සිරසයි ලසන්තයි.

සිරසට ප්‍රහාරයක් එල්ල වූ විට ආණ්ඩුවවට ඇගිල්ල දික්විය. දවස පුරාම ආණ්ඩුවවට එරෙහිව මාධ්‍ය ලොක්කන්ගේ ප්‍රකාශ , තව තවත් අයගේ ප්‍රකාශ ඒක පාර්ශවිකව සිරස සියළු වැඩ සටහන් නතර කර විකාශනය කලේය. මාස ගානකට සුව නොවේයැයි සිතන තරමින් වේදනාවෙන් අදෝනා නැගු සිරස පසුදා වන විට සුවපත්ව යථා තත්වයට පත්වී ක්‍රියාත්මක විය. මේ අතර සීමිත කාලය උද්ඝෝෂණ විරෝධතා සංවිධානය වී ජාත්‍යන්තර මාධ්‍ය ජාලා ඔස්සේ ජාත්‍යතන්තරයද ගිණි තැබුනේය.
සන්ඩේ ලීඩර් කතෘ ලසන්ත වික්‍රමතුංගයන් ඊයේ ( ජනවාරි 08 ) ඝාතනය විය. ආණ්ඩුවට සිදුවූයේ සිරසට එල්ලවු ප්‍රහාරයේ දී විදින්නට වු කටුක අත්දැකීමට යලිත් මුහුණ දෙන්නටය.
සිදුව ඇත්තේ ගමේ යම් මැර කටයුත්ත සිදුවු විගසම අපි වගකීමකින් තොරව පුර්ව නිගමනයකට පැමින “ ඕක කලේ හරමානිස්- ඌ චන්ඩියානේ” යැයි ගමේ චන්ඩියාගේ ගිනුමට බැර කරන මැර කටයුත්ත ‘බී’ වාර්තාවක් මත හරමානිස් අධිකරනයට ඉදිරිපත්කර මාස ගානක් රක්ෂිත බන්ධනාගාරයේද තැප ගෙදර එනවිට වැඩේ කලේ ජුවානිස් බව හදුනාගන පශ්චාත්තාප වන පරිද්දෙන් වගකීමකින් තොරව සියළු නොකටයුතු ක්‍ෂණිකව ආණ්ඩුවට බැර කර ආණ්ඩුව අපහසුතාවයට පත්කිරීමය . හරමානිස්ට සිදුවන්නේ නොකල වරදකට හිරේ තැපීමටය. ආණ්ඩුවට වන්නේ නොකල වරදකට ජාත්‍යන්තරය හමුවේ බාල්දු වන්නටය.තත්වය භයානකවන්නේ මේ අවස්ථාවේ ආණ්ඩුවවයි -ජාතිය යි හදුන්වන්නේ දෙකක් නොව එකක් නිසා ආණ්ඩුවයි ජාතියයි මේ දුක ඉවසා ගත යුතුවීමය. ජාත්‍යන්තරය තුල බාල්දු කර නසන්නට හදන්නේ ආණ්ඩුවයි රටයි දෙකම බව මේ හාදයෝ කවදා තේරුම් ගනීද ?.
‘ධාර්මිෂ්ඨ සමාජයක්’ තුල පිලිසිද ‘නැති බැරි අය ඇති හැකි අය කල’ සමාජයේ උත්පත්තිය ලද භීෂණය හා ඝාතනය වරින් වර විවිධාකාරයෙන් තවමත් හොල්මන් කරන බව අපට දක්නට ලැබෙන්නකි. මේ ක්‍රියාවිධි වඩාත්ම ලාබදායි ලෙස පාවිච්චි කරනු ලබන්නේ කුමන පාර්ශවයන් විසින්ද යන්න නිශ්චිත කිරීම එක් අතකින් වැදගත් කටයුත්තකි. වත්මන් ආණ්ඩුව වුවද ක්‍රම ශිල්ප ක්‍රියාත්මක කරනු ඇතිවුවත් මේ අවස්ථාවේ ජාත්‍යන්තරය හමුවේ අශූචි බාල්දියක් ඔළුවේ වක්කර ගන්න තරම් පිස්සුවක් ආණ්ඩුවට ඇතිවිය නොහැක.
ලසන්ත වික්‍රමතුංගයන්ගේ මාධ්‍යයේ භාවිතය ආකර්‍මනශීලී පිලිවෙතකවු බැවින් විවිධ විරුද්ධවාදීන් ඇතිවී සිටියා විය හැක. ඔහුට වෙනත් විරුද්ධවාදීන්ද සිටියා විය යුතුය. එක ගලෙන් කුරුල්ලන් දෙදෙනෙකු බිම දාගන්නට අවස්ථාවක් නිර්මානය කර ගත්තාවත්ද ?.
ආණ්ඩුව., ජාතිය මේ මර උගුලෙන් ගැලවන්න අපරාධකරුවන් නොපමාව නීතියේ රැහැනට අසු කර ගත යුතුය.

ඉවසුවා මදි - තව ඉවසන්න වෙයි.

රනිල් මහත්තයාගේ නවතම ව්‍යාපෘතිය “ ඉවසුවා ඇති”.
මටනම් හිතෙන්නේ තව ටිකක් ඉවසන්න වෙයි කියලා.
මානුෂික මෙහෙයුම්වල ඉන්නේ නාගරික පංතිය නෙමෙයි. හද්දා පිටිසර කොල්ලෝ.උන්ට ඹ්නවෙලා තියෙනවා .”එකම කොඩියක් -එකම රටක්‍”. උන්ගේ පවුල්වලටත් ඹ්න වෙලා තියෙන්නේ එකම කොඩියකුයි -එකම රටකුයි මිස බඩ පිරෙන්න කන්න නෙමෙයි. පැට්රල් ගහගෙන රොන්දේ යන්න නෙමෙයි.රනිල් මහත්තයාට මේක තේරෙන්නේ නෑ.උන්නැහේ උඩුගං බලා පීනනවා.
කිලිනොච්චිය හමුදාව අත්පත්කරගත්ත නිවේදනය දුන්නම රට පුරා පැය ගනනාවක් රතිඤඤා පත්තු කලේ කාගෙවත් උවමනාවට නෙමෙයි. ‍ජාතික කොඩි නිවෙස් ඉස්සරහා එසවූයේත් කාගෙවත් උවමනාවට නෙමෙයි.ජනතාවගේ උද්දාමයට මිසක්, කාගෙවත් අනුබලයකට නෙමෙයි.
එතුමන් නොයෙක් දේශපාලන ව්‍යාපෘති අත්හදා බලනවා. ඒවා පීචං වෙනවා.අපිට නෙමෙයිනේ ඒවා හදන්නේ .එතුමන්ටනේ එවා ගැලපෙන්නේ. එතුමන් හිතන්නේ අපි තාමත් ජීවත් වෙන්නේ පනහේ දශකයේ කියලා.එදා දේශපාලකයා ජනතාවට පිටුපස්සේ හිටගෙන හිටියේ . අද ඊට වඩා වෙනස් . ජනතාව අද ඉදිරියෙන්. දේශපාලකයා ට ජනතාව සමග නොගියොත් පාලකයා වෙන්න ආශාව තිබුනටම බැරිවෙනවා.සටන් විරාමයක් ගෙනල්ලා කරපු වින්නැහිය රටට තාම මතක තියෙනවා. තාමත් කතා කරන්නේ කොටි සහයෝගීතාවයෙන් යුතුව. එතුමන්ගේ චින්තනය තුල ඒකීය රටක අවශ්‍යතාවය විද්‍යාමාන වෙන්නේ නෑ.ජනතාව ඉල්ලන්නේ බඩ නෙමෙයි. ජනතාව ඉල්ලන්නේ රට. . .එතුමන්ට බඩගින්න ඉවසන්න බැරිව “ ඉවසුවා ඇති” කියලා මොර දෙනවා..එතුමන්ට එන ආත්මේ වෙනකම්ම ඉවසන්න වෙනවා.අපේ රටේ පාලකයා වෙන්න.
මුලතිව් වලිනුත් කොටි කම්බස් කරලා .”එකම කොඩියක -එකම රටක” සිංහල දෙමල මුස්ලිම් මැලේ සහෝදර සහෝදරවරුන් එක්ක එකම බතක් පිහාගෙන කන ගමන් බඩ ගැන හිතමු .
එතෙක් අපි ඉවසමු.

ඔහොම යමු .... ඔහොම යමු .....

ටිල්වින් සහෝදරයාට ජොලි. ( මම නම් සහෝදරයා කියන්න අකමැතියි රට වෙනුවෙන් කතා කලාට වැඩක් කරන්න දෙන්නේ නැති ප්‍රතිපත්තියක නේ ඉන්නේ.) කරු ආණ්ඩුවෙන් ගියාට පස්සේ කියලා තියෙනවා ඔන්න ආණ්ඩුව වැටෙන්න පටන් ගත්තා කියලා. (11 දා දිවයින) .
මේ ආණ්ඩුව හදන්න මග පෙන්නුවේ කවුද ?.
කරුලාද - ටිල්වින්ලාද ?.
මහින්දයන් ජනාධිපති කරන්න කඩේ ගියේ ශ්‍රීලනිපෙට වඩා ටිල්වින්ලා.
හදාපු එක ආරක්ෂා කරගෙන හරි පාරේ අරගෙන ( හරි පාර ටිල්වින්ලා යන පාර නෙමෙයි.) තමන් වෙනුවෙන් පාප්ප නාන නංගිලා මල්ලිලාටත් උදව්වක් කරගෙන දුෂණ වංචා අවම කරගෙන රට ගොඩ ගන්න හදාපු එවුවෝ ශක්තියක් වෙන්නේ නැත්නම් මහින්දට වල කපාපු රනිල්ට කඩේ ගිය එවුවෝ උල හිටියත් එකයි පිල හිටියත් එකයි කියලා මම හිතන්නේ.
ඡන්දයක් කියන්නේ ජාතික ධනයෙන් මිලියන කොයිතරමක්ද ?. රජයේ මුදල් වගේම ඊට වඩා හතර පස් ගුණයක් පෞද්ගලික මුදල් ඡන්දයකදී නාස්ති කරනවා. සියළු නාස්ති අන්තිමට බැර වන්නෙ රටේ ජාතික මූල්‍ය සම්පතට. එකතු කරලා බැළුවොත්ප්‍ පරාක්‍රම සමුද්‍රය වගේ වැවක් හදන්න පුළුවන් වේවි.
අපේ පුංචි රටේ ඡන්ද කීයක් තියෙනවද ?.

පලාත් පාලන, පලාත් සභා, පාර්ලිමේන්තු සහ ජනාධිපතිවරණ හතරක් සදහා කොයිතරම් ජාතික මුදල් වැය කරනවද කියලා මේ හරක් හිතන්නේ නෑ.අන්තිමට ඒ පිරිවැයත් දරන්නේ අපි.සමහර කාලෙට., නියමිත කාලෙටත් කලින් ඡන්දේ තියනවා . සමහරක් වෙලාවට නියමිත කාලෙට පෙර ඡන්දේ තියන්න කියලා බලකරනවා.


මේ මිනිස්සු රටට නෙමෙයි ආදරේ . වේදිකාවට. කතා කර කර ඉන්න පුළුවන්නේ.
බලයට ආපුවහම කොයි අප්පුහාමිලාටත් අම්මා තාත්තත් මතක නෑ.කාට හෙන ගැහුවත් හිතු එක කරනවා.හරි පාරට ගන්න , සාධාරණ විවේචනයක් කරන්න ඔළුව තියෙන විපක්ෂයක් තියෙනවද? . නෑ එගොල්ලත් බලා ඉන්නේ මොකක් හෝ අංචියක් ඇදලා බලේට එන්න පාර හදාගන්න.
එකෙකුවත් හිතනවද “ රට හදමු’’ කියලා. “ඔක්කොම හිතන්නේ අපි හැදෙමු” කියලා
කිව්වම අහන්නේ නැත්නම් “හෙජින්” එකට කලා වගේ අනිත් ඒවටත් කරන්න පුළුවන්නේ .
වැරදි පාරේ යන කොට හරි පාරේ තියලා නියම කාලෙදී වැඩක් දෙමු.