දිනය මාර්තු 04 වෙලාව පෙරවරු 9 පසුවෙලා මිදුම ට සිරස ගුවන් විදුලියේ ප්‍රචාරයවු වැඩ සටහනක් අසන්නට ලැබුනා.
පාසල් දැරියක ගැබ් ගෙන ඇතැයි සැක කර පාසලෙන් අස් කරලා. ඒ දරුවා , දරුවා ගේ මව, පංති භාර ගුරුතුමිය, විදුහල්පතිනිය, කලාප අධයාපන අධ්‍යක්‍ෂිකා , පලාත් අධ්යාපන අධ්‍යකෂක සිරස ප්‍රශ්න කිරීම් වලට ලක් කරමින් වැඩ සටහන ඇදෙනවා.
කතාව මට තේරුණ විදියට මෙහෙමයි. දරුවා අපොස සා.පෙ. සිසුවියක් ඈ හට වමනය ,පපුවේ දැවිල්ල සහ බඩේ දැවිල්ල , යන රෝග ලක්ෂකණ නිසා රෝහල් ගතව ප්‍රතිකාර ලබා ගැණිමට සිද්ධ වෙනවා. මේ දරුවාගේ පියා ජීවතුන් අතර නැහැ. මවත් සහෝදරයාත් සමග ජීවත් වන්නේ.
ප්‍රතිකාර ලබා පාසලට ආ පසු ටික දිනකින් පංති භාර ගුරුතුමිය ඇගේ නිවසට දුරකතන පණිවිඩයක් දෙනවා පසු දින මව ට පාසලට පැමිණෙන ලෙස දන්වමින්. මව පාසලට ගිය පසු පංති භාර ගුරුතුමිය විමසා සිටිනවා දියණිය ගැබ් ගෙන ඇති බව මව දන්නවා ද කියලා. ඈ ඒ බව ප්‍රතික්ෂෙ ප කරමින් තොරතුරු ඉදිරිපත් කලත් විද්යාල පරිපාලනය දරුවා පාසලෙන් අස් කරනවා.
පසුව ඈ එම දරුවා රෝහල් ගතවූයේ ඉහත රෝග ලක්ෂන නිසා බවත් ඈ ගැස්ට්රික් රෝගයෙන් පෙළුණ බව වෛද්‍ය වාර්තා රෝහලෙන් ලබා ගෙන ඉදිරිපත් කලත් විද්යාල පරිපාලනය ඒවා පිලිගන්නේ නෑ. ඉන් අනතුරුව දරුවා පුශව හා නාරී වෛද්‍යවරයෙකු ලවා පරීක්ෂා ලක් කරනවා. එම වෛද්‍යවරයාත් වාර්තා කරන්නේ දරුවා ගැබිනියක නොවන බවයි. ඒ වාර්තාව නිසා දරුවාට නැවත පාසලට එන්න කියනවා .
ඒත් එම දරුවාට පාසල තුල නිර්මාණය වී ඇති තත්වය තුල පාසලට යන්න බැහැ. වෙනත් පාසලක් ලබා දීලත් නැහැ. ප්‍රශ්නය ඒකයි.
සිරස මාධ්‍ය මේ ප්‍රශ්නය තළු මරමින් ප්‍රචාරය කල නිසා අළුත් තත්වයක් ඇතිවනවා. වෙනත් පාසලක් ලබා දුන්නත් දරුවාට ඒ පාසලෙත් නිර්මාණය වෙන්නේ පෙර පාසලේ තත්වයමයි.
දැරියකට නෙමෙයි වැඩිහිටි කාන්තාවක උනත් අවිවාහක ව ගැබ් ගැණීම අපේ සමාජය දකින්නේ මහත් අපරාධයක් ලෙසයි. කාන්තාවක අගරු බවට පත් කරන්න වෙනත් මාතෘකාවක් අවශ්‍යම නැහැ. මෙවන් චෝදනාවක් හොදටම ඇති. එවන් සමාජයක මේ දැරිය පත් වෙන්න ඇති පීඩනය ගැන අපට හිතා ගන්න පුළුවන්.
මීදුම අවධානය යොමු වන්නේ අපේ රටේ අධ්යාපන ක්‍ෂෙත්‍රය හැසිරෙන ආකාරය ගැන. මේ දරුවා අසීරුවට පත් වෙන්නේ ඉතාමත් සංවේදි එමෙන්ම රහස්‍යගතව සාකච්ඡා කල යුතු පාසල් දරුවෙකුගේ විනය පිළි බද ප්‍රශ්නයක් ප්‍රසිද්ධියේ විසඳීමට පාසලේ විදුහල්පතිනියත් පංති භාර ගුරුතුමියත් කටයුතු කිරීමෙන්. ජීවිත කාලයට ම අසරණ වන දරුවා ගැන පූර්ව නිගමනයකට පත්වෙන්න තරම් පුරුදු පුහුණු වී නොතිබීම ගැන.ණා පුහුණුවී තිබුනා නම් මේ වගේ තත්වයක් පාලනය කර ගන්න ඔවුන්ට හැකි වෙනවා.
අපේ අධ්යාපන ක්ෂෙත්‍රයට වැඩි ප්‍රතිශතයක් බදවා ගන්නේ උපාධිධාරීන් . අධ්‍යපන ක්‍ෂෙත්‍රය උපාධිධාරීන් හට රැකියා සපයන ආයතනයක් බවට පමණක් පත්වෙලා. රජය උපාධිධාරීන්ගේ විරැකියාව පියවන්න යොදා ගන්නේ අද්‍යාපන ක්‍ෂේත්‍රය. එසේ නම් විශ්ව විද්යාල විෂය නිර්දේශයන් ඒ අනුව සකස් කර ගන්න උනන්දු නොවන්නේ ඇයි කියලා හිතා ගන්න බැහැ. බදවා ගත් පසුව වත් වෘත්තියට සුදුසු පුහුණු වීම් වල ඔවුන් යොදවන්නේ නැහැ.
උත්තරයක් නැති ප්‍රශ්නයක මේ දැරිවිය විතරක් නෙමෙයි සමාජයම අතරමං කරලා !.
No comments:
Post a Comment