උසස් පෙලින් සමත්වන 14% ක් විශ්ව විද්යාුල ප්‍රවේශයට තේරෙයි. දළ ජාතික ආදායමෙන්0.5% ක් විශ්ව විද්යාල අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් වාර්ෂිකව වැය කරයි. විශ්ව විද්යාල 15 ක් මෙරට ක්‍රියාත්මකවේ. විශ්ව විද්යාල ශිෂ්‍යයෙකු වෙනුවෙන් එක් එක් උපාධියක් වෙනුවෙන් රජය මහජන බදු මුදලින් වැය කරන මුදල පහත වගුව පෙන්වයි.
නීතීඋපාධිය රුපි.02,02,558 .00
ව්‍යාපාර අධ්‍යයනඋපාධිය රුපි.02,88,361 00
කලා /සමාජ විද්‍යා හා මානව ශාස්ත්‍ර උපාධිය රුපි.04,07,676 00
ගෟහ නිර්මාන උපාධිය රුපි.04,35,382 00
තොරතුරු තාක්‍ෂණ උපාධිය රුපි.05,01,649 00
ජන සන්නිවේදනය සෞන්දර්ය උපාධිය රුපි.05,31,926 00
මිණුම් විද්‍යා උපාධිය රුපි.06,35,043 00
ඉංජිනේරු උපාධිය රුපි.06,58,532 00
විද්‍යා උපාධිය රුපි.06,66,229 00
සත්ව පාලනය ධිවර සහ පෝෂණයවේදී උපාධිය රුපි.09,95,956 00
කෟෂි කර්ම උපාධිය රුපි.11,34,950 00
වෛද්‍ය උපාධිය රුපි.13,26,550 00
පශු වෛද්‍ය උපාධිය රුපි.16,93,242 00
දන්ත වෛද්‍ය උපාධිය රුපි.21,42,110 00
මූලාශ්‍රය 2008.09.21.දින ලංකාදීපය.
අධ්‍යාපනයත් රටේ සංවර්ධණයේම කොටසකි. එහෙයින් මෙම ආයෝජනය පිළිබද විවාදයක් ඇතිවිය යුතු නැත. උසස් පෙලින් සමත්වන 86% ක්වු සිසුන් හට විශ්වවිද්‍යාල අධ්‍යාපනයට වරම් නැතිවුවත් ඔවුන්ද උපාධිය සදහා සූදානම් වීමට සුදුසු කම් ලැබූවෝ වෙති. මොවුන් ගෙන් ඉතා සුළු ප්‍රමාණයක් බාහිරව අධ්‍යාපනය ලබමින් උපාධිය ලබා ගනිති. එහෙත් බාහිර උපාධි විභාග පවත්වන විශ්ව විදයාල වලින් පවා විධිමත් පහසුකම් මේ දරුවන්ට නොලැබෙති.තවත් සුළු ප්‍රමානයක් දරුවෝ යම් යම් ඩිප්ලෝමා පාඨමාලා සදහා යොමුවුවත් ක්‍රමවත් අධ්‍යාපනයක් ඒවායින් නොලබති. උසස් අධ්‍යාපනය සදහා දරුවන් යොමු කිරීමේ නිසි වැඩ පිළිවෙලක් ජාතික අධ්‍යාපනය ප්‍රතිපත්ති තුල නැති බව මින් පැහැදිලිවේ. විශ්ව විද්යාල අධ්‍යාපනය සදහා නොතේරෙන මිළ මුදල් ඇති දෙමව්පියන්ගේ දරුවන් විදේශීය අධ්‍යාපනය කරා යොමුවන අතර අනෙක් දරුවන් අතරමං වෙති. මෙම දරුවන්ට අධ්‍යාපනය ලබා ගැණීමේ පහසුකම් රජයට සලස්වනු නොහැකිවන්නේ ඒ සදහා ප්‍රතිපාදනයන් වෙන් කිරීමේ නෙහැකියාවයි. එසේනම් නිසි ප්‍රමිතියක් සහිතව පවත්වාගෙන යන පෞද්ගලික විශ්ව විද්යානල බිහි කිරීමේ වරදක් ඇතැයි තර්ක කිරිම 14% ක්වු උසස් අධ්‍යාපනය වරප්‍රසාදය 86%ක්වු අනෙක් දරුවනුත් ලබා ගැනිමෙන් 14% කට ඇතිවන යම් සමාජ තත්වයක් අහිමිවීම පිලිබද උපදින මානසික කුහක කමකි.
පෞද්ගලික විශ්ව විද්යාකල ඇති කිරීමට එරෙහිව වීදි බහින්නේ දෙමව්පියෝ නොවෙති. විශ්ව විද්යාකල ශිෂ්‍යයෝමය. ඹවුන් එරෙහිවන්නේ තම සහෝදරයින්ට බව තේරුම් නොගනී. උද්ඝෝශනයක්, පිකටින් එකක් වර්ජනයක් නොමැති නම් පැවත්මක් නැති දේශපාලන ව්‍යාපාරිකයන්ගේ බඩ වඩා ගන්නට මේ දරුවෝ බිල්ලට ගනී. ඉන් පසු අපි නිදහස් අධ්‍යාපනය රැක ගත්තායයි බිරුසන් දෙයි. විශ්ව විද්‍යාලයට පිවිසිමේ තරගයෙන් ජය නොගන්නා දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය විනාස කරන මේ නරුමයෝ උදම් අනමින් සිටිති.
විශ්ව විද්යාල අධ්‍යාපනය ලබන දරුවෝ බිලි ගන්නා මේ දේශපාලන ව්‍යාපාරිකයන් දරැවන්ගේ අනාගත අභිවෟද්ධිය වෙනුවෙන් ඔවුන් මෙහෙයවත්ද ?.පාඨමාලා කාලයෙන් අඩක්ම උද්ඝෝශන, පිකටින් ,වර්ජන යන්ය. හරියට ඒවාත් පාඨමාලා නිර්දේශවලට ඇතුලත් වන කරුණු තරමට සිසුන්ට වැදගත්ය. මේ දරුවන් ඉහත වගුවේ ඇති පරිදි මුදල් තමන් වෙනුවෙන් වියදම් කරන්නේ තමන්ගේ දෙමව්පියන් දියලුනු කැටේට පවා උපයන මුදලින් ගෙවන බදු මුදලින් බව තේරුම් නොගනී. දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය විනාශකරන දේශපාලන වයාපාරිකයන් හට වැදගත් වන්නේ තමන්ගේ බඩ මිස රටේ දරුවන්ගෙ බඩ නොවන බව පැහැදිලිය.
Saturday, September 27, 2008
Thursday, September 25, 2008
අනතුරුදායකයි - ප්‍රවේසමෙන් පරිහරණය කරන්න.
SMS එවන. පොඩ්ඩ බැරිවෙනකොට ටෙලිෆෝනය හරහා පැය ගාණක් එල්ලී එල්ලී ඉන්න කාලයක මට හුරු පුරුදු අකුරු වලින් ලියුමක් ඇවිල්ලා. තෑපෑලෙන් එන්නේ ටෙලිෆෝන් බිල් , බැංකු වාර්තා, ෆිනෑන්ස් සමාගම්වල අනතුරු හැගවීම් වගේ දේවල් අතර මේ ලියුමත් ඒ නොසැලකිල්ලට පත්වෙලා. මම කියවන්න පටන්ගත්තේ නිවී සැනසිල්ලේ හවස් යාමේ. ලියුම පුරාම තියෙන්නේ දුක් ගැනවිල්ලක් මගේ මිත්‍රයාගේ කැණිමඩලට හෙණ ගහලා. පිළිතුරක් දෙන්න ගියත් බිල ගැන මතක් වෙලා මමත් ලියුමක්ම ලියන්න හිතුවා.
ආදරය සුන්දරයි.මිත්‍රයාගේ ආදරයට දෙමව්පියෝ හරස්වෙලා. රැවුලේ ගාගන්නේ නැතිව මිත්‍රයාට කිරි කන්න ඕනි. එයාගේ ලිපියේ අදෝනාව ඒකයි.සම්ප්‍රදායික කොටස අත හැරලා මගේ ලිපියට පිලිතුර මෙතැන් ඉදලා කියවන්න.
..............මට පටන්ගන්න වෙන්නේ ඔබේ වැරැද්ද ගැන කියාගෙන. අවුරුදු පහ හයක් කියන්නේ ලොකු කාලයක්. පහුගිය කාලය ටිකින් ටික අම්මට තාත්තට තොරතුරු කාන්දුවෙන්න අරින්න තිබුනා. ඔයා කලේ සියල්ල වසංගන්නා එක. අන්තිමට ඉලක්කේ බලලා බෝම්බේ ගහපුවම ඔය ටික වෙනවා. ඔයාට පැනලා යන්න බැහැ .දැන් අර ළමයාට උනත් වෙන විකල්පයක් නැහැ දෙන්න කසාද බදිනවා හැර. ඒ ළමයා ඥාණාන්විතයි . යම්තරමක තොරතුරු තමන්ගේ දෙමව්පියන්ට කියලා තිබුන නිසා.
ඒත් ඔයාට මේ අවුල ලිහාගෙන මිසක් ව්‍යාපෟතිය පටන් ගන්න බැහැ.
කොයි දෙමව්පියෝත් සමප්‍රදායිකයි . ආදර සම්බන්ධයක් ගැන අහපු ගමන් කළබල වෙනවා. යුද්ධ ප්‍රකාශ කරනවා හොද නරක හොයලා බලන්නෙ නෑ.දරුවන්ගේ විවාහයේදී පූර්න මැදිහත්වීම ඔවුන් අත්පත් කරගන්නවා . ඒකට අයිතියකුත් තියෙනවා. කවලා පොවලා , හදලා වඩලා , අධ්‍යාහපනය ලබලා දීලා ආර්ථිකයත් සුරක්‍ෂිත කරලා දුන්නම ඔය කටයුත්තේදි පූර්න අයිතියත් ඔවුන්ට තියෙනවා කියලා හිතන්න වෙනවා. ඹවුන්ට තියෙන්නේ සමප්‍රාදායික නිර්ණායක ටිකක්. කේන්දරය,ආගම, කුළය, වත්පොහොසත් කම සමග බැදුන දැවැද්ද, වගේ දේවල් . මගුල් කපුවෝ ඥාති හිතෛෂීන් මේවට තව තවත් පෝර දමනවා.
කේන්දරය,ආගම, කුළය, දැවැද්ද, යල් පැනගිය නිර්නායක. දෙන්නට සරිලන ආර්ථිකයක් තියෙනවා නම් දැවැද්ද මොනවටද? . අවුරුදු පහ හයක් දැන අදුනාගෙන තියෙන ඔය දෙන්නට කේන්දරය මොනවටද?. මම හිතන්නේ එහෙමයි. වැඩිහිටියෝ බලාපොරොත්තුවන නිර්නායක අතර ඔය දෙන්නා සපුරා ගෙන නැත්තේ කේන්දරය නොබැලීම විතරක් නම් තියෙන්නේ විරුද්ධ වෙන්න ඕනවට විරුද්ධවීමක්.
දෙමව්පියෝ තරහ කරගන්න එක හොද මදි. දැන් ප්‍රශ්නය ගිණියම් වෙලා තියෙන වෙලාව. ඔබට තියෙන්නේ සාර්ථකව පසුබසින්න. මම අහල තියෙනවා දෙවන ලෝක යුද්ධයේදී ඉංග්‍රිසින් යුද්ධය උච්චම අවස්ථාවලදී පසුබැහලා උපක්‍රමිකව කටයුතු කිරීමෙන් ජයග්‍රහණය කලා කියලා.කැත්තට පොල්ල වගේ නැතිව හෙමින් සීරුවේ අදහස් ගෙන එන්න. පහසුවෙන්ම අදහස් දක්වන්න පුළුවන් කෙනාට සමීප වන්න. මම දකින්නේ ඔයාලගේ ගෙදර නම් සුදුසු ම කෙනා අම්මා කියලා. කාලය ගන්නා එක ප්‍රශ්නය විසදා ගන්න තියෙන හොදම විසදුමයි.පලමුව තමුන් කීකරුවන්න. එවිට අන් අය තමුන්ට කීකරුවනවා නිතැතින්ම.
ඉක්මන් නොවී සාමදාණයෙන් කටයුතු කරන්න. අර ළමයාත් දැන උගත් සමාජ අත්දැකීම් ඇති කෙනෙක්.දෙන්නාටම තියෙන්නේ එකම අරමුණක්.ඔබේ අදහස නිශ්ඵල වෙන්නේ නැහැ ඒක සහතිකයි........................ .
ආදරය සුන්දරයි.මිත්‍රයාගේ ආදරයට දෙමව්පියෝ හරස්වෙලා. රැවුලේ ගාගන්නේ නැතිව මිත්‍රයාට කිරි කන්න ඕනි. එයාගේ ලිපියේ අදෝනාව ඒකයි.සම්ප්‍රදායික කොටස අත හැරලා මගේ ලිපියට පිලිතුර මෙතැන් ඉදලා කියවන්න.
..............මට පටන්ගන්න වෙන්නේ ඔබේ වැරැද්ද ගැන කියාගෙන. අවුරුදු පහ හයක් කියන්නේ ලොකු කාලයක්. පහුගිය කාලය ටිකින් ටික අම්මට තාත්තට තොරතුරු කාන්දුවෙන්න අරින්න තිබුනා. ඔයා කලේ සියල්ල වසංගන්නා එක. අන්තිමට ඉලක්කේ බලලා බෝම්බේ ගහපුවම ඔය ටික වෙනවා. ඔයාට පැනලා යන්න බැහැ .දැන් අර ළමයාට උනත් වෙන විකල්පයක් නැහැ දෙන්න කසාද බදිනවා හැර. ඒ ළමයා ඥාණාන්විතයි . යම්තරමක තොරතුරු තමන්ගේ දෙමව්පියන්ට කියලා තිබුන නිසා.
ඒත් ඔයාට මේ අවුල ලිහාගෙන මිසක් ව්‍යාපෟතිය පටන් ගන්න බැහැ.
කොයි දෙමව්පියෝත් සමප්‍රදායිකයි . ආදර සම්බන්ධයක් ගැන අහපු ගමන් කළබල වෙනවා. යුද්ධ ප්‍රකාශ කරනවා හොද නරක හොයලා බලන්නෙ නෑ.දරුවන්ගේ විවාහයේදී පූර්න මැදිහත්වීම ඔවුන් අත්පත් කරගන්නවා . ඒකට අයිතියකුත් තියෙනවා. කවලා පොවලා , හදලා වඩලා , අධ්‍යාහපනය ලබලා දීලා ආර්ථිකයත් සුරක්‍ෂිත කරලා දුන්නම ඔය කටයුත්තේදි පූර්න අයිතියත් ඔවුන්ට තියෙනවා කියලා හිතන්න වෙනවා. ඹවුන්ට තියෙන්නේ සමප්‍රාදායික නිර්ණායක ටිකක්. කේන්දරය,ආගම, කුළය, වත්පොහොසත් කම සමග බැදුන දැවැද්ද, වගේ දේවල් . මගුල් කපුවෝ ඥාති හිතෛෂීන් මේවට තව තවත් පෝර දමනවා.
කේන්දරය,ආගම, කුළය, දැවැද්ද, යල් පැනගිය නිර්නායක. දෙන්නට සරිලන ආර්ථිකයක් තියෙනවා නම් දැවැද්ද මොනවටද? . අවුරුදු පහ හයක් දැන අදුනාගෙන තියෙන ඔය දෙන්නට කේන්දරය මොනවටද?. මම හිතන්නේ එහෙමයි. වැඩිහිටියෝ බලාපොරොත්තුවන නිර්නායක අතර ඔය දෙන්නා සපුරා ගෙන නැත්තේ කේන්දරය නොබැලීම විතරක් නම් තියෙන්නේ විරුද්ධ වෙන්න ඕනවට විරුද්ධවීමක්.
දෙමව්පියෝ තරහ කරගන්න එක හොද මදි. දැන් ප්‍රශ්නය ගිණියම් වෙලා තියෙන වෙලාව. ඔබට තියෙන්නේ සාර්ථකව පසුබසින්න. මම අහල තියෙනවා දෙවන ලෝක යුද්ධයේදී ඉංග්‍රිසින් යුද්ධය උච්චම අවස්ථාවලදී පසුබැහලා උපක්‍රමිකව කටයුතු කිරීමෙන් ජයග්‍රහණය කලා කියලා.කැත්තට පොල්ල වගේ නැතිව හෙමින් සීරුවේ අදහස් ගෙන එන්න. පහසුවෙන්ම අදහස් දක්වන්න පුළුවන් කෙනාට සමීප වන්න. මම දකින්නේ ඔයාලගේ ගෙදර නම් සුදුසු ම කෙනා අම්මා කියලා. කාලය ගන්නා එක ප්‍රශ්නය විසදා ගන්න තියෙන හොදම විසදුමයි.පලමුව තමුන් කීකරුවන්න. එවිට අන් අය තමුන්ට කීකරුවනවා නිතැතින්ම.
ඉක්මන් නොවී සාමදාණයෙන් කටයුතු කරන්න. අර ළමයාත් දැන උගත් සමාජ අත්දැකීම් ඇති කෙනෙක්.දෙන්නාටම තියෙන්නේ එකම අරමුණක්.ඔබේ අදහස නිශ්ඵල වෙන්නේ නැහැ ඒක සහතිකයි........................ .
Wednesday, September 17, 2008
කදුළක්
කදුළක්
දවස පටන් ගත්තේ නෙතට කදුළක් ඇති කළ දුරකතන ආරංචියකින්. උදේ හතට පමන තේ එකක් බොමින් සිටියදීම ක්ලාන්තගතියයි කියු ‘දැත්තා ‘රෝහලට වත් ගෙන යාමට ඉඩ නොතබා ඊ ලග මොහොතේ මියගොස් . ආරංචිය මට කිවේ ලෑල්ලා විසිනි.
මම වායු අවපාතයකට වැටනු යානාවක් මෙන් අසුනකට කඩා වැටිණි.
අපිට පාසල් සමයේ ගජ මිතුරු කන්ඩායම් සිටියෝය. පාසලත් මගේ නිවසත් අතර දුර කි.මි 140 ක් පමනවු බැවින් මම නේවාසිකයෙක්විමි. නාගරිකයන් අතර මම ගමයෙකුවුවද සියළු කන්ඩායම් අතර අන්තර් සම්බන්ධසතා පවත්වා ගෙන යාමට සුප්‍රසිද්ධ නමක් - හිමිව තිබු මගේ ගම මට උපකාරීවිය. මගේ ගමට පෙම් බැන්දෝ මටද පෙම් කළහ. පසුගිය දශක තුන හතර තුළ අප සියළු දෙනාටම පොදුවූ ජීවිතයේ අභියෝග අතර ඇතිවූ හැලහැප්පලි මැද දුරින්ම සිටි ගමයා ටිකින් ටික අමතකවිය. ජිවන මාර්ගය සදහාද රැකියාවක් කළයුතුයැයි චින්තනයක් නොතිබූ ගමයා ගත් මග සරළ නොවීය.මිත්‍රයෝ නගරයේද ලෝකයේ විවිධ රටවල විසිර යද්දී ගමයා ගමේම පැල විය.
එක් එක් අයට වෙන් වෙන්ව අන්වර්ථ නම් පට බැදී තිබූ අතර දැත්තා ගේ දත් කිහිපයක් ඉදිරියට නෙරා තිබූ බැවින් ඔහු දැත්තා නම් විය.නාගරිකයෙකු නොවු මම ගමයා විය.
දැත්තා ගුවන් හමුදාවේ සේවයට බැදී කාර්මිකයෙකු ලෙසත් පසුකාලයක සිවිල් ගුවන් සේවාවලත් සේවය කර අරාබි කරයේ ගුවන් සේවාවක රැකියාවක් ලැබ විදේශ ගතවී ඇත.දශක දෙකකට පමන කාලය ඉකුත්වූ එක් දිනක පෙර පුරුදු නමින් අමතන්නෙක් කෑ ගසමින් ගමයාගේ නිවස ඉදිරිපිට ගමයා සොයමින් සිටියේය. ආ ගිය කතා මැද දැත්තා විවාහ වූයේ ලගදී බවත් විදේශ රැකියාවෙන් උපයා ගත් මුදල් අවසන්වූ බවත් පැවසුවේ ‘මචං මම ඔළුව සෞදියේ තියලා ආවනේ ‘ යන සැහැල්ලුවෙනි. ඉන් ටික කලකට පසු දැත්තා නැවත විදේශ ගතවිය.
ඒ හමුවීමත් නැවත ලංකාවට පැමිනිමත් අතර ඔහුගේ ඉතුරුම් සහ බිරිදගේද සහයෙන් නගරයේ තමන්ගේම තෙමහල් ගොඩනැගිල්ලකුත් සාර්ථක ව්‍යාපාරකත් හිමි කරුවෙක් බවට පත්ව සිටියේය. ඔහු ලංකාවට පැමිනිමත් සමග දවසක මට දුරකතනයෙන් කතාකර කීවේ ‘මචං ගෑණී ඔළුව සෞදියන් ගෙන්නා ගත්තා.’ යනුවෙනි.
කාලය ගෙවී යද්දි දැත්තා නගරයේ සිටි ආදීන් හා නිතර නිතර මිත්‍ර සමාගම් පිලියම් කර ගනිද්දී දුරකතනයෙන් ගමයා මුණගස්වා දීම විනෝදාස්වාදයක් කරගත්තේය. කාලයත් සමග පසුගිය දශක තුන හතර දුරස්ව සිටි ගමයා ට ආදීන්ද, ආදීන්ට ගමයාද දැත්තා විසින් සමිප කරවීය. වසරකට වරක්වත් මේ ගෙම්බෝ ලාහකට එකතු කරන්න දැත්තාට බලවත් උවමනාවක් විය. ඔහු එයද මහත් ආයාසයෙන් ඉටු කලේ පාඩු ලබා ගනිමින් කාලය වියදම් කරමිනි.අවන්හලක හෝ ඉඩකඩ ඇති නිවසක අල්ලාප සල්ලාපයෙන් ආහාර පානයෙන් පැරණි පංති කාමරය මැවීමෙන් දැත්තා අපට අපූරු දවසක් නිර්මාණය කර සතුටු විය.
එහෙව් දැත්තා අපට අහිමි විය.
දවස පටන් ගත්තේ නෙතට කදුළක් ඇති කළ දුරකතන ආරංචියකින්. උදේ හතට පමන තේ එකක් බොමින් සිටියදීම ක්ලාන්තගතියයි කියු ‘දැත්තා ‘රෝහලට වත් ගෙන යාමට ඉඩ නොතබා ඊ ලග මොහොතේ මියගොස් . ආරංචිය මට කිවේ ලෑල්ලා විසිනි.
මම වායු අවපාතයකට වැටනු යානාවක් මෙන් අසුනකට කඩා වැටිණි.
අපිට පාසල් සමයේ ගජ මිතුරු කන්ඩායම් සිටියෝය. පාසලත් මගේ නිවසත් අතර දුර කි.මි 140 ක් පමනවු බැවින් මම නේවාසිකයෙක්විමි. නාගරිකයන් අතර මම ගමයෙකුවුවද සියළු කන්ඩායම් අතර අන්තර් සම්බන්ධසතා පවත්වා ගෙන යාමට සුප්‍රසිද්ධ නමක් - හිමිව තිබු මගේ ගම මට උපකාරීවිය. මගේ ගමට පෙම් බැන්දෝ මටද පෙම් කළහ. පසුගිය දශක තුන හතර තුළ අප සියළු දෙනාටම පොදුවූ ජීවිතයේ අභියෝග අතර ඇතිවූ හැලහැප්පලි මැද දුරින්ම සිටි ගමයා ටිකින් ටික අමතකවිය. ජිවන මාර්ගය සදහාද රැකියාවක් කළයුතුයැයි චින්තනයක් නොතිබූ ගමයා ගත් මග සරළ නොවීය.මිත්‍රයෝ නගරයේද ලෝකයේ විවිධ රටවල විසිර යද්දී ගමයා ගමේම පැල විය.
එක් එක් අයට වෙන් වෙන්ව අන්වර්ථ නම් පට බැදී තිබූ අතර දැත්තා ගේ දත් කිහිපයක් ඉදිරියට නෙරා තිබූ බැවින් ඔහු දැත්තා නම් විය.නාගරිකයෙකු නොවු මම ගමයා විය.
දැත්තා ගුවන් හමුදාවේ සේවයට බැදී කාර්මිකයෙකු ලෙසත් පසුකාලයක සිවිල් ගුවන් සේවාවලත් සේවය කර අරාබි කරයේ ගුවන් සේවාවක රැකියාවක් ලැබ විදේශ ගතවී ඇත.දශක දෙකකට පමන කාලය ඉකුත්වූ එක් දිනක පෙර පුරුදු නමින් අමතන්නෙක් කෑ ගසමින් ගමයාගේ නිවස ඉදිරිපිට ගමයා සොයමින් සිටියේය. ආ ගිය කතා මැද දැත්තා විවාහ වූයේ ලගදී බවත් විදේශ රැකියාවෙන් උපයා ගත් මුදල් අවසන්වූ බවත් පැවසුවේ ‘මචං මම ඔළුව සෞදියේ තියලා ආවනේ ‘ යන සැහැල්ලුවෙනි. ඉන් ටික කලකට පසු දැත්තා නැවත විදේශ ගතවිය.
ඒ හමුවීමත් නැවත ලංකාවට පැමිනිමත් අතර ඔහුගේ ඉතුරුම් සහ බිරිදගේද සහයෙන් නගරයේ තමන්ගේම තෙමහල් ගොඩනැගිල්ලකුත් සාර්ථක ව්‍යාපාරකත් හිමි කරුවෙක් බවට පත්ව සිටියේය. ඔහු ලංකාවට පැමිනිමත් සමග දවසක මට දුරකතනයෙන් කතාකර කීවේ ‘මචං ගෑණී ඔළුව සෞදියන් ගෙන්නා ගත්තා.’ යනුවෙනි.
කාලය ගෙවී යද්දි දැත්තා නගරයේ සිටි ආදීන් හා නිතර නිතර මිත්‍ර සමාගම් පිලියම් කර ගනිද්දී දුරකතනයෙන් ගමයා මුණගස්වා දීම විනෝදාස්වාදයක් කරගත්තේය. කාලයත් සමග පසුගිය දශක තුන හතර දුරස්ව සිටි ගමයා ට ආදීන්ද, ආදීන්ට ගමයාද දැත්තා විසින් සමිප කරවීය. වසරකට වරක්වත් මේ ගෙම්බෝ ලාහකට එකතු කරන්න දැත්තාට බලවත් උවමනාවක් විය. ඔහු එයද මහත් ආයාසයෙන් ඉටු කලේ පාඩු ලබා ගනිමින් කාලය වියදම් කරමිනි.අවන්හලක හෝ ඉඩකඩ ඇති නිවසක අල්ලාප සල්ලාපයෙන් ආහාර පානයෙන් පැරණි පංති කාමරය මැවීමෙන් දැත්තා අපට අපූරු දවසක් නිර්මාණය කර සතුටු විය.
එහෙව් දැත්තා අපට අහිමි විය.
Subscribe to:
Posts (Atom)