........... බිම් අගලකට හිමිකම් නොකියන, හිසට වහලක් නැති විරු දරුවෝ කම්බි ගසලා වෙන් කර ගන්න තිබුන මේ පුංචි රටේ සීමා මායිම් වැට කඩොළු බිද ගෙන උතුර දකුණ යා කරන මෙහෙයුම නිමා කරන්න සුදානම් වනවා. මේ විරුවන් මව් බිම මත හෙලන දහඩිය බිංදු ලේ බිංදු වල වටිනාකමක් නොදකින දේශපාලකයන්ගේ කතා අහන විට උන්ට හෙන ගහන්නේ නැත්තේ ඇයි කියලා හිතෙනවා.
1948 නිදහස ලැබුන දා ඉදන් මේ දක්වා රට පාලනය කලේ විදේශිකයෝ නෙමෙයි. දේශිකයෝ.
පාලක‍යන්ට හැර අපට පියදාසලාගෙත් චෙල්ලයියාලාගෙත් මරික්කාර්ලාගෙත් වෙනසක් තිබුනේ නෑ. කාලෙන් කාලෙට අපිව විරසක කරන්න පාර කැපුවේ දේශපාලන ඇත්තෝ උන්ගේ වාසියට.
අපිව වෙන් කරලා හිත්වලට ද්වේෂය වෛරය ටිකින් ටික කාන්දු කරලා අපිව වෛරක්කාරයෝ කරලා මඩිය තර කරගත්තා මිස උන් රට ගැන හිතුවේ නැහැ.
ඒ මදිවට පාට පාටටත් අපිව බෙදලා නිල් කොළ රතු ගොඩවල් හදලා තවත් වෛරක්කාර සමාජයක් බිහිකරගෙන හිරු නැගෙන වෙලාවේ සිට බැස යන තෙක් වෛරය වපුරනවා.
උන්ගේ බඩ තර කරගන්න.
උගුර ලේ රහ වෙනකම් දුප්පතා ගැන කෑ ගහන , කිඹුල් කදුළු හෙලන ඇත්තොත් අන්තිමට ගාල් වෙන්නේ අලි ගාවා . හේත්තුවෙන්නේ බුලත් කොටුවලට. ඉතිහාසයේ ඉදන්ම උනේ ඒක.
අන්තිමට මිරිකෙන්නේ අපේ දුප්පත් අම්මලා තාත්තලගේ දරුවෝ.
ප්‍රභාකරන් ගාවත් එහෙමයි.
මෙහෙත් එහෙමයි.
No comments:
Post a Comment