන්  එකේදීම අහවල් Hotel එකේ තරගකාරී මිළකට කාමරයක් ගන්න පුළුවන් කියලා පුංචි ප්‍රොමෝෂන් එකක් දුන්නම ව්‍යපාරේ න් ගොඩ යන්න පුළුවන්.

පොලිසිය ටියුසන් මාස්ටර්ලා ගා ගත්ත හින්දා පුංචි පෙම් යුවල අමතක වුනා.

Reception ගේ කවුන්ටරයට යාන්තම් උස ඇති මේ යුවතියගේ හැඩ රුව දැක්කම නීතිය, මගේ යුතුකම මට සිහිපත් වුනා. Intercom එකෙන් Reception  එක සම්බන්ධ වෙලා  දෙපලට ආසන පනවලා ජාතික හැදුනුම් පත් දෙක ගෙන්වා ගත්තා.

යන්තම් දහසය වත් ඉක්මවා ගන්න බැරි යුවතියකුත්  දෙවිසි හැවිරිදි ගැටයෙකුත් ඇවිත් තියෙන්නේ නවාතැන් සදහා කාමරයක් සොයා ගෙන.

කොණ්ඩේ සුදු වුනත්  අවවාද අණුශාසනා කල නොහැකි බව මට දැණුනේ මේ තරම් වික්‍රමාන්විතයක් කළ හැකි යුවලක් “ චමින්දගේ වැඩක් බලා ගෙන ඉන්න “ යයි පෙරලා අනුශාසනාවක් මට කරාවියැයි     දැනුන නිසා වෙන් . Reception අතම ඉතියක් ලෙසින්  “බාලවයස්කාර යනට නවාතැන් පහසුකම් සැලස්විය නොහැක “යයි පණවිඩයක් යවමින් මා නිදහස් වුවත් බාලවයස්කාරයනගේ හැසිරීම් රටාව ගැන මගේ හිතේ ඇදුනේ බියකරු සිතුවමක්.

මීට දශක පහකට හයකට පෙරවු අපේ තරුන කාලය    සිහිපත් වුනා. එදා බියෙන් හා සැකයෙන් ලියු පෙම් පතකට සීමාවු අපේ  ප්‍රේම කතා අද වන විට කොයිතරම් නිදහසේ  දුර ගොස් ඇත්දැයි  හිතන්නට සීමා මායිම් නැහැ.

දෙමව්පියන් අතිරේක පන්ති යවමින් අනාගතය ගොඩ නගා දෙන්න දරන උත්සහාය මෙවැනි පිරිස් යොමු වෙන්නේ  අකටයුතු කම් වලට නම්  අධ්‍යාපනයෙන් ලබා ගත යුතු  අනාගතය ඔවුන්ට  උරුමවේයැයි හිතන්නට බැහැ. 


notes of imaginary